Πρώτα τα γεγονότα, που λέγανε παλιά και οι δάσκαλοι της δημοσιογραφίας. Το 2019 η Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου είχε μια σειρά από άτυχα αποτελέσματα. Ένας συνδυασμός φοβερών και τρομερών χτυπημάτων της μοίρας, σε συνδυασμό με την παρασκηνιακή δράση των ξένων κέντρων αποφάσεων, είχε πραγματικά αποδιοργανώσει την Εθνική, παρά τις εξαιρετικές κινήσεις των ανθρώπων της ομοσπονδίας, την φοβερή δουλειά των προπονητών και την τεράστια προσπάθεια των ποδοσφαιριστών.

Το τέλειο έγκλημα

Πρώτα μας είχε γυρίσει την πλάτη η Παναγιά, παρόλο που την επικαλούνταν προπονητές και (κάμποσοι) παίκτες νύχτα μέρα. Ούτε οι εκκλησιασμοί, ούτε οι επισκέψεις στο Αγιο Όρος, ούτε οι αγιασμοί δεν κατάφεραν να εξευμενίσουν την οργή της: για κάποιο μυστήριο λόγο είχε σταματήσει ν’ ακούει τις προσευχές μας και είχε μάτια μόνο για τη Μύκονο. Μετά μας κυνηγούσε η UEFA και ο Θόδωρος Θεοδωρίδης προσωπικά που είχε αναλάβει εργολαβία την καταστροφή της λαοπρόβλητης διοίκησης της ΕΠΟ που εξυγίανε το ελληνικό ποδόσφαιρο και το εκτόξευσε. Για να μας κάνει να υποφέρουμε, όχι μόνο έστειλε κομάντο διαιτητές σε όλα τα ματς, (κάτι απίστευτους τύπους που στη Βοσνία π.χ επέτρεψαν στην Εθνική να παίξει με παίκτη παραπάνω για να την εκθέσουν), αλλά πήγαινε και ο ίδιος στα ματς για να τον δουν οι παίκτες και να τρομοκρατηθούν. Από τα ανάλγητα μαγειριά της UEFA δημιουργήθηκε μια νέα διοργάνωση, το UEFA Nations League με σκοπό να χτυπηθεί το υψηλό φρόνιμα της Εθνικής μας: μας βάλανε να παίξουμε με την Εσθονία, την Ουγγαρία και την Φινλανδία για να τους κερδίσουμε και να χαρούμε και να μην καταλάβουμε πως παίζεται παγκοσμίως το παιγνίδι, αλλά δείξαμε ψυχραιμία και δεν κερδίσαμε τον όμιλο. Για να μην παίξουμε το παιγνίδι τους δεν ήρθαμε ούτε δεύτεροι – ευτυχώς – αλλά και πάλι δεν σταμάτησαν να μας κυνηγούν.

Στα προκριματικά μας βάλανε να ξαναπαίξουμε πάλι με τους Φινλανδούς και τους Βόσνιους, προσθέτοντας τους Ιταλούς, τους Αρμένιους και κυρίως το Λιχτενστάιν, αυτή την ανερχόμενη παγκόσμια δύναμη. Κάναμε και εμείς είναι αλήθεια κάποια λάθη (όχι πολλά), αλλά αν πέσαμε θύματα μιας τρομερής συνομωσίας φταίνε οι ξένοι, που νύχτα μέρα σκέφτονται την καταστροφή μας. Τρεις ήττες στη σειρά, από την Ιταλία λόγω ατυχίας, από την Αρμενία για λόγους θεολογικούς και από την Φινλανδία εξαιτίας της διαιτησίας, θα μπορούσαν να σακατέψουν κάθε ομάδα, όχι όμως και τη δική μας. Το ματς με το πανίσχυρο Λιχτενστάιν ήταν η τέλεια παγίδα. Αλλά κόντρα σε όλους και όλα η Εθνική μας δεν έχασε. Πήρε μια ισοπαλία που θα συντροφεύει για πάντα τα όνειρά μας και θα αποτελεί απόδειξη πως όσο κι αν κάποιοι το θέλουν η Ελλάδα δεν πεθαίνει γιατί έχει ψυχή. Και φαντασία. Που εσύ όμως την κατάντησες μια τυπική διαδικασία.  

Τι να κάνει και η UNISEF;

