Μετά την κλήρωση του Τσάμπιονς λιγκ υπάρχει ένα δεδομένο κι ένα μυστήριο. Το δεδομένο είναι ότι ίσως φέτος δούμε ένα τελικό στο Τσάμπιονς λιγκ, που δεν έχουμε ξαναδεί. Το μυστήριο είναι αν μπορεί και φέτος η Ρεάλ Μαδρίτης να τρελάνει όλο τον κόσμο.  

Τα παράξενα προηγούμενα

Ας τα πάρουμε με τη σειρά. Στην πάνω πλευρά του ταμπλό υπάρχουν τρεις ιταλικές ομάδες (η Μίλαν, η Ιντερ, η Νάπολι) και η Μπενφίκα. Η Μίλαν θα παίξει με τη Νάπολι και η Ιντερ με την Μπενφίκα. Η Νάπολι δεν έχει ξαναγωνιστεί σε τελικό. Η Μπενφίκα αγωνίστηκε τελευταία φορά το 1990, αλλά τότε η διοργάνωση ονομαζόταν Κύπελλο Πρωταθλητριών. Τελικούς και στο κύπελλο πρωταθλητριών και στο Τσάμπιονς λιγκ έχουν παίξει η Μίλαν και η Ιντερ. Από τη στιγμή που πιθανή αντίπαλος των Μιλανέζων σε τελικό είναι μια από τις Ρεάλ Μαδρίτης, Μάντσεστερ Σίτυ, Μπάγερν Μονάχου και Τσέλσι μπορούμε να πούμε πως στην ιστορία του Τσάμπιονς λιγκ υπάρχει μόνο ένας αντίστοιχος τελικός: το Ιντερ – Μπάγερν Μονάχου (2-0) του 2010. Αν το επεκτείνουμε το πράγμα και βάλουμε μέσα και τους τελικούς του κυπέλλου Πρωταθλητριών τότε θα βρούμε κι ένα Ρεάλ Μαδρίτης – Μίλαν (3-2) το 1958 κι ένα Ιντερ – Ρεάλ Μαδρίτης (3-1) το 1963. Αν σκεφτείτε τους πιθανούς συνδυασμούς οι πιθανότητες να δούμε ένα τελικό που δεν έχει ξαναγίνει είναι τεράστιες.

Σκηνοθεσία της μοίρας

Η Νάπολι, που αυτή τη στιγμή μοιάζει η καλύτερη ομάδα από τις τέσσερις που είναι στην ίδια μεριά του ταμπλό, θα πρέπει απλά να βρει ένα τρόπο να αντιμετωπίσει τις συμπτώσεις, αυτό δηλαδή που μου αρέσει να λέω «σκηνοθεσία της μοίρας». Σε τρεις μόνο χρονιές στην ιστορία του Τσάμπιονς λιγκ έχουν βρεθεί τρεις ιταλικές ομάδες στους προημιτελικούς της διοργάνωσης και στις δυο από τις τρεις έπαιξαν η Μίλαν με την Ιντερ αντιμέτωπες! Το 2003 έφτασαν και οι δυο στα ημιτελικά. Εδωσαν δυο πολύ σκληρά παιγνίδια και προκρίθηκε η Μίλαν χάρη σε ένα εκτός έδρας γκολ (!) που στην προκειμένη περίπτωση υπήρχε μόνο στα χαρτιά, αφού οι δυο ομάδες χρησιμοποιούν το ίδιο γήπεδο. Το Μίλαν – Ιντερ έληξε 0-0 και το Ιντερ – Μίλαν 1-1 και οι Ροσονέροι πέρασαν στον τελικό, όπου βρήκαν την Γιουβέντους και την κέρδισαν στα πέναλτι. Στο Ολντ Τράφορντ ο Σεφτσένκο ήταν ψύχραιμος στο κρίσιμο, ο Ντίντα έπιασε όσα χρειάστηκαν, ο Κάρλο Αντσελότι πήρε την πρώτη του μεγάλη κούπα και οι κατάρες των οπαδών της Ιντερ δεν έπιασαν τόπο. Αντιθέτως, δυο χρόνια αργότερα, αποδείχτηκαν πανίσχυρες.

Η Μίλαν απέκλεισε ξανά την Ιντερ αυτή τη φορά σε διπλό προημιτελικό. Η Μίλαν κέρδισε με 2-0 το πρώτο ματς και προηγήθηκε με 1-0 στο δεύτερο. Η Ιντερ πέτυχε ένα γκολ με τον Καμπιάσο που δεν μέτρησε, το παιγνίδι διακόπηκε εξαιτίας επεισοδίων και τραυματισμού του Ντίντα, ξανάρχισε και ξαναδιακόπηκε οριστικά. Η Μίλαν προκρίθηκε κι έφτασε στον τελικό της Κωνσταντινούπολης, αλλά οι κατάρες των οπαδών της Ιντερ, μετά το δεύτερο αποκλεισμό της ομάδας τους από την συμπολίτισσα στο Τσάμπιονς λιγκ μέτρησαν καθοριστικά: η Μίλαν προηγήθηκε 3-0 της Λίβερπουλ στο ημίχρονο κι έχασε το τρόπαιο στα πέναλτι, στον πιο τρελό τελικό της ιστορίας. Αν αυτές οι δυο «τραβούν» η μία την άλλη, η Νάπολι και η Μπενφίκα, θα πρέπει να προσέξουν. Κατά τα άλλα και η Νάπολι είναι καλύτερη από τη Μίλαν και η Μπενφίκα καλύτερη από την Ιντερ.

Κάθε πέρυσι και καλύτερα

Φυσικά τίποτα από όσα συμβαίνουν στην πάνω πλευρά του ταμπλό δεν έχουν σχέση με όσα συμβαίνουν στην άλλη του πλευρά. Η κλήρωση μας έδωσε δυο ζευγάρια σπουδαία (Ρεαλ Μαδρίτης – Τσέλσι και Μάντσεστερ Σίτυ – Μπάγερν) από τα οποία προκύπτουν πολλά déjà vu.

To Ρεάλ Μαδρίτης – Τσέλσι είναι το τρίτο στη σειρά. Πριν δυο χρόνια προκρίθηκε η Τσέλσι κι έπαιξε στον τελικό με τη Σίτυ. Πέρυσι τα κατάφερε η Ρεάλ μετά από δυο εντυπωσιακά ματς: η Βασίλισσα κέρδισε στο Λονδίνο, έχασε στην Μαδρίτη και προκρίθηκε στην παράταση! Το πιο εντυπωσιακό στην ιστορία είναι ότι αν η Ρεάλ φέτος προκριθεί, δεν αποκλείεται στον ημιτελικό να βρει πάλι την Μάντσεστερ Σίτυ, την οποία θυμίζω πως πέρυσι απέκλεισε κι αυτή στην παράταση μετά από δυο απίστευτα κι αξέχαστα ματς: η ομάδα του Γκουαρντιόλα πήρε το πρώτο με 4-3 και ο Αντσελότι είδε την ομάδα του στη ρεβάνς να ανατρέπει το σε βάρος της 0-1 στο Μπερναμπέου με δυο γκολ του Ροντρίγκο στα πέντε λεπτά των καθυστερήσεων, πριν ο Μπενζεμά (με πέναλτι) στην παράταση της δώσει νίκη με 3-1 και πρόκριση!

Αν υπάρχει Θεός ή διάβολος του ποδοσφαίρου, έβαλε τη Ρεάλ στην υποχρέωση για να παίξει φέτος στον τελικό να περάσει από τον ίδιο ακριβώς δύσκολο δρόμο. Εκτός αν η πρωταθλήτρια Γερμανίας Μπάγερν αποκλείσει αυτή την Μάντσεστερ Σίτυ και βάλει τέλος στα όνειρα του Γκουαρντιόλα και φέτος. Κι εδώ υπάρχει ένα ωραίο προηγούμενο. