Ο Παναθηναϊκός έχασε αξιοπρεπώς στο Μπιλμπάο με 1-0 από την Αθλέτικ. Όπως είπε κι ο Μαρίνος Ουζουνίδης δεν ήταν καλύτερος από τους γηπεδούχους, βρέθηκε σχετικά νωρίς πίσω στο σκορ, δεν άγγιξε ποτέ το θαύμα, όμως ήταν σοβαρός και θα μπορούσε και να σκοράρει, αν ο Τσάβες, που έχει προσαρμοστεί σε χρόνο ρεκόρ, στο 40΄σημάδευε λίγο καλύτερα. Ο αποκλεισμός του δεν ήταν έκπληξη. Εκπλήξεις άλλες είχε η χθεσινή βραδιά: μια εξαιρετικά ευχάριστη, αφού αυγουστιάτικα είδαμε την καλύτερη ΑΕΚ του Χιμένεθ που θυμάμαι, και μια εξαιρετικά δυσάρεστη, αφού ο ΠΑΟΚ κατάφερε ν αποκλειστεί από την Εστερσουντ, γεγονός που αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες αποτυχίες ελληνικής ομάδας στην ιστορία του ποδοσφαίρου μας.   

Η καλύτερη ΑΕΚ του Χιμένεθ

Εγραφα μετά την ισοπαλία που η ΑΕΚ είχε πάρει στο Μπριζ, πως παρά τα δυσάρεστα προηγούμενα αδυναμίας διαχείρισης ενός 0-0 εκτός έδρας, η Ενωση κρατά την τύχη στα χέρια της αρκεί να καταφέρει στην Αθήνα να κάνει το ίδιο ματς: τελικά έκανε ένα ακόμα καλύτερο ματς και μπράβο στους παίκτες και τον προπονητή της. Ο Ισπανός είναι ο αρχιτέκτονας αυτής της ιστορικής επιστροφής της ΑΕΚ στους ομίλους του Γιουρόπα λιγκ γιατί όλο το καλοκαίρι μοιάζει να προετοίμασε αυτό το ματς. Μετά την ήττα από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας στην Αθήνα, ο Χιμένεθ άλλαξε τη διάταξη, δούλεψε με λίγους παίκτες ώστε να αποκτήσει η ομάδα ομοιογένεια, διάβασε τις δυσκολίες των επόμενων ματς καλύτερα και είχε και εξαιρετικές ιδέες. Χθες δυο από αυτές αποδείχτηκαν σπουδαίες.  Ο Χιμένεθ άφησε εκτός αρχικής ενδεκάδας τον Γιόχανσον και προτίμησε τον Γαλανόπουλο. Η επιλογή του έλληνα μέσου έγινε για να πάρει περισσότερες επιθετικές πρωτοβουλίες ο Σιμόες, που διανύει περίοδο φόρμας. Ο Πορτογάλος ήταν στην επίθεση ο παίκτης, που οι Βέλγοι δεν περίμεναν, και είναι ο πρωταγωνιστής στις φάσεις των τριών γκολ, αν και κόφτης! Παίρνει το πέναλτι με το οποίο ο Χριστοδουλόπουλος ανοίγει το σκορ, και πετυχαίνει μετά από ένα πολύτιμο ριμπάουντ το 2-0 στο 35’. Εχει επίσης τα πνευμόνια να κυνηγήσει την αντεπίθεση που οργανώνει ο Μάνταλος στις καθυστερήσεις για να γράψει το τελικό 3-0. Το δεύτερο τρικ του Πορτογάλου είναι η χρησιμοποίηση μιας επιθετικής τριπλέτας χωρίς φορ. Οι Βέλγοι περίμεναν τον Αλμέιδα και χάθηκαν ψάχνοντας ένα φορ που δεν υπήρχε: έχαναν 2-0 στο ημίχρονο χωρίς να καταλάβουν πως! Εγραφα πριν το ματς στη Sday ότι η ΑΕΚ χρειαζόταν να κάνει το ματς που έκανε στο Βέλγιο για να προκριθεί: το έκανε, αλλά με πολλή μεγαλύτερη αγωνιστική ένταση. Πίεσε περισσότερο, μπήκε πολύ δυνατά και είχε δοκάρι με τον Κλωναρίδη στο 5΄, αμύνθηκε καλύτερα. Εχω την εντύπωση ότι έκανε το πιο καλό της ματς τον καιρό του Χιμένεθ. Και κατάφερε να μπει στους ομίλους γιατί, σε αντίθεση με τον εφετινό ΠΑΟΚ, είναι μια σοβαρή ομάδα.

