Το παιχνίδι του Ολυμπιακού με την Τότεναμ στο Λονδίνο μου επιτρέπει να αφιερώσω ένα σημείωμα σ’ αυτή που θεωρώ μια από τις πιο άδικες αποφάσεις που έχουν υπάρξει τελευταία και αφορά ένα προπονητή: αναφέρομαι στην απόλυση του Μαουρίτσιο Ποτσετίνο που οδήγησε την Τότεναμ πέρυσι μόλις στον τελικό του Τσάμπιονς λιγκ. Πρόκειται για μία απόφαση που μεταξύ άλλων μάρτυρα πόσο έχει αλλάξει το αγγλικό ποδόσφαιρο και πόσο έχουν μολυνθεί οι Άγγλοι από τη νοοτροπία και τις λογικές των Νοτιοευρωπαίων από τους οποίους πάντα ήθελαν να ξεχωρίζουν.

Με στόχο τα υπερκέρδη

Ο Μαουρίτσιο Ποτσετίνο δεν είναι ο πρώτος προπονητής που πηγαίνει σε μία ομάδα και την αλλάζει: απλά η μεταμόρφωση της Τότεναμ υπήρξε τόσο μεγάλη επί των ημερών του, που η δουλειά του ακόμα περισσότερο και από εξαιρετική μοιάζει σπάνια. Ο Ποτσετίνο πήγε στην Τότεναμ στα τέλη του Μαΐου του 2014. Η ομάδα του Λονδίνου έχει εξασφαλίσει την έξοδο της στο Γιουρόπα λιγκ τερματίζοντας στην έκτη θέση της βαθμολογίας, ενώ η Σαουθάμπτον, η ομάδα στην οποία ο Αργεντίνος δούλευε, είχε τερματίσει όγδοη, με ένα μπάτζετ που ήταν δεν ήταν το μισό από αυτό της Τότεναμ. Η δουλειά του Αργεντινού στη Σαουθάμπτον (κυρίως η ικανότητά του να βγάζει ποδοσφαιριστές) του άνοιξαν την πόρτα του συλλόγου του Λονδίνου που έχει μεγάλες φιλοδοξίες για τα επόμενα χρόνια. Ο βασικός στόχος της Τότεναμ ήταν να αποκτήσει ένα καινούργιο γήπεδο, ώστε να μπορέσει χάρη σε αυτό και τα υπερέσοδα που με τον καιρό θα δημιουργήσει, να ανταγωνιστεί πρώτα από όλα την Τσέλσι και την Άρσεναλ που έκλειναν τις χρονιές τους παρουσιάζοντας υπερκέρδη, γιατί είχαν καταφέρει να μετατρέψουν τα γήπεδα τους σε βρετανικά θέατρα από αυτά που γεμίζουν πάντα από ένα κοινό σίγουρο ότι θα παρακολουθήσει ένα σπουδαίο θέαμα.

Ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο

Το 2014 ο Ποτσετίνο θα μπορούσε να πάει σε πάρα πολλές ευρωπαϊκές ομάδες. Είχε κάνει μία υπέροχη δουλειά στην Εσπανιόλ και είχε βοηθήσει τη Σαουθάμπτον να εξελιχθεί σε έναν από τους πιο εύρωστους συλλόγους στην Αγγλία -  σε εταιρία πού βάσιζε την ευημερία των ισολογισμών της κυρίως στην ικανότητα του προπονητή να αναδεικνύει νέους ποδοσφαιριστές. Μολονότι θα μπορούσε εύκολα να επιστρέψει στην Ισπανία, όπου ήταν περιζήτητος, ο Ποτσετίνο πήγε στην Τότεναμ για να υπηρετήσει ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο - ο βασικός σκοπός του οποίου ήταν η αγωνιστική και οικονομική εκτόξευση της ομάδας.  Ο Ποτσετινο κατάφερε να γίνει πρωταγωνιστής και στα δύο. Στην Τότεναμ ανέδειξε μία σειρά από νεαρούς ποδοσφαιριστές, που σήμερα αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της εθνικής Αγγλίας. Επί των ημερών του άλλαξαν επίπεδο πολλοί: ο Χάρι Κέιν είναι η πιο χαρακτηριστική περίπτωση. Είχε πετύχει 6 γκολ πριν ο Αργεντίνος αναλάβει την ομάδα του Λονδίνου και επί των ημερών του έγινε ένας από τους μεγαλύτερους σέντερ φορ της Ευρώπης! Φυσικά την ίδια πρόοδο είδαμε και από ένα σωρό άλλους: και από Βρετανούς, όπως ο Τρίπιερ, ο Ρόουζ, ο Ντε Λε Αλι, ο Ντάιερ, αλλά και από ξένους όπως ο Κορεάτης Σον, που έφτασε πέρσι να κάνει τη διαφορά στο Τσάμπιονς λιγκ απόντος μάλιστα του Χάρι Κέιν, ή ο Ερικσεν, που σήμερα είναι στόχος όλων.

