Χθες το απόγευμα όλος ο κόσμος που αγαπάει πραγματικά το ποδόσφαιρο στήθηκε στις τηλεοράσεις να δει το Μάντσεστερ Σίτυ – Λίβερπουλ (2-2). Διότι δεν μιλάμε για ποδοσφαιρικό παιγνίδι, αλλά για κινηματογραφική σειρά blockbuster. Κάτι σαν τους Avengers. Η τις ιστορίες του Χάρει Πότερ. Και μόνο το γεγονός ότι και το δεύτερο μεταξύ τους ματς τελείωσε 2-2, όπως και το πρώτο, μαρτυρά ότι το πράγμα είναι σκηνοθετημένο: εξαιρετικά μάλιστα. Και μπράβο στους παραγωγούς: μας βάζουν όλους στο τρυπάκι να περιμένουμε το επόμενο. Που επειδή είναι ματς κυπέλλου θα έχει και υποχρεωτικά ένα νικητή κι ένα ηττημένο, δηλαδή ένα δράμα.
Εχουν και τα blockbuster δράματα: μην ξεχνάτε ότι στο Infinity War οι μισοί Avengers πεθάνανε. Για να αναστηθούν όμως στο επόμενο που στην περίπτωση της Μάντσεστερ Σίτυ και της Λίβερπουλ θα είναι κρίμα να μην είναι ο τελικός του Τσάμπιονς λιγκ.
Χαμός με Σαλάχ
Όπως σε όλες τις σειρές blockbuster δεν έχει σημασία το πώς όλο αυτό το καλό ξεκίνησε: μετράει μόνο το ακριβώς προηγούμενο επεισόδιο – αυτό πρέπει να θυμάσαι. Τι είχε γίνει στο προηγούμενο 2-2; Ένας άλλος μεγάλος χαμός! Τότε το πρώτο ημίχρονο είχε τελειώσει με 0-0 παρά την υπεροχή της Σίτυ που στιγμές στιγμές είχε βουβάνει το Ανφιλντ – γεγονός αδιανόητο που μόνο σουπερήρωες το έχουν πετύχει. Τότε στο σενάριο προβλεπόταν καταιγιστική δράση στην επανάληψη. Είχε εμφανιστεί ο Μο Σαλάχ σε ρόλο απόλυτου πρωταγωνιστή. Αρχικά είχε εξαφανίσει με μια κάθετη όλη την άμυνα του Γκουαρντιόλα και είχε δώσει στο Μανέ το 1-0 κι όλο αυτό ήταν απλά μια προειδοποίηση για το αριστούργημα που θα ακολουθούσε: το δεύτερο γκολ της Λίβερπουλ εκείνο το βράδυ ήταν ίσως το ωραιότερο γκολ του Σαλάχ που θυμάμαι – ένα μείγμα από μαγικά του Μέσι, του Καρλ Χάινς Ρουμενίγκε, του Κίγκαν και πολλών άλλων υπερηρωών, που έχουν το χάρισμα να μετατρέπουν τον ελάχιστο χώρο σε τεράστιο λιβάδι. Το Ανφιλντ άγγιζε τα όρια της υστερίας σαν να ξανάβλεπε συναυλία των Beatles, αλλά επειδή στα καλά blockbuster όλοι οι σούπερ ήρωες έχουν δυνάμεις η τρομερή Σίτυ είχε καταφέρει να μείνει όρθια: ο Φόντεν ήταν ο πρώτος που ισοφάρισε κι ο Ντε Μπρόιν ο δεύτερος – αυτός που διαμόρφωσε το τελικό 2-2.
Σκάει το καινούργιο
Στα καλά blockbuster όταν «σκάει το καινούργιο» κι όλοι τρέχουμε να δούμε τι θα δούμε, ο καλός σκηνοθέτης μας χαρίζει αμέσως μια στιγμή ανθολογίας, ώστε να μας ευχαριστήσει για την αναμονή και την σιγουριά μας ότι θα παρακολουθήσουμε πάλι κάτι ακόμα σπουδαίο. Ετσι έγινε και χθες. Μετά από 15 λεπτά δεν υπήρχε κανείς που να παρακολουθούσε το ματς και να μην έλεγε ότι η αναμονή του δικαιώθηκε και η σιγουριά του ότι τον περιμένει ένα υπερθέαμα δεν είναι αποτέλεσμα ιδεοληψίας, αλλά γνώσης. Το πράγμα ξεκινά πιο εντυπωσιακά από όσο είχε ολοκληρωθεί το προηγούμενο επεισόδιο. Μόλις στο 4΄ο αναμενόμενος πρωταγωνιστής και υποψήφιος για βραβείου πρώτου ρόλου Κέβιν Ντε Μπρόιν κάνει το 1-0 με ένα σουτ που φάνηκε να αιφνιδιάζει τον Αλισον. Στο ριπλέι φαίνεται πως η μπάλα βρήκε όσο χρειαζόταν στον Ματίπ που επιχείρησε τάκλιν αυτοθυσίας: ο Ντε Μπρόιν νομίζει πως έχει μαζί του αγγέλους και διαβόλους υποστηρικτές, αλλά δεν είναι έτσι