Δεν θέλω να γράφω κείμενα για τα παραγοντικά του ποδοσφαίρου στο blοg, και μάλιστα καλοκαιριάτικα. Αλλά όταν διαβάζω δεξιά κι αριστερά ότι στη χθεσινή Γενική Συνέλευση της ΕΠΟ «έχασε το σύστημα του Ολυμπιακού» και «κέρδισαν οι δυνάμεις της εξυγίανσης» και άλλα τέτοια έχω δυο λύσεις: ή να γελάω μόνος μου ή να σας πω τι έγινε. Κι επειδή μόνο οι τρελοί γελάνε μόνοι τους, θα σας εξηγήσω τι συνέβη. Η μάλλον θα σας πω πως ο Γενικός Γραμματέας της UEFA Θόδωρος Θεοδωρίδης κατάφερε με μια σειρά από ωραίους χειρισμούς να δημιουργήσει ένα εντελώς καινούργιο τοπίο στο ελληνικό ποδόσφαιρο, στερώντας από την όποια μελλοντική διοίκηση της ΕΠΟ το δικαίωμα να κάνει ό,τι γουστάρει σχεδόν ασύδοτα, όπως οι πιο πολλές από τις προηγούμενες διοικήσεις της ομοσπονδίας τα τελευταία τριάντα χρόνια και βάλε. Ας τα πάρουμε με τη σειρά.

Η ντρίπλα της εξομάλυνσης

Ας θυμηθούμε τι έγινε. Τον περασμένο Οκτώβριο έληξε η θητεία της διοίκησης Γκιρτζίκη και  στην ομοσπονδία έπρεπε να γίνουν εκλογές. Αν είχαν γίνει εκλογές υπήρχαν δυο πιθανοί νικητές: η παράταξη της προηγούμενης διοίκησης και οι εξυγιαντές, δηλαδή η παράταξη του κ. Γραμμένου, που υποστηριζόταν ανοιχτά από την τότε Συμμαχία του ΠΑΟΚ, της ΑΕΚ και του ΠΑΟ. Η FIFA εκμεταλλεύεται τότε μια διαφορά που υπάρχει μεταξύ του νόμου του Κράτους για το πώς πρέπει να γίνονται οι εκλογές στις ομοσπονδίες και του καταστατικού της ΕΠΟ και ορίζει μια διοικούσα επιτροπή: την επιτροπή εξομάλυνσης. Εδώ γίνεται η πρώτη ωραία ντρίπλα του Θεοδωρίδη, την οποία τότε ελάχιστοι κατάλαβαν. Ο Θεοδωρίδης μένει στην άκρη κι αφήνει τον Κωστάκη Κουτσοκούμνη να ρθει στην Ελλάδα και σε συνεργασία με το Υφυπουργείο να ορίσει αυτός τα μέλη της Επιτροπής. Το κάνει για ένα απλό λόγο: γιατί είναι βέβαιος πως οι χαλίφηδες (όλοι οι χαλίφηδες…), που είναι σε επαφή με τον Κοντονή και συμφωνούν μαζί του ότι το πρόβλημα του ποδοσφαίρου μας είναι ο Ολυμπιακός, θα βρουν άκρη με τον Κύπριο και θα τοποθετήσουν στην ΕΠΟ, με τις ευλογίες της FIFA, μια διοίκηση με δικούς τους ανθρώπους – όπως και έγινε. Ο Δέδες έρχεται από την ΑΕΚ, ο Βρύζας από τον ΠΑΟΚ, ο Δρόσος μιλάει ρώσικα για να μπορεί να μιλήσει απευθείας με τον Ιβάν, αν ποτέ συναντηθούν σε κανα ματς του ΠΑΟΚ ακόμα και στη Γερμανία, ο Φιλιππούσης ενημερώνει τον Κοντονή κτλ. Ολοι αυτοί διοικούν την ΕΠΟ με εξουσίες απόλυτες σαν να είναι μια κανονική και εκλεγμένη διοίκηση. Απολύουν ανθρώπους, καταγγέλλουν σκάνδαλα, ορίζουν αρχιδιαιτητές, στέλνουν στο Καραϊσκάκη παρατηρητές που πρέπει να είναι αυστηροί με τον Ολυμπιακό κτλ. Κανείς δεν τους εμποδίζει να κάνουν το παραμικρό και τα αποτελέσματα τα ξέρουμε: βγαίνουν από τους πίνακες διαιτητές που οι τότε Σύμμαχοι δεν γουστάρουν, ο Ολυμπιακός κάνει κάτι μήνες να πάρει ένα πέναλτι, διάφοροι απίθανοι Λασκαράκηδες τον απειλούν με αφαιρέσεις έξι βαθμών χάρη σε εκθέσεις επιστημονικής φαντασίας, ο Σπανός λέει ότι ο Τριτσώνης και ο Κουκουλάκης παίρνουν χαρτάκι και τοποθετούν τους διαιτητές που κάποιοι θέλουν, ημιτελικοί και τελικοί Κυπέλλου κρίνονται από απίθανα σφυρίγματα, ο ΠΑΟ καταγγέλλει ότι τον Κύζα τον πήγαν στη Θεσσαλονίκη στη βίλα των οργίων κτλ. Το αποκορύφωμα είναι ο τελικός του κυπέλλου: θα πρεπε να είναι μια γιορτή κι έγινε πανηγύρι. Για την ακρίβεια ζωοπανήγυρη, που λέγανε παλιά.