Το σπουδαιότερο στην περίπτωση του Ποκετίνο είναι ότι η πρόοδος της ομάδας του έγινε ουσιαστικά χωρίς αυτή να ξοδέψει τεράστια ποσά για μεταγραφές, μολονότι έπαιρνε μέρος σε ένα πρωτάθλημα που όλοι έκαναν αυτό ακριβώς! Το πρόγραμμα λιτότητας της Τότεναμ, απαραίτητο για την κατασκευή ενός γηπέδου, που κόστισε όσο κανένα άλλο στην Ευρώπη, δεν απέτρεψε τον Αργεντινό προπονητή από το να εμφανίσει μία ομάδα που τερμάτιζε πάντοτε στην πρώτη τετράδα της Πρέμιερ λιγκ και έφτασε να αγωνιστεί πέρσι για πρώτη φορά στην ιστορία της στον τελικό του Τσάμπιονς λιγκ χωρίς μεταγραφές! Το συναρπαστικό του κατόρθωμα το αναγνώρισαν πρώτα από όλα οι ίδιοι οι διοικούντες που του παρατείναν το συμβόλαιο μέχρι το 2023. Για να τον απολύσουν κάτι μήνες αργότερα.

Σοβαρότητα και σταθερότητα

Δεν είναι άγιος ο Ποτσετίνο και έχει τρομερές παραξενιές - αλλά ποιος δεν έχει; Θυμίζω ότι πέρσι στον τελικό του Τσάμπιονς λιγκ άφησε εκτός 11άδας τον Λούκας Μόουρα – τον παίκτη  χάρη στον οποίο η Τότεναμ κατάφερε να φτάσει στον τελικό αποκλείοντας τον Άγιαξ με νίκη εκτός έδρας. Είναι αλήθεια ότι πέρσι παράτησε την ομάδα στη Μαδρίτη και αντί να γυρίσει στο Λονδίνο με τους παίκτες του, προτίμησε να πάει στη Βαρκελώνη όπου έχει σπίτι για να ξεκουραστεί και να κάνει διακοπές. Κατά καιρούς διάφορες επιλογές του, που έχουν να κάνουν με την προετοιμασία της Τότεναμ, έμοιαζαν παράξενες. Πέρσι, πριν από τον τελικό του Τσάμπιονς λιγκ η Τότεναμ δεν είχε κάνει προπόνηση! Ο Ποτσετίνο είχε δώσει τρεις μέρες ρεπό στους ποδοσφαιριστές του και είχε πει ότι θα έπρεπε να ξεκουράσουν το μυαλό τους γιατί αλλιώς δεν θα μπορούσαν ποτέ να δημιουργήσουν προβλήματα στη Λίβερπουλ. Δεν αποκλείεται όλα αυτά να ήταν και ο τρόπος του Αργεντινού να κρατιέται στην επικαιρότητα: δεν χωρά αμφιβολία πως με κάτι τέτοιες αποφάσεις οι Άγγλοι ποδοσφαιρόφιλοι τρελαίνονται. Αλλά η μεθοδολογία στη συγκεκριμένη περίπτωση μπορεί να μας ενδιαφέρει λιγότερο: σημασία έχουν τα αποτελέσματα και τα αποτελέσματα του Ποτσετίνο υπήρξαν καταπληκτικά. Μπορεί να μην πήρε το πρωτάθλημα, αλλά μετέτρεψε σε πρωταγωνίστρια μια ομάδα που πριν από αυτόν είχε χρόνια να επιδείξει σοβαρότητα και σταθερότητα.

