Χρωστάω ένα σημείωμα και για τα μεταγραφικά της ΑΕΚ που περίμενα πως θα τρέξει πιο γρήγορα στο εφετινό μεταγραφικό παζάρι. Πήρε γρήγορα σχετικά προπονητή: ο Ματίας Αλμέιδα συμφώνησε με τον Δημήτρη Μελισσανίδη πριν ολοκληρωθεί το πρωτάθλημα, αλλά έκτοτε οι κινήσεις είναι λίγες. Φυσάει και το γιαούρτι; Μπορεί. Στο μεταξύ μας συστήθηκε την Κυριακή ο Αλμέιδα λέγοντας πολλά και ωραία για τον εαυτό του: σαν ο άνθρωπος να ήθελε να δείξει πως το άγχος του είναι να τον καταλάβει η ΑΕΚ. Δεν του δίνω άδικο.

Δυο πράγματα στη συνέντευξη που έδωσε μου άρεσαν πρέπει να πω πολύ. Το ένα είναι η αποκάλυψη πως περπατά πολύ στην Αθήνα, πως θέλει να μάθει την πόλη, πως έφερε εδώ εκτός από την οικογένεια του και τη μητέρα του «για να δει που δουλεύει»: όλα αυτά μαρτυρούν πως ο άνθρωπος ήρθε για να μείνει. Το δεύτερο είναι η εξαγγελία του πως θα ήθελε να μιλά ανοιχτά με τους ρεπόρτερ της ΑΕΚ μια φορά την εβδομάδα ή έστω στις δεκαπέντε μέρες. Μακάρι να το κάνει: θα γίνονται έτσι πιο γνωστές οι θέσεις του και θα μειωθούν οι πιθανότητες για παρανοήσεις – θα το μιμηθούν ως πρακτική και οι υπόλοιπες ομάδες.   

Μόνο μια φορά

Δεν χωρά αμφιβολία ότι ο Αλμέιδα έχει ενδιαφέρουσες ιδέες – το θέμα όμως δεν είναι οι ιδέες του και από όσο καταλαβαίνω δεν θα είναι και πρόβλημα οι απαιτήσεις του. Ερχεται να δουλέψει πρώτη φορά στην Ευρώπη, είναι νέος και φιλόδοξος, και όπως γρήγορα είδαμε δεν θα χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι. Αλλά η απορία μου είναι πόση υπομονή και επιμονή μπορεί να έχει η ΑΕΚ. Και κυρίως πως θα αποφύγει τον πειρασμό μιας γρήγορης κρίσης του προπονητή (και κατά κανόνα μάλιστα άδικης). Το λέω διότι οι περισσότεροι από τους προπονητές που απολύθηκαν τα τελευταία χρόνια από την ΑΕΚ, απολύθηκαν για τον ίδιο πάντα λόγο: γιατί κρίθηκαν σε χρόνο ρεκόρ. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα χωρίς να τους έχει δοθεί η ευκαιρία να κάνουν μεταγραφές ή να διώξουν παίκτες. Ο Μιλόγεβιτς πχ πέρυσι απλά ευλόγησε αποκτήματα άλλων. Κι έμπλεξε σε χρόνο ρεκόρ.    

Από την επιστροφή της στην Σουπερλίγκα κι έπειτα η ΑΕΚ έχει ολοκληρώσει σεζόν με τον ίδιο προπονητή στον πάγκο μόνο μια φορά: το 2017-18 όταν και πήρε το πρωτάθλημα με τον Χιμένεθ, καθόλου τυχαία. Δεν τελείωσαν τη σεζόν στη Σουπερλίγκα ούτε ο Δέλλας, ούτε ο Μοράις, ούτε ο Κετσπάγια, ούτε ο Κωστένογλου, ούτε ο Ουζουνίδης, ούτε ο Καρέρα, ούτε ο Μιλόγεβιτς – ο Καρντόσο δεν άρχισε καλά καλά τη σεζόν, κι ο Πογιέτ δεν ανανέωσε παρόλο που ολοκλήρωσε τη σεζόν μένοντας κάτι μήνες. Δεν είναι παράξενο: κι ο Χιμένεθ στις επιστροφές του έγραψε απλά κάτι εξάμηνα.

Ηταν όλοι αυτοί κακοί, ακατάλληλοι για την ΑΕΚ, άσχετοι κτλ; Δεν το πιστεύω. Για αυτό και μου μοιάζει στοίχημα ο νεοφερμένος Ματίας. Κι όχι απλό. 

Η συνέπεια και η αγάπη

Στην Ελλάδα σπανίως προσπαθούμε να καταλάβουμε πως σκέφτονται οι προπονητές – προτιμούμε να  γινόμαστε προπονητές εμείς οι ίδιοι. Για να κριθεί σωστά ένας προπονητής πρέπει να γνωρίζεις το ποδόσφαιρο που αγαπάει και να τον αξιολογείς με βάση τις προθέσεις του και όχι μόνο με βάση τα αποτελέσματά του. Δεν μπορείς πχ να ζητάς από τον Γκουαρντιόλα να αφήνει τη μπάλα στον αντίπαλο για να τον χτυπήσει στις αντεπιθέσεις – πιστεύω αν ερχόταν εδώ ο Πεπ θα του κάναμε κριτική και για το 3-4-3. Χρησιμοποίησα ένα ακραίο παράδειγμα για να κάνω κατανοητό αυτό που θέλω να πω. Εύχομαι στην ΑΕΚ να έχουν δει πολλά ματς των ομάδων του Αλμέιδα. Το λέω γιατί δεν είναι δεδομένο: δίνουν την εντύπωση πως στην επιλογή των προπονητών μετράνε συνήθως άλλα πράγματα, όπως τον χαρακτήρα του κόουτς, τις φιλοδοξίες του, την προσαρμοστικότητα του, το πόσο είναι συνεργάσιμος με τα στελέχη κτλ.

