Ο Μίλτος Τεντόγλου θα κέρδιζε το χρυσό στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κλειστού στίβου γιατί είναι ο καλύτερος ευρωπαίος αθλητής στο μήκος μακράν του δεύτερου κι αυτό το λένε οι επιδόσεις του. Στον τελικό έκανε πέντε άλματα πάνω από 8 μέτρα κι ένα άκυρο: κανείς από όσους τερμάτισαν πίσω του δεν έχει να επιδείξει κάτι ανάλογο. Το χρυσό το κέρδισε με το πρώτο άλμα, που δυστυχώς η τουρκική τηλεόραση δεν μας έδωσε σε απευθείας μετάδοση – γενικά η κάλυψη του τελικού ήταν απαράδεκτη.

Με γκριμάτσες και δυσφορία

Περισσότερο κι από την επίδοση, που ήταν 8,30μ, έχει ενδιαφέρον να δει κάποιος πως την αντιμετώπισε. Αν δεν έχεις δει ότι το άλμα είναι έγκυρο, νομίζεις ότι πάτησε λάθος και τα έχει με τον εαυτό του. Κοιτάζει που προσγειώθηκε και κουνάει το κεφάλι του σαν να τα έχει με τον εαυτό του: πιθανότατα και να τα έχει! Στο μεταξύ βλέπεις το άλμα του ξανά και διαπιστώνεις πως μπορεί και να φύγει από το σκάμα: λίγο λείπει. Στην πραγματικότητα θα μπορούσε να φύγει από τον τελικό μετά από αυτό το πρώτο του άλμα, αυτό που τον αφήνει ανικανοποίητο: κανείς δεν θα μπορούσε να τον περάσει, ο αγώνας του έχει τελειώσει σε χρόνο ρεκόρ. Ο δεύτερος, ο Σουηδός Τομπίας Μοντλέρ έκανε 8,19μ στη δεύτερή του προσπάθεια πιάνοντας την καλύτερη εφετινή του επίδοση: είναι καλός, αλλά για να ζόριζε τον Ελληνα πρωταθλητή θα πρεπε να κάνει την υπέρβαση των υπερβάσεων. Τρίτος ήρθε ο Μπιτάν από τη Ρουμανία με άλμα στα 8 μέτρα – επίδοση που ο Τεντόγλου κάνει με την φόρμα. Ο Ελληνας πρωταθλητής έκλεισε και εντυπωσιακά: το 8,29μ του στο τελευταίο του άλμα μαρτυρά την εντυπωσιακή του σταθερότητα. Επειδή ήταν και το τελευταίο του το υποδέχτηκε χωρίς γκριμάτσες και το αφιέρωσε σε όλους.

Σίγουρα ο κορυφαίος

Με τον Τεντόγλου βρισκόμαστε μπροστά σε κάτι που δεν θυμάμαι, όταν σκέφτομαι τα περασμένα του ελληνικού στίβου: κατά καιρούς είχαμε καλούς αθλητές ποτέ όμως δεν θυμάμαι κάποιον που να πήγαινε στους μεγάλους αγώνες ως φαβορί και να σου δημιουργούσε τόση σιγουριά πως θα τα καταφέρει να κερδίσει, όχι λόγω της επίδοσής του, αλλά λόγω της κλάσης του.

Ειδικά στο μήκος υπήρξαν δυο που είχαν επιδόσεις σπουδαίες: ο Κώστας Κουκοδήμος την δεκαετία 1990 -2000 και ο Λούης Τσάτουμας στα χρόνια που ακολούθησαν. Ο Τσάτουμας είναι η πιο παράξενη περίπτωση. Στις 2 Ιουνίου του 2007 Στο μίτινγκ στίβου "Παπαφλέσσεια" στην Καλαμάτα, ο Τσάτουμας πέτυχε ένα ανεπανάληπτο πανελλήνιο ρεκόρ και συνάμα την καλύτερη παγκόσμια επίδοση στο μήκος για εκείνη τη χρονιά: έκανε  8,66μ. Το ρεκόρ αυτό ήταν η 8η καλύτερη επίδοση στον κόσμο στην ιστορία του αθλήματος και είναι φυσικά πανελλήνιο ρεκόρ. Πιστέψαμε όλοι τότε ότι ο Τσάτουμας ήταν ένα φαινόμενο – και η επίδοσή του λέει πως ήταν. Και δεν ήταν μια και μοναδική.