Η γκρίνια των διοικούντων  

Φέτος είναι αλήθεια ότι η Τότεναμ δεν ξεκίνησε καλά στο αγγλικό πρωτάθλημα, όμως αν είμαστε ρεαλιστές, πρέπει να παραδεχτούμε ότι και το εφετινό πρωτάθλημα δεν θα μπορούσε με τίποτα να το κερδίσει. Φέτος βέβαια έκανε κάποιες μεταγραφές οι οποίες δεν την βοήθησαν και πολύ για την ώρα τουλάχιστον - δεν αποκλείεται και αυτό ακόμα να προκάλεσε την γκρίνια των διοικούντων. Ομως αν για κάτι ξεχώριζαν οι Άγγλοι παράγοντες είναι γιατί αντίθετα από τους Νοτιοευρωπαίους καταλάβαιναν τα όρια της προσφοράς και των δυνατοτήτων των προπονητών. Ηξεραν ότι όπως η επιτυχία ανήκει σε όλους έτσι και η αποτυχία δεν γίνεται να φορτωθεί σε έναν και μόνο - πόσο μάλλον όταν αυτός είχε αποδείξει και πολλές φορές μάλιστα την αξία του και την επάρκεια του. Αν κάποτε στο νησί οι προπονητές μπορούσαν να δουλεύουν όπως ήθελαν, ήταν ακριβώς γιατί οι παράγοντες καταλάβαιναν το είδος της δουλειάς τους γνωρίζοντας ότι, αν τα πράγματα πάνε άσχημα, δεν είναι μόνο αυτοί υπεύθυνοι. Τώρα όλο αυτό φαίνεται ότι έχει αλλάξει: οι Άγγλοι απολύουν το ίδιο εύκολα με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους και δεν στέκονται καθόλου στην προσφορά οποιοδήποτε προπονητή. Αρκεί μια κακή ακριβή μεταγραφή, ένα χαμένο παιχνίδι, ένας μήνας μέτριων αποτελεσμάτων και η σχέση τελειώνει χωρίς μάλιστα κανείς να αξιολογήσει οποιαδήποτε προηγούμενη προσφορά.

Το ποδόσφαιρο του «εδώ και τώρα»

Το αγγλικό ποδόσφαιρο έχει δηλητηριαστεί από την ίδια την ανάγκη για επιτυχίες «εδώ και τώρα» - από αυτή την ανάγκη που οι Άγγλοι κάποτε δεν καταλάβαιναν. Η Τότεναμ έδιωξε έναν προπονητή που επί των ημερών του έπαιξε ποδόσφαιρο που ζήλευαν πάρα πολύ, για να φέρει τον Μουρίνιο, που μπορεί να είναι μεγαλύτερη προσωπικότητα από τον Ποτσετίνο αλλά διδάσκει ένα ποδόσφαιρο ελάχιστα γοητευτικό. Σε ένα δίκαιο κόσμο απόψε η Τότεναμ θα έπρεπε να χάσει από τον Ολυμπιακό και να αποκλειστεί από τη συνέχεια του Τσάμπιονς λιγκ, ακριβώς επειδή δεν εκτίμησε το σημαντικό της προσφοράς του προπονητή που απέλυσε. Οι Λονδρέζοι γνωρίζουν, όμως, ότι κάτι τέτοιο είναι σχεδόν απίθανο: η διαφορά της Τότεναμ με τον Ολυμπιακό είναι μεγάλη και στην πραγματικότητα αυτό που απόψε διοργανώνεται είναι το πάρτι της παρουσίασης του Μουρίνιο στο κοινό της Τότεναμ που θα πρέπει να ξεχάσει τον Ποτσετίνο, όσο πιο γρήγορα γίνεται. Δυστυχώς ο Ολυμπιακός βρίσκεται σε αυτό το πάρτι τη χειρότερη δυνατή στιγμή - έξι μήνες αργότερα θα είχε ίσως μεγαλύτερες πιθανότητες να κάνει ένα καλό αποτέλεσμα καθώς ο Μουρίνιο θα έχει προλάβει να τσακωθεί με κάμποσους από τους παίκτες του. Απόψε όμως θα παίξει με την εξαιρετική ομάδα του Ποκετίνο, που με την σειρά της θα προσπαθήσει να εντυπωσιάσει τον Μουρίνιο. Ο,τι χειρότερο δηλαδή…