Ξεγραμμένος από την Εστερσουντ

Όταν το ματς του ΠΑΟΚ στην Σουηδία τελείωσε, ξεκίνησε στα social media ένα ατελείωτο τρολάρισμα για τον Ιβάν Σαββίδη και τον Βαγγέλη Γραμμένο, που χθες πήγε στο ΟΑΚΑ να πανηγυρίσει την πρόκριση της ΑΕΚ: το λιγότερο που γράφτηκε είναι ότι πρέπει να γίνει τώρα ο Γραμμένος και πρόεδρος της UEFA. Όλα αυτά είναι απλοϊκά και κομμάτι άδικα: με την ΕΠΟ, την διαιτησία, του γραμμένους και τους ξεγραμμένους ασχολούνται όλοι και το έκαναν πάντα. Το πρόβλημα δεν είναι η ενασχόληση: άλλος τρώει τα λεφτά του στα μπουζούκια, άλλος στους βλαχοπρόεδρους – δικά του είναι κι αν ο εισαγγελέας του το επιτρέπει θα ταϊζει κόσμο και κοσμάκη για καιρό. Το πρόβλημα, όπως πάντα και σε όλα, είναι η υπερβολή: ο ΠΑΟΚ που είδαμε φέτος το καλοκαίρι (κι όχι μόνο στο καταραμένο χθεσινό ματς με την Εστερσουντ) είναι μια ομάδα που ασχολείται ελάχιστα με το ποδόσφαιρο και πάρα πολύ με όλα τα υπόλοιπα. Για την ακρίβεια το κάνει από πέρυσι: από τη στιγμή που κατέκτησε το κύπελλο, όλοι (κι όχι μόνο ο Σαββίδης…) έχουν μια συμπεριφορά νεόπλουτου ηγεμόνα που πιστεύει πως ο κόσμος περιστρέφεται γύρω του.

Ενας κόσμος περνάει ωραία

Την κατάκτηση του κυπέλλου (μετά από συμπλοκές, ξύλο, σκηνές ντροπής και ένα γκολ οφσάιντ…) ακολούθησαν μόνο αντιποδοσφαιρικές σαχλαμάρες. Η προσπάθεια να πάρουν από τον Ολυμπιακό το πρωτάθλημα στα χαρτιά. Οι κορώνες του Ιβάν εναντίον του ποδοσφαίρου της Αθήνας – την ώρα που τον Δημητρίου, τον εδώ και δεκαεπτά χρόνια πρόεδρο της ΕΠΣ Αθήνας, κ. Δημητρίου, ο Γραμμένος τον έβαζε στα ψηφοδέλτια του. Η επιχείρηση διάλυσης του ΠΑΟ με καταγγελίες για τον Μπεργκ, τον Χουλτ κτλ. Η απόλυση του Ιβιτς. Οι αναρτήσεις του Γιώργου Σαββίδη που ανενόχλητος προκαλεί τον κόσμο. Η σύγχυση στις μεταγραφές. Η επιλογή ενός προπονητή από την Κίνα που προβλήθηκε ως ιδιοφυία και απολύθηκε πριν να περάσουν δυο μήνες. Ο ερχομός του Λουτσέσκου, που είναι το άσετ για να πάρει η ομάδα το πρωτάθλημα, ενώ δεν έχει κερδίσει στη ζωή του ακόμα τίποτα.

