Τα αποτελέσματα της τελευταίας αγωνιστικής της κανονικής περιόδου του πρωταθλήματος προσφέρονται ως απόδειξη της ορθότητας πολλών συμπερασμάτων που βγήκαν φέτος σχετικά νωρίς. Αν κάποιος δεν είχε δει καμία από τις προηγούμενες αγωνιστικές κι έβλεπε απλά την τελευταία θα είχε μια πλήρη εικόνα της σεζόν. Στην παράξενη αυτή σεζόν μέτρησε τελικά η σοβαρότητα, η διαχειριστική ικανότητα και η ποιότητα των μονάδων των ομάδων. Όποιος ήταν προσεχτικότερος, αντιμετώπισε τη σεζόν ορθολογικά και είχε παίκτες με αντίληψη της δυσκολίας έπιασε τους στόχους του.

O Μαρτίνς το κατάλαβε…

Το εύκολο πέρασμα του Ολυμπιακού και από την Λάρισα δείχνει πως ο Πέδρο Μαρτίνς κατάλαβε καλύτερα από οποιανδήποτε άλλο προπονητή φέτος πως η κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος θα βγάλει τον πρωταθλητή κι όχι τα πολυδιαφημισμένα play off. Παρόλο που άφησε εκτός ενδεκάδας τους μισούς από όσους αγωνίστηκαν με την Αρσεναλ (Ελ Αραμπί, Καμαρά, Βαλμπουενά, Μασούρας, Ρέαμπτσουκ, Λαλά βρέθηκαν αρχικά στον πάγκο) ο Πορτογάλος παρουσίασε στο Αλκαζάρ μια ομάδα που είχε γνώση της αποστολής και όρεξη να κερδίσει. Μια δυο χαμένες ευκαιρίες του Ολυμπιακού στην αρχή και μια δυο επικίνδυνες επισκέψεις των γηπεδούχων στα καρέ του Σα έδειχναν ότι η νίκη δεν θα ήταν απλή υπόθεση, αλλά όταν ο Χασάν με πέναλτι άνοιξε το σκορ στο 35΄ όλοι κατάλαβαν ότι ο Ολυμπιακός θα πρεπε απλά να κάνει τη δουλειά του για να κερδίσει: αυτό κάνει από την αρχή της σεζόν μεθοδικά, αν όχι και θεαματικά. Τα όμορφα γκολ του Ανδρούτσου, που ήταν ο καλύτερος του γηπέδου στο 55΄ και του Ελ Αραμπί (που μπήκε για να ξεμουδιάσει και έκανε στο 80΄το 0-3) έδωσαν διαστάσεις θριάμβου σε μια νίκη που ήταν διαδικαστική υπόθεση. Ο Μαρτίνς εκτός του Ελ Αραμπί έδωσε χρόνο συμμετοχής και στον Μασούρα και στον Μπρουμα και στον Βαλμπουενά, ενώ χρησιμοποίησε και το νεαρό Σουρλή. Αλλά είδε τον Χασάν να αποχωρεί με μυϊκό τραυματισμό. Είναι ο τέταρτος ποδοσφαιριστής τις τρεις τελευταίες εβδομάδες και δεν θα είναι δυστυχώς ο τελευταίος, γιατί η επιβάρυνση των παικτών του Ολυμπιακού είναι τρομακτική.

Αυτή η επιβάρυνση ήταν φέτος ο μεγάλος του αντίπαλος κι αυτή φταίει και για κάποια από τα αγωνιστικά προβλήματα του: ο Ολυμπιακός ξαναδέχτηκε γκολ από στημένη φάση και είχε πάλι παίκτες που στην επίθεσή δεν συνεργάστηκαν όσο θα πρεπε – τα συνεχόμενα ματς και οι πολλές αλλαγές θολώνουν το μυαλό. Αλλά αυτά τα προβλήματα τα έχουν και οι άλλοι. Που, όμως, δεν έχουν  την ικανότητα του να διαχειρίζεται την πίεση για αποτέλεσμα και την ευκολία του στο γκολ ακόμα και σε βραδιές που ο Φορτούνης δεν είναι στα καλύτερα του και τα εξτρέμ του απλά τρέχουν χωρίς να δημιουργούν. Ο Μαρτίνς για ένα ακόμα ματς δήλωσε ότι η απόδοση δεν ήταν καλύτερη, αλλά η προσπάθεια ήταν και πάλι τεράστια. Η προσπάθεια, που είναι αποτέλεσμα μιας σωστής νοοτροπίας, δίνει το εφετινό πρωτάθλημα στον Ολυμπιακό. Σύμβολο του οποίου νομίζω ότι είναι ο σκόρερ χθες Ανδρούτσος, που προσπαθεί να καθιερωθεί σε μια θέση που δεν είναι δική του δείχνοντας ότι αν δουλεύεις και δεν τα παρατάς ανταμοίβεσαι.   

