Στις 31 Αυγούστου ολοκληρώνεται η μεταγραφική περίοδος και στην Ελλάδα όλοι ακόμα ψάχνουν παίκτες. Στην ΑΕΚ ζουν με το όνειρο της επιστροφής του Αραούχο και το γιατί το είδαμε στα Γιάννινα: σέντερ φορ, που με μια προσωπική ενέργεια μπορεί ν ανοίξει το σκορ, δεν υπάρχει στο ρόστερ.  Στον ΠΑΟΚ χρειάζονται κάποιον ή κάποιους (οποιουσδήποτε…) για να ξεχαστεί ο άθλος του αποκλεισμού από την Εστερσουντ. Στον Παναθηναϊκό, επίσης, κάτι αναζητούν: μπορεί να έγιναν εννέα μεταγραφές, αλλά όλοι νοσταλγούν ακόμα τον Μπεργκ. Καμία από τις ομάδες αυτές δεν έκανε δυο νίκες στις δυο πρώτες αγωνιστικές του πρωταθλήματος, όπως έκανε ο Πανιώνιος π.χ. Ο Ολυμπιακός, που τις έκανε, ψάχνει κι αυτός παίκτες, κι ας έχει στο ρόστερ του κάποιους που σε επίσημα ματς φέτος δεν έχουν αγωνιστεί (Ταχτσίδης, Σισέ, Ελιονούσι, Μανθάτης) ή έχουν αγωνιστεί ελάχιστα (Εμενίκε, Μάρτινς).

Ελάχιστες πιθανότητες, αλλά..

Πόσες πιθανότητες έχει μια ομάδα στο τέλος Αυγούστου να βρει ένα ποδοσφαιριστής της προκοπής; Η λογική λέει ότι οι πιθανότητες αυτές είναι ελάχιστες. Οι καλοί ποδοσφαιριστές έχουν ήδη ομάδες με τις οποίες έχουν κάνει προετοιμασία. Οι ομάδες δεν αφήνουν στο τέλος Αυγούστου, όταν είναι ήδη σχηματισμένες, ένα καλό ποδοσφαιριστή να φύγει. Οι ελεύθεροι, που δεν έχουν βρει ομάδα, συνήθως είναι κάτι βετεράνοι σαν τον Μπερμπάτοφ, που δεν γουστάρουν πια την προπόνηση και την προετοιμασία κι αφού έκαναν ένα ωραίο καλοκαίρι ψάχνουν ένα κορόιδο να τους πληρώσει για να βγάλουν τον χειμώνα. Τέτοιο καιρό μπορεί να βρεις επίσης και κάποιον μουρμούρη, που η ομάδα του θέλει κάπου να τον παρκάρει για να γλυτώσει την γκρίνια του. Όλα αυτά ισχύουν και τα γνωρίζουμε, υπάρχει όμως και κάτι άλλο, που στην περίπτωση των ελληνικών ομάδων ίσως είναι και σημαντικότερο: στο τέλος Αυγούστου έχεις δει τα κενά σου και ξέρει τις ψάχνεις. Κι αν ξέρεις τι ψάχνεις είναι πολύ πιο εύκολο να το βρεις.   

Ενας ποτέ δεν φτάνει

Οποιος νομίζει ότι ο Ολυμπιακός μπορεί, αν πάρει δυο παίκτες, να αποκλείσει την Μπαρτσελόνα και την Γιουβέντους πρέπει να πάει επειγόντως στον γιατρό: όποιο γιατρό κι αν διαλέξει τυχερός θα είναι αφού αποκλείεται να έχει μόνο ένα πρόβλημα. Για να σταθείς απέναντι σε ομάδες που πληρώνουν για ένα ποδοσφαιριστής τους (τον Ντεμπελέ ή τον Ματουιντί π.χ) όσα χρήματα κοστίζει όλη η ομάδα σου (και παραπάνω…) δεν χρειάζεσαι κι άλλους ποδοσφαιριστές: χρειάζεσαι αυτοί που έχεις να κάνουν το ματς της ζωής τους – και πάλι δεν είμαι βέβαιος ότι αυτό φτάνει. Κυρίως χρειάζεται η πρέπουσα νοοτροπία: η ομάδα του Ολυμπιακού, που αγωνίστηκε με τη Λαμία π.χ, για να σταθεί σε αυτά τα ματς θέλει 25 διαφορετικούς ποδοσφαιριστές. Φέτος, για την ώρα, το καλύτερο και πλέον παραγωγικό ποδόσφαιρο σε ματς του Ολυμπιακού το είδα στο δεύτερο ημίχρονο του ματς με την ΑΕΛ: όχι τυχαία έπαιζαν στον Ολυμπιακό εκείνο το απόγευμα ποδοσφαιριστές με κίνητρο να δείξουν ότι μπορούν να προσφέρουν κι όχι κάποιοι που νοιώθουν ότι έχουν την φανέλα του βασικού εξασφαλισμένη ό,τι και να γίνει. Αυτοί έπαιξαν με τη Λαμία.

Αν ο Ολυμπιακός πρέπει να κάνει μια – δυο μεταγραφές ακόμα (και να παρκάρει και δεξιά κι αριστερά πέντε – έξι παίκτες που εμφανώς περισσεύουν…) είναι για να μεγαλώσει κι άλλο τον εσωτερικό ανταγωνισμό, που ο Χάσι έχει επιβάλει, και που του έδωσε την πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς λιγκ. Κανένας νεοφερμένος δεν θα τον βοηθήσει να παίξει καλύτερη μπάλα, αν η ομάδα περιορίζεται απλά στο να κερδίσει, όπως έκανε κόντρα στη Λαμία π.χ. Ακούω ότι χρειάζεται ένα φορ και δεν διαφωνώ. Όμως αν αυτόν τον παίκτη δεν τον αξιοποιείς και δεν τον ταϊζεις, προκοπή δεν κάνεις. Οποιος κι αν είναι και όπως κι αν λέγεται.

