Επιστρέφοντας από τον τελικό διάλεξα δέκα βίντεο – ιστορίες από το εφετινό Euro. Αυτά πιστεύω θα μου μείνουν πιο πολύ – μαζί με τον νικητή Φερνάντο Σάντος που φυσικά θα τον θυμάμαι πάντα. Εχουμε και λέμε:

10) Oι οπαδοί της Κροατίας καταστρέφουν την ομάδα τους στο ματς με την Τσεχία.

Η Κροατία έχει κάνει ένα εξαιρετικό παιγνίδι και προηγείται με 2-0. Ο προπονητής της βγάζει τον Μόντριτς για να εισπράξει χειροκροτήματα. Χωρίς τον οργανωτή της η Κροατία μπερδεύεται και οι Τσέχοι επιστρέφουν στο ματς. Παρόλα αυτά οι Κροάτες ελέγχουν το παιγνίδι και θα το είχαν κερδίσει αν οι οπαδοί τους δεν άρχιζαν αναίτια να βομβαρδίζουν τους πάντες με κροτίδες και καπνογόνα. Το ματς δεν διακόπηκε γιατί ο Κοντονής δεν είχε πάει στη Γαλλία, αλλά η ηλιθιότητα των οπαδών τιμωρήθηκε: οι Τσέχοι ισοφάρισαν στις καθυστερήσεις. Όταν αποκλείστηκαν ήταν ο μόνος λόγος που χάρηκα: καμία  διοργάνωση δεν αντέχει τόσους ηλίθιους.  

9) Ο Λεβ που μυρίζεται

Καταλαβαίνω ότι το στρές στον πάγκο μπορεί να οδηγήσει οποιονδήποτε σε ακρότητες. Το να μυρίζεις τον ιδρώτα που έχουν οι μασχάλες σου ή το να ξύνεις τα γεννητικά σου όργανα δημοσίως είναι απόδειξη ότι το στρές δεν επιτρέπει στο μυαλό σου να λειτουργεί κανονικά. Παρά την κατανόηση των πράξεων, οι αντιδράσεις του κατά τα άλλα εξαιρετικού τεχνικού των Γερμανών Λεβ παραμένουν μοναδικές στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Κυρίως γιατί το απλανές βλέμμα του μαρτυρά ότι αυτά τα κάνει συνέχεια.

8) Οι Ιρλανδοί

Γύριζαν την Γαλλία πανηγυρίζοντας και τραγουδώντας για όλους και όλα. Ηταν οι καλύτεροι εκπρόσωποι της νοοτροπίας του βρετανικού ποδοσφαίρου που εκπροσωπήθηκε με όλες σχεδόν τις ομάδες του – έλλειπαν μόνο οι Σκοτσέζοι. Σε μια διοργάνωση που έπεσε πολύ ξύλο και που εμφανίστηκαν μερικές από τις χειρότερες εθνικιστικές ποδοσφαιρικές οργανώσεις που έχουμε δει (Ρώσοι κτλ) οι Ιρλανδοί ήταν η ωραία εξαίρεση. Κάπου διάβασα ότι αν είσαι ποδοσφαιρόφιλος δεν χρειάζεται να χειροκροτάς του Ιρλανδούς, αλλά είναι απαραίτητο να γίνεις Ιρλανδός κι εσύ ο ίδιος.  Προσυπογράφω.

7) Ο Ρόι Χόγκσον και η περιπέτεια του.

Κάποιες επιλογές αποδείχτηκαν ανορθόδοξες και κάποιες άλλες, όπως η απόφαση να χτυπά ο Χάρι Κέιν τα φάουλ και τα κόρνερ θα ερευνηθούν προσεχώς στις σχολές προπονητών μπας και γίνει κατανοητό τι είχε ο Ρόι στο μυαλό του. Δεν πιστεύω ότι ήταν ο κύριος υπεύθυνος για μια ακόμα βρετανική αποτυχία, όμως το βίντεο όπου μιλά στον βοηθό του ενώ αυτός λείπει είναι επικό. Τύφλα να χουν οι σεναριογράφοι του Μπάσετ.

6) Ο Σλάβεν Μπίλιτς πανηγυρίζει το γκολ του Παγέ

Είναι φοβερός τύπος και το ξέρουμε. Αλλά η αντίδραση του στο γκολ που πέτυχε στην πρεμιέρα του Euro o Δημητράκης ο Παγέ δείχνει απλά γιατί όλοι οι παίκτες παίζουν για πάρτι του. Ναι στην Ελλάδα θα τον αποκαλούσαμε «νούμερο». Δεν θα καταλάβουμε ποτέ πόσο ανάγκη έχουμε από τέτοιους προπονητές, που είναι αληθινοί άνθρωποι.

