Οι Γερμανοί κέρδισαν και το Confederation Cup. Από τη στιγμή που στη διοργάνωση αυτοί αντίπαλοί τους ήταν οι Χιλιανοί, οι Πορτογάλοι, οι Μεξικάνοι, οι Ρώσοι, οι Καμερουνέζοι, οι Αυστραλοί και οι Νεοζηλανδοί δεν μιλάμε για κάποιο σπουδαίο κατόρθωμα. Στον τελικό έπαιξαν και κέρδισαν τους Χιλιανούς, χωρίς να κάνουν κάποιο σπουδαίο ματς: για την Γερμανία η νίκη με ένα επαγγελματικό 1-0 είναι απλή υπόθεση με αντίπαλο τον οποιοδήποτε – αλλά προσοχή δεν μιλάμε για μια κανονική Γερμανία. Μιλάμε για τις Ελπίδες της.

Μια πρόβα και φύγαμε

Ο Γιοακίμ Λεβ, αφού έκανε μια πρόβα παίζοντας με τους συγκεκριμένους παίκτες κόντρα στο Σαν Μαρίνο σε ένα διαδικαστικό ματς για τα προκριματικά του Μουντιάλ, πήγε στη Ρωσία με τον Ντράξλερ και καμιά εικοσαριά παιδιά από την Ελπίδων για να δει ποια από αυτά μπορεί να είναι του χρόνου στην αποστολή που θα υπερασπιστεί τον παγκόσμιο τίτλο που η ομάδα κέρδισε στη Βραζιλία. Κάνοντας ένα σωρό δοκιμές πήρε και το τρόπαιο: δεν πιστεύω πως υπάρχουν πολλές ευρωπαϊκές ομάδες ικανές να κάνουν το ίδιο. Για τις Λατινοαμερικάνικες δεν το συζητάω καν. Ολο αυτό μοιάζει ακόμα πιο σπουδαίο αν αναλογιστεί κανείς ότι οι αναπληρωματικοί των βασικών που βρέθηκαν στην Εθνική Ελπίδων από σπόντα, κέρδισαν την προηγούμενη εβδομάδα και το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα Ελπίδων επικρατώντας με 1-0 στον τελικό απέναντι σε μια από τις καλύτερες εκδόσεις της Εθνικής Ισπανίας σε αυτό το επίπεδο: ένα τσούρμο «ξυλοκόποι» που είχαν αποκλείσει τους Αγγλους στα πέναλτι στον ημιτελικό, κέρδισαν την Ισπανία του Ασένσιο, του Ντελοπέου, του Σαούλ κτλ κάνοντας μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις όλων των εποχών κι όχι μόνο στην ιστορία της συγκεκριμένης διοργάνωσης. Αντίθετα το Confederation Cup το πήραν με τον αέρα του φαβορί που τους δίνει η φανέλα τους: εντυπωσιακό ότι στον πίνακα των σκόρερς οι τρεις πρώτοι είναι Γερμανοί: ο Τίμο Βέρνερ, ο Λέον Γκορέτσκα και ο σκόρερ του τελικού Λαρς Στιντλ πέτυχαν στο τουρνουά περισσότερα γκολ από τον κεφάτο Κριστιάνο Ρονάλντο!

