Σήμερα ο Παναθηναϊκός παίζει με την Κέρκυρα στη Λεωφόρο και η απορία πολλών είναι πόσος κόσμος θα πάει στο γήπεδο: δεν αποκλείεται να σημειωθεί ιστορικό ρεκόρ μικρότερης προέλευσης. Η ήττα από τον Πλατανιά, αποτέλεσμα μιας από τις χειρότερες εμφανίσεις που έχει κάνει ο Παναθηναϊκός φέτος, πέρασε χωρίς την παραμικρή μουρμούρα – ο κόσμος του Παναθηναϊκού, ο πολύς κόσμος, απλά αδιαφορεί. Από την άλλη και το ματς της ΑΕΚ στην Τρίπολη, παρόλο που υπήρξε θεαματικό κυρίως εξαιτίας του χιονισμένου αγωνιστικού χώρου, αν για κάτι συζητήθηκε ήταν για το περίφημο πανό, με το οποίο οι οργανωμένοι της ΑΕΚ άσκησαν ένα είδος κριτικής. Όλα τα υπόλοιπα, συμπεριλαμβανομένων και των όποιων ευθυνών του Μοράις, που ετοιμάζει βαλίτσες για να φύγει κι αυτός, πέρασαν σε δεύτερη μοίρα. Η ήττα της ΑΕΚ θεωρήθηκε λογική: τόσο μπορεί. Ανάλογη ήταν και η αντίδραση των λιγοστών που πήγαν στην Τούμπα. Ο ΠΑΟΚ έχασε πολλές ευκαιρίες απέναντι στον ΠΑΣ, που για 85 λεπτά απλά αμυνόταν: ο κόσμος το ρεσιτάλ χαμένων ευκαιριών το συνήθισε. Το ότι ο κόσμος συνήθισε τις αποτυχίες ή απλά βαρέθηκε, δεν είναι βέβαια καθόλου καλό. Το επόμενο βήμα είναι να κόψει το γήπεδο - ήδη πολλοί αμφισβητούν την όποια ικανότητα των διοικήσεων να φτιάξουν ομάδες της προκοπής.       

Ατιμο πράγμα το ποδόσφαιρο

Είναι άδικο ο κόσμος να αμφισβητεί τις καλές προθέσεις του Γιάννη Αλαφούζο, του Ιβάν Σαββίδη και του Δημήτρη Μελισσανίδη. Ο Αλαφούζος μπήκε μπροστά, όταν άλλος δεν υπήρχε ν αναλάβει τον ΠΑΟ – ούτε και τώρα υπάρχει. Ο Μελισσανίδης στην ΑΕΚ επέστρεψε μετά από λαϊκή απαίτηση. Εδωσε στην ΑΕΚ το χαμένο της διοικητικό τσαμπουκά, διάλεξε ανθρώπους που και οπαδοί της ΑΕΚ είναι και «ταλιμπάν» δικοί του, ασπάστηκε την ανάγκη για την κατασκευή του γηπέδου στη Νέα Φιλαδέλφεια, πήρε στο μεταγραφικό παζάρι και κάμποσους ταλαντούχους που θα ήθελαν κι άλλες ομάδες: για τον Μάνταλο, τον Μπακασέτα, τον Μπάρκα ακόμα και τον Μπάκάκη έδωσε και κέρδισε μάχες. Το ίδιο και ο Σαββίδης, που επιπλέον έβαλε και πολλά χρήματα – πρώτα από όλα για να σβήσει τα χρέη του ΠΑΟΚ. Αλλά το άτιμο το ποδόσφαιρο απαιτεί πολύ προσωπική δουλειά, πολύ ειδική μανατζερική γνώση, πολύ προσοχή – πρώτα από όλα στο ίδιο.