 5) Το γκολ του Σακίρι

Είναι το ωραιότερο του Euro μακράν. Προκάλεσε ένα tweet της Σακίρα και φυσικά τον θαυμασμό όποιου το είδε. Και ξεχάστηκε γρήγορα γιατί το σημείωσε ο Σακίρι κι όχι ο Ρονάλντο, ο Μέσι, ο Μπέιλ, ο Ιμπρα κτλ. Δυστυχώς καμιά φορά με τα γκολ συμβαίνει ότι και με τα τραγούδια: το αν θα γίνουν σουξέ δεν εξαρτάται από το πόσο αληθινά ή όμορφα είναι, αλλά από το ποιος τα λέει.

4) Ο Κόντε

Ηταν ο ηγέτης των Ιταλών, όχι τόσο γιατί οι τακτικές του επιλογές ήταν ιδιαιτέρως πρωτότυπες, όσο γιατι με την συμπεριφορά του στον πάγκο σου έδινε την εντύπωση πως οι παίκτες του κάνουν ό,τι τους ζητάει για να μην έχουν την τρομακτική εμπειρία να τον δουν να τους ζητά εξηγήσεις στο τέλος του ματς. Δεν ξέρω τι θα κάνει στην Τσέλσι. Αποκλείω πάντως στα βρετανικά γήπεδα να έχει αντιδράσεις ανάλογες.

(Τουλάχιστον οι άγγλοι ρεπόρτερ, που σε αυτά έχουν ειδικότητα, θα λύσουν το μυστήριο των μαλλιών του. Είναι ποστίς; Είναι περουκίνι; Είναι η μεγαλύτερη και πιο επιτυχημένη μεταφύτευση που έγινε ποτέ; Στην έγκυρη Sun προσεχώς).

3) Το γκολ του Ρονάλντο κόντρα στην Ουαλία

Ολη η γη περίμενε να τον δει να κλαίει (και) στο ματς με τους Ουαλούς, αλλά ο τύπος κράτησε για το πιο κρίσιμο (μέχρι το επόμενο) ματς της ομάδας του ένα από τα ωραιότερα γκολ του. Αυτό το άλμα μπορεί να το κάνει μόνο αυτός και μπορεί να το κάνει γιατί παρόλο που έχει παραδώσει την ψυχή του στο marketing και τη ζωή του στις μοντέλες με τις οποίες ασχολείται, παραμένει ένας τρομερός αθλητής και σίγουρα ο πιο καλογυμνασμένος ποδοσφαιριστής του καιρού μας.  Κι αυτός που έπιασε το Μισέλ Πλατινί στη βαθμολογία των σκόρερ σε τελικά πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος. 

2) Οι Ισλανδοί

Μας χάρισαν μια μοναδική ποδοσφαιρική ιστορία. Με παίκτες μαχητές, αν όχι και πολύ ταλαντούχους, με οργάνωση εντός αγωνιστικού χώρου άψογη, με πνεύμα νικητή και με μια εξέδρα απίστευτη στην οποία βρίσκονταν περίπου το 10% της χώρας, ομόρφυναν τη διοργάνωση όσο κανείς άλλος. Εκαναν την έκπληξη τη χρονιάς αποκλείοντας τους Αγγλους, ήταν για τέσσερις αγωνιστικές αήττητοι μέχρι να παραδοθούν στους Γάλλους, είχαν και τον καλύτερο σπίκερ, κι ας μην έβλεπε πειρατικά και άλλα δικά μας.

1)Το πέναλτι του Τζάτζα

Η διαδικασία των πέναλτι στο Γερμανία – Ιταλία μαρτυρά τον τρόμο των Γερμανών απέναντι στο Μπουφόν (και την ιταλική παράδοση) και την ανικανότητα των Ιταλών στη σχετική διαδικασία, που όταν δεν έχεις παίκτες με προσωπικότητα είναι ακόμα πιο δύσκολη. Όμως το πέναλτι του Τζάτζα είναι μια ιστορία από μόνο του: ίσως το χειρότερα εκτελεσμένο παίκτη όλων των εποχών. Όπως πάντα ο πόνος της αποτυχίας δημιούργησε τέχνη: ειδικά οι Ιταλοί έκαναν ρεκόρ τρολαρίσματος.