Λέω ν αφήσω τα πολιτικά για κάμποσο καιρό, γιατί αρκετά ασχοληθήκαμε, αλλά στο μεταξύ κάθε μέρα ανακαλύπτεις και κάτι καινούργιο. Με το νέο Υφυπουργό Αθλητισμού π.χ τον κ. Λευτέρη Αυγενάκη συμβαίνει κάτι που δεν έχει ξαναγίνει: του γίνεται κριτική πριν καν αναλάβει καθήκοντα! Αμέσως τον κατηγόρησαν πχ ότι είναι «ένας άσχετος που αναλαμβάνει το Υφυπουργείο Αθλητισμού» και ότι κάποτε είχε πάει στην παρουσίαση του συνδυασμού του Γιάννη του Μώραλη στον Πειραιά. Και τα δυο έχουν πλάκα – δείχνουν και κάμποση ταραχή.Γιατί κάποιος να ανησυχεί για τον νέο Υφυπουργό, αν δεν έχει να φοβηθεί τίποτα; 

Να φωνάξουν τον Κουντούρη;

Η κατηγορία ότι ο Αυγενάκης είναι άσχετος με τον Αθλητισμό γίνεται ακόμα πιο αστεία αν σκεφτείς ποια σχέση με τον αθλητισμό είχαν οι προηγούμενοι: κανείς τους δεν είχε φάει τα χρόνια του στα γήπεδα και κάποιοι δεν είχαν πατήσει και σε γήπεδο, πριν βρεθούν για πολιτικούς λόγους στο Υφυπουργείο. Καλώς ή κακώς, με την εξαίρεση του Γιάννη Ιωαννίδη που ήταν και άνθρωπος του αθλητισμού και πολιτικός, όλοι μα όλοι οι Υφυπουργοί Αθλητισμού ήταν πολιτικοί και μόνο. Θα μπορούσε να γίνει αλλιώς; Αν κρίνω από την ποιότητα των ανθρώπων του Αθλητισμού (γενικότερα) πολλούς ικανούς και υπέροχους να αναλάβουν ένα τέτοιο Υφυπουργείο δεν βλέπω. Τι βλέπω; Κάμποσους που χρησιμοποίησαν το όνομα που έφτιαξαν στα γήπεδα για να μπουν στην πολιτική, ή στις ομοσπονδίες ή στις διοικήσεις των ομάδων, χωρίς ωστόσο να έχουν καταφέρει τίποτα το ουσιαστικό. Επιπλέον δεν βλέπω πολλούς πρώην αθλητές που κατάφεραν σε αυτές τις εκλογές να εκλεγούν: τρεις είναι όλοι κι όλοι – ο Βασίλης Κικίλιας, που έγινε Υπουργός Παιδείας γιατί εκτός από πρώην μπασκετμπολίστας είναι και γιατρός, η Σοφία Σακοράφα, που εκλέχτηκε με το κόμμα του Γιάνη Βαρουφάκη, και η Αννα Καραμανλή, που περισσότερο όμως τη θυμόμαστε ως παρουσιάστρια, παρά ως αθλήτρια του στίβου.

Καλώς ή κακώς αθλητές που να ασχολούνται με την τη πολιτική έχουμε σήμερα λιγότερους, ενώ έχουμε πολλούς που όταν αποφάσισαν να διοικήσουν (πράγμα που κάνει ένας Υφυπουργός) απέτυχαν και το έβαλαν στα πόδια για να κάνουν πράγματα που μάλλον ξέρουν καλύτερα: η άγνοιά τους χαντάκωσε και ομάδες και ομοσπονδίες. Ουκ ολίγοι προκάλεσαν χρεοκοπίες και ρεζιλίκια, κάποιους τους κυνηγάνε για ακάλυπτες επιταγές και κάποιοι απλά το έβαλαν στα πόδια στην πρώτη δυσκολία. Η λογική ότι υπάρχουν κάπου άνθρωποι του αθλητισμού και τους θέλουμε στο αρμόδιο για τον αθλητισμό Υφυπουργείο είναι λαϊκισμός της κακιάς ώρας. Οποιος έχει να προτείνει ονόματα ας τα πει. Αν δεν τα λέει είναι γιατί απλά δεν υπάρχουν. Θα είχε π.χ ενδιαφέρον να πει κάποιος ότι από τη στιγμή που βασικό μέλημα του Υφυπουργείου αυτού είναι ο ερασιτεχνικός αθλητισμός και η άθληση, θα πρεπε μια Κυβέρνηση να φωνάξει και να δώσει το Υφυπουργείο σε όποιον στον αποκαλούμενο Ερασιτεχνικό Αθλητισμό έχει κάνει σπουδαία πράγματα. Αλλά τότε θα πρεπε να πάρει δικαιωματικά το Υφυπουργείο ο Μιχάλης Κουντούρης και όλοι θα χρειαζόμασταν γιατρό – εγώ από τα γέλια, άλλοι για προβλήματα μεγαλύτερα.    

Με μπράβο και χειροκροτήματα

Πάμε παρακάτω. Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί ξαφνικά υπάρχει τέτοιο ενδιαφέρον για τον Υφυπουργό Αθλητισμού. Ποια είναι η δουλειά του Υφυπουργείου; Οι αθλητικές εγκαταστάσεις και η αξιοποίησή τους, ο μαζικός αθλητισμός, η στήριξη του ερασιτεχνικού αθλητισμού, η χρηματοδότηση των ομοσπονδιών και ο οικονομικός τους έλεγχος εφόσον αυτές παίρνουν δημόσιο χρήμα και η ολυμπιακή προετοιμασία – μην ξεχνάμε ότι του χρόνου έχουμε αγώνες στο Τόκιο. Με αυτά ασχολούνταν όλοι οι Υφυπουργοί Αθλητισμού για χρόνια και δεν θυμάμαι κανένα ποτέ να τον κρεμάσανε στα μανταλάκια πριν αναλάβει το Υφυπουργείο: αυτόν που είχε ο Σαμαράς ούτε τον θυμούνται –ίσως γιατί ο Αδριανός ασχολήθηκε με αυτά και μόνο.