Αξιοποίησαν την κατάκτηση του μουντιάλ

Συμβαίνει κάτι εξαιρετικά διδακτικό με τους Γερμανούς: οι άνθρωποι αξιοποίησαν ιδανικά την κατάκτηση του παγκοσμίου κυπέλλου του 2014. Τα περισσότερα από τα παιδιά που κατέκτησαν το Confederation Cup, αλλά και το Πανευρωπαϊκό των Ελπίδων, έκαναν τα πρώτα τους επαγγελματικά βήματα τρία χρόνια πριν, όταν ο Γκέτσε έδινε στη Γερμανία το τρόπαιο μετά την επίδειξη ισχύος κόντρα στους Βραζιλιάνους. Τρία χρόνια μετά έχουν όλα βρει ρόλους στις ομάδες τους και κατά συνέπεια είναι χρήσιμα και στις Εθνικές τους. Όμως η καλή δουλειά των Γερμανών δεν περιορίζεται μόνο στην μεγάλη παραγωγή ποδοσφαιριστών: αφορά την συνολική προσέγγιση του ποδοσφαίρου. Ο Γιάννης Αμανατίδης, την τελευταία φορά που βρεθήκαμε, μου έλεγε ότι το πέρασμα του Γκουαρντιόλα από την Μπάγερν Μονάχου π.χ βοήθησε πάρα πολύ ώστε να γίνει το ποδόσφαιρό τους θεαματικά επιθετικότερο: όλοι σχεδόν οι προπονητές μελέτησαν τις προπονήσεις του και τον τρόπο δουλειάς του, για αυτό και η μεγαλύτερη εμπιστοσύνη σε νέους παίκτες. Η δε κυριαρχία της Μπάγερν, αντί να προκαλέσει κάποιου είδους τέλμα, αξιοποιήθηκε: χωρίς άγχος πρωταθλητισμού, ομάδες ιστορικές όπως η Μπορούσια, η Λεβερκούζεν, η Γκλάντμπαχ κτλ μπορεί να παίζουν ένα ποδόσφαιρο με λιγότερη σκοπιμότητα, που στόχο έχει κυρίως την ψυχαγωγία του θεατή. Η κατά κοινή παραδοχή καλύτερη Μπάγερν, επιτρέπει στους υπόλοιπους, πρώτον να θεωρούν κατόρθωμα κάθε νίκη εναντίον της και δεύτερον να κοιτάζουν πως θα κρατήσουν τον κόσμο τους παίζοντας επιθετικά. Πρόσφατα διάβαζα μια έρευνα που έδειχνε ότι η Μπουντεσλίγκα ήταν και φέτος το πρωτάθλημα στο οποίο κόπηκαν τα πιο πολλά εισιτήρια στην Ευρώπη – παρόλο που ο πρωταθλητής είναι γνωστός από τον Σεπτέμβρη. Μολονότι την περασμένη σεζόν βρέθηκαν στην πρώτη κατηγορία της Γερμανίας ομάδες όπως η Ντάρμσταντ, η Ινγκολσταντ, και η Λειψία, ομάδες δηλαδή χωρίς μεγάλες παραδόσεις, ο αριθμός των συνολικών εισιτηρίων δεν μειώθηκε καθόλου: ο μέσος όρος θεατών στην Μπουντεσλίγκα έφτασε τους 40.693 ανά παιχνίδι, αριθμός που μαρτυρά πως σε κάθε αγωνιστική καλύπτεται το 91% της χωρητικότητας των γηπέδων! Στην δε Μπουντεσλίγκα 2, η μέση προσέλευση ανά παιχνίδι ανήλθε σε 21.560 άτομα, εμφανίζοντας αύξηση άνω του 13% σε σχέση με το προηγούμενο έτος: η τρέλα των Γερμανών για το ποδόσφαιρο είναι στα καλύτερα της. Το γερμανικό πρωτάθλημα είναι σταθερά πρώτο σε μέσο όρο θεατών ανά παιχνίδι στην Ευρώπη και δεύτερο γενικά σε όλα τα σπορ, πίσω μόνο από τη λίγκα αμερικανικού ποδοσφαίρου (NFL). Σύμφωνα με τον γενικό διευθυντή της Λίγκας κ. Σέιφερτ ο βασικός λόγος που αυτό συμβαίνει είναι οι  χαμηλές τιμές των εισιτηρίων, η ποιότητα του προϊόντος, δηλαδή το καλό ποδόσφαιρο, και η ασφάλεια των γηπέδων, στα οποία φυσικά και δεν υπάρχουν διαχωριστικές ζώνες μεταξύ γηπεδούχων και φιλοξενούμενων.

 Μεγάλη κατάρα        

Η νίκη στο Confederation Cup είναι ενόψει του μουντιάλ ένα είδος κατάρας: ποτέ κανείς που το κατέκτησε δεν κέρδισε ένα χρόνο αργότερα το μουντιάλ στα ίδια γήπεδα. Το 1997 στη Γαλλία οι Βραζιλιάνοι έδωσαν ένα αληθινό σόου βάζοντας έξι γκολ στους Αυστραλούς: ένα χρόνο αργότερα το πήραν το παγκόσμιο κύπελλο οι Γάλλοι του Ζιντάν και οι Βραζιλιάνοι ακόμα ψάχνουν τι έγινε. Το 2001 στην Ιαπωνία οι Γάλλοι κέρδισαν 1-0 τους γηπεδούχους στον τελικό: ένα χρόνο αργότερα δεν πέρασαν ούτε τον πρώτο γύρο. Το 2005, το 2009 και το 2013 οι Βραζιλιάνοι κέρδισαν την διοργάνωση στη Γερμανία, στην Νότια Αφρική και στην έδρα τους – πέτυχαν μάλιστα στους τελικούς εντυπωσιακές νίκες κόντρα σε Αργεντίνους, Αμερικάνους και Ισπανούς. Παρόλα αυτά στα τρία τελευταία μουντιάλ δεν έφτασαν ούτε σε ένα τελικό: τις νίκες στα Confederation Cup τις θυμούνται λιγότεροι από όσους δεν ξέχασαν την επτάρα από τη Γερμανία. Μπορούμε να περιμένουμε ότι αυτή η παράξενη κατάρα μπορεί να χτυπήσει και τους Γερμανούς του χρόνου, διότι αντίπαλο σοβαρό για δαύτους για την ώρα δεν βλέπω. Συν τοις άλλοις πρέπει να προσθέσουμε στις εκτιμήσεις ότι στην Ευρώπη κερδίζουν Ευρωπαίοι και ότι οι Γερμανοί δεν αποκλείονται ποτέ σε μουντιάλ από ομάδες που δεν προέρχονται από την Ευρώπη: ένα τελικό έχασαν από τους Βραζιλιάνους το 2002, αλλά δεν υπάρχει ομάδα εκτός Ευρώπης, ιστορικά, που να τους έχει στερήσει πρόκριση – δεν θυμάμαι καμία.

Όλα γίνονται

Η σταθερότητα τους και η ευκολία με την οποία διατηρούνται σε τοπ επίπεδο αρχίζει να μου θυμίζει όλα όσα λέγαμε για την Ρεάλ Μαδρίτης πριν τον τελικό του Τσάμπιονς λιγκ με την Γιουβέντους: και τότε, κλείνοντας τα μάτια μπροστά στην εμφανέστατη υπεροχή της Βασίλισσας πριν το ματς, λέγαμε πως τα back to back είναι απίθανα – είδαμε τελικά στο Κάρντιφ πως όταν έχεις καλή ομάδα είναι απλή υπόθεση. Και στο Μουντιάλ μοιάζουν απερίγραπτα δύσκολα, αλλά όχι για τους Γερμανούς…