Τέσσερις για μια θέση

Φέτος το καλοκαίρι οι μεταγραφές βοήθησαν τον Ολυμπιακό κυρίως γιατί ηρέμησε ο κόσμος του – ειδικά το κομμάτι εκείνο που είχε αρχίσει να απογοητεύεται: γκρινιάρηδες θα υπάρχουν πάντα. Στα πρώτα έξι ματς της σεζόν έχουμε δει κυρίως τις δυνατότητες κάποιων νεοφερμένων, όχι μια στάνταρ απόδοση: ο Οφόε έχει μεγαλύτερη προσφορά, ο Ζιλέ είναι ένας καθηγητής που ήρθε να παραλάβει την έδρα του Καμπιάσο – ο Καρσελά, κι ο Εμενίκε στο ελάχιστο που αγωνίστηκε είχαν κυρίως καλές στιγμές, ενώ ο Κούρτης, ο Μπεν, ο Σιώπης, ο Βούκοβιτς δείχνουν μεγάλη διάθεση να βοηθήσουν. Η ουσιαστική διαφορά είναι η άνοδος (σε σχέση με πέρυσι) κάποιων παλιότερων – ο Ρομαό, ο Ρέτσος και ο Μάριν είναι τα καλύτερα παραδείγματα, ενώ όρεξη μεγάλη βλέπω και στον Ζντιέλαρ, στον Καρίμ και στον Πάρντο: προφανώς ο εσωτερικός ανταγωνισμός λειτουργεί. Αν έρθουν κι άλλοι, θα ναι δύσκολο για τον Χάσι να πει ποιοι πρέπει να φύγουν. Στην  επίθεση π.χ κινδυνεύει να βρεθεί με τέσσερις παίκτες για μια θέση!

Κατσικογιάννηδες και κατσικοκλέφτες

Η λογική λέει ότι ο Ολυμπιακός ειδικά, αντίθετα από τους υπόλοιπους, δεν χρειάζεται κι άλλες μεταγραφές, αλλά η λογική και η Ελλάδα δεν πάνε μαζί. Στην Ευρώπη μεταγραφές κάνεις για να παίξεις καλύτερη μπάλα: εδώ γιατί έχεις να αντιμετωπίσεις καταστάσεις που ξεπερνάνε το ποδόσφαιρο. Αν ο Ολυμπιακός αποκτήσει ένα ακόμα ποδοσφαιριστής, ένα σπουδαίο φορ π.χ έτοιμο να μπει και να κάνει τη διαφορά, είναι γιατί έτσι απαντάει σε όλους εκείνους που ενδιαφέρονται κυρίως για διαιτητές: ανάμεσα σε Κατσικογιάννηδες, σαν αυτούς που είδαμε στο Περιστέρι και σε κατσικοκλέφτες είναι μικρή η διαφορά. Στον Ολυμπιακό φέτος – κι όχι μόνο στα εκτός έδρας ματς – θα στηθούν ενέδρες κανονικές: ήδη ξεκίνησαν. Η απάντηση σε όλα αυτά που ετοιμάζονται είναι μια δυνατή ομάδα, ικανή να τα αντιμετωπίσει. Μια δυνατή ομάδα βασίζεται πρώτα από όλα στην συσπείρωση του κόσμου της και στην συστράτευσή του: φέτος το καλοκαίρι ο Ολυμπιακός έκανε (και) μεταγραφές για τον κόσμο του και για αυτό θα ήταν καλό για τον ίδιο να κλείσει την μεταγραφική περίοδο με κάτι σπουδαίο. Εχει μικρότερες αγωνιστικές ανάγκες από τους ανταγωνιστές του, αλλά έχει ως στόχο να εκθέσει ένα ολόκληρο σύστημα, που κάθε αγωνιστική θα τον κυνηγάει με διάφορους καμικάζι. Αν το σύστημα αυτό το εκθέσει φέτος, προσεχώς οι απαιτήσεις των οπαδών των άλλων ομάδων θα εκτοξευτούν: διοικήσεις για να καλύψουν αυτές τις απαιτήσεις οι άλλοι δεν έχουν. Στο ποδόσφαιρο δεν επενδύει κανένας τους. Το βλέπουμε ήδη.

Ολο το χρόνο

Ο Ολυμπιακός θα ήταν τυχερός αν επιτρέπονταν οι μεταγραφές όλο το χρόνο. Θα έκανε μια μεταγραφή το μήνα. Οι οπαδοί του θα ήταν χαρούμενοι, αφού για κάτι τέτοια ζουν: οι μεγαλύτεροι μεγάλωσαν τηλεφωνώντας καλοκαιριάτικα στο Φως για να μάθουν ποιος έρχεται. Οι υπόλοιποι θα διαλύονταν από τη στεναχώρια γιατι δεν ήρθε ο Σκόκο, ο Βιερίνια και δεν ξέρω ποιος άλλος. Κι όταν ο κάθε Κατσικογιάννης κι ο κάθε κατσικοκλέφτης δεν θα υποδείκνυε τρεις παίκτες που από θέση οφσάιντ πάνε να βάλουν γκολ, θα καταριόταν την ώρα και τη στιγμή που μεταξύ άλλων πρέπει να χειροκροτούν κι αυτό το ρεζιλίκι…