Δέκα ομάδες τάχθηκαν χθες στην συνδιάσκεψη της Σουπερλίγκας υπέρ της επανέναρξης του πρωταθλήματος. Διαφώνησε ο Γιάννης Αλαφούζος γιατί ο ΠΑΟ δεν αγωνίζεται στην Ευρώπη, ο Παναιτωλικός και ο Πανιώνιος που κινδυνεύουν, και πιστεύουν πως με μια διακοπή του πρωταθλήματος (και αναδιάρθρωση της κατηγορίας) δεν θα υποβιβαστούν κι ο ΠΑΟΚ του οποίου η διαφωνία είναι λιγάκι ακατανόητη. Αφού όπως λέει θα δικαιωθεί στο Cas και παράλληλα θα υποβιβαστεί και ο Ολυμπιακός γιατί άραγε δεν θέλει να συνεχιστεί και να ολοκληρωθεί το πρωτάθλημα; Αν η υγεία των παικτών τον ενδιαφέρει και κρίνει ότι είναι σε κίνδυνο, ας ξεκαθαρίσει ότι δεν θα παίξει κι ας αναλάβει τις ευθύνες της απόφασής του. Αλλά οι όποιες ενστάσεις του έχουν να κάνουν μάλλον με το ότι δεν πιστεύει ούτε ο ίδιος πως θα γίνουν όλα όσα θα θελε.

Ωστόσο το τι θέλει και τι δεν θέλει μια ομάδα είναι δικό της πρόβλημα. Εγώ αυτό που με θλίψη διαπίστωσα παρακολουθώντας τα χθεσινά είναι ότι ενώ η χώρα προσπαθεί να επιστρέψει στην κανονικότητα της με ένα σχέδιο, η ποδοσφαιρική Ελλάδα πορεύεται με γνώμονα το γνωστό μας «ό,τι να ναι».  Σαν να περιμένει οι λύσεις να πέσουν από τον ουρανό.

Εριξα μια ματιά στα δημοσιεύματα του Τύπου – οι περισσότεροι στέκονται στους καυγάδες. Για μένα μεγαλύτερο πρόβλημα και από αυτούς είναι ότι η Σουπερλίγκα μας εξακολουθεί να πορεύεται στα τυφλά. Αν υποθέσουμε ότι το εφετινό πρωτάθλημα ακυρώνεται και ανακουφίζονται όσοι δεν θέλουν να συνεχιστεί και πάλι δεν φαίνεται να υπάρχει επεξεργασία ενός σχεδίου για μια πιθανή του επανέναρξη: οι ΠΑΕ μοιάζουν να μην καταλαβαίνουν πως η τήρηση των υγειονομικών πρωτοκόλλων, τα τεστ που θα χρειαστούν και οι απαραίτητες ενέργειες που έχουν σχέση με την υγιεινή των χώρων απαιτούν χρήματα και τρόπους.     

Τι περίμενα, τι έγινε  

Όταν στα τέλη Μαρτίου οι ΠΑΕ της Σουπερλίγκας συζήτησαν για πρώτη φορά το τι μέλλει γενέσθαι πίστευα ότι θα έβαζαν μια σειρά στις ανάγκες αντιμετώπισης του κακού που τις βρήκε. Θυμίζω ότι τότε είχαν ζητήσει από μια ικανή σε ελέγχους εταιρία, νομίζω την Price Waterhouse, να κάνει μια πρώτη εκτίμηση της ζημιάς που έπαθαν κι είχαν αποφασίσει την δημιουργία ενός working group που θα πρεπε να ασχοληθεί με τα αμιγώς πρακτικά ζητήματα.   

