Ακόμα και στην εποχή των υπεραναλύσεων το ποδόσφαιρο εξακολουθεί να είναι ωραίο διότι είναι αδύνατον να βρεθεί μία συνταγή που να εξασφαλίζει σταθερά και πάντα επιτυχίες. Για παράδειγμα υποτίθεται ότι η μακροχρόνια παρουσία ενός προπονητή σε μια ομάδα είναι ένα σημαντικό αβαντάζ γιατί ο προπονητής γνωρίζει καλά και το υλικό που έχει στα χέρια του αλλά και τις ιδιαιτερότητες του πρωταθλήματος στο οποίο δουλεύει. Κι όμως όλα αυτά  μπορεί και να μην είναι σημαντικά. Δείτε τι συμβαίνει με τον Ματίας Αλμέιδα και τον Ρασβάν Λουτσέσκου. 

Το αποδοτικό plan B

Ο Αλμέιδα είναι για δεύτερο χρόνο στην ΑΕΚ κι αυτό νομίζω ότι φαίνεται. Όχι τόσο σε ό,τι έχει να κάνει με την ίδια την παραγωγή του ποδοσφαίρου (η ΑΕΚ φέτος έπαιξε χειρότερο ποδόσφαιρο από πέρσι…) όσο με την διαχείριση των παικτών και την γνώση της δυσκολίας των καταστάσεων. Ο Αλμέιδα θέλησε και φέτος η ΑΕΚ να παίξει το περσινό σούπερ πιεστικό ποδόσφαιρο. Διαπίστωσε γρήγορα όμως ότι αυτό δεν ήταν εύκολο πρώτα απ’ όλα γιατί υπήρχε μια επιβάρυνση του προγράμματος εξαιτίας των ευρωπαϊκών ματς. Με λιγότερες προπονήσεις και με μικρότερες πιθανότητες να κατεβαίνει στα παιχνίδια με γεμάτο το ρεζερβουάρ, όσο ροτέισον και να γινότανε στην ενδεκάδα της, ήταν απίθανο να υπάρχει η περσινή απόδοση. Και έτσι ο Αλμέιδα προχωρήσει σε ένα αρκετά αποδοτικό Ρlan b. Η ΑΕΚ του, ειδικά στα ματς στην OPAP Aρένα, επιχειρεί να τελειώνει τα παιχνίδια της νωρίς πιέζοντας πάρα πολύ ειδικά στο πρώτο ημίχρονο. Αυτό έκανε υποδειγματικά και στο παιχνίδι με τον Άρη που ήταν η γενική πρόβα για το ματς με τον Παναθηναϊκό που ακολουθούσε. Το ό,τι λίγοι το κατάλαβαν, μιλώντας για τις καλές σχέσεις της ΑΕΚ με τον Αρη, δεν είναι πρόβλημα του Αλμέιδα.

Δεν είναι όλα ίδια

Τι άλλο γνωρίζει ο Αλμέιδα έχοντας πια συμπληρώσει μια δεύτερη σεζόν στην Ελλάδα; Ότι τα παιχνίδια του ελληνικού πρωταθλήματος δεν είναι όλα ίδια και ότι υπάρχουν αυτά τα οποία προσφέρονται για οποιαδήποτε δοκιμή και αυτά τα οποία αν τα κερδίσεις τα αβαντάζ που αποκτάς από τους συνδιεκδικητές του τίτλου είναι τεράστιο. Ο Αλμέιδα έκανε δοκιμές και με τη Λαμία και με τον Άρη, αλλά στο ματς με τον Παναθηναϊκό εμφάνισε μια ομάδα που είχε προετοιμαστεί για να παίξει ένα τελικό γνωρίζοντας και τις αδυναμίες του Παναθηναϊκού τις οποίες και τιμώρησε.

Πιο πολύ ωστόσο αυτό που μέτρησε ήταν η άριστη γνώση των δυνατοτήτων προσφοράς των παικτών του. Η περίπτωση του Πινέδα που αυτή τη φορά χρησιμοποιήθηκε ως αριστερό εξτρέμ είναι απολύτως ενδεικτική. Ωστόσο σημαντικό ήταν και ότι ο Αλμέιδα διάλεξε τον Πόνσε αντί  του Λίβαϊ Γκαρσία αλλά και τον Αραούχο που δεν είναι στο 100% αντί οποιοδήποτε άλλο. Πέρσι δεν θα κρατούσε τον Γκαρσία στον πάγκο για κανένα λόγο και δεν θα χρησιμοποιούσε τον Αραούχο αν δεν ήταν απολύτως έτοιμος. Φέτος ξέρει ότι σε κάποια ματς, όπως αυτό με τον Παναθηναϊκό στο οποίο η νίκη ήταν απαραίτητη για την κατάκτηση του πρωταθλήματος πρέπει να γίνουν και κινήσεις απρόβλεπτες διότι κι αυτές είναι απαραίτητες. Για να μην είναι εύκολο να διαβάσει ο αντίπαλος και την ομάδα, αλλά και την δική σου σκέψη.

