Στο μεταξύ, εν μέσω προεκλογικής φασαρίας, ο Ολυμπιακός απέκτησε αυτόν που προορίζεται για βασικός φορ του. Χωρίς τυμπανοκρουσίες και εντυπωσιακές υποδοχές ήρθε και υπέγραψε ο Μαροκινός Γιουσέφ Ελ Αραμπί. Η επιλογή του οποίου προκάλεσε από ό,τι βλέπω περισσότερες απορίες από ενθουσιασμούς. Δεν είναι απαραίτητα κακό – άλλοι που «έριξαν» αεροδρόμια έφυγαν νύχτα.

Oμοιότητες και διαφορές

Αν κάποιος περιέγραφε τον Ελ Αραμπί χωρίς να αναφέρει το όνομά του, όποιος άκουγε τις περιγραφές θα νόμιζε ότι ο Ολυμπιακός απέκτησε τελικά τον Μάρκους Μπεργκ. Οποιος ξέρει το νεοφερμένο μιλάει για ένα φορ που τελειώνει φάσεις, όχι πολύ ψηλό αλλά γρήγορο και έτοιμο να πάρει το ριμπάουντ στην περιοχή, ένα τύπο που γουστάρει να παίζει μόνος στην κορυφή της επίθεσης, αλλά δεν έχει πρόβλημα να κινηθεί και έξω από αυτή. Φυσικά μιλάμε για κάποιον που μετά από καλές χρονιές στην Ευρώπη βρέθηκε στην Αραβία (αφού ενθουσιάστηκε από τα πετροδόλλαρα), που είναι στα 33 και όχι πιτσιρίκος, που ήθελε να επιστρέψει στην Ευρώπη και γιατί όνειρό του είναι να παίξει με την Εθνική του στο μουντιάλ του Κατάρ. Οι ομοιότητες βέβαια με τον Σουηδό κάπου εδώ σταματάνε. Ο Μπεργκ γνώριζε το ελληνικό πρωτάθλημα – ο Μαροκινός όχι. Ο Σουηδός έχει κάμποσους τραυματισμούς – ο Ελ Αραμπί κανένα. Ο Ελ Αραμπί είχε Πορτογάλο προπονητή στην ομάδα του στο Κατάρ (κι αυτό σίγουρα μέτρησε) – ο Μπεργκ όχι. Και σίγουρα μέτρησε ότι ο Μπεργκ ήθελε τριετές συμβόλαιο με 6 εκατ ευρώ ακατέβατα. Για την εποχή – και για ένα παίκτη στα 33 – είναι πολλά.Για αυτό δεν του τα έδωσε καμία ελληνική ομάδα.

Πολλά γκολ πολλά δολάρια  

Ο Ελ Αραμπί είναι παράξενη περίπτωση πάντως. Στη Γαλλία δεν πήγε και τόσο μικρός: ήταν 21 χρονών όταν υπέγραψε στην Καέν. Η προσαρμογή του δεν ήταν η πιο εύκολη καθώς πήγε στη Γαλλία Δεκέμβρη και έπαιξε ελάχιστα το πρώτο εξάμηνο, αλλά τα δυο επόμενα χρόνια έβαλε αρκετά γκολ και τράβηξε τα μάτια σοβαρών ευρωπαϊκών ομάδων. Αλλά ο τύπος πρέπει να είναι σκληρός μισθοφόρος – και δεν το λέω για κακό: τις καλές του χρονιές τις πλήρωσε η γνωστή μας Αλ Χιλάλ (να άλλη μια ομοιότητα με τον Μπεργκ), στην οποία έπαιξε ένα χρόνο παίρνοντας 2,5 εκατ δολάρια! Λογικό ήταν, μετά την επιστροφή του στην Ευρώπη, και τέσσερα τρομερά χρόνια στη Γρανάδα, να ψάξει ένα τεράστιο συμβόλαιο και να το βρει στο Κατάρ – όπου φυσικά χάλασε κόσμο σκοράροντας κατά βούληση, αλλά με αντιπάλους που απέχουν από το να χαρακτηριστούν κανονικές ομάδες. Βέβαια πρέπει να πω κάτι: το πρωτάθλημα αυτό δεν είναι τόσο ανύπαρκτο όσο πιστεύουμε κι απόδειξη είναι η Εθνική Κατάρ που είδαμε στο Κόπα Αμέρικα. Αν ο Ολυμπιακός αποκτούσε τον φορ της, τον Γιουσεφ, θα έλεγα ότι βρήκε ένα φορ που θα τρελάνει κόσμο! Για τον Ελ Αραμπί το χέρι μου στη φωτιά δεν το βάζω: θα περιμένω να τον δω. Εγώ μάλιστα θα περιμένω και πολύ γιατί καταλαβαίνω πόσο δύσκολη είναι η προσαρμογή ενός παίκτη που έρχεται από το Κατάρ. Δεν ξέρω όμως αν όλοι θα έχουν την επιμονή που χρειάζεται.

