Για μια ακόμα φορά η Εθνική μας δεν κατάφερε να κάνει το αποτέλεσμα που ήθελε σε ένα ματς που το ελληνικό κοινό γέμισε το ΟΑΚΑ. Η Εθνική μας γνώριζε ότι θα ήταν πολύ δύσκολο να κερδίσει την Αγγλία για δεύτερη φορά σε λίγες μέρες. H νίκη που έκανε στο Γουέμπλεΐ ήταν η πρώτη στην ιστορία της – μια δεύτερη σε λίγες μέρες ήταν πολύ δύσκολη. Η Αγγλία, που πάντα κερδίζει την Εθνική μας στην Ελλάδα, με την νίκη της με 0-3 θα ‘ρθει πρώτη στον όμιλο. Για την ίδια ήταν ζήτημα τιμής να επιστρέψει στην πρώτη κατηγορία του Nations League. Το γρήγορο γκολ των Αγγλων με τον Γουότκινς στο 7΄καθόρισε το ματς.

Αλλά ας τα πάρουμε με την σειρά.

Οι δυο σκοτούρες

Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς είχε δυο σκοτούρες πριν αρχίσει το ματς με τους Αγγλους: το ποιος θα αντικαταστήσει τον απόντα λόγω τιμωρίας Κουρμπέλη και θα αγωνιστεί δίπλα στον Σιώπη και το ποιος μεταξύ των Παυλίδη – Ιωαννίδη θα παίξει στην κορυφή της επίθεσης. Ο κόουτς απαντώντας στο δεύτερο δίλλημα διάλεξε τον Παυλίδη: μπορεί ο βασικός της ομάδας του να είναι ο Ιωαννίδης (που του έδωσε τις νίκες με την Ιρλανδία στο Δουβλίνο και την Φινλανδία στο Καραϊσκάκη), αλλά ο Παυλίδης ήταν ένας από τους μεγάλους πρωταγωνιστές στη νίκη στο Γουέμπλεϊ και ο κόουτς δεν ήταν σωστό αυτό να μην το μετρήσει. Η επιλογή του παρντενέρ του Σιώπη τον βασάνισε πιο πολύ.  Αποφάσισε πως καταλληλότερος του φορμαρισμένου Μάνταλου (που οι περισσότεροι περίμεναν να ξεκινήσει) είναι ο Ζαφείρης που βρέθηκε για πρώτη φορά βασικός.

Και οι δυο αυτές επιλογές δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα. Οι Αγγλοι πρόσεξαν πολύ τον Παυλίδη και δεν τον άφησαν να απειλήσει ποτέ την εστία του Πίκφορντ. Η δε παρουσία του Ζαφείρη έκανε πολύ light την μεσαία γραμμή της Εθνικής μας, σε ένα ματς που η ομάδα του Γιοβάνοβιτς έπρεπε πρώτα από όλα να αποδειχτεί σκληροτράχηλη.    

Μια άλλη Αγγλία

Ο μέχρι την Κυριακή κόουτς της Αγγλίας Λι Κάρσλεϊ σε σχέση με το πρώτο ματς, δεν έψαχνε τους αντικαταστάτες κάποιων που στο Γουέμπλεϊ ξεκίνησαν και τώρα ήταν εκτός αποστολής εξαιτίας τραυματισμών (αναφέρομαι σε παίκτες όπως ο  Αλεξάντερ Άρνολντ, ο Στόουνς, Κόλγουιλ, ο Ράις, ο Σάκα κτλ) αλλά έπρεπε να παρουσιάσει μια ολότελα διαφορετική ομάδα και γιατί από εκείνη που έχασε από την Εθνική μας δεν ήταν ευχαριστημένος.