ακριβώς. Στην πρώτη οργανωμένη κατεβασιά της η Λίβερπουλ ισοφαρίζει με τον Ζότα, ένα παίκτη από αυτούς που ο Γκουαρντιόλα δεν καταλαβαίνει, αφού δεν είναι εξτρεμ, δεν είναι ο φορ, δεν είναι «δεκάρι» και είναι μάλλον ψεύτικο εννιάρι από κούνια, που σημαίνει πως αν δούλευε με τον Πεπ θα του στερούσε το δικαίωμα «ψευτοεννιάρι» να τον κάνει αυτός. Ο Πεπ αυτή τη φορά έχει διαλέξει όχι ένα αλλά τρία (!) «ψεύτικα εννιάρια» που μοιράζονται την αποστολή «βγαίνω σε θέση φορ πατώντας την περιοχή κατά περίσταση»: το κάνει ο Ζεσούς, το κάνει ο Ντε Μπρόιν , το κάνει ο Στέρλινγκ. Ο Βραζιλιάνος επειδή είναι φορ περισσότερο από όλους κάνει το 2-1 γλιστρώντας πίσω από την πλάτη του ανήμπορου Αλεξάντερ Αρλοντ – η Λίβερπουλ όπως και στο πρώτο ματς δείχνει κάπως να τρικλίζει: πρέπει να το είδε κι ο Κλοπ για αυτό είπε στο τέλος ότι το ματς ήταν σαν αγώνας μποξ. Αν δεν ήταν, είναι γιατί στο μποξ δεν παίζουν οι προπονητές: αυτοί απλά λένε στον ήρωα διάφορα εμψυχωτικά, αλλά ειδικά αν αυτός είναι ο Σταλόνε, ξέρουμε όλοι ότι θα κάνει του κεφαλιού του κι ας είναι αυτό ματωμένο. Στο χθεσινό blockbuster οι προπονητές παίζουν και παίζουν καλά – πράγμα λογικό γιατί οι παραγωγοί έχουν πάρει τους καλύτερους για τους ρόλους. Ο Κλοπ χωρίς να κάνει καμία αλλαγή θυμίζει στους παίκτες του στο ημίχρονο ότι επιθετικούς έχουν κι αυτοί και πολλούς και καλούς και άρα στο ματς μπορεί να επιστρέψουν παρά τη θύελλα.
Ο Σαλάχ έχει μάλλον εξαντλήσει τις δυνάμεις του στο προηγούμενο επεισόδιο, αλλά κρατά ένα κόλπο και για αυτό: με μια πάσα από τις δικές του θυμίζει στον Πεπ πως μια χαρά ψευτοφόρ είναι και ο Μανέ που με το ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου κάνει το 2-2! Κι έπειτα το πράγμα μεταμορφώνεται σε θρίλερ κανονικό. Δεν μετρά ένα γκολ του Στέρλινγκ για ένα τίποτα – αλλά το οφσάιντ υπάρχει. Η Λίβερπουλ ανεβαίνει και γίνεται απειλητική γιατί ο Κεϊτά κι ο Ντίαζ μπαίνουν με όρεξη. Αλλά παίζει κι ο Πεπ και δεν μπορεί να μην δοκιμάσει να κάνει το δικό του: το πέρασμα του Μαχρέζ μοιάζει η κίνηση ματ, αλλά στα blockbuster τέτοια δεν υπάρχουν- υπάρχουν μόνο οι κανόνες του θεάματος. Ο καλός Μαχρέζ δεν έχει φάτσα πρωταγωνιστή κι επομένως δεν είναι δυνατόν να κρίνει ένα πρωτάθλημα: μια σπουδαία εκτέλεση φάουλ και μια χαμένη ευκαιρία στις καθυστερήσεις μετά από ένα επικό σόλο του Ντε Μπρόιν θυμίζουν στο κοινό ότι ακόμα και μεταξύ σούπερ ηρώων υπάρχουν πατρίκιοι και πληβείοι. Ολοι ξέρουν τον Μπάτμαν, λίγοι τον Μόρμπιους.
Κακοί δεν υπάρχουν
Όταν πέφτουν τα γράμματα του τέλους λες απλά «ξαναπαίξτε». Όταν όποιος δεν το έχει δει, σε ρωτάει πως είναι δυνατόν να μην το βαριέσαι, ενώ αυτό που βλέπεις είναι πάντα το ίδιο και το ίδιο, λες ότι η ομορφιά είναι το μόνο που δεν προκαλεί κορεσμό. Οτιδήποτε θεαματικό το βλέπεις και το ξαναβλέπεις ευχάριστα για είσαι σίγουρος πως είναι ό,τι καλύτερο μπορείς να δεις: στην προκειμένη περίπτωση ένα ποδόσφαιρο στο οποίο θα ήταν εξαιρετικά άδικο να υπήρχε ηττημένος. Καλά καλά μετά από τόσα blockbuster Λίβερπουλ – Μάντσεστερ Σίτυ που έχουμε δει δεν έχουμε ακόμα καταλάβει ποιος είναι ο καλός και ποιος ο κακός. Κυρίως γιατί κακοί δεν υπάρχουν.