Η χρήσιμη περίοδος

Ολη αυτή η περίοδος της εξομάλυνσης αποδεικνύεται εξαιρετικά χρήσιμη στον Θεοδωρίδη για ένα λόγο: ουσιαστικά όλες αυτές οι αθλιότητες τον βοηθάνε να κάνει κατανοητό και στους προϊστάμενούς του στη FIFA και στην UEFA, αλλά και στους ανθρώπους του Υφυπουργείου Αθλητισμού ότι κανένας δεν θέλει να φτιάξει το ελληνικό ποδόσφαιρο και όσοι αυτό δηλώνουν ονειρεύονται απλά ένα Κύζα ή ένα Παπαπέτρου για όλες τις δουλειές τους. Ο Θεοδωρίδης τους τελευταίους εννιά μήνες ζει με την γκρίνια διάφορων μεγάλων Ολυμπιακών που τον κατηγορούν ότι δεν επεμβαίνει κι αφήνει τους άλλους να κάνουν ό,τι θέλουν: όντως αυτό έκανε και σωστά το έκανε. Διότι αφήνοντας τους Τριτσώνηδες, τους Κουκουλάκηδες, τους Δρόσους και τους υπόλοιπους να αλωνίζουν, έκανε σαφές ότι χρειάζεται μια θεσμική παρέμβαση και ότι το πρόβλημα δεν είναι απλά τα πρόσωπα. Η UEFA, η FIFA, αλλά και ο Βασιλειάδης (και πιστεύω εν τέλει και ο Κοντονής που δεν θέλει να χρεώνεται χαλίφηδες και χαλιφιές…) κατάλαβαν ότι μόνο μια σοβαρή θεσμική παρέμβαση μπορεί να βοηθήσει να αλλάξει κάτι στην ΕΠΟ. Κι αυτό κι έγινε την Παρασκευή: ξεδοντιάστηκε η επόμενη διοίκηση της EΠΟ (όποια κι αν είναι αυτή…) πριν καν αναλάβει! Οι αρχιδιαιτητές θα είναι τρεις, ξένοι και διορισμένοι από την FIFA: αν καταφέρει ο Θωμάς και οι άλλοι που ασχολούνται να βρουν άκρη μαζί τους μαγκιά τους, αλλά απλό δεν θα είναι κυρίως γιατί και για τα δικά τους πεπραγμένα, όπως γενικά για όσα συμβαίνουν στην ΕΠΟ, μια ειδική Επιτροπή Παρακολούθησης θα ενημερώνει τη FIFA αρμοδίως. Όλα τα ζητήματα του επαγγελματικού ποδοσφαίρου θα περάσουν σε μια ειδική επιτροπή στην οποία ο πρόεδρος της ΕΠΟ απλά θα προεδρεύει. Η εξουσία των Ενώσεων χάνεται, αφού οι πρόεδροί τους δεν θα μπορούν να είναι ούτε καν σύμβουλοι, πόσο μάλλον μέλη της ΚΕΔ: όποιος Ενώσεις ελέγχει, δεν ελέγχει πλέον σχεδόν τίποτα. Και τέλος έρχεται, όπως σας έχω γράψει καιρό τώρα, η χρήση του βίντεο για να σταματήσουν τα μεγάλα διαιτητικά λάθη.