Σεζόν χωρίς εκπλήξεις

Αυτό είναι ένα από τα προβλήματα που έχει ο καλός Ρασβάν Λουτσέσκου: παρά την γνώση του υλικού του ΠΑΟΚ αλλά και του πρωταθλήματος δυσκολεύεται να εκπλήξει. Ο Ρουμάνος έχει διπλάσια χρόνια στην Ελλάδα από τον προπονητή της ΑΕΚ. Αν τα χρόνια παρουσίας ενός προπονητή σε μια ομάδα οδηγούσαν σε επιτυχίες ο Λουτσέσκου θα έπρεπε να έχει κερδίσει το πρωτάθλημα στην Ελλάδα από τα Χριστούγεννα. Η αλήθεια είναι ότι ακόμα δεν το ‘χει χάσει: αν ο ΠΑΟΚ κάνει ένα θεαματικό «τέσσερα στα τέσσερα» μπορεί να προσπεράσει την ΑΕΚ στη τελική ευθεία. Πριν ωστόσο το δούμε αυτό να συμβαίνει, δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε ότι ο ΠΑΟΚ επαναλαμβάνει το πρωτάθλημα που έκανε και πέρσι και πρόπερσι πάλι με προπονητή τον Λουτσέσκου. Και φέτος έτρεξε ένα πολύ μεγάλο σερί μετά από ένα ξεκίνημα γεμάτο δυσκολίες. Και φέτος ο προπονητής του έχει δημιουργήσει συνθήκες έντασης με έναν τρόπο που μόνο αυτός ξέρει. Και φέτος όμως ΠΑΟΚ μοιάζει στην τελική ευθεία της σεζόν κουρασμένος και άδειος. Έχει δέκα ματς στη σειρά στα οποία δέχεται γκολ και πέντε στα οποία δεν κερδίζει. Κι αν την Κυριακή γίνουν έξι, αποχαιρετά και την πιθανότητα να διεκδικήσει το πρωτάθλημα. κατά σατανική σύμπτωση (είναι όμως σύμπτωση;) και πέρυσι την πιθανότητα αυτή την έχασε ουσιαστικά μετά την ήττα από την ΑΕΚ στην Τούμπα στα play off.  

Θα δούμε τι έμαθε

Μετράει ή δεν μετράει, λοιπόν, να έχει μια ομάδα πολλά χρόνια τον ίδιο προπονητή; Εγώ λέω ότι είναι πάντα καλό αυτό. Υπό μία προϋπόθεση. Ότι ο προπονητής δεν θα κάνει συνεχώς τα ίδια πράγματα, και θα προβληματίζεται (και πολύ μάλιστα) ειδικά στην περίπτωση που η ομάδα του δεν κερδίζει: αν αυτό δεν συμβεί η διαρκής παραμονή οδηγεί νομοτελειακά πάντα στο ίδιο αποτέλεσμα. Αν για παράδειγμα ο ΠΑΟΚ φτάνει  κάθε χρόνο άδειος τον τελευταίο μήνα, είναι δεδομένο ότι δεν θα κερδίσει ποτέ τίποτα γιατί όλα τότε κρίνονται.

Ο Λουτσέσκου έπρεπε να προβληματιστεί πολύ το περασμένο καλοκαίρι για το πως τελείωσε την περσινή χρονιά η ομάδα του. Εν μέρει αυτό το έκανε, όμως μοιάζει να πιστεύει πιο πολύ στην διαχειριστική του ικανότητα παρά στην ανάγκη για στοχευμένες ενισχύσεις: εγω πχ εξακολουθώ να μην βλέπω ένα αντικαταστάστη του Ινγκασον. Φέτος ο ΠΑΟΚ έχει πολύ περισσότερους παίκτες στο ροτέισον. Αλλά τι παίκτες; Οι μικροί σε ηλικία ήταν σχεδόν δεδομένο ότι δεν θα βγάλουν όλη τη χρονιά σε φόρμα, πρώτα απ’ όλα γιατί δεν έχουν την ικανότητα στην διαχείριση των δυνάμεων και έπειτα γιατί δεν είναι δυνατόν να περιμένεις από τόσο νέα παιδιά να τραβήξουν αυτοί τους υπόλοιπους. Όταν μάλιστα έχεις δυο τρεις τραυματίες στο ξεκίνημα της χρονιάς δεν είναι ποτέ δεδομένο ότι αυτοί, όταν και εφόσον ξεπεράσουν τα προβλήματα τους, θα σε βοηθήσουν. Η περίπτωση του Μάρκος Αντόνιο είναι ενδεικτική. Εξι μήνες περιμένουν να μπει και να βοηθήσει. Κι αν κρίνω από τα πανηγύρια στο Καραϊσκάκη ο Βραζιλιάνος μάλλον ακόμα δεν έχεις καταλάβει που βρίσκεται.

 Την Κυριακή θα δούμε αν η μακροχρόνια παρουσία του Λουτσέσκου στον ΠΑΟΚ τον έχει βοηθήσει σε κάτι που είναι πολύ σημαντικό: στην διαχείριση των κρίσεων. Πέρσι και πρόπερσι αυτή δεν ήταν η καλύτερη. Ο κόσμος του ΠΑΟΚ πρέπει να ελπίζει ότι κάτι έμαθε. Τι έμαθε θα το δούμε την Κυριακή.