Οι πιο πολλοί από τους ανθρώπους που ασχολούνται με το ελληνικό ποδόσφαιρο θεωρούν δεδομένη την έλευση του Ραζβάν Λουτσέσκου στην ΑΕΚ. Ορκίζονται για αυτή την εξέλιξη ατζέντηδες, το ψιθυρίζουν οι ρεπόρτερ, το θεωρούν βέβαιο οι αντίπαλοι της ΑΕΚ. Θα είναι πολύ θεαματικό αν συμβεί. Για μένα ακόμα και η συζήτηση που γίνεται είναι έκπληξη, γιατί δεν έχω ξεχάσει τι έχει πει ο Λουτσέσκου για την ΑΕΚ και η ΑΕΚ για τον Λουτσέσκου. Είναι όμως απίθανος ο γάμος, που και η ΑΕΚ πλέον δεν διαψεύδει; Δεν θα το έλεγα.

Ετοιμος να πει το ναι

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Ο Λουτσέσκου είναι έτοιμος να επιστρέψει στην ΑΕΚ και θα το κάνει χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό. Δουλειά δεν έχει, αφού οι Αραβες δεν ενθουσιάστηκαν από τα πεπραγμένα του και το να βρει πρόταση καλύτερη το βρίσκω δύσκολο: στην Ελλάδα και στην Ρουμανία έχει δουλέψει στην καριέρα του και το να βρει στη Ρουμανία τα χρήματα που θα πάρει από την ΑΕΚ είναι απίθανο. Είναι επίσης γεννημένος πρωταγωνιστής: λαχταρά να επιστρέψει σε μια χώρα που όλοι θα ασχολούνται μαζί του. Δεν αποκλείεται να θέλει να πάρει και ρεβάνς από τον ΠΑΟΚ, που κατά τη γνώμη του δεν εκτίμησε την προσφορά του όσο θα έπρεπε. Θυμίζω ότι έφυγε το καλοκαίρι του 2019 γιατί δεν έγινε δεκτή καμία εισήγηση του και δεν είχε ζητήσει τίποτα το υπερβολικό: ήθελε απλά να μείνουν οι παίκτες των οποίων τα συμβόλαια έληγαν και αυτοί ήταν ο Σακόφ, ο Κάνιας και ο Βαρέλα. Πίστευε ότι η κατάκτηση του νταμπλ θα έκανε τον ίδιο βασικό συνομιλητή του κ. Ιβάν Σαββίδη, αλλά αυτό δεν συνέβη. Μάλλον γιατί ο Ιβάν πιστεύει ότι το νταμπλ το κέρδισε ο ίδιος, κι όχι ο προπονητής του. Δεν του δίνω άδικο, αλλά η ερώτηση δεν είναι τι θέλει ο Λουτσέσκου: είναι γιατί η ΑΕΚ πρέπει να μπει σε τέτοια περιπέτεια.