Λάθος τελικά όλα

Οποιος ήθελε να κερδίσει το πρωτάθλημα από τον Ολυμπιακό φέτος δεν έκανε σωστή εκτίμηση, όχι μόνο των αναγκών του, αλλά και του ίδιου του προγράμματος της σεζόν. Τι χρειαζόταν ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ φέτος; Κυρίως να εκμεταλλευτούν την επιβάρυνση του πρωταθλητή μένοντας κοντά του. Πως θα το έκαναν; Πρώτον δουλεύοντας σωστά στις προπονήσεις: ειδικά μετά τον Ιανουάριο η δική τους επιβάρυνση ήταν μικρότερη. Και δεύτερον δυναμώνοντας σε θέσεις που είχαν αδυναμίες, κάνοντας τις καλύτερες δυνατές μεταγραφές το χειμώνα. Και οι δυο έπρεπε να μείνουν κοντά στον Ολυμπιακό για να εκμεταλλευτούν την πιθανότητα μιας δυσκολίας του, αφού τα συνεχόμενα ματς θα έφεραν τραυματισμούς και ντεφορμαρίσματα – φλερτ με την κατάρρευση. Δεν υπάρχει πρωτάθλημα στην Ευρώπη που να τελειώνει γιατί μια ομάδα πήρε κεφάλι τον Ιανουάριο. Η Ατλέτικο Μαδρίτης ήταν εννιά βαθμούς μπροστά από την Μπαρτσελόνα και την Ρεάλ Μαδρίτης: την έφτασαν. Η Ιντερ κυνήγησε και προσπέρασε θεαματικά την Μίλαν. Η Λειψία κάλυψε από την Μπάγερν του κόσμου τους βαθμούς. Ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ, όταν δεν κέρδισαν τον Ολυμπιακό στα μεταξύ τους ματς, πανικοβλήθηκαν απερίγραπτα. Αποφάσισαν ότι το πρωτάθλημα τελείωσε ενώ είχε τριάντα αγωνιστικές ακόμα. 

Την απλή στρατηγική του «μένω κοντά στον Ολυμπιακό» δεν την υπηρέτησε καμία από τις δυο ομάδες. Αρχισαν απλά να ψάχνουν κάποιον να του φορτώσουν λάθη στο σχεδιασμό: την πλήρωσαν οι προπονητές αλλά οι αλλαγές τους δημιούργησαν περισσότερα προβλήματα από όσα έλυσαν. Οι αντικαταστάσεις του Φερέιρα και του Καρέρα από τον Γκαρσία και τον Χιμένεθ στον ΠΑΟΚ και στην ΑΕΚ δεν έδωσαν σχεδόν τίποτα – ίσα ίσα. Το χειρότερο είναι ότι όπως φαινόταν μετά τις μεταγραφές του Ιανουαρίου και οι δυο αποδυναμώθηκαν. Ο ΠΑΟΚ έχασε τον Γιαννούλη και μαζί του και την όποια ισορροπία υπήρχε στα μετόπισθεν, ενώ οι παίκτες που ήρθαν τον βοήθησαν στην επίθεση, εκεί δηλαδή που προβλήματα είχε λίγα: κατά τα άλλα γέμισε μετριότητες. Και η ΑΕΚ χάνοντας τον Λιβάγια έχασε ένα παίκτη που σε ματς όπως το χθεσινό στο Βόλο ήταν πάντα χρήσιμος.

