Η εμφάνιση του Γιώργου Δώνη στην Αθλητική Κυριακή ήταν πιο εντυπωσιακή ακόμα και από αυτή που έκανε ο ΠΑΟ κόντρα στον Αρη. Ο προπονητής του Παναθηναϊκού είναι ένας εξαιρετικός συνομιλητής που δεν μετράει τα λόγια του και δεν κρύβεται πίσω από γενικότητες. Μίλησε για τους αντιπάλους του ΠΑΟ, για τους παίκτες του, για το γιό του και τις ευκαιρίες που του έδωσε, για το πλάνο του. Κυρίως ξεκαθάρισε ότι δεν υπάρχουν μεταγραφές στα σκαριά και ότι αυτό που προέχει είναι η οικονομική εξυγίανση της ομάδας. Όταν μάλιστα τον ρώτησαν για το αν του χρόνου το μπάτζετ του ΠΑΟ θα είναι κατά ένα εκατομμύριο ευρώ μεγαλύτερο ο κόουτς του ΠΑΟ άρπαξε την ευκαιρία για να ξεκαθαρίσει πολλά. «Δεν υπάρχει τίποτα απ' αυτά. Δεν υπάρχουν δεδομένα. Δεν μπορούμε να μιλάμε για μεταγραφικά σενάρια όταν μπροστά μας δεν έχουμε τα δεδομένα. Δεν μπορώ να προσελκύω παίκτες εγώ, ο Νταμπίζας, αν δεν ξέρουμε αν θα έχουμε την αδειοδότηση. Δεν ξέρουμε το μπάτζετ μας. Περιμένουμε μόλις θα κάνουμε το ραντεβού με τη διοίκηση, ίσως και πριν το τέλος της σεζόν. Έχω στο μυαλό μου τι πρέπει να γίνει για να εξελιχθούμε και να μπούμε στη διαδικασία για να κάνουμε το πλάνο μας» είπε. Αυτό ήταν το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της συνέντευξής του και γιατί πρόσθεσε στη συνέχεια ότι ο Παναθηναϊκός πρέπει να πουλήσει κάποιον παίκτη για να αυξήσει τα έσοδα του και ότι χρειάζεται υποστήριξη ανεξάρτητα από το ποιος είναι ο ιδιοκτήτης του ή ο προπονητής του. Επειδή όλα αυτά είναι ολόσωστα η απορία που υπάρχει για την επόμενη μέρα του ΠΑΟ μεγαλώνει.

Επένδυση στο χρόνο

Ακούγοντας τι ακριβώς είπε ο Δώνης καταλαβαίνω ένα πράγμα: ότι αυτό που προσπαθεί να κάνει ο ΠΑΟ είναι μια επένδυση στο χρόνο – για να το πω απλά προσπαθεί να αξιοποιήσει τα χρόνια που του χρειάζονται για να εξυγιανθεί οικονομικά και για την δημιουργία μιας ομάδας που θα γίνει καλύτερη, όχι γιατί θα μπουν σε αυτή πολλά χρήματα, αλλά γιατί οι παίκτες της, παίζοντας χρόνια μαζί, θα ανεβούν επίπεδο. Ο ΠΑΟ προσπαθεί σε γενικές γραμμές να κάνει ό,τι έκανε κάποτε η ΑΕΚ χωρίς να περάσει από τις πιο μικρές κατηγορίες – είναι υποχρεωμένος να το κάνει και γιατί ως μεγάλη ομάδα δεν το θέλει, αλλά και γιατί μια βουτιά στη Γ΄ Εθνική δεν θα έσβηνε πλέον τα χρέη του. Το πρόβλημα, έτσι όπως το περιέγραψε ο προπονητής του ΠΑΟ, είναι μην βρεθεί στη μέση ενός αδιέξοδου κύκλου: αν ο ΠΑΟ πρέπει να πουλάει για να αντιμετωπίσει καλύτερα τα χρέη του, τότε, αν δεν αγοράζει, η πιθανότητα της όποιας βελτίωσής του μικραίνει – είναι σαν να κάνει ένα βήμα μπροστά και συγχρόνως ένα βήμα πίσω. Ας πάρουμε για παράδειγμα τι συμβαίνει τώρα.  Ο Δώνης υποστήριξε ότι ο Παναθηναϊκός είναι καλό να πουλήσει κάποιον, αλλά είπε πως δεν μπορεί να είναι κάποιος από τους μικρούς γιατί όλοι έχουν να μάθουν πολλά – μάλιστα τόνισε ότι ο Μπουζούκης ειδικά θα ναι καλό να μείνει στην ομάδα. Ποιοι μπορεί να φέρουν χρήματα; Νομίζω μόνο ο Κουρμπέλης. Και την ίδια στιγμή πιστεύω πως όποιο κι αν είναι του χρόνου το μπάτζετ του ΠΑΟ παίκτη σαν τον αρχηγό του δύσκολα θα βρει. Που σημαίνει ότι ναι μεν θα έχει βάλει στο ταμείο του χρήματα που χρειάζεται, πλην όμως αγωνιστικά θα έχει βάλει ένα στοίχημα ακόμα.