Το Λιχτενστάιν είναι μεγάλη ποδοσφαιρομάνα και αυτό το γνωρίζουν καλά οι μεγάλοι μύστες του αθλήματος. Χιλιάδες παιδιά ντυμένα χρηματιστές παίζουν μπάλα από μικρά μεγαλώνοντας με το όνειρο να ξεφύγουν από τα στενά όρια του φορολογικού παράδεισου στον οποίο είναι υποχρεωμένα να μεγαλώνουν, παρά τις προσπάθειες της UNISEF.  Διοικητικά, το πριγκιπάτο διαιρείται σε 11 κοινότητες, γνωστές με την ονομασία Γκεμάιντε, οι οποίες κατά βάση αποτελούνται από ένα χωριό ή έναν οικισμό ή ένα γήπεδο 5Χ5. Γκεμάιντε ονομαζόταν ένας παλιός διαιτητής – η χώρα ζει για το ποδόσφαιρο. Η χώρα είναι διαιρεμένη σε δυο περιφέρειες, με τις ονομασίες Ούντερλαντ και Όμπερλαντ – τα ονόματα προέρχονται από δυο παλιούς παίκτες, σαν να λέμε «Αναστό – Μητρό». Στην Ούντερλαντ περιλαμβάνονται πέντε κοινότητες, οι Έσεν, Γκάμπριν, Μάουρεν, Ρούγκελ και Σέλενμπεργκ, ενώ στην Όμπερλαντ ανήκουν οι υπόλοιπες έξι, δηλαδή οι Μπάλτσερς, Πλάνκεν, Σάαν, Τρίσεν και η πρωτεύουσα Βαντούζ – περιττό να πω ότι όλα αυτά τα ονόματα προέρχονται από την ιστορία του ποδοσφαίρου τους, που είναι γιγάντια. Ο Βαντούζ π.χ ήταν ένας αέρινος δεξιός μπακ σαν τον Λουκά Βίντρα, ενώ ο Μάουρεν είχε τη Σουρωτή του Λιχτενστάιν και ο Ρούγκελ (που το μικρό του όνομα είναι Γκιόργκι) είχε την τοπική ΣΕΚΑΠ. Το Λιχτενστάιν δεν είχε βαθμό στον όμιλο και δεν είχε βάλει γκολ: φανερά όλα τα έκανε για να αποδιοργανώσει την ομάδα μας και να την συντρίψει. Αλλά δεν τους πέρασε: με μια τρομερή εμφάνιση η Εθνική προηγήθηκε με ένα γκολ του Μασούρα, έλεγξε το ματς και μπροστά σε ένα τεράστιο πλήθος από καρέκλες, που ήταν ο δωδέκατος παίκτης της ομάδας στο καυτό ΟΑΚΑ, κατάφερε να πάρει την ισοπαλία που θα μπορούσε να είναι και νίκη, αν στο 88’ ο Μανωλάς με τον Παπασταθόπουλο δεν είχαν μια άτυχη στιγμή ενώ έπαιζαν «πέτρα, ψαλίδι, χαρτί» στο χώρο του κέντρου. Ο Μανωλάς, μάλιστα που ούρλιαξε για να τρομάξει τον σκόρερ Ντένις Σαλάνοβιτς (που αποκαλείται όχι τυχαία «ο σκύλος του Λιχτενστάιν»), θα πάρει πριμ για την γενναία του προσπάθεια, το οποίο όμως θα δώσει για τα φτωχά παιδιά  που μεγαλώνουν στις οff shore εταιρίες του Πριγκιπάτου σε συνθήκες ανέχειας και έχουν το ποδόσφαιρο και τις τοποθετήσεις στο χρηματιστήριο ως μόνη διασκέδαση. Η Εθνική μας έχει δείξει σημάδια προόδου και αν ο Φαν Σιπ καλέσει στις επόμενες κλήσεις τον Μάτος, τον Ζάμπα (που έχει ελληνικές ρίζες και κατάγεται από το Ζαμπέτα) και τον Εσιτί, (τους οποίους ανεξήγητα αγνοεί για να παίζουν παίκτες της ΑΕΚ, γεγονός που προκαλεί συζητήσεις στην ομοσπονδία), όλα θα πάνε καλύτερα.

Δυο τσουβάλια ρούβλια

Η Εθνική μας πρέπει να χτίσει πάνω σε αυτό το ιστορικό θετικό αποτέλεσμα. Ο πρόεδρος πρέπει να δώσει ένα μεγάλο πριμ στους παίκτες για να τους κρατήσει ζεστούς (ας δώσουν δυο τσουβάλια ρούβλια στον καθένα και ας σταματήσουν τις τσιγγουνιές). Πρέπει να μπει στο γήπεδο με κουμπούρια για να προστατεύσει την ομάδα, αν ξαναδεί τέτοιες διαιτησίες. Πρέπει να βραβεύσει τους πιστούς οπαδούς που αγόρασαν εισιτήριο: επειδή δεν είναι πάνω από 400 μπορεί να τους κάνει ένα τραπέζι σπίτι του ή έστω στο Μακεδονία Παλλάς. Πρέπει επειγόντως να γράψει ένα βιβλίο για το πώς έφτασε στο θρίαμβο η Εθνική που κατέστρεψε η συμμορία: οι πιστοί της Εθνικής (και κυρίως οι παράγοντες της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ που είδαν τις ομάδες τους να αποκλείονται στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις) πρέπει αυτά να τα ξέρουν.

Πρέπει η ισοπαλία να μην περάσει ως ένα ακόμα αποτέλεσμα, αλλά να διοργανωθούν ειδικές εκδηλώσεις στην ομοσπονδία ή έστω στο Ροστόφ για να γιορταστεί ο θρίαμβος. Πρέπει οι παίκτες να πάρουν άδειες ΠροΠο (δεν έχει και ο οργανισμός μερίδιο στο θρίαμβο;) και να φροντίσουν στην ΕΠΟ τα επόμενα ματς της ομάδας να μεταδοθούν από το ΠΑΟΚ TV γιατί δεν γίνεται αυτό το υπερθέαμα να το βλέπει κανείς τζάμπα. Τέλος πρέπει να τελειώνουμε με τον Εθνικό Υμνο που ακούγεται πριν τα ματς: τα ρεφρέν της Υβρεοπομπής του Δεληβοριά είναι ό,τι πρέπει για να υπενθυμίζουν την μεγάλη συστράτευση των φωτισμένων μυαλών που συμμάχησαν για να δώσουν επιτέλους στην Ελλάδα μας λίγη χαρά. Κι όποιος παίκτης δεν την τραγουδάει αλίμονό του: θα ξαναφέρουμε τον Αναστασιάδη να τον πάει για εκκλησιασμό…