Αν δεν υπήρχε η γνωστή απόφαση του Αμερικανικού Ανώτατου Δικαστηρίου για τις αμβλώσεις, που δημιούργησε στις ΗΠΑ τεράστιες αντιδράσεις, δεν θα ήταν υπερβολή να πει κανείς ότι το βασικό πρόσωπο των ημερών εκεί είναι πάλι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο. Κι ας κέρδισαν φέτος το πρωτάθλημα οι Γουόριορς του εξωγήινου Στεφ Κάρι.   

Η χρονιά της καταξίωσης    

Το πόσο αγαπάνε οι Αμερικάνοι τον Γιάννη το καταλαβαίνεις τις χρονιές που ο άσσος των Μπακς δεν κερδίζει κάτι στο ΝΒΑ. Πέρυσι τέτοιες μέρες οδηγούσε τους Μπακς στην κατάκτηση ενός ιστορικού πρωταθλήματος  και ήταν λογικό τα φώτα να είναι πάνω του. Πρόπερσι είχε ψηφιστεί MVP του ΝΒΑ, παρά τον πρόωρο αποκλεισμό της ομάδας του από τα τελικά: και πάλι η ενασχόληση όλων μαζί του ήταν δικαιολογημένη.  Φέτος, όμως, ζει κατά κάποιο τρόπο της χρονιά μιας απόλυτης καταξίωσης: ασχολούνται πάλι όλοι μαζί του χωρίς να υπάρχει κάποιο αγωνιστικό του επίτευγμα που να προκαλεί την προσοχή. Αρκεί μια ταινία. Αυτές τις μέρες ο Γιάννης είναι ο απόλυτος σταρ των ΗΠΑ, γιατί βγαίνει στα σινεμά (κι ανεβαίνει μάλιστα και στην πλατφόρμα της Disney) το Rise, η ταινία με θέμα την ζωή του, μεγάλο μέρος της οποίας ως γνωστόν έχει γυριστεί στην Αθήνα.

Είναι παράξενο αυτό; Όχι φυσικά. Είχα γράψει και παλιότερα ότι όσο κι αν αυτοκολακευόμαστε στην ιδέα ότι ο Γιάννης είναι δικό μας παιδί, ο αθλητής Γιάννης Αντετοκούνμπο είναι δημιούργημα του ΝΒΑ – και μόνο. Στην Ελλάδα αγωνίστηκε ελάχιστα και όχι σε ομάδες που έκαναν πρωταθλητισμό, αλλά στην ταπεινή Α2. Μοιάζει πιο πολύ με αμερικανάκι που δεν πέρασε από κολέγιο, παρά με ευρωπαίο σούπερ σταρ. Πήγε στις ΗΠΑ χωρίς να έχει καν δοκιμαστεί στην Ευρωλίγκα ή να έχει υπάρξει πρωταγωνιστής σε ένα μεγάλο τουρνουά Εθνικών ομάδων, όπως άλλοι Ευρωπαίοι που έκαναν κάποτε ή κάνουν τώρα καριέρα στις ΗΠΑ. Οι περιπτώσεις του Κούκοτς, του Ντίβατς, του Ντράζεν Πέτροβιτς, του Γκαζόλ, του Ντόνσιτς, που σταδιοδρόμησαν στο ΝΒΑ ως Ευρωπαίοι δεν μοιάζουν με αυτή του Αντετοκούνμπο. Μοιάζει λίγο η περίπτωσή του με αυτή του Ντέρεκ Νοβίτσκι. Αλλά σε σχέση με το Γιάννη ο Γερμανός είχε ένα πρόβλημα: δεν ήταν σταρ. Δεν ήταν δηλαδή τόσο λαμπερός.  

Κατέκτησε τους Αμερικάνους

Πολύ πριν κερδίσει το ΝΒΑ ο Γιάννης κέρδισε τους Αμερικάνους φίλους του μπάσκετ – πραγματικά τους κατέκτησε. Οποιος στο ΝΒΑ γεμίζει γήπεδα και προκαλεί ενδιαφέρον, όποιος έχει σταθερή απόδοση (δηλαδή σε κάνει πάντα να χαίρεσαι το μπάσκετ), δεν μπορεί παρά να είναι ο καλύτερος του πρωταθλήματος: αυτό ακριβώς αναγνωρίστηκε στο Γιάννη πριν καν κατακτήσει τον τίτλο του πρωταθλητή. Όταν κέρδισε τον βραβείο του ΜVP του ΝΒΑ το κέρδισε ως ένας  σταθερός παρασκευαστή μεγάλων στιγμών, ένας επαγγελματία που δεν διαλέγει παιγνίδια και δεν προδίδει το κοινό, προσπαθώντας πάντα να δώσει τον καλύτερο εαυτό του. Τότε δημιουργήθηκε σε όλους η ανάγκη να μάθουν όχι πως βελτιώθηκε, αλλά πως προέκυψε, ποια είναι η αληθινή του ιστορία, τι έκανε για να τα καταφέρει.

Αν η κατάκτηση του τίτλου του πρωταθλητή του ΝΒΑ με τους Μπακς ήταν τελικά νομοτελειακή, κανείς δεν μπορεί να πει το ίδιο και για την πορεία του Γιάννη προς την καθιέρωση: θα μπορούσε να χαθεί πιο εύκολα από όσο να γίνει πρωταθλητής. Αυτή η πορείς είναι πιο συναρπαστική από την αγωνιστική του πρόοδο και για αυτό προέκυψε και η ταινία. Σε μια άλλη χώρα, αν γυριζόταν μια ταινία για κάποιον σαν τον Αντετοκούνμπο, αυτή θα είχε ως θέμα την κατάκτηση του τίτλου με τους Μπακς: στις ΗΠΑ αυτό είναι απλά το πρόσχημα, το φυτίλι. Το βασικό είναι όλα τα προηγούμενα. Όχι μόνο γιατί είναι θεαματικό να φτάσεις να γίνεις πρωταθλητής στο ΝΒΑ, ενώ έχεις ξεκινήσει πουλώντας cd στα Σεπόλια. Αλλά γιατί όλη αυτή η διαδρομή είναι τελικά ένα μάθημα ζωής.       

Σταρ γιατί είναι άνθρωπος

Αν δει και διαβάσει κανείς τις ανταποκρίσεις από τις ΗΠΑ θα καταλάβει ότι ο Αντετοκούνμπο ζει μέρες μεγαλείων ανάλογες με αυτές που γνώρισε πέρυσι ως πρωταθλητής. Οι Αμερικάνοι δεν είναι υπερβολή να πει κανείς ότι αντιμετωπίζουν πλέον τον περίφημο Greek Freak (και) σαν σταρ του Χόλυγουντ. Κι αυτός όμως ανταποκρίνεται τέλεια στην ανάγκη: η δήλωσή του ότι θα ήθελε να γίνει όσο καλός μπαμπάς έγινε ο πατέρας του, σε συνδυασμό με τη φωτογραφία με τα πιτσιρίκια του, είναι κάτι που θα ζήλευαν και σταρ του Χόλυγουντ που έχουν επικοινωνιολόγους, υπευθύνους για το image τους κτλ. Ο Γιάννης μας δεν έχει τέτοιους. Εχει δυο παιδάκια, μια υπέροχη οικογένεια γεμάτη από παιδιά που παίζουν μπάσκετ, και πολύ πολύ αυθορμητισμό. Αυτό τον αυθορμητισμό που τον ξεχωρίζει από όλους σχεδόν τους σταρ του καιρού μας ο Γιάννης τον κουβαλάει στο χαρακτήρα του και γιατί πέρασε από την Ελλάδα και μεγάλωσε στην Αθήνα. Μπορεί τα παιδικά του χρόνια να μην ήταν εύκολα, αλλά τον προίκισαν με μια ικανότητα να χαίρεται τη ζωή - αυτή  που σήμερα τον κάνει να ξεχωρίζει. Θυμάμαι ότι κάποτε είχα γράψει πως ο Αντετοκούνμπο είναι περισσότερο άνθρωπος από σταρ, διότι θα ήταν αδύνατο να δει κάποιος τον Λεμπρόν Τζέιμς ή τον Κριστιάνο Ρονάλντο να μοιράζει μπάλες σε παιδάκια στα Σεπόλια πχ. Μετά από χρόνια λέω ότι σε εκείνη την κρίση μου κομμάτι έσφαλα: η ανθρωπιά μπορεί να είναι τελικά και η συνταγή για να είσαι σταρ. Μπορεί να είναι αυτή που σου δίνει λάμψη: στην περίπτωση του Γιάννη είναι απολύτως βέβαιο. Ο τύπος ξεχωρίζει όχι γιατί είναι ξεχωριστός και απλησίαστος, αλλά γιατί είναι γήινος. Και είναι γήινος γιατί δεν ξέχασε ποτέ την διαδρομή του κι έμαθε να την αγαπάει. Όταν είχε ανανεώσει το συμβόλαιο με τους Μπακς πχ είχε μιλήσει για την θέλησή του να μην πληγώσει φεύγοντας από το μουντό Μιλγουόκι παιδάκια που έμαθαν να τον χειροκροτούν. Γιατί το πώς είναι να είσαι παιδί δεν το ξέχασε.      

Ωραία φάση

Θυμάμαι πέρυσι είχε ανεβάσει στον προσωπικό λογαριασμό του μια φωτογραφία του τρόπαιου του ΝΒΑ δίπλα σε μια λεμονάδα ελληνικής προέλευσης – κι όχι φυσικά για να κάνει διαφήμιση στο αναψυκτικό! Το έκανε γιατί είναι ο Γιάννης, που μπορεί το ίδιο άνετα να κυκλοφορεί στα Σεπόλια και να μοιράζει μπάλες, να τραγουδάει σε συναυλίες του Αντώνη Ρέμου με τον Θανάση δίπλα του, να εμφανίζεται υπέρκομψος στην πρεμιέρα μιας ταινίας για τη ζωή του, κι όλα αυτά να τα κάνει με τον αυθορμητισμό ενός Ελληνα που κατανοεί πως την επιτυχία την απολαμβάνεις διασκεδάζοντας κι όχι ζώντας μακριά από τους ανθρώπους. Ας ελπίσουμε πως θα μας διασκεδάσει κι εμάς λίγο αποκτώντας από του Μπακς την απαραίτητη άδεια για να αγωνιστεί τον Σεπτέμβρη στο Πανευρωπαϊκό με την Εθνική Ελλάδος: για το ότι θα ήθελε να παίξει δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία. Το πανευρωπαϊκό θα ήταν μια ακόμα ωραία φάση. Δώστε στη λέξη φάση όποια ερμηνεία θέλετε…