Η αίσθηση που υπάρχει είναι ότι γύρω από τον Σαββίδη υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος, που γλεντάει με τα λεφτά του, παρέχοντας υπηρεσίες της πλάκας και που σίγουρα δεν έχουν καμία σχέση με το ποδόσφαιρο – εννοώ το αμιγώς αγωνιστικό του κομμάτι. Κανείς δεν καταλαβαίνει με ποιο κριτήριο γίνονται μεταγραφές – οι παίκτες που αποκτούνται από ελληνικές ομάδες (Βελλίδης, Κοροβέσης, Χατζησσαϊας, Λημνιός κτλ) δεν παίζουν σχεδόν ποτέ και σου δημιουργείται η εντύπωση πως αγοράζονται απλά για να πάρουν κάποια χρήματα φίλοι και γνωστοί. Οσο για τους παράγοντες του ΠΑΟΚ, μιλάμε πραγματικά για μια dream team. Δυο – τρεις ασχολούνται με τη διαιτησία (ο ΠΑΟΚ έχει τεχνικό διευθυντή ένα πρώην διαιτητή…), δυο τρεις  παριστάνουν τους νταραβεριτζήδες που θα διαλύσουν το ποδόσφαιρο της Αθήνας (ένας στη Γενική Συνέλευση της ΕΠΟ φώναζε σε ένα πρόεδρο ΕΠΣ να του φέρει τα λεφτά πίσω (!) - ίσως του χε δώσει δανεικά…) κι ένας στρατός από κλακαδόρους δημοσιογράφους χρησιμοποιείται για να δηλητηριάζει τις επιτυχίες των άλλων, δημιουργώντας βολικούς για την κερκίδα εχθρούς: ωραίοι είναι όλοι αυτοί μόνο που κανείς δεν μπορούσε να παίξει κόντρα στην Εστερσουντ. Ο ΠΑΟΚ είχε φέτος την τύχη να βρει στα προκριματικά του Γιουρόπα λιγκ δυο ομάδες χωρίς ευρωπαϊκή πείρα – έμοιαζε αδύνατο να αποκλειστεί και από την άστεγη Ντονέτσκ και από την πρωτάρα σουηδική ομάδα που το 2011 δεν υπήρχε στο χάρτη. Κι όμως έβγαλε τα μάτια του μόνος του.

Σοβαρότητα και λογική

Ο καθένας πορεύεται όπως γουστάρει. Τον Σαββίδη δεν μοιάζει να τον ενδιαφέρει το ποδόσφαιρο πολύ: τον ενδιαφέρει ο ΠΑΟΚ, αλλά ούτε το τι μπάλα θα παίζει, ούτε πως θα κερδίζει, ούτε πως θα γίνει καλύτερος ως ομάδα – φανερά τον βλέπει ως ένα εργαλείο επίδειξης δύναμης. Είναι δύναμη ο ΠΑΟΚ και μάλιστα μεγάλη, αλλά αν δεν τον διοικείς ως ποδοσφαιρική ομάδα κι αν προτιμάς να πληρώνεις δημοσιογράφους και νταραβεριτζήδες αντί για ανθρώπους που ποδόσφαιρο γνωρίζουν, θα βρίσκεις πάντα μπροστά σου μια Εστερσουντ. Δεν αποκλείω το πάθημα, να τον πεισμώσει τον Σαββίδη και να κερδίσει (ή να αγοράσει, όπως μάλλον θα προτιμούσαν οι τριγύρω του) το πρωτάθλημα: ένα πρωτάθλημα που γίνεται με χορηγό την Σουρωτή ήδη το πληρώνει προσωπικά. Αυτό που μοιάζει αδύνατο είναι αποκτήσει η ομάδα σοβαρότητα και ποδοσφαιρική λογική: αυτά δεν αγοράζονται. Και στον ΠΑΟΚ των δυστυχισμένων χαλίφηδων, απλά δεν υπάρχουν.