Απίθανες επιτυχίες

Είναι αλήθεια ότι στο παρελθόν πολλοί προπονητές που φαίνονταν ως παράξενες ή απίθανες επιλογές κατάφεραν πολλά περισσότερα από αυτά που οι αθλητικογράφοι περίμεναν. Το «ο ΠΑΟ πέταξε λευκή πετσέτα» που είχε ο Φίλαθλος πρωτοσέλιδο όταν ο Βαρδινογιάννης πήρε τον Γιάννη Κυράστα πέρασε στην ιστορία. Ο Σουμ είχε εμφανιστεί ως ένας «παράξενος, κουτσός και υπέρβαρος»: πήρε το νταμπλ. Αλλά αν αυτά τα θυμόμαστε είναι γιατί μοιάζουν εξαιρέσεις: ο κανόνας είναι κάτι που μοιάζει προβληματικό, να αποδεικνύεται και προβληματικό. Ο καλός Ραβούσης δεν κατάφερε να αντικαταστήσει τον Μπάγεβιτς. Ο Χάσι δεν ήταν η καλύτερη λύση για τον Ολυμπιακό. Ο Φάμπρι από τον ΠΑΟ έφυγε νύχτα. Αλλά η περίπτωση του Λουτσέσκου δεν μοιάζει με καμία από αυτές. Εδώ τα ερωτηματικά δεν έχουν να κάνουν με τις ικανότητες, αλλά με τη γκρίνια που θα προκύψει. Και οι οπαδοί της ΑΕΚ ορθώς γκρινιάζουν: όταν προσλαμβάνεις ένα άνθρωπο χρεώνεσαι και τις απόψεις του. Μια συγνώμη, που εύκολα θα πει ο Λουτσέσκου (γιατί το Ρουμάνος είναι επάγγελμα) δεν διαγράφει όσα έχει πει. Η πρόσληψή του μοιάζει, αν όχι με αποδοχή των θέσεων του, τουλάχιστον με επιβράβευση. Αλλά είναι το πρόβλημα του Λουτσέσκου μόνο τα όσα έχει πει; Επιτρέψτε μου να αμφιβάλω.

Αυτό ακριβώς που ψάχνει

Ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας: ας πούμε ότι ο Ρουμάνος δεν έχει πει τίποτα από όσα έχει πει. Σε αυτή την περίπτωση κάποιοι θα λέγανε ότι ο Λουτσέσκου είναι ακριβώς το είδος του προπονητή που ψάχνει ο κ. Δημήτρης Μελισσανίδης. Εχει κατακτήσει ένα πρωτάθλημα πρόσφατα -και μάλιστα αήττητος. Ο ίδιος και η δουλειά του δεν έχουν μυστικά. Είναι επικοινωνιακός κι όπου έχει δουλέψει είχε καλή σχέση με τον πρόεδρο και τα στελέχη της ομάδας. Και δεν είχε πουθενά απαιτήσεις για μεταγραφές. Αλλά είμαστε βέβαιοι, όταν μιλάμε για την ΑΕΚ, ότι αυτές μπορεί να είναι οι χρήσιμες και απαραίτητες αρετές ενός προπονητή της; Επιτρέψτε μου να αμφιβάλω.

Θυμίζει Καρέρα και Χιμένεθ

Μέρες τώρα όσοι μιλούν για τον Λουτσέσκου εστιάζουν στο γεγονός ότι έχουμε να κάνουμε με ένα τύπο που έχει σύρει στην ΑΕΚ τα εξ αμάξης: θυμίζω ότι έχει πει πως το πρωτάθλημα που η ΑΕΚ κέρδισε θυμίζει πρωταθλήματα που κέρδιζαν ομάδες τον καιρό των Ναζί και ότι οι παίκτες της ΑΕΚ είναι έτοιμοι να γίνουν πρωταγωνιστές σε τσίρκο. Όλα αυτά είναι φαιδρότητες, ωστόσο θα θελα να επισημάνω ότι μιλάμε πολύ για τον Ρουμάνο και τις δηλώσεις του και καθόλου για την ΑΕΚ και τις ανάγκες της.

Εγώ αυτό που βλέπω είναι ότι η πιθανή πρόσληψη του Λουτσέσκου θυμίζει πολύ την πρόσληψη του Καρέρα, αλλά και την επιστροφή του Χιμένεθ. Στην περίπτωση του Ιταλού επιλέχτηκε κάποιος που θα άφηνε την ομάδα να κάνει τις μεταγραφές που ήθελε χωρίς να παρεμβαίνει: κάπως έτσι ήρθαν ο Χνιντ, ο Νεντελτσιάρου, ο Ινσούα, η ΑΕΚ έμεινε χωρίς τερματοφύλακα κτλ. Ο δε Χιμένεθ επιστρέφοντας δημιούργησε τις βάσεις μιας τρομερής συζήτησης που έκρυψε τα προβλήματα της ομάδας ακριβώς τη στιγμή που αυτή θα μπορούσε να τα αντιμετωπίσει, δηλαδή στη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου. Συζητώντας για την επιστροφή του Μανόλο, που θα τα διόρθωνε τα πάντα στην άμυνα με το μαγικό του ραβδάκι, η ΑΕΚ τον Ιανουάριο πήρε μόνο τον Ντατσένκο. Κι όταν οι βαθμοί της διαφοράς από την κορυφή μεγάλωσαν και οι ήττες άρχισαν να γίνονται ανυπόφορες, το πρόβλημα ήταν ο Χιμένεθ και οι εμμονές του. Όχι ότι έφυε ο Λιβάγια και δεν αποκτήθηκε κανείς.

