Αν σταθούμε στα νούμερα τηλεθέασης, η επιστροφή του ποδοσφαίρου ήταν εντυπωσιακή. Οι τηλεθεατές που παρακολούθησαν μόνο στη Γερμανία τα ματς της Μπουντεσλίγκα ξεπέρασαν τα 6,5 εκατομμύρια το Σαββατοκύριακο. Το μεγαλύτερο μέρος τους (γύρω στα 4,5 εκατομμύρια), διάλεξαν να πληρώσουν και να δουν μεμονωμένα έναν από τους αγώνες, τους οποίους το Sky Chanel (το κανάλι με το αποκλειστικό δικαίωμα προβολής) προσέφερε σε μορφή pay per view. Πλήρωσαν για τα μεμονωμένα ματς πάνω από 1,5 εκατομμύριο περισσότεροι τηλεθεατές σε σχέση με δυο μήνες πριν! Αυτό σκόρπισε στην ποδοσφαιρική Ευρώπη και μια αισιοδοξία: μεγαλώνει τις πιθανότητες, στα σοβαρά ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, τα κανάλια να πληρώσουν ένα μέρος των χαμένων εισιτηρίων.
Η αφόρητη σιωπή
Και τα ματς; Οι γερμανικές ομάδες δεν είναι συνηθισμένοι να παίζουν χωρίς κόσμο στο γήπεδο και αυτό το καταλάβαινε κανείς αμέσως. Κάποιες ομάδες άνοιξαν το σκορ νωρίς κυρίως γιατί εκμεταλλεύτηκαν παιδικά λάθη αμυντικών που δεν είχαν συνηθίσει το νέο περιβάλλον: το πέναλτι που κέρδισε η Κολωνία μόλις στο 5ο λεπτό του ματς με την Μάιντζ είναι ενδεικτικό – το κράτημα της φανέλας του Ουτ δείχνει ότι ο σέντερ μπακ είχε το μυαλό του στις προπονήσεις. Ακόμα και η Μπορούσια Ντόρτμουντ, που μετέτρεψε το αναμενόμενο ντέρμπι με τη Σάλκε σε παράσταση για ένα ρόλο (σπάζοντας θεαματικά μια μικροπαράδοση που είχε δημιουργηθεί σε βάρος της) για να πάρει μπροστά χρειάστηκε κάμποσο χρόνο.
Η σιωπή των γηπέδων εξαιτίας της έλλειψης θεατών μου φάνηκε ότι επηρέασε τις γερμανικές ομάδες που επέστρεψαν στην ενεργό δράση πιο πολύ από την καραντίνα. Υπήρχαν συνολικά οκτώ μυϊκοί τραυματισμοί στα ματς του Σαββάτου, αλλά αν σκεφτεί κανείς το είδος των ελλειμματικών προπονήσεων που προηγήθηκαν δεν είναι και τόσοι πολλοί. Κατά τα άλλα δεν είδα παίκτες με περιττά κιλά και δεν είδα δυσκολίες στη φυσική κατάσταση: σίγουρα μέτρησαν και οι πέντε αλλαγές – που πάντως δεν τις έκαναν όλοι. Αυτό ωστόσο που εξαφανίστηκε σε αυτή την πρώτη μετά την πανδημία αγωνιστική είναι η περίφημη δύναμη της έδρας: το Σάββατο και την Κυριακή στα οκτώ ματς που έγιναν είχαμε μια μόνο νίκη γηπεδούχου– αυτή της Μπορούσια στο ντέρμπι, ενώ είχαμε τέσσερις εκτός έδρας νίκες: η Γκλάντμπαχ κέρδισε εύκολα την Αϊντραχτ (1-3), η Χέρτα διέλυσε την Χόφενχάιμ (0-3), η Βόλσφμπουργκ αν και δυσκολεύτηκε λύγισε την Αουγκσμπουργκ (1-2) και η Μπάγερν πήρε την νίκη από την Ουνιόν στο Βερολίνο (0-2), κρατώντας πρωτιά και διαφορά στη βαθμολογία. Στην τελευταία αγωνιστική πριν την διακοπή, οι νίκες των γηπεδούχων ήταν τέσσερις και νίκη ως φιλοξενούμενη είχε κάνει μόνο η Μπορούσια που είχε κερδίσει την Γκλαντμπαχ με 1-2. Ούτε τα γκολ έλειψαν: μπορεί (για τη Γερμανία…) τα 21 γκολ να μην ήταν εντυπωσιακά πολλά, αλλά στα πρώτα οκτώ ματς είχαμε μόνο ένα 0-0, αυτό ανάμεσα στην Πάντερμπορν την Φορτούνα Ντίσελντορφ, που κινδυνεύουν. Είδαμε επίσης και ότι το VAR λειτούργησε κανονικά: στο χθεσινό ματς της Κολονίας με την Μάιντζ το «τσεκάρισμα» στη φάση του πέναλτι έγινε σε χρόνο ρεκόρ. Σημειωτέων σε αυτό το ματς η γηπεδούχος έδειξε και πόσο πολύ θέλει τους οπαδούς της πίσω: τα κουκλάκια και οι φανέλες που τοποθετήθηκαν στις εξέδρες, τοποθετήθηκαν για να θυμίσουν την έλλειψη του κόσμου κι όχι για να λειτουργήσουν ως σκηνικό.
