Σήμερα στη Βουλή θα γίνει ολόκληρο σόου με αφορμή την υπόθεση Νοvartis, αλλά εγώ θέλω να σας μιλήσω για μια άλλη ιστορία στον τομέα της υγείας, με την οποία δεν έχει ασχοληθεί σχεδόν κανείς, δηλαδή την ιστορία του γιατρού που δούλευε στο νοσοκομείο της Καβάλας για δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια χωρίς πτυχίο, δηλαδή χωρίς να είναι γιατρός.

Δεκαεπτά χρόνια μετά

Δεν είναι η πρώτη τέτοια ιστορία, αλλά είναι σίγουρα μια από τις πιο εντυπωσιακές της σχετικής κατηγορίας. Επειδή, όταν το άκουσα, δυσκολευόμουν να το πιστέψω, έριξα μια ματιά στον τοπικό Τύπο, που πάντα σε αυτά τα θέματα είναι πιο ευαίσθητος. Ο τύπος δήλωνε ότι έχει τελειώσει Ιατρική στην Ιταλία κι ότι εκεί έκανε και ειδικότητα. Όταν μετά από δεκαεπτά χρόνια δουλειάς, σε ένα έλεγχο από αυτούς που οι συνδικαλιστές του δημοσίου τομέα δεν θέλουν, κλήθηκε από μια αρμόδια επιτροπή να προσκομίσει το πτυχίο του, αρνήθηκε να το κάνει – γεγονός που προκάλεσε απορίες. Η άρνησή του οδήγησε σε ένα είδος έρευνας, αποκαλύφθηκαν οι λεπτομέρειες της απάτης κι ο απατεώνας το βαλε στα πόδια. Η διαδικασία για την απομάκρυνση του ολοκληρώθηκε πρόσφατα - υπάρχει μάλιστα και σχετική απόφαση, δημοσιευμένη στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης.

Πόσο κράτησε αυτή η διαδικασία; Κρατηθείτε. Κράτησε δυο ολόκληρα χρόνια! Ποιος άλλος την πλήρωσε; Κανείς απολύτως. Ανακεφαλαιώνοντας την καταπληκτική αυτή ιστορία τη βάζω σε τάξη: ένας απατεώνας παριστάνει τον γιατρό για δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια, όταν τον ανακαλύπτουν κανείς δεν ψάχνει ποιος του επέτρεψε να παριστάνει τον γιατρό και η δε απομάκρυνσή του για να ολοκληρωθεί, παίρνει μια διετία - πάλι καλά που δεν του ζήτησαν και συγνώμη για την ταλαιπωρία!  Στην απλή ερώτηση των τοπικών εφημερίδων πως είναι δυνατόν όλα αυτά να έχουν συμβεί, η απάντηση ήταν ότι ο άνθρωπος τον τελευταίο καιρό απλά συνταγογραφούσε και έχοντας πλέον διευθυντική θέση απλά ήλεγχε τους υφισταμένους του – οπότε, αφήνουν να εννοηθεί, δεν έγινε και τίποτα: όσο έλεγχαν οι άλλοι αυτόν, όταν παρίστανε τον γιατρό, άλλο τόσο έλεγχε κι αυτός τους άλλους! Εχει μάλιστα ενδιαφέρον πως αυτός «ο τελευταίος καιρός» στον οποίο ο ψευτογιατρός ασκούσε δουλειά διευθυντή και δεν εξέταζε ασθενείς, δεν προσδιορίζεται: κανείς δεν έχει πει πόσους ακριβώς μήνες (ή χρόνια) είχε σταματήσει να εξετάζει ανθρώπους – όλα μένουν λιγάκι φλου, ώστε φλου να είναι και οι ευθύνες όσους του επέτρεψαν να τους εξαπατήσει.

Θα άρεσε στον Σπίλμπεργκ

Μου άρεσαν πολύ και κάποιες ανώνυμες μαρτυρίες ανθρώπων που συνεργάστηκαν μαζί του και καταγράφονται στα ρεπορτάζ. Ολοι μιλάνε για ένα άνθρωπο υπεράνω υποψίας, χωρίς να αναφέρονται στις επιστημονικές του ικανότητες. Κανείς δεν τόλμησε να τον αποκαλέσει «καλό γιατρό». Ολοι μιλάνε για κάποιον πρόσχαρο, ευγενικό, καλόβολο, συνεργάσιμο άνθρωπο, που συνήθιζε να μην τραβάει την προσοχή και να περνά όσο το δυνατόν περισσότερο απαρατήρητος εντός της μικρής κοινότητας του νοσοκομείου. Τα διαβάζεις όλα αυτά και αναρωτιέσαι τι χρειάζονται τα πτυχία και οι επιστημονικές γνώσεις άμα έχεις όλα τα προσόντα του καλού απατεώνα;  

