Στο Καραϊσκάκη στο ντέρμπι Ολυμπιακός – ΑΕΚ (2-0) εμφανίστηκε ως διαιτητής o κύριος Ζόρζε Σόουζα,  Πορτογάλος και 44 χρονών – διαιτητής έμπειρος δηλαδή. Το βιογραφικό του λέει πως στα 461 επίσημα ματς στην καριέρα του έχει δώσει 2.520 κάρτες και 107  πέναλτι! Για την ακρίβεια λένε ότι βγάζει πάνω από έξι κίτρινες στο ματς και αποβάλει ένα παίκτη κάθε τρία παιγνίδια, ενώ δίνει επίσης ένα πέναλτι σε κάθε τέσσερα ματς. Στο πρώτο λεπτό του ματς βγάζει κίτρινη στον Σεμέδο για ένα κράτημα του Αλμπάνη – η κάρτα είναι ολόσωστη με την διαφορά ότι η φάση έχει αρχίσει με ένα φάουλ που γίνεται στον Ελ Αραμπί από τον Τσιγκρίνσκι. Δεν μου χρειαζόταν πολύ περισσότερο για να καταλάβω τι θα ακολουθήσει.  

Ο κανόνας της εμπιστοσύνης

Στην πρώτη μισή ώρα του αγώνα ο τύπος και οι συνεργάτες του έχουν κάνει ό,τι πιο απίθανο έχω δει σε ελληνικό γήπεδο από ξένο διαιτητή: η εντυπωσιακότερη ίσως απόφασή του είναι ο μη καταλογισμός φάουλ στον Ολιβέιρα όταν προσπαθώντας να φτάσει σε θέση βολής όχι απλά κρατάει τον Παπαδόπουλο, αλλά πάει να του βγάλει και την φανέλα! Ο τύπος κάνει ό,τι μπορεί για να εκνευρίσει τους παίκτες του Ολυμπιακού: δεν τιμωρεί με κάρτες «σκαριές» που σηκώνουν μέχρι και κόκκινη, σταματά το ματς αρνούμενος πλεονεκτήματα, μοιάζει να έχει σημαδέψει συγκεκριμένους παίκτες. Δεν ήρθε όμως μόνος του στην Ελλάδα. Τον έφερε ο συμπατριώτης του αρχιδιαιτητής κ. Περέιρα που όλη την προηγούμενη εβδομάδα επιτρέπει να κυκλοφορεί η είδηση πως τον διάλεξε γιατί για το ματς θέλει ένα συμπατριώτη του που εμπιστεύεται. Η είδηση αποδεικνύεται σωστή: ο Περέιρα τον εμπιστεύεται. Για να κάνει τη διαιτησία που έκανε.

Ο κόσμος στέκεται στην ακύρωση του γκολ του Ελ Αραμπί από το VAR, αλλά το VAR δεν δουλεύει μόνο του. Στο VAR υπάρχει ο διαιτητής Φωτιάς, μια άλλη απίθανη περίπτωση. Εμφανίστηκε πέρυσι και φέτος δεν σταματά να τοποθετείται σε ματς. Ο Φωτιάς, δεν είναι διεθνής, αγνοώ το επίπεδο των αγγλικών του, γνωρίζω όμως ότι στην ιεραρχία της διαιτησίας ένας διεθνής (και μάλιστα στο φινάλε της καριέρας του όπως ο Σόουζα) δυσκολεύεται να δεχτεί εντολές από ένα νεούδι. Ο Φωτιάς βέβαια, που είναι από την Πέλλα αλλά φίλους πραγματικούς έχει στην Αθήνα, δεν είναι συνηθισμένος πρωτάρης: ήρθε για να μείνει κι ο Ολυμπιακός θα τον βρίσκει μπροστά του διαρκώς. Σε αυτό το ματς, το VAR υπάρχει μόνο για να ψάχνει τις φάσεις που ο Ολυμπιακός σκοράρει: ο Φωτιάς ξοδεύει δυο λεπτά για να ψάξει ακόμα και το γκολ του Καμαρά, μπας και βρει κάτι! Αλλά δεν τολμά να υποδείξει στον διαιτητή ούτε καν ότι ο Τσιντώτας έπιασε τη μπάλα εκτός περιοχής και πρέπει να αποβληθεί.

Τα αμετάφραστα πρωτόκολλα  

Επρεπε να ακυρωθεί το γκολ του Ελ Αεαμπί; Μπορεί και ναι. Το θέμα είναι ότι κανείς δεν γνωρίζει με βάση ποια ακριβώς άρθρα των πρωτοκόλλων της FIFA, που ισχύουν για τον VAR, το γκολ ακυρώθηκε – δεν ξέρει π.χ κανείς πόσο πίσω μπορεί να πάει μια φάση ο διαιτητής του VAR για να την ψάξει. Τα περίφημα αυτά πρωτόκολλα της FIFA στην Ελλάδα είναι αδύνατο να τα βρεις! Δεν συμπεριλαμβάνονται στους κανονισμούς διαιτησίας και εξ όσων γνωρίζω δεν έχουν καν μεταφραστεί στα ελληνικά.