Οι μεγάλες απαιτήσεις

Η ερώτηση που θα χε ενδιαφέρον να γίνει στον Δώνη και δεν έγινε είναι τι μπορεί να πετύχει στην ποδοσφαιρική Ελλάδα του σήμερα μια ομάδα που προσπαθεί να εξυγιανθεί οικονομικά. Μια ομάδα δεν μπορεί να έχει ως αγωνιστικό στόχο την οικονομική της εξυγίανση – αυτό μπορεί να συμβεί σε μια νορμάλ επιχείρηση, το ποδόσφαιρο είναι κάτι άλλο. Ο ΠΑΟ, τον καιρό του Γιάννη Αλαφούζου (δεν πάω ακόμα παλιότερα…), μια φορά έφτασε κοντά στο να βάλει τάξη στα οικονομικά του: την πρώτη χρονιά του Γιάννη Αναστασίου. Λένε ότι στη συνέχεια τον Αλαφούζο τον παρέσυρε ο πρωταθλητισμός και το πλάνο διαλύθηκε με αποτέλεσμα σε χρόνο ρεκόρ τα χρέη πάλι να μεγαλώσουν. Εγώ λέω ότι τον Αλαφούζο τον παρέσυρε ο Παναθηναϊκός και όχι ο πρωταθλητισμός: η ομάδα είχε ανάγκες στις οποίες ο μεγαλομέτοχος προσπάθησε να ανταποκριθεί κι ο μόνος τρόπος για να το κάνει αυτό κανείς είναι να μεγαλώσει το μπάτζετ. Αν αυτό δεν συμβεί πολύ φοβάμαι ότι το ταβάνι είναι ένα πρωτάθλημα σαν το εφετινό. Φέτος ο Δώνης έδωσε ευκαιρίες σε παιδιά και παρουσίασε ένα ΠΑΟ που έκανε περισσότερους βαθμούς από πέρυσι: αν δεν είχε μηδενισμούς θα ήταν τέταρτος. Αλλά στην πορεία του πρωταθλήματος ο κόσμος εγκατέλειψε την ομάδα θεαματικά: αρκεί να δει κανείς την καμπύλη των εντός έδρας εισιτηρίων. Γιατί; Γιατί μιλάμε για τον Παναθηναϊκό και οι απαιτήσεις είναι μεγάλες.

Αν κανείς δεν πλησιάζει

Η πραγματική αγωνία για τον ΠΑΟ, δεν αφορά την οικονομική του εξυγίανση, αφορά το τι μπορεί να γίνει μετά από αυτή. Πόσα χρήματα χρειάζονται σήμερα για να κάνεις πρωταθλητισμό στην Ελλάδα; Αν μείνεις μόνο στα κόστη των ομάδων που πρωταγωνιστούν, χρειάζονται έτσι κι αλλιώς αρκετά, αλλά το πράγμα είναι σαφώς πιο περίπλοκο. Πλέον ο πρωταθλητισμός δεν περιλαμβάνει μόνο προπονητές, ποδοσφαιριστές και ανθρώπους που στην ΠΑΕ δουλεύουν αλλά κι ένα σωρό άλλα που κοστίζουν πάρα πολύ: πρέπει να συντηρείς λαμόγια που επιστρέψανε, να πληρώνεις για Ενώσεις, να ξοδεύεις λεφτά για «επικοινωνία», να γίνεσαι χορηγός στις λίγκες, να φροντίζεις τις καλές σου σχέσεις με τις ομάδες δανείζοντας παίκτες πληρωμένους από ‘σενα, να τα έχεις καλά με βουλευτές, Υφυπουργούς, αστυνομικές διευθύνσεις κτλ κτλ – να έχεις και την βεβαιότητα ότι δεν θα σου διαλύσουν ένα ντέρμπι τα καλόπαιδα της εξέδρας. Αν κανείς δεν πλησιάζει τον ΠΑΟ για να τον αποκτήσει, δεν είναι γιατί τον τρομάζουν τα μικρά και διακανονισμένα του χρέη, αλλά είναι γιατί δεν έχει σκοπό να πληρώνει για όλα αυτά: για αυτό έφυγε κάποτε η οικογένεια Βαρδινογιάννη, για αυτό έφυγαν αργότερα οι πολυμετοχικοί, για αυτό δεν έρχεται κανείς σήμερα. Για αυτό και η οικονομική εξυγίανση είναι μεν μονόδρομος, πλην όμως δεν ξέρω αν καταλήγει και πουθενά.

Πολλά μπράβο

Τι ξέρω; Ότι το εφετινό πρωτάθλημα, το χειρότερο πιθανότατα της ιστορίας, μας χαρίζει μια ωραία απάντηση για το τι θέλει ο κόσμος εκτός από πανάκριβους και αγορασμένους τίτλους: ο κόσμος θέλει ωραίο ποδόσφαιρο. Αν του χρόνου ο ΠΑΟ μπορεί να παίξει καλύτερο ποδόσφαιρο θα έχει πιστεύω και μεγαλύτερη υποστήριξη από το κοινό του που καταλαβαίνει. Και που στο Δώνη είπε πολλές φορές μπράβο φέτος. Για τη δουλειά του όμως. Οι εμφανίσεις στο πρωτάθλημα είναι κάτι άλλο…