Κερδισμένοι και χαμένοι

Ας κρατήσουμε απλά αυτό το τελευταίο για να δούμε πόσο χαμένος είναι ο Ολυμπιακός, όπως διαβάζω. Αν το βίντεο υπήρχε πέρυσι, ο Ολυμπιακός θα είχε πάρει πέντε πέναλτι τουλάχιστον (με τον Πλατανιά, την ΑΕΚ, την Ξάνθη, τον ΠΑΣ, τον Λεβαδειακό κτλ) και δεν θα του είχαν δώσει εναντίον του μερικά που σκόρπισαν γέλιο – όπως αυτό που έδωσε στον ΠΑΟ στο Καραϊσκάκη ο Σιδηρόπουλος. Δεν θα μετρούσε ποτέ το γκολ του Πατίτο στο Καραϊσκάκη στον ημιτελικό με την ΑΕΚ και δεν θα μετρούσε το γκολ του Ατρόμητου στο κύπελλο, όταν ο Νταουντά έφυγε πέντε μέτρα ακάλυπτος. Πιθανότατα κάτι να δινόταν και εναντίον του, αλλά έτσι κι αλλιώς πέρυσι εναντίον του σφυρίζανε του κόσμου τα απίθανα: από αυτά θα γλυτώσει και χαμένο πολύ τον Ολυμπιακό δεν τον βλέπω από μια τέτοια εξέλιξη αφού και φάσεις πολλές δημιουργεί και περιοχή πατάει. Χαμένους βλέπω άλλους που είχαν επενδύσει στις καλές σχέσεις με διαιτητές και Ενώσεις. Με τη χρήση του βίντεο π.χ δεν θα μετρούσε το γκολ του Ενρίκε στον τελικό του Κυπέλλου, δεν θα είχαμε την αποβολή του Χουλτ από τον Κύζα, δεν θα γινόταν της τρελής στη Λεωφόρο στο ΠΑΟ – ΠΑΟΚ για τα play off, δεν θα έπαιρνε ποτέ πέναλτι ο Μάνταλος στο ΑΕΚ – Πλατανιάς, και ποτέ ο Λέτο στο ΠΑΟ - Πανιώνιος. Οποιοι πήραν σφυρίγματα πέρυσι, θα πάρουν λιγότερα φέτος. Κι όποιοι είχαν επενδύσει σε διοικήσεις της ΕΠΟ που θα υπηρετήσουν τα θέλω τους, μπορούν να κλαίνε τα λεφτά τους. Το ποιοι θα στελεχώσουν την Επιτροπή που θα παρακολουθεί τους Γραμμένους είναι πιο σημαντικό πλέον από το ποιος θα κερδίσει τις εκλογές.

Εγινε ένα πρώτο βήμα

Καθάρισε το ποδόσφαιρό μας; Όχι φυσικά. Του χρόνου μπορεί να μετράνε άλλα πράγματα – όπως π.χ οι σχέσεις με ομάδες, μια άλλη γάγγραινα. Αλλά στο κομμάτι που λέγεται ομοσπονδία και διαιτησία μια δουλειά έγινε κι έγινε από τον Θόδωρο Θεοδωρίδη. Και μοιάζει να είναι μια καλή δουλειά.