Η ενδεκάδα ήταν απολύτως καινούργια. Γκολκίπερ ήταν ο Πίκφορντ και στην άμυνα ήταν οι Γουόκερ, Γκουέχι, Κόνσα και Λιούις. Μπροστά τους βρέθηκαν οι Γκάλαχερ και Τζόουνς, στην κορυφή της επίθεσης ο Γουότκινς και πίσω του ο Μπέλιγχαμ με τους  Μαντουέκε και Γκόρντον στα πλάγια. Ο Κάρσλεϊ βασίστηκε στα δικά του παιδιά: τους Μαντουέκε, Γκόρντον, Λιούις, Τζόνσον τους είχε στις μικρές αγγλικές εθνικές ομάδες – όλοι τους είναι κάτω από 23 χρόνων. Το σχήμα αποδείχτηκε λειτουργικότερο και η Αγγλία μπήκε στο ματς με το μυαλό στο πως θα σκοράρει. Το έκανε στο  7΄ με ένα γκολ του Γουότκινς. Ο φορ της Αστον Βίλα έσπρωξε την μπάλα στα δίχτυα μετά από προσπάθεια του Μαντουέκε απέναντι στον οποίο ο Τζόλης και ο Ζαφείρης επέτρεψαν μια πανεύκολη διείσδυση στην ελληνική περιοχή.

Επαθαν κι έμαθαν

Μέχρι το 25ο λεπτό του παιχνιδιού είναι να απορείς πως δεν κοιμηθήκαμε στο ΟΑΚΑ και δεν αναφέρομαι στους παίκτες της Εθνικής, αλλά και στον κόσμο που ήταν στις εξέδρες. Οι Αγγλοι αλλάζοντας πάσες στην μεσαία γραμμή δεν άφηναν την εθνική μας να επιτεθεί χωρίς βέβαια να κάνουν κάτι και οι ίδιοι. Για να αλλάξει κάπως το πράγμα χρειάστηκαν δύο τελικές προσπάθειες των ακραίων αμυντικών της ομάδας του Γιοβάνοβιτς: πρώτα έφτασε σε μια τελική ο Ρότα μετά από μια προσωπική ενέργεια στο 27΄ και λίγο μετά ο Τσιμίκας έχασε την καλύτερη ευκαιρία του πρώτου ημιχρόνου καθώς βρέθηκε με την μπάλα στρωμένη στην μικρή περιοχή αλλά πλαγία αριστερά: το πολύ καλό το σουτ του υποχρέωσε τον Πίκφορντ στην μοναδική του επέμβαση στα πρώτα 45 λεπτά. Ωστόσο παρά την μεγάλη διάθεση του Μασούρα που κερδίζει μέτρα κάθε φορά που έπαιρνε την μπάλα, η εικόνα του παιχνιδιού δεν άλλαξε και πολύ παρά τις δυο αυτές τελικές κι ένα φιλόδοξο σουτ του Μπακασέτα. Οι Αγγλοι έχοντας έναν παίκτη παραπάνω στη μεσαία γραμμή (και γιατί ο Λίουις άφηνε την αριστερή πλευρά και συνέκλινε, αλλά και γιατί ο Μπέλιγχαμ γυρνούσε πολύ) συνέχισαν να κάνουν κατοχή μπάλας και κυρίως να μην αφήνουν χώρο στην εθνική μας να χτίσει αντεπιθέσεις όπως συνέβαινε στο Γουέμπλεΐ. Επαθαν και έμαθαν. Δεν άφησαν αυτή την φορά χώρους στον Τζόλη, πύκνωσαν την μεσαία τους γραμμή, δεν πήραν ρίσκα.  

Με ένα αέρα υπεροχής

Το ημίχρονο τελείωσε 0-1 με τους Αγγλους να μην έχουν ξανασουτάρει στην εστία του Βλαχοδήμου μετά το γκολ του Γουότκινς: ο ίδιος είχε την δεύτερη ανολοκλήρωτη καλή τους ευκαιρία για το 0-2 στο τελευταίο λεπτό αλλά τον πρόλαβε ο πολύ καλός Κουλιεράκης προ του Βλαχοδήμου. Το πιο σημαντικό όμως για την ομάδα του Κάρλσεϊ είναι ότι έκλεισε το πρώτο ημίχρονο με ένα αέρα υπεροχής: η συνολική εμφάνιση των φιλοξενούμενων έκανε την Εθνική μας να μοιάζει πολύ παθητική. Η Αγγλία δεν έχει ευκαιρίες, όμως φαινόταν ότι το δεύτερο γκολ της ήταν απλά θέμα χρόνου. Οι Αγγλοι μπήκαν στο δεύτερο ημίχρονο με σκοπό να τελειώσουν το παιχνίδι γρήγορα. Στο 53’ ο Μαντουέκε γύρισε την μπάλα στον Λίουις: τον σταμάτησε ο Βλαχοδήμος - η φάση ήταν όμοια με την φάση του γκολ και στην εξέλιξη της, μετά το κόρνερ που οι Αγγλοι εκτέλεσαν, πάλι από σέντρα του Μαντουέκε ο Μπέλιγχαμ με κεφαλιά έστειλε την μπάλα στο δοκάρι.