Τι άλλο γνωρίζω; Ο,τι στην Αγγλία, στη Γερμανία και στην Ιταλία το γκολ θα μετρούσε κανονικά διότι εκεί έχουν αρχιδιαιτητές και όχι κάτι τύπους που στοιχίζουν πάνω από 20 χιλιάδες ευρώ το μήνα για να δημιουργούν επίτηδες ασάφειες. Στο πρωτόκολλο της Πρέμιερ λιγκ υπάρχει σαφέστατη διάκριση ανάμεσα στη φάση της επίθεσης και στην στιγμή κατοχής της μπάλας. Το συγκεκριμένο εδάφιο αναφέρει ενδεικτικά τα εξής:  «The Attacking Phase of Play (also known as APP) as determined by the referee begins when a team starts the attacking move toward the opposition's penalty area, leading up to a match-changing incident. The Attacking Phase of Play should not be confused with “keep-ball,” when the attacking team maintains a long duration of possession without purposeful movements toward goal». Με απλά λόγια οι Αγγλοι αρχιδιαιτητές ισχυρίζονται ότι η στιγμή της επίθεσης (το ΑPP) δεν έχει να κάνει με τη στιγμή της ανάκτησης της μπάλας (keep- ball): αν έχει γίνει οποιοδήποτε φάουλ που ο διαιτητής δεν καταλόγισε, η φάση πρέπει να ολοκληρωθεί και να κριθεί μόνο για το τελικό της κομμάτι - το «Attacking Phase of Play». Για αυτό μέτρησε το γκολ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο πρόσφατο ματς της με την Λίβερπουλ (μολονότι η φάση αρχίζει με φάουλ στον Οριγκί). Η ίδια ακριβώς οδηγία υπάρχει και στην Ιταλία κι όποιος δει το πώς κρίθηκε το Φιορεντίνα – Λάτσιο θα το καταλάβει. Και φυσικά και στη Γερμανία για αυτό και ο Γερμανός διαιτητής του ΑΕΚ – ΠΑΟΚ δεν άκουσε τα παράπονα του ΠΑΟΚ για φάουλ του Κρίστισιτς πριν τη φάση του 2-2 του Ντέλετιτς: έγινε δεν έγινε για αυτόν δεν είχε σημασία αφού δεν το είδε – η φάση επίθεσης γεννιέται μετά.

Στη φάση του γκολ του Ελ Αραμπί είναι λάθος να συζητάμε αν ο Γκιγιέρμε έκανε χέρι: ας το έβλεπε ο διαιτητής. Από τη στιγμή που δεν το είδε, και να το έκανε δεν έχει σημασία γιατί ο ίδιος δεν έχει κανένα πλεονέκτημα – η δε φάση συνεχίζεται με ένα ανάποδο ψαλίδι (!) του Καμαρά στο χώρο του κέντρου: όλα τα άλλα τα κάνει η κακή άμυνα της ΑΕΚ. Όμως το θέμα δεν είναι το γκολ: το θέμα είναι ότι τα αμετάφραστα πρωτόκολλα και η απολύτως ανύπαρκτη δουλειά του αρχιδιαιτητή, που δεν τα επεξεργάζεται όπως οι συνάδερφοι του στα σοβαρά πρωταθλήματα, δημιουργούν συνθήκες χάους. Κάνουν όλοι ό,τι θέλουν.  

Πάλι κάτι θα έβρισκε

Έπαιξε για την ΑΕΚ ο Σόουζα, δηλαδή ο Περέιρα; Έπαιξε για τον ΠΑΟΚ; Ειλικρινά δεν το ξέρω. Αυτό που εγώ είδα είναι ότι ο τύπος έκανε ό,τι μπορούσε για να ακυρώσει το αβαντάζ του Ολυμπιακού στο ματς, δηλαδή την ίδια την έδρα του. Περισσότερο και από κακός ή «στημένος» ή οτιδήποτε άλλο έμοιαζε δασκαλαμένος. Σαν κάποιος να του είχε ζητήσει μια χάρη – σαν να του είχε πει ότι «αν αυτοί με τα ασπροκόκκινα δεν κερδίσουν θα χαρούν οι φίλοι μου, θα τα ξαναβρώ με τους άλλους και θα συνεχίσω να παίρνω και ένα σκασμό λεφτά στην Ελλάδα για να παραλαμβάνω ένα VAR χωρίς γραμμές, χωρίς Goal Line Technology και που εντελώς τυχαία στην κοινοπραξία που το έφτιαξε υπάρχει και μια πορτογαλική εταιρία». Μπορεί βέβαια να κάνω και λάθος και όλα αυτά να είναι τυχαία και να μην έχουν σχέση με την αγωνία του Περέιρα για το μεροκάματο. Αν είναι έτσι, τον Φωτιά να ρίξει ο Θεός και να με κάψει…

Ξέρω ωστόσο δυο ακόμα πράγματα. Το πρώτο ότι αν υπάρχει κάτι χειρότερο από τους ξένους, που φέρνει ο Περέιρα, είναι οι Ελληνες που τοποθετεί κι αυτό κατά πάσα πιθανότητα θα το δούμε και φέτος στην Ξάνθη. Και ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση ο Ολυμπιακός να τύχει μιας τέτοιας αντιμετώπισης από ξένο διαιτητή σε κανένα ντέρμπι, είτε εντός, είτε εκτός. Ως εκ τούτου οι πιθανότητες να πάρει το πρωτάθλημα είναι λίγες, πολύ λίγες. Πόσο μάλλον όταν οι οπαδοί του αντί να τα βλέπουν αυτά, ασχολούνται με το αν ο Μαρτίνς έπαιξε 4-3-3 αντί να παίξει «κούκο διπλό κι ασανσέρ». Που και να το έκανε, πάλι κάτι θα έβρισκε ο Φωτιάς για να τον κάψει…