Στοίχημα θα έβαζε

Είναι στοίχημα ο Ελ Αλαμπί; Φυσικά και είναι κι όποιος θεωρεί ότι με το καλημέρα θα αρχίσει να σκοράρει κατά βούληση είναι υπεραισιόδοξος. Αλλά όποιον παίκτη και να έπαιρνε ο Ολυμπιακός για τη θέση του φορ στοίχημα θα έβαζε. Όπως έχει διαμορφωθεί η ευρωπαϊκή αγορά θες τουλάχιστον δέκα εκατομμύρια ευρώ για αγορά ποδοσφαιριστή για να θεωρείς την απόκτηση του μικρό ρίσκο. Αν ένας παίκτης κάνει μια καλή σεζόν αυτόματα κοστίζει τόσο: τόσο κόστισε στην Αλ Χιλάλ ο Πρίγιοβιτς, τόσα περίπου έδωσε η Σπαρτάκ Μόσχας στη Ρόμα για να πάρει τον Πόνσε, που πολλά γκολ έβαλε μόνο πέρυσι και τόσα ζητά για τον Αραούχο η Λας Πάλμας κι ας μην έκανε αυτός μια σπουδαία χρονιά – αναφέρομαι σε τρεις παίκτες που ξέρουμε.

Τι άλλες εναλλακτικές έχεις ως ομάδα; Για να πάρεις ένα τριαντάρη ελεύθερο με καλό όνομα πρέπει στην καλύτερη περίπτωση να του δώσεις 3 εκατ ευρώ καθαρά – ο Μπεργκ που ήθελε δυο καθαρά είναι στα 33. Τι άλλο μπορεί να κάνεις; Να πάρεις ένα δανεικό – ο Ολυμπιακός πήρε πέρυσι το Χασάν αλλά δίστασε να πληρώσει τα 5 εκατ και να τον αγοράσει. Μπορείς επίσης να αποκτήσεις κάποιο ταλαντούχο μικρό από χώρα της πρώην Ανατολικής Ευρώπης – αλλά και πάλι δεν είσαι σίγουρος για το τι θα κάνει εδώ κι ας έχει στη χώρα του σκοράρει πολύ: θυμηθείτε τον Τζούρτζεβιτς και τον Σέποβιτς. Μπορείς τέλος να δανειστείς ένα νεαρό από μια μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα – και πάλι όμως, αν σου εδώ παίξει καλά, η τιμή αγοράς του θα είναι εκτοξευτεί: το είχαμε δει και με τον Κάμπελ. Ο Ολυμπιακός τα τελευταία χρόνια έχει δοκιμάσει τα πάντα για τη θέση του φορ:  παίκτες έμπειρους (π.χ Βαλντέζ και Καρντόζο), παίκτες νέους και φιλόδοξους (π.χ Τζούρτζεβιτς), παίκτες από τις Ακαδημίες του (π.χ ο Διαμαντάκος που έπαιξε ένα καλοκαίρι βασικός), παίκτες με μεγάλο βιογραφικό και συμβόλαιο (π.χ Εμενίκε), παίκτες από το ελληνικό πρωτάθλημα (π.χ Μπεν), παίκτες από σοβαρά πρωταθλήματα (π.χ Γκερέρο) και σκόρερ που επέστρεψαν (π.χ Μιραλάς). Κατά τη γνώμη μου το πιο μεγάλο πρόβλημα είναι ότι με τους περισσότερους δεν υπήρξε υπομονή: όχι μόνο από τη διοίκησή του, αλλά και από την εξέδρα του.

Κρίσιμο το πρώτο τρίμηνο

Φέτος ο Ολυμπιακός πλήρωσε πολλά για τον τερματοφύλακα και το βασικό του στόπερ: ήταν απαραίτητο. Το φορ του πρέπει να τον φτιάξει. Το πρόβλημά του δεν είναι το γκολ: πέρυσι είχε την καλύτερη επίθεση του πρωταθλήματος και στην Ευρώπη σκόραρε αρκετά. Οι περσινές δυσκολίες του στο σκοράρισμα στην αρχή της σεζόν είχαν να κάνουν πολύ και με το ότι η ομάδα του ήταν αρκετά καινούργια – δεν έδιναν αρχικά γκολ και τα εξτρέμ του. Ο φορ, όποιος και να είναι θέλει καλό «τάισμα» και χρόνο. Το λάθος του Ολυμπιακού είναι ότι μετά τη φυγή του Ιντέγιε δοκιμάστηκαν στη θέση του φορ οκτώ παίκτες (!) σε δυόμισι χρόνια, ίσως και γιατί στο ίδιο διάστημα υπήρξαν τέσσερις προπονητές.   

Θα υπάρξει υπομονή με τον Ελ Αραμπί; Νομίζω όλα θα εξαρτηθούν από τα πρώτα του ματς – και δεν υπερβάλω καθόλου. Ένα καλό ξεκίνημα θα σταματήσει τη συζήτηση αμέσως: στον Ολυμπιακό πλέον ένας παίκτης κρίνεται για το τι έχει κάνει στο πρώτο τρίμηνο – είναι αντιποδοσφαιρικό, αλλά έτσι συμβαίνει. Ο Ελ Αραμπί έχει τρεις μήνες για να τους κερδίσει όλους. Αλλιώς και 15 γκολ να βάλει όπως ο Χασάν, θα συζητάνε όλοι για τις χαμένες του ευκαιρίες σε ένα ματς που στο κεφάλι τους θα θεωρούν κρίσιμο για την έκβαση του πρωταθλήματος…