Ο Πίκφορντ και ο Μπέλιγχαμ

Ο Γιοβάνοβιτς προβληματίστηκε γι’ αυτό και πολύ γρήγορα έκανε τρεις αλλαγές βάζοντας ένα φρέσκο παίκτη σε κάθε γραμμή: με τον Ιωαννιδη αντί του Παυλίδη στην επίθεση, τον Πέλκα αντί του Μπακασετα πίσω του και τον Γιαννούλη αντί του Τσιμικα για να χτυπήσει τον Γουόκερ που έπαιζε τρίτος στόπερ ήθελε μεγαλύτερη επιθετικότητα και την είδε. Αλλά οι Αγγλοι πέρα από καλή οργάνωση είχαν και μερικούς παίκτες που πήραν προσωπικά την ήττα στο πρώτο ματς.

Ο ένας ήταν ο Πίκφορντ που μετά τον Τσιμίκα νίκησε και τον Ιωαννίδη σε τετ-α-τετ στο 63’, ενώ στο 66’ πρόλαβε και τον Τζολη του οποίου ένα καλό σουτ είδε να φεύγει άουτ πέντε λεπτά αργότερα. Ο Αγγλος τερματοφύλακας ήταν αλάνθαστος.

Ο δεύτερος ήταν ο Μπέλιγχαμ. Είχε συμμετοχή στο passing game των Αγγλών, είχε κεφαλιά στο δοκάρι, αλλά κρατούσε το καλύτερο. Ο Κάρσλεϊ έβγαλε τον Μαντουέκε (κάνοντας στον Γιοβάνοβιτς ένα δώρο) αλλά έβαλε τον ΧάριΚειν και λίγο μετά και τον Γκιμπς Γουάιτ. Ο Γιοβάνοβιτς απάντησε με τον Κωνσταντελια αντί του Μασουρα. Το ανέβασμα της Εθνικής μας στο γήπεδο έδωσε στους Αγγλους κενούς χώρους. Όταν ο Μπέλιγχαμ μπορεί να τρέχει με την μπάλα ανενόχλητος γίνεται πρόβλημα: στο 72΄έβγαλε τον Κέιν σε θέση βολής αλλά αυτός σούταρε από μακριά κι ο Βλαχοδήμος δεν είχε πρόβλημα, στο 78΄όμως πήρε την προσπάθεια αυτός. Διέσχισε το γήπεδο ανενόχλητος, σούταρε από το ύψος της μεγάλης περιοχής κι έκανε το 0-2 με την άθελη παρέμβαση του Βλαχοδήμου, που είδε την μπάλα πρώτα να χτυπάει στο δοκάρι και μετά στην πλάτη του. Πέντε λεπτά αργότερα ο Γκιμπς Γουάιτ έδωσε στον Τζόουνς την δυνατότητα να κάνει το 0-3 με τακουνάκι.

Ο κόσμος χειροκρότησε την προσπάθεια. Ο Γιοβάνοβιτς είχε πει πριν το ματς πως για να κάνει αποτέλεσμα η ομάδα του πρέπει να κάνει το τέλειο ματς. Δεν το έκανε. Μετά το τέλος του παιγνιδιού ο Ιβάν εξέφρασε την απογοήτευσή  του για την απόδοση: είπε ότι υπήρχε ελάχιστη κίνηση χωρίς τη μπάλα, πολλά άσκοπα τρεξίματα, ένα πολύ κακό πρώτο ημίχρονο. Τόνισε ότι η ομάδα πρέπει να μάθει να παίζει και με το μυαλό της κι όχι μόνο με την καρδιά της. Προσυπογράφω, προσθέτοντας μόνο ότι χρειαζόταν και νεύρο. Αλλά, στις γιορτές ειδικά, νεύρο ποτέ δεν υπάρχει. Και το μυαλό, όταν προκύπτει εορταστική χαλαρότητα, σπανίως λειτουργεί…