Σε ένα από τα τελευταία πλάνα του τηλεσκηνοθέτη του ματς Κροατία – Ελλάδα η κάμερα εστιάζει πάνω στον Κώστα Μήτρογλου – το γραφα και στην Sday γιατί το θεωρώ την πλέον αποκαλυπτική εικόνα του χθεσινού ματς. Ελάχιστα δευτερόλεπτα πριν ο τερματοφύλακας της Κροατίας Σούμπασιτς έχει αποκρούσει μια καρφωτή κεφαλιά του Ελληνα φορ πέφτοντας στη γωνία του, κι αμέσως μετά, παίρνοντας το ριμπάουντ, ο Κυριάκος Παπαδόπουλος δεν έχει καταφέρει να σπρώξει τη μπάλα στα δίχτυα. Έχω την εντύπωση ότι δεν έχω δει ποτέ τόσο απογοητευμένο τον Μήτρογλου. Ο Μήτρογλου είναι ένα μεγάλο παιδί που πάντα χαίρεται το ποδόσφαιρο: νίκες και ήττες δεν έχουν για αυτόν μεγάλη σημασία. Πριν από αυτή την προσπάθειά του, είχε επιχειρήσει να νικήσει τον Σούμπασιτς σε άλλες τρεις περιπτώσεις: δυο φορές τον σταμάτησε ο Κροάτης τερματοφύλακας και μια φορά, μετά από μια κοντινή κεφαλιά του, η μπάλα πέρασε άουτ. Στο κοντινό του πλάνο στο 90΄ τον βλέπεις γεμάτο απόγνωση, σαν άνθρωπο που έχει χάσει τα πάντα μπροστά στη ρουλέτα γιατί τον εγκατέλειψε ξαφνικά η ρέντα του. Όταν κι ο Μήτρογλου ακόμα, που συνήθως χρειάζεται δυο φάσεις για να σκοράρει, δεν το κατορθώνει καταλαβαίνει κανείς γιατί η Εθνική μας πέρασε ένα εφιαλτικό βράδυ στο Ζάγκρεπ: τίποτα απολύτως δεν πήγε καλά. Φυσικά δεν θα άλλαζε τίποτα αν το ματς τελείωνε με 4-2 αντί για 4-1. Απλά θα γράφανε οι εφημερίδες ότι ελπίδες υπάρχουν και θα θυμόμασταν ότι την τελευταία φορά που οι Κροάτες ήρθαν στην Αθήνα έχασαν με 2-0. Ξεχνώντας ότι την τελευταία φορά που η Εθνική μας πήγε στο Ζάγκρεπ πήρε μια ισοπαλία με 0-0, ενώ τώρα δέχτηκε τέσσερα γκολ.   

Ευτυχώς που σταμάτησαν

Η ήττα με 4-1 με 4-1 από την Κροατία μοιάζει αποτέλεσμα κολακευτικό για την Εθνική μας ομάδα: οι Κροάτες σταμάτησαν στα τελευταία λεπτά. Η Εθνική μας έκανε τη χειρότερη δυνατή εμφάνιση, ίσως γιατί αγωνίστηκε στο κρισιμότερο ματς με την χειρότερη δυνατή ενδεκάδα: από τους 14 που συνολικά χρησιμοποίησε ο Σκίμπε βασικοί στις ομάδες τους είναι 4-5. Ο Καρνέζης έπαιξε πρώτη φορά βασικός στην Γουότφορντ πριν από μια εβδομάδα. Ο Μανιάτης μπαινοβγαίνει στην ενδεκάδα της Αλάνια Σπορτ και ο Τζαβέλας ψάχνει να βρει ομάδα να γυρίσει στην Ελλάδα. Ο Τζιόλης έχει πέντε συμμετοχές όλες κι όλες στην ομάδα της Σαουδικής Αραβίας στην οποία κατέληξε. Ο Σάμαρης μια παίζει και μια δεν παίζει στην Μπενφίκα. Ο Μήτρογλου πρωτόπαιξε βασικός στην Μαρσέιγ στα μισά του Οκτώβρη. Οι τρεις που ήρθαν από τον πάγκο για να βοηθήσουν την ομάδα ν’ αλλάξει πρόσωπο (ο Ρέτσος, ο Ταχτσίδης και ο Μπακασέτας) ακόμα στις ομάδες τους ψάχνουν λεπτά συμμετοχής. Οι τραυματίες έλειψαν πάρα πολύ, όπως φυσικά και ο Μανωλάς που δεν έπαιξε γιατί οι φωστήρες της ΕΠΟ δεν γνώριζαν τον κανονισμό του Fair Play, όταν ακόμα και ποδοσφαιριστές της Ρεάλ Μαδρίτης έχουν τιμωρηθεί με βάση αυτόν.