Όμως δεν είμαστε στο 2014. Τα τέσσερα τελευταία χρόνια έγινε, με τα χειροκροτήματα των ίδιων που σήμερα για τον Αυγενάκη ανησυχούν, κάτι καινούργιο: οι Υφυπουργοί Αθλητισμού, αντί να ασχολούνται με το Υφυπουργείο τους, ασχολούνταν νύχτα μέρα με το επαγγελματικό ποδόσφαιρο ανακαλύπτοντας μάλιστα τομείς δράσεις που δεν ήταν καν δικοί τους. Το Υφυπουργείο Αθλητισμού π.χ νομοθετούσε για τη βία στα γήπεδα ενώ η αντιμετώπισή της είναι δουλειά της αστυνομίας και του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη. Ασχολούταν επίσης με τους αθλητικούς εισαγγελείς και τους αθλητικούς δικαστές, ενώ αυτό είναι δουλειά του Υπουργείου Δικαιοσύνης. Μοίραζε λεφτά στις ΠΑΕ μέσω της ΕΡΤ, λες και τα λεφτά ήταν του Υφυπουργού. Επίσης έφτασε να παρεμβαίνει στις ομοσπονδίες (επιλεκτικά όπως όλοι είδαμε) και έφτασε να έχει λόγο για τους διαιτητές κι όχι μόνο των τελικών του κυπέλλου. Τέλος ο Υφυπουργός έφτασε να δίνει άδειες σε κατόχους στοιχηματικών εταιριών για να μπουν σε ΠΑΕ και ΚΑΕ, σταματούσε πρωταθλήματα όποτε γούσταρε κι έκανε και αναδιαρθρώσεις κατηγοριών πάντα με τα λεφτά του Ελληνα φορολογούμενου. Κι αντί για όλα αυτά να φωνάζουμε, υπενθυμίζοντας ότι δεν είναι δουλειά των Υφυπουργών, χτυπούσαμε παλαμάκια στους Κοντονήδες και στους Βασιλειάδηδες, που κυκλοφορούν με τροπικό μαύρισμα. Οποιοι σήμερα ανησυχούμε για τον Αυγενάκη, καλά να πάθουμε!

Αν όμως μπουκάρει

Θα συνεχίσει να κάνει τα ίδια ο Αυγενάκης; Δεν το ξέρω – λέω μάλιστα ότι αν κάνει τα ίδια θα κάνει λάθος. Δεν είναι δουλειά του Υφυπουργού ούτε να ασχολείται με τις διοικήσεις των ομοσπονδιών, ούτε να μοιράζει τα λεφτά της ΕΡΤ σε ημέτερους, ούτε να χρηματοδοτεί αναδιαρθρώσεις, ούτε να αναλαμβάνει τη διοργάνωση των τελικών των κυπέλλων, ούτε να παρεμβαίνει στην αθλητική δικαιοσύνη, ούτε φυσικά να ανησυχεί για το τι κάνουν οι ΠΑΕ και να θέλει να βάλει τους πάντες γύρω από ένα τραπέζι – αυτά είναι λαϊκίστικες χαζομάρες. Η δουλειά του Αυγενάκη, στο κομμάτι που αφορά το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, για μένα πρέπει να είναι μόνο μια: ο έλεγχος του που πηγαίνει το δημόσιο χρήμα και ο έλεγχος των ανθρώπων που με τον αθλητισμό ασχολούνται. Αυτά τους προηγούμενους δεν τους ενδιέφεραν. Ο Βασιλειάδης π.χ διέλυσε ακόμα και την Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού, ώστε να μην μάθουμε ποτέ αν μεταβιβάστηκε και πως η Ξάνθη π.χ, ή ποιοι είναι οι μέτοχοι κάποιων ΠΑΕ που εμφανίστηκαν από το πουθενά: αυτά πρέπει να σταματήσουν. Αν ωστόσο ο Υφυπουργός πάρει φόρα και μπουκάρει και στις ομοσπονδίες ή αν βάλει στόχο την καταπολέμηση της διαφθοράς και ζητήσει από τους εισαγγελείς να ψάξουν όσα ο προκάτοχός του έκρυβε στα συρτάρια του, να θυμόσαστε ότι το δικαίωμα αυτό του το δώσανε όσοι σήμερα ανησυχούν: είναι ακριβώς οι ίδιοι που χθες αποθέωναν τους Κοντονήδες και τους Βασιλειάδηδες.

Δεν γίνονται αυτά

Τέλος ομολογώ ότι έχει πλάκα να γίνεται συζήτηση γιατί ο Αυγενάκης πήγε κάποτε σε μια εκδήλωση του Μώραλη – λες κι αυτό είναι ποινικό αδίκημα. Είναι σαν να λέει κάποιος ότι ο Ευκλείδης Τσακαλώτος ευλόγησε τα 11,5 εκατ ευρώ το χρόνο που έταξε η ΕΡΤ στον ΠΑΟΚ, γιατί πήγαινε να δει τα ματς της ομάδας του στη σουίτα του Ιβάν Σαββίδη. Ας είμαστε σοβαροί. Δεν γίνονται αυτά….