Η ιστορία του γιατρού από την Καβάλα πιθανότατα θα άρεσε πολύ στον Στίβεν Σπίλμπεργκ που κάτι χρόνια πριν είχε μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη την ιστορία ενός σπουδαίου Αμερικανού πλαστογράφου του Φρανκ Αμπανεϊλ, που στα τέλη της δεκαετίας του ΄60 είχε δουλέψει ως πιλότος, ως ελεγκτής ασκούμενων γιατρών και ως δικηγόρος, πάντα πλαστογραφώντας έγγραφα και εμφανίζοντας ψεύτικα πτυχία. Τον Σπίλμπεργκ είχε μαγέψει η ευκολία του Αμπανεϊλ να ξεφεύγει από το FBI, που πάντως τον εντόπισε γρήγορα. Είχε πει τότε ο Αμερικανός σκηνοθέτης ότι αυτού του είδους οι ιστορίες είναι μοναδικές γιατί δεν μπορούν να επαναληφθούν καθώς πλέον σε καμία πολιτισμένη χώρα δεν μπορεί κάποιος να παριστάνει τον πιλότο ή τον γιατρό. Που να ξερε…  

Η διαδρομή του χρήματος

Σήμερα στη Βουλή θα περάσουν ώρες κατηγορώντας οι μεν τους δε: δεν θέλω να πιστεύω πως θα το κάνουν με την απόλυτη σιγουριά ότι οι μηχανισμοί ελέγχου του Κράτους, στο οποίο ζούμε, δεν λειτουργούν – πράγμα που σημαίνει πως επιτρέπεται στον καθένα να λέει ό,τι θέλει μπερδεύοντας την δικαιοσύνη με την πολιτική αντιπαράθεση. Δείτε τι έχει συμβεί, αφήνοντας κατά μέρους κομματικές και άλλες προκαταλήψεις. Από την πρώτη στιγμή που η υπόθεση αυτή βγήκε στο φως, μολονότι χρειάζεται ακόμα να βρεθούν στοιχεία και οι φάκελοι είναι λογικά λειψοί, μια που η έρευνα τώρα ξεκίνησε, και οι μεν και οι δε εκφράζουν βεβαιότητες, γνωρίζοντας καλά πως δύσκολα θα γίνει η έρευνα που η περίσταση απαιτεί. Σε κάθε τέτοιου είδους σκάνδαλο αυτό που χρειάζεται να βρει κανείς πρώτα από όλα είναι την ίδια την διαδρομή του χρήματος: για χρηματισμούς συζητάμε, όχι για πολιτικές ευθύνες. Για να μπορεί να σταθεί μια υπόθεση σε δικαστήριο και να κριθούν και να καταδικαστούν άνθρωποι πρέπει να βρεθούν χρήματα, να υπάρχουν ενδείξεις έστω παράνομου πλουτισμού, να προκύψουν βεβαιότητες δωροδοκίας, και να αποδειχτεί ποιοι τα έδωσαν και ποιοι τα πήραν. Αναρωτιέμαι ποιοι μηχανισμοί ελέγχου θα τα κάνουν όλα αυτά. Αυτοί τους οποίους κορόιδευε για δεκαεπτά χρόνια ένας γιατρός με πλαστό πτυχίο στην Καβάλα;       

Οι θολωμένες σιγουριές

Το ζήτημα σε όλες τις ιστορίες των σκανδάλων είναι να βρίσκονται τα χρήματα και να τιμωρούνται οι υπεύθυνοι: αυτό συμβαίνει σε όλες τις πολιτισμένες χώρες. Εδώ ψάχνουν υποτίθεται τις μίζες της Novartis χωρίς να έχει γίνει δίωξη στην ίδια την εταιρία, που υποτίθεται ότι χρήματα μοίραζε. Και σε αυτή, όπως και σε όλες τις άλλες ανάλογες ιστορίες, εκφράζονται απόλυτες βεβαιότητες πριν καν τα κατηγορητήρια ολοκληρωθούν και δούμε τι διάβολο στοιχεία υπάρχουν. Πριν καν η έρευνα φτάσει στο τέλος της, υπάρχουν αυτοί που είναι σίγουροι για ενοχές κι αυτοί που είναι σίγουροι για αθωότητες.

Ας περιμένουμε να δούμε τα στοιχεία και μετά μπορούμε να εκφράσουμε την όποια σιγουριά μας. Ας το κάνουμε γιατί όλοι θα είμασταν σίγουροι πως ο γιατρός από την Καβάλα ήταν καλοσυνάτος και σοβαρός άνθρωπος. Δεν ήταν γιατρός, κι αυτό είναι μάλλον μια από εκείνες τις λεπτομέρειες που θα πρεπε να θολώνουν τις σιγουριές μας…