Το δέντρο και το δάσος   

Η Εθνική μας δεν κατάφερε να κάνει ούτε αυτό που γνωρίζει καλά, δηλαδή να παίξει άμυνα της προκοπής. Πολλοί θα σταθούν στα ατομικά λάθη του Καρνέζη, που χάρισε στην Κροατία το πρώτο γκολ με το πέναλτι που παραχώρησε παίζοντας επιπόλαια με τη μπάλα, αλλά και του Σταφυλίδη, που προκάλεσε τη φάση του τέταρτου γκολ από το πουθενά γυρίζοντας τη μπάλα χωρίς να δει τους Κροάτες που ακολουθούσαν τη φάση. Χοντρά και τα δυο λάθη, αλλά πταίσματα μπροστά στα άλλα, τα μεγαλύτερα, αυτά που καθόρισαν την γενική εικόνα της Εθνικής μας, που θυμίζω ότι δέχτηκε τρία γκολ στο πρώτο μισάωρο.  Ο τραυματίας Παπασταθόπουλος δεν μπορούσε αυτή τη φορά να καλύψει τα ακραία μπακ, παρά το ηρωϊκό του ματς. Η αδυναμία οργάνωσης του παιγνιδιού ήταν μεγάλη και η αδυναμία των μέσων να σπάσουν το αντίπαλο πρέσινγκ ήταν τεράστια: δεν κατάφεραν έστω να δυσκολέψουν τους Κροάτες σε αυτό που κάνουν καλά, δηλαδή στο να κρατούν την μπάλα. Η Κροατία πάει στο μουντιάλ γιατί η Εθνική μας το ταξίδι στη Ρωσία δεν το αξίζει. Η συνολική της εικόνα στον κρισιμότερο αγώνα της ήταν κάτω του μετρίου, ενώ και η παρουσία της στον όμιλο των προκριματικών δεν άφησε αναμνήσεις καταπληκτικές: ας μην ξεχνάμε ότι βρεθήκαμε στα μπαράζ γιατί οι αδιάφοροι Βέλγοι έκαναν μια καταπληκτική νίκη στη Βοσνία παίζοντας σε ένα λασπότοπο. Εμείς για να πάμε στα μπαράζ κάναμε λίγα. Σε αυτά έπρεπε να δείξουμε τι αξίζουμε.