Εύκολο να προβλέψεις τι θα γίνει

Τι βλέπω εγώ στην περίφημη πρόσληψη του Λουτσέσκου; Πάλι την αρχή μιας ασταμάτητης συζήτησης! Στην συγκεκριμένη περίπτωση μάλιστα η συζήτηση έχει ξεκινήσει πριν ο Ρουμάνος προσληφθεί. Είναι εύκολο να προβλέψεις τη συνέχεια. Αν προσληφθεί θα λένε όλοι ότι έχουμε να κάνουμε με το μεγάλο στοίχημα του Δημήτρη Μελισσανίδη που παίρνει την απόφαση πάνω του κτλ. Αν βγει, ο Μελισσανίδης θα είναι ο τεράστιος μάγκας κτλ. Αν δεν βγει θα φταίει ο Λουτσέσκου, όπως έφταιγαν ο Καρέρα κι ο Χιμένεθ φέτος και δεν πάω πιο πίσω. Κάποια μέρα θα εμφανιστεί ο Μελισσανίδης και θα κάνει την αυτοκριτική του, θα πει θα τα αλλάξω όλα κτλ. Στο μεταξύ θα έχει περάσει μια ακόμα μεταγραφική περίοδος με ένα προπονητή ελάχιστα διεκδικητικό, με μεταγραφές που θα κάνουν όλοι οι άλλοι, με παίκτες που θα μείνουν αφού ο Λουτσέσκου τους γνωρίζει και τους εκτιμά κτλ. Και κανείς δεν θα θυμάται τις διακηρύξεις για προπονητή από την Ιβηρική, τις δεσμεύσεις ότι θα αλλάξουν όλα, την ανάγκη για ενισχύσεις σε επτά θέσεις κτλ.

Δεν θα απασχολούσε κανένα     

Όπως σε κάθε ιστορία υπάρχει το καλό και το κακό σενάριο: υπάρχουν πιθανότητες ο Λουτσέσκου να βγει και πιθανότητες η ΑΕΚ να χαθεί πάλι σε αντιπαραθέσεις και συζητήσεις που θα τις επιτρέψουν ωστόσο να ακολουθήσει την πεπατημένη. Κατά τη γνώμη μου οι μεγάλες ομάδες δεν πρέπει με τους προπονητές να βάζουν στοιχήματα κυρίως γιατί τα χάνουν εύκολα. Και τα κριτήρια πρόσληψης ενός προπονητή πρέπει να έχουν να κάνουν με τη μπάλα που διδάσκει, την ικανότητα του να βγάζει παίκτες, το κύρος του και την διοικητική του επάρκεια.  

Δεν ξέρω αν ο Λουτσέσκου θα πετύχει στην ΑΕΚ. Ξέρω ότι κέρδισε ένα πρωτάθλημα που ήταν αδύνατο να μην το κερδίσει, βρήκε μια ομάδα έτοιμη από τον Βλάνταν Ιβιτς, έχανε από τη Μπάτε Μπόρισοφ και τη Βίντι, έφυγε και κανείς θυμάται τρεις παίκτες που έβγαλε. Αν δεν είχε κερδίσει το πρωτάθλημα, δεν θα απασχολούσε σήμερα κανένα. Μόνο που το πρωτάθλημα το κέρδισε ο Ιβάν: ο Ραζβάν απλά κατάφερε να μην το χάσει…