Τι περίμενα; Πρώτα από όλα να υπάρχει σε αυτό το working group εκπροσώπηση των ποδοσφαιριστών, η γνώμη των οποίων μετράει και πολύ μάλιστα, ειδικά αν σκεφτεί κανείς πως όλοι επικαλούνται την υγεία τους. Επειτα περίμενα ότι θα υπήρχε μια κάποια συζήτηση των εκπροσώπων των ΠΑΕ με προπονητές και γυμναστές, ώστε να εξηγήσουν αυτοί, ως αληθινοί αρμόδιοι, τι χρειάζεται για την επανέναρξη του πρωταθλήματος (προπονητικά προγράμματα, ατομικές και ομαδικές προπονήσεις που απαιτούνται για ειδική εκγύμναση, χρόνος προετοιμασίας κτλ) – περίμενα ότι με βάση τις εισηγήσεις τους θα προκύψει ένα πρόγραμμα επιστροφής. Έπειτα περίμενα ότι θα υπήρχε επικοινωνία με την αρμόδια υγειονομική επιτροπή του κ. Σωτήρη Τσιόδρα, ώστε να έχουν οι ΠΑΕ και μια εκ των έσω ενημέρωση για το τι θα συμβεί στη συνέχεια: όχι μόνο μια εκτίμηση των ειδικών για τα χρονικά περιθώρια που έχουν να κάνουν με την επανεκκίνηση της αγωνιστικής δραστηριότητας, αλλά και το πώς θα φτάσουμε σε αυτή.

Οι ΠΑΕ θα πρέπει να μάθουν και τις προϋποθέσεις επιστροφής στην αγωνιστική δράση: δεν εξαρτάται μόνο από δικές τους αποφάσεις. Στη Γερμανία π.χ που είναι έτοιμοι να ξαναρχίσουν, έχουν υπολογίσει ακόμα και το κόστος των τεστ κι έχουν 3 εκατ ευρώ για να ολοκληρωθεί η σεζόν όσο γίνεται πιο ομαλά. Τέλος περίμενα να φωνάξουν τον Υπεύθυνο Αδειοδοτήσεων κ. Γιώργο Δημητρίου για να συζητηθούν μαζί του πρακτικά ζητήματα που αφορούν τον τομέα του: μου φαινόταν δύσκολο οι ομάδες να καταθέσουν φέτος στον φάκελό τους πλάνο βιωσιμότητας π.χ όταν τα μελλοντικά έσοδά τους είναι στον αέρα. Τι από αυτά έκαναν; Μακάρι να κάνω λάθος, αλλά πλην μιας άτυπης συζήτησης με τον Αυγενάκη, πριν τη χθεσινή συνάντηση τους δεν έκαναν τίποτα. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Οι χθεσινές τους διαφωνίες.

Αντιρρήσεις και καλές προθέσεις  

Ο Γιάννης Αλαφούζος είπε ότι «είναι επικίνδυνο να ξεκινήσουμε το πρωτάθλημα». Ο ΠΑΟΚ υποστήριξε ότι «δεν μπορεί να τεθεί σε κίνδυνο η υγεία των ποδοσφαιριστών και προσωπικού ελαφρά τη καρδία» και ρώτησε τις ομάδες «τι θα πούμε αν κάποιος προσβληθεί από τον ιό». Οι εκπρόσωποι των συγκεκριμένων ομάδων βάσισαν τις αντιρρήσεις τους σε γενικότητες: κανείς δεν παρουσίασε τη θέση ενός ειδικού για να δικαιολογήσει τη στάση του. Το ίδιο όμως συνέβη και με όσους ψήφισαν υπέρ: κι αυτοί βασίστηκαν στην ανάγκη να μην υπάρξουν προβλήματα με την UEFA, αλλά και πάλι τεκμηρίωση, προϋποθέσεις και σχέδιο δεν υπήρξε. Το μόνο που έδειξαν είναι καλές προθέσεις. Και ζήτησαν από τον Αυγενάκη να επιτρέψει το κράτος την επιστροφή στις ατομικές π[ροπονήσεις άμεσα.   