Αποτυχίες χωρίς άλλοθι

Ο Αλαφούζος, ο Σαββίδης και ο Μελισσανίδης ασχολήθηκαν αυτά τα χρόνια, πολύ με τον Ολυμπιακό, πολύ με τα παραγοντικά και πολύ λάθος με το ποδόσφαιρο: είτε από άγνοια, είτε εξαιτίας της δυσκολίας να καταλάβουν πόσο άλλαξε. Οι εφετινές αποτυχίες του ΠΑΟ, του ΠΑΟΚ και της ΑΕΚ έχουν αγωνιστικές εξηγήσεις: οφείλονται σε λανθασμένες προτεραιότητες και κυρίως στο ότι οι διοικήσεις των ομάδων αυτών μπέρδεψαν την επικοινωνία με τον αγωνιστικό χώρο, ξεχνώντας πως όλα κρίνονται στο γήπεδο. Το καλοκαίρι καλλιέργησαν προσδοκίες, που βασίζονταν σχεδόν αποκλειστικά σε πράγματα που δεν είχαν να κάνουν με τα αγωνιστικά. Στον ΠΑΟΚ οι ειδικοί διαιτησίας και οι ειδικοί για τα θέματα των Ενώσεων είναι περισσότεροι από τους ποδοσφαιριστές. Η ΑΕΚ θα έκανε πρωταθλητισμό γιατί «καθάρισε τους πίνακες διαιτησίας», γιατί οι διαιτητές που την αδίκησαν «θα σφυράνε στα τραίνα», γιατί «γίνεται καλή δουλειά με τις Ενώσεις» κτλ. Το ίδιο και ο ΠΑΟ. Τα στελέχη του έτρεχαν στο Cas για να μην παίξει ο Ολυμπιακός στην Ευρώπη, πόνταραν στο ότι θα σηκωθεί να φύγει στρυμωγμένος ο Μαρινάκης, ότι ο Ολυμπιακός τελειώνει κτλ. Ωραία είναι αυτά, αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα: είναι αντιλήψεις με τις οποίες μπορεί να κάνεις τους οπαδούς να χαίρονται, αν τις διακινείς σωστά, αλλά δεν σου επιτρέπουν απαραίτητα να φτιάξεις μια ομάδα που παίζει ποδόσφαιρο της προκοπής. Είναι νομοτελειακό ότι αν η ομάδα δεν ανταποκριθεί στις προσδοκίες γίνεται αυτό που βλέπουμε: μετά τις πρώτες ήττες ο Αλαφούζος είναι ο «Αφραγκούζος» κι ο Μελισσανίδης περιγράφεται ως ένας Σκρουτζ Μακ Ντακ των καιρών μας», που έχει φτιάξει μια ομάδα «παρωδία με παίκτες λαχεία». Δεν τα λένε αυτά οι αντίπαλοι: τα λένε οι οπαδοί του ΠΑΟ και της ΑΕΚ. Στο Σαββίδη αυτοί του ΠΑΟΚ φέρονται ακόμα με μεγαλύτερη ευγένεια: απλά του βγάζουν ανακοινώσεις ζητώντας να μην πωληθεί ο Ροντρίγκεζ.

Λευκή πετσέτα από το Γενάρη

Το ποδόσφαιρο είναι δύσκολο πολύ. Στις αρχές Ιανουαρίου η ΑΕΚ έχει αλλάξει δυο προπονητές και ψάχνει τρίτο, ο ΠΑΟ θέλει να κάνει μια ακόμα καινούργια αρχή, ο ΠΑΟΚ θέλει για να λύσει το πρόβλημα στο σκοράρισμα να πάρει τον καλό Ανστριφάρντ, ένα φορ που στην καριέρα του ολόκληρη έχει βάλει όσα γκολ έβαζε κάποτε ο Κλάους σε ένα εξάμηνο. Η συμπεριφορά όλων δείχνουν ότι έχουν πετάξει λευκή πετσέτα, αλλά αυτή η παράδοση θα φέρει ακόμα περισσότερη γκρίνια. Για να ηρεμίσουν και να περάσουν καλά το υπόλοιπο της σεζόν δεν χρειάζονται προπονητές (που θα τους διώξουν πάλι γρήγορα), ούτε παίκτες: χρειάζεται να φέρουν πίσω στην ΕΠΟ τον Γιώργο τον Γκιρτζίκη, η παρουσία του οποίου ήταν για όλους η καλύτερη δικαιολογία.

Τι ωραία περάσαμε!