Εγώ νομίζω ότι όλοι αυτοί οι προπονητές που στην ΑΕΚ εκδιώχθηκαν σε χρόνο ρεκόρ ήταν συνεπείς με τις αρχές τους: έβαλαν στην ΑΕΚ την σφραγίδα τους, άλλος περισσότερο κι άλλος λιγότερο. Δυστυχώς, όμως η συνέπεια ή η αγάπη για το ρίσκο δεν φέρνει πάντα αποτελέσματα. Ο Μαρίνος Ουζουνίδης π.χ κατάφερε να βάλει στην ίδια ενδεκάδα σε κάποια ματς και τον Πόνσε, και τον Λιβάγια, και τον Μπακασέτα και τον Μπογέ και τον Μάνταλο – περί κατορθώματος πρόκειται. Ομως το σχήμα δεν απέδωσε πάντα – το υπενθυμίζω γιατί ειλικρινά δυσκολεύομαι να φανταστώ προπονητή να φτιάξει μια ΑΕΚ επιθετικότερη.  

Μικρότερη πίεση

Το παρήγορο στην περίπτωση του Αλμέιδα είναι ότι η πρόσληψή του έγινε μετά από μια καταστροφική χρονιά. Θα υπάρχει μικρότερη απαίτηση για καλό ποδόσφαιρο – οι απαιτήσεις νομίζω στάθηκαν αιτία αποτυχίας για τον Χιμένεθ, τον Καρέρα, τον Μιλόγεβιτς κτλ. Δεν θα έχει επίσης ο Αλμέιδα καλοκαιρινό προκριματικό. Δηλαδή αποφεύγει την πιθανότητα να αρχίσει με το σταυρό του μαρτυρίου (που είναι ένας αποκλεισμός) στην πλάτη. Αλλά αυτό είναι το μόνο του αβαντάζ. Το λέω γιατί ακούω πως η ΑΕΚ θα έχει φέτος το πλεονέκτημα ότι δεν θα αγωνίζεται στην Ευρώπη: ούτε και πέρυσι αγωνιζόταν. Δυο ματς έπαιξε τον Ιούλιο όλα κι όλα.  

Φυσικά η ΑΕΚ έχει καινούργιο γήπεδο και με ακριβά διαρκείας και λογικά θα πρεπε να υπάρχουν και απαιτήσεις για καλό ποδόσφαιρο κτλ, αλλά νομίζω φέτος οι απαιτήσεις αυτές θα είναι μικρότερες: νίκες θα ψάξει. Θα είναι έτοιμη γρήγορα; Δεν το ξέρω. Η ΑΕΚ έχει μια καλή βάση παικτών, αλλά έχει και κάποια δύσκολα προβλήματα να λύσει και κάμποσες ανάγκες. Δεν θα είναι καθόλου εύκολο να αντικαταστήσει τον Αμπραμπατ, αν φύγει, κι ο Αλμέιδα πρέπει να φτιάξει μια καινούργια μεσαία γραμμή, αφού ο Σιμόες είπε αντίο, ο Γκατσίνοβιτς κι ο Γιόνσον μόλις ήρθαν, ο Μάνταλος λογικά δεν προορίζεται για βασικός, ο Κρικόβιακ δεν είναι εδώ, ο Γαλανόπουλος τώρα επέστρεψε στις προπονήσεις και ο Λεταλέκ ψάχνει ομάδα – για τον Γέφτιτς δεν μιλάω καν. Δεν θα της είναι επίσης εύκολο να βρει τα στόπερ που η περίσταση απαιτεί: αν έχω καταλάβει κάτι όλα αυτά τα χρόνια είναι ότι ο Μελισσανίδης δεν θέλει ακριβές μεταγραφές για τα μετόπισθεν. Του αρέσουν οι Τζούμπερ, οι Πόνσε, οι Αραούχο. Πίσω δεν τον χαλάνε οι Βράνιες, οι Τζαβέλες, οι Οικονόμου, οι Μίτογλου – μάλλον το αφεντικό της ΑΕΚ θεωρεί εύκολη τη δουλειά που πρεπει να κάνουν. Δεν ακούω επίσης τίποτα για ακραία μπακ. Η ΑΕΚ έχει κι εκεί ανάγκη κάτι καλύτερο από τον Μισελέν, τον Ρότα, τον Χατζισαφί κτλ.

Πόσο χρόνο θα χει

Πέρυσι πίστευα ότι στην ΑΕΚ κοίταζαν τον Ολυμπιακό και ήθελαν να κοπιάρουν την πρώτη χρονιά του Μαρτίνς. Απέκτησαν πολλούς παίκτες, ήθελαν αρχικά να δώσουν χρόνο στο Μιλόγεβιτς, καλοκαιριάτικα λίγοι μιλούσαν για πρωτάθλημα. Αλλά στην πορεία δεν είχαν την επιμονή που είχε ο Ολυμπιακός με τον Μαρτίνς.  Ξέχασαν μάλλον ότι ο κόουτς του Ολυμπιακού έφτιαξε το 2018-19 μια ομάδα που έπαιξε εξαιρετική μπάλα, μόνο από τον Δεκέμβριο και μετά: ο «Μίλο» κρίθηκε πολύ πιο γρήγορα. Δεν έχω περιέργεια για το τι παίκτες θα πάρει η ΑΕΚ: λογικά θα πάρει καλούς παίκτες. Αλλά για το πόσο χρόνο θα έχει ο Αλμέιδα πραγματικά αναρωτιέμαι…