Διχάστηκαν επίσης οι ΠΑΕ και στο ζήτημα της κατάργησης των ποινών για τις μη αδειοδοτούμενες ομάδες. Από τη στιγμή που καμία μελέτη δεν παρουσιάστηκε από την Price και η συζήτηση για τα οικονομικά δεν βασίζεται πουθενά! Η Λίγκα ζήτησε να καταργηθεί για φέτος η αφαίρεση βαθμών ως ποινή του μη αδειοδοτούμενου, ο ΠΑΟΚ διαφώνησε, η ΕΠΟ συντάχθηκε με τον ΠΑΟΚ (ω, τι έκπληξη!) και αυτό θα πυροδοτήσει νέους καυγάδες: αλλά αυτοί είναι εύκολοι, το θέμα είναι τι κάνεις και η Λίγκα δεν βλέπω να κάνει πολλά.  

Πουθενά δεν στηρίχτηκε τέλος και η απόφασή των ΠΑΕ για επιστροφή στην κεντρική διαχείριση των τηλεοπτικών τους. Λάθος δεν είναι η απόφαση (αφού οι ομάδες χρειάζονται έσοδα από τις τηλεοράσεις, όσο το δυνατόν περισσότερο εγγυημένα), αλλά τι βαρύτητα μπορεί να έχει μια τέτοια συζήτηση, όταν από την κεντρική διαχείριση φεύγει όποιος θέλει, όποτε το θέλει; Και γιατί, αφού υπήρχε χρόνος, δεν έγινε καμία συζήτηση για αυτό με την Nova και την ΕΡΤ, ώστε να γνωρίζουν όλοι και τι ακριβώς θέλουν τα κανάλια; Ρωτάω γνωρίζοντας ότι απαντήσεις δεν θα πάρω.

Ειδικοί είναι οι ίδιοι

Η αντιμετώπιση της πανδημίας στην Ελλάδα δείχνει μέχρι στιγμής ότι όταν εμπιστεύεσαι τους ειδικούς μπορεί να κάνεις πολλά και σπουδαία. Αλλά άλλο είναι η Ελλάδα και άλλο η ποδοσφαιρική Ελλάδα. Σε αυτή τη δεύτερη υπάρχουν ομάδες που δεν αναζητούν ειδικούς, αφού διοικούνται από παράγοντες που τα ξέρουν όλα. Ακούω π,χ ότι δεν πρέπει να γίνει επανέναρξη του πρωταθλήματος γιατί μπορεί να προκύψει ένα κρούσμα. Πολύ ωραία. Τότε να το καταργήσουμε το ποδόσφαιρο. Το λέω διότι ένα κρούσμα μπορεί να προκύψει και τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο κι ακόμα και όποτε έχει βρεθεί το εμβόλιο.

Οι ελληνικέ ΠΑΕ θα πρεπε να τεστάρουν τώρα την δυνατότητα τους να διοργανώσουν ένα πρωτάθλημα στα χρόνια του ιού: αν δεν το κάνουν, ας μας πουν να ξεχάσουμε την πιθανότητα διοργάνωσης πρωταθλήματος για πολλά χρόνια κι ας ξεχάσουν και την συμμετοχή τους στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Πιστεύω πως κάποιοι δεν θα είχαν αντίρρηση: θα απέλυαν τους ποδοσφαιριστές, θα κρατούσαν τον τίτλο του προέδρου της ομάδας, θα συνέχιζαν να ασχολούνται με site, δημοσιογράφους, παράγοντες, διαιτητές κτλ και θα περνούσαν υπέροχα στο μικρόκοσμό τους. Αλλά μιλάμε για αστεία πράγματα.  

Ζημιά θα πάθουν σίγουρα οι ελληνικές ομάδες. Ισως κάποιες ταλαιπωρηθούν πολύ και ίσως κάποιες γλυτώσουν. Αλλά μυαλό δύσκολα θα βάλουν…