Η εξέλιξη των ποδοσφαιριστών

Το παιγνίδι της Εθνικής μας στο Ζάγκρεπ είναι από αυτά που δεν αντέχουν σε κριτική. Η ενδεκάδα που ο Σκίμπε κατέβασε ήταν δεδομένη και υπαγορευμένη από την ίδια την ανάγκη του ματς, αλλά και τις απουσίες. Θα μπορούσε να ξεκινήσει ο Ρέτσος, έστω ως δεξιός μπακ: στο δεύτερο ημίχρονο κάπως συμμάζεψε το πράγμα, αλλά από τη στιγμή που ο μικρός δεν έχει πάρει τις ευκαιρίες του σε ματς ανάλογα κι αυτό θα ήταν ρίσκο. Το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτής της ομάδας είναι ότι στη διετία που αγωνίζεται στα προκριματικά, αντί να κερδίσει παίκτες, έχασε, γιατί έφθινε. Ο Σκίμπε ορθά πήγε στη λογική του κλειστού γκρουπ: όταν στην Εθνική καλούνταν οι παίκτες με βάση τη φόρμα τους, ο Ρανιέρι και ο Μαρκαριάν κάλεσαν σε μια διετία 53 παίκτες και η ομάδα έχανε από τα Φερόε. Στο τέλος του κύκλου μπορεί να πει κανείς ότι η ευθύνη του Γερμανού είναι ότι θα πρεπε, προ διετίας, να καλέσεις ποδοσφαιριστές με πιο μεγάλη προοπτική. Στο γκρουπ π.χ έπρεπε να είναι ο Κουρμπέλης και όχι ο Τζιόλης, ο Μπακάκης και όχι ο Μανιάτης, αλλά και πάλι μιλάμε για λεπτομέρειες. Ο Σκίμπε πληρώνει την αδυναμία, όχι παραγωγής αλλά εξέλιξης των ποδοσφαιριστών μας: αυτό χαρακτηρίζει τα τελευταία χρόνια το ποδόσφαιρό μας. Από την φουρνιά των Νέων που πήγαν στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Τουρκίας το 2013 στην Εθνική έφτασαν οκτώ παίκτες: ο Καπίνο, ο Σταφυλίδης, ο Μπακασέτας κι ο Γιαννιώτας που είναι πάντα παρόντες κι ο Διαμαντάκος, ο Μαυρίας, ο Κουρμπέλης κι ο Λυκογιάννης που καλούνται κάπου κάπου. Από όλους αυτούς μόνο ο Σταφυλίδης είναι βασικός. Όχι άδικα. 

Το να μην βγάζει η Ελλάδα αριστερούς χαφ π.χ μπορώ και να το καταλάβω αφού η θέση είναι αληθινά από τις δύσκολες και λειψανδρία σε γρήγορους και επιθετικούς αριστεροπόδαρους παρατηρείται παγκοσμίως. Αλλά εδώ έχουμε σταματήσει να βγάζουμε αμυντικά χαφ π.χ που κάποτε είχαμε εν αφθονία. Στην αποστολή του Euro το 2004 υπήρχαν τρεις σπουδαίοι κόφτες ο Κατσουράνης, ο Καραγκούνης κι ο Μπασινάς και τέσσερις τουλάχιστον παίκτες ικανότατοι στη συγκεκριμένη θέση ήταν εκτός ομάδας: αναφέρομαι στο Στολτίδη, στον Ακη Ζίκο, στον Πατσατζόγλου και στον Αντζα. Σήμερα στην Εθνική παίζει ο Τζιόλης κι αναζητείται ο αναπληρωματικός του! Προφανώς ο Γερμανός έχει ευθύνες για την ήττα - κάποιες επιλογές του θα μπορούσαν να είναι καλύτερες. Αλλά, κακά τα ψέματα, ο Μόντριτς, ο Ράκιτιτς, ο Κάλινιτς, ο Πέρισιτς, ο Σούμπασιτς δεν θα μπορούσαν να λείπουν από το μουντιάλ της Ρωσίας. Με λίγη τύχη η Κροατία μπορεί και να διακριθεί.

Αποκλειστήκαμε μαζί της

Δεν το αξίζαμε το μουντιάλ: ας το πούμε άφοβα χρησιμοποιώντας τον πρώτο πληθυντικό. Όπως όταν η Εθνική μας προκρίνεται «προκρινόμαστε», όταν αυτή αποκλείεται «αποκλειστήκαμε» κι εμείς μαζί της. Από μια ομάδα καλύτερη, κι αυτό τουλάχιστον είναι μια μικρή παρηγοριά…