Ο Χιμένεθ τρελαίνει…

Την ώρα που ο Ολυμπιακός περνούσε από το Αλκαζάρ χωρίς να φορτσάρει, η ΑΕΚ έχανε στο Βόλο γιατί ένας παίκτης της παραχώρησε πάλι ένα αναίτιο πέναλτι (ο νεαρός Μιτάι), αλλά και γιατί επιθετικά δεν βρήκε λύσεις, παρόλο που στο δεύτερο ημίχρονο πίεσε. Η ΑΕΚ κατάφερε μέσα στη σεζόν να συζητάει ο κόσμος της για τους καλούς της παίκτες: έγιναν πρόβλημα ο Λιβάγια, ο Μάνταλος, ο Ολιβέιρα κτλ. Σε αυτό βοήθησε και ο Χιμένεθ και οι επιλογές του. Όχι μόνο δεν έφτιαξε την άμυνα (την οποία χθες μπέρδεψε χωρίς λόγο αφήνοντας έξω τον τίμιο φιλότιμο Σβάρνα), αλλά επί των ημερών του άρχισαν να βραχυκυκλώνουν και οι κυνηγοί! Το πιο ωραίο είναι ότι στο τέλος του ματς στο Βόλο (στο οποίο δεν καταγράφεται σουτ της ΑΕΚ εντός εστίας…) είπε ότι το ποδόσφαιρο σε τιμωρεί αν δεν το σέβεσαι. Λες και προπονητής της ΑΕΚ είναι άλλος κι αυτός είναι σχολιαστής αγώνων που βγάζει γενικά συμπεράσματα.

Και ο ΠΑΟΚ έχασε από ένα Παναθηναϊκό που καλά καλά δεν πίστευε ότι μπορούσε να τον κερδίσει: ο Μακέδα ανοίγει το σκορ στην πρώτη επίσκεψη των Πρασίνων στην περιοχή του Ζίφκοβιτς στο 40΄και ο Ιωαννίδης σκοράρει ανενόχλητος στο 80΄για δεύτερη φορά κι ενώ προηγουμένως η απόλυτη απουσία παικτών ικανών να κάνουν ανασταλτική δουλειά στη μεσαία γραμμή του ΠΑΟΚ κάνει τον καλό Βιγιαφάνιες να μοιάζει ο Ζινεντίν Ζιντάν! Ο Μπόλονι που έστειλε στο γήπεδο τον Αγιούμπ να παίξει βασικός μετά από έξι μήνες, ενθουσιασμένος από το αποτέλεσμα, είπε ότι ο ΠΑΟ μπορεί να κερδίσει όλα τα ματς στα play off. Μεγάλη κουβέντα! Μπορεί να τα καταφέρει μόνο αν κανείς δεν παίζει άμυνα, τρέχουν όλοι σαν τρελοί μπροστά, αφήνουν στον ΠΑΟ αντεπιθέσεις και πιστεύουν πως μπάλα παίζεται μόνο αν την έχεις στα πόδια: αυτά κάνει ο ΠΑΟΚ με τον Γκαρσία.

Ο Αρης δίκαια δεύτερος

Στο φινάλε του πρωταθλήματος ο Αρης, η πιο σοβαρή μετά τον Ολυμπιακό ομάδα του εφετινού πρωταθλήματος πήρε τη δεύτερη θέση: η νίκη του επί του ΟΦΗ με 1-0 με ένα γκολ του Μήτρογλου που σκόραρε και τραυματίστηκε είναι πιο εύκολη από αυτό που δείχνει το τελικό σκορ. Ο Αρης είχε ευκαιρίες, δεν δέχτηκε φάση από τον ΟΦΗ, φρέναρε όπως συνηθίζει στο τέλος, αλλά κέρδισε όπως έχει μάθει να κερδίζει. Ο τρόπος του δεν είναι θεαματικός, αλλά υπάρχει: ενώ πολλές άλλες ομάδες τον αναζητούν. Αυτή ήταν η πιο μεγάλη διαφορά στο εφετινό πρωτάθλημα. Κάποιοι είχαν τρόπους για να κερδίζουν. Και κάποιοι ψάχνουν ακόμα ενδεκάδες, αγωνιστική ταυτότητα, πρωταγωνιστές κτλ. Το ποδόσφαιρο τιμωρεί, που θα λεγε κι ο Χιμένεθ παίρνοντας ένα τηλέφωνο τον Κώστα Μιαούλη για να λύσουν τα προβλήματα στον αέρα του Sport Fm…