Μάσκες και πανηγύρια
Κι ο ιός; Την παρουσία του την διαπίστωνες κυρίως σε εικόνες που σε άλλες εποχές θα έμοιαζαν ακατανόητες. Οι δημοσιογράφοι στις εξέδρες είχαν τεράστιες αποστάσεις ο ένας από τον άλλο γιατί ήταν ελάχιστοι αυτοί που είχαν διαπιστεύσεις. Οι αναπληρωματικοί ανέβηκαν στις εξέδρες. Είχαμε απολυμάνσεις της μπάλας on camera. Οι παίκτες φορούσαν μάσκες εντός των αποδυτηρίων και τις έβγαλαν περιμένοντας να πατήσουν το χορτάρι. Μάσκες φορούσε όλο το βοηθητικό προσωπικό κι ομολογώ πως σε ένα ανοιχτό γήπεδο αυτές έμοιαζαν τρομερά παράταιρες. Αλλά το πιο ενδιαφέρον ήταν ο τρόπος που γρήγορα άφησαν πίσω τους κάθε αρχικό φόβο οι ίδιοι οι παίκτες: αυτό ήταν το πιο ενδιαφέρον κομμάτι στην γερμανική επανέναρξη και ίσως και το πιο παρήγορο γιατί όποιος είδε τα ματς κατάλαβε πως όσο η ώρα περνούσε, η ανάμνηση της πανδημίας χανόταν και η όρεξη για παιγνίδι επέστρεφε.
Η όλη εικόνα είχε μια μοναδική παραξενιά. Το Σάββατο, μολονότι διεξάγονταν ταυτόχρονα έξι ματς, ήταν σαν να γίνεται ένα και μόνο: από τη μια οι παίκτες από την άλλη ο ιός και οι φόβοι που προκαλεί. Στην έναρξη ήταν σαν κάποιος να άνοιξε μια πόρτα και να ελευθέρωσε τους παίκτες που βγήκαν από τη φυλακή τους διστακτικά. Στην αρχή κοιτούσαν να δουν, αν όποιος τους άφησε να πατήσουν το χορτάρι κάτι κακό έχει στο μυαλό του και κάποια παγίδα τους είχε στήσει: έβλεπες κυρίως αμήχανα βλέμματα. Μετά από λίγο κάθε προηγούμενη σκέψη πήγε περίπατο, και το έβλεπες καθώς άλλαζαν οι αντιδράσεις. Στα πρώτα γκολ ο σκόρερ ζητούσε απόσταση από όλους: το πλάνο του ασταμάτητου Χόλαντ, που είναι σαν να φωνάζει «μη με ακουμπάς», είναι ενδεικτικό. Αλλά όσο η ώρα περνούσε κάθε φόβος ξορκίστηκε. Στο ματς της Χέρτα με την Χοφενχάιμ, όταν ο Κούνια έκανε το 0-3 για τους Βερολινέζους μετά από ένα καταπληκτικό σλάλομ, οι συμπαίκτες του ξεσάλωσαν! Ετρεξαν σχεδόν όλοι μαζί στον σκόρερ, πανηγύρισαν, αγκαλιάστηκαν, ενώ μερικοί τσίμπαγαν ο ένας το μάγουλο του άλλου. Μέσα στο καθολικό πανηγύρι ο Βέλγος αμυντικός Μπογιατά φίλησε στο μάγουλο τον συμπαίκτη του Γκούγιτς – το γεγονός προκάλεσε του κόσμου τις γκρίνιες στη Γερμανία - κυρίως από όσους το ποδόσφαιρο δεν το καταλαβαίνουν και παρακολουθούσαν τα ματς της επανέναρξης από περιέργεια.
Η χρονική στιγμή της επίτευξης του γκολ δεν προσδιόρισε απαραίτητα και τα πανηγύρια: η Βόλφσμπουργκ πέτυχε στο 91΄με τον Γκίντσεκ το γκολ που της έδωσε τη νίκη κόντρα στην Αουγκσμπουργκ, αλλά οι παίκτες της κάπως κρατήθηκαν. Αντίθετα όταν η Οσναμπρικ ισοφάρισε στο 92΄την Μπίλεφεντ, σε ένα από τα ισορροπημένα ματς της Μπουντεσλίγκα 2 που κι αυτή ξανάρχισε, έγινε ο κακός χαμός. Όπως και στη ζωή έτσι και στο γήπεδο είναι δύσκολες οι κοινές αντιδράσεις: άλλοι προσέχουν κι άλλοι παρασύρονται. Τουλάχιστον οι Γερανοί έδειξαν ότι δεν φοβούνται.
Εχει δίκιο ο Λαμπαντία
«Το ποδόσφαιρο είναι άθλημα επαφών. Η Χέρτα έχει υποβληθεί έξι φορές σε τεστ κορονοϊού. Περπατάμε σε μια λεπτή κλωστή. Οι άνθρωποι λαχταρούν το ποδόσφαιρο. Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, αλλά μην περιμένετε από τους παίκτες να συμπεριφέρονται σαν να βρίσκονται σε χορωδία εκκλησίας» είπε ο προπονητής τηςΧέρτα Μπρούνο Λαμπαντία υπερασπιζόμενος τα πανηγύρια της ομάδα του. Ισως αυτά τα πανηγύρια, πιο πολύ και από τα γκολ, να έστειλαν το μήνυμα είναι ότι μπορεί να γίνει πρωτάθλημα και στην εποχή της πανδημίας. Ζώντας με τον ιό κι όχι αλλάζοντας λόγω του τρόμου του…