Θυμόσαστε τι ωραία περάσαμε με τον Γκιρτζίκη; Σε κάθε ανάποδο πλάγιο έβγαιναν ανακοινώσεις και οι σοβαροί δημοσιογράφοι κλαίγανε για το που πάει το ποδόσφαιρο. Βγαίνανε οι εκπρόσωποι Τύπου μετά τους ορισμούς και κατήγγειλαν το σύστημα. Τρέχανε στους εισαγγελείς όλοι, συναντιόντουσαν κρυφά, έκαναν μεταγραφές βλαχοπροέδρων –μέχρι και το Θωμά χάρη στο Γκιρτζίκη τον θυμήθηκαν, ενώ φέρανε πίσω και τον Γκαγκάτση! Στις τηλεοπτικές εκπομπές συζητούσαν για ώρες για ένα οφσάιντ και δυο πλάγια άουτ – για να μην θυμηθώ το μέγα έγκλημα των καπνογόνων στη Βέροια που ήταν ένας καλός λόγος για να μας διώξουν από την FIFA. Οι προβληματισμοί τον καιρό του Γκιρτζίκη αφορούσαν το πόσα χρόνια πρέπει να μείνουμε εκτός Ευρώπης, οι λύσεις που εξετάζονταν ήταν όλες επαναστατικές, στη χώρα φυσούσε ο άνεμος της εξέγερσης κάθε φορά που δινόταν ένα οφσάιντ και κάθε πέναλτι υπέρ του Ολυμπιακού ήταν λόγος για να σταματήσει το πρωτάθλημα. Πόσες ωραίες απόψεις δεν διακινήθηκαν τον καιρό του Γκιρτζίκη! Θυμάμαι σαν τώρα όλους εκείνους που έλεγαν ότι ο Μελισσανίδης είναι έτοιμος να βάλει του κόσμου τα λεφτά, αλλά «πώς να τα κάνει σε ένα τόσο διεφθαρμένο πρωτάθλημα;». Θυμάμαι τις προβλέψεις ότι οι κακοί «θα διώξουν και τον Σαββίδη, στερώντας του τη δυνατότητα να κάνει πρωταθλητισμό». Θυμάμαι την ηθική λίγκα, που θα πρεπε να δημιουργηθεί, και τα πρωταθλήματα που θα κριθούν στα δικαστήρια! Και φέτος; Μόνο σιωπή!

Μένουμε χωρίς δουλειά

Το λέω πολύ σοβαρά. Οι ομάδες υπάρχουν για να διασκεδάζουν τον κόσμο. Η διασκέδαση είναι κάτι περίεργο και υποκειμενικό: στα γούστα των ανθρώπων δεν επιτρέπεται συνδικαλιστικός έλεγχος. Τα προηγούμενα χρόνια οι οπαδοί του Ολυμπιακού διασκέδαζαν με νίκες που έφερναν φιέστες και πρωταθλήματα. Οι υπόλοιποι κατήγγειλαν, γκρίνιαζαν, δηλητηρίαζαν, περνούσαν με τον τρόπο τους υπέροχα! Μια αποτυχία μπορεί να είναι και διασκεδαστική - κυρίως όταν την φορτώνεις σε άλλους. Η εφετινή αποτυχία του ΠΑΟ, του ΠΑΟΚ και της ΑΕΚ είναι αφόρητη γιατί λείπει από αυτή το μεγάλο άλλοθι: κυρίως βγάζει στην επιφάνεια όλα όσα ο τεράστιος κόσμος των συγκεκριμένων ομάδων δεν ήθελε να δει τα προηγούμενα χρόνια, δηλαδή την αδυναμία προγραμματισμού, την έλλειψη γνώσης για το πώς φτιάχνεις και διοικείς μια ποδοσφαιρική ομάδα, την ανικανότητα στη διαχείριση των όποιων χρημάτων και την υπερβολική επένδυση στην επικοινωνία της μπούρδας που χωρίς τον Γκιρτζίκη προκαλεί πλέον γέλιο ατελείωτο. Για αυτό ας φέρουν πίσω τον Γκιρτζίκη. Κι αν δεν μπορούν να το κάνουν ο ΠΑΟ, η ΑΕΚ κι ο ΠΑΟΚ, ας το κάνουν τουλάχιστον οι καλοί δημοσιογράφοι, που χωρίς αυτόν, κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς δουλειά…