Ο Τσάτουμας είχε μια εντυπωσιακή συνέχεια. Στις 17 Ιουνίου της ίδιας χρονιάς έκανε 8,37μ. στον τελικό του μήκους στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα κάνοντας νέο ρεκόρ αγώνων. Ένα χρόνο μετά, στις 13 Ιουνίου του 2008, πέταξε στα 8,32 μ κάνοντας τότε την 4η καλύτερη επίδοση στον κόσμο για τη χρονιά εκείνη. Την βελτίωσε λίγο αργότερα, στις 13 Ιουλίου του 2008, όταν στα «Τσικλητήρεια 2008» σημείωσε την καλύτερη επίδοση στην Ευρώπη και τρίτη καλύτερη στον κόσμο στο μήκος με άλμα στα 8.44μ. Την ίδια χρονιά στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Πεκίνο πέτυχε άλμα 8.27 μ. αλλά στον προκριματικό: στον τελικό έκανε τρία άκυρα άλματα. Εκανε κι άλλα τέτοια σε μεγάλους αγώνες και για αυτό δεν τον είδαμε ποτέ να κερδίζει τα μετάλλια που θα πρεπε με βάση τις καταπληκτικές επιδόσεις του: ένα αργυρό στο Πανευρωπαϊκό του 2014 έμοιαζε με επιβράβευση για μια καριέρα που έπρεπε να ήταν διαφορετική.

Ο Κουκοδήμος, που είχε προηγηθεί ήταν πιο μεγάλος μαχητής. Πήρε ένα χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ανοικτού στίβου το 1994 στο Ελσίνκι που ακολούθησε την 6η θέση του στους Ολυμπιακούς αγώνες της Βαρκελώνης το 1992. Ήταν 1ος στους Μεσογειακούς Αγώνες και το Ευρωπαϊκό Κύπελλο του 1994 και είχε παρουσίες σε τελικούς για μια δεκαετία – πράγμα καθόλου άσχημο για ένα αθλητή του οποίου η ατομική επίδοση ήταν το αξιόλογο αλλά όχι εντυπωσιακό 8.35μ. Θέλω να πω πως ο Τεντόγλου δεν προέκυψε από το πουθενά, αλλά κανείς από όσους προηγήθηκαν δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί του. Διότι συνδυάζει επιδόσεις και σταθερότητα, κλάση και λάμψη πρωταθλητή: σου φαίνεται αδύνατο να μην είναι στο βάθρο σε όποιο αγώνα κι αν πάρει μέρος. Και ειδικά στην Ευρώπη δεν έχει αντίπαλο: τρεις σερί κατακτήσεις χρυσού μεταλίου σε πρωτάθλημα Ευρώπης κλειστού στίβου δεν είχε ποτέ κανείς στην ιστορία. Κι αυτός έχει πλέον τρεις με άνεση. 

Τα πολλά του μυστικά 

Ο Τεντόγλου βάζει υποψηφιότητα για να γίνει ο μεγαλύτερος Ελληνας αθλητής στίβου στην ιστορία. Πιέζει μάλιστα τον εαυτό του εξωπραγματικά γιατί ξέρει ότι μπορεί να έχει επιδόσεις ακόμα πιο εντυπωσιακές. Είπε στο τέλος ότι αν ο αγώνας δεν ήταν πρωινός (γιατί άραγε;) θα είχε προσγειωθεί στα 8,50μ τουλάχιστον – ποιος δεν το πιστεύει; Φυσικά έκανε και πλάκα με τον εαυτό του λέγοντας πως το πρωϊνό ξύπνημα για αυτόν είναι δύσκολο («κοιμόμουν και κάτι περίεργες ώρες για να φτιάξω όσο μπορώ το πρωινό ξύπνημα» είπε) – κι αυτό για κάποιο ακατανόητο λόγο επίσης το πιστεύουμε όλοι.

Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας του; Για να είσαι τέτοιος αθλητής δεν μπορεί να έχεις ένα μυστικό: ο Τεντόγλου έχει υποχρεωτικά πολλά. Θα πω αυτά που φαίνονται. Φαίνεται η πίστη του, υπάρχει σίγουρα μια ασταμάτητη δουλειά με τον προπονητή του (στον οποίο αφιέρωσε το μετάλλιό του) και δεν κρύβονται οι συνεχείς απαιτήσεις του από τον εαυτό του. Αλλά υπάρχει και μεγάλη αυτογνωσία και μια στάση ζωής τίμια. «Δεν είμαι ανίκητος, χάνω κι εγώ κάποιες φορές. Σήμερα θα μπορούσα να χάσω, γιατί δεν ήμουν ο καλύτερος εαυτός μου. Μπορεί κάποιο αουτσάιντερ κάποια φορά να κάνει κάτι τρελό» είπε στο τέλος του αγώνα χωρίς να θριαμβολογήσει: δεν το κάνει ποτέ. Κι όταν τον ρώτησαν για το δυστύχημα στα Τέμπη έδειξε τον σεβασμό του στα θύματα και προτίμησε να μην πει πολλά πράγματα: «Είναι τραγικό αυτό που έγινε. Ντρέπομαι και να μιλήσω. Το καλύτερο είναι αυτό που είπε ο Νυφαντόπουλος, ότι εμείς εδώ μπορεί ν’ αγωνιζόμαστε, αλλά δεν υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε εμείς για να απαλύνει τη λύπη αυτών των ανθρώπων. Καλύτερα να μην πεις τίποτα».

Ο Τεντόγλου δουλεύει χωρίς να λέει πολλά και μια χώρα που πολλοί μιλάνε χωρίς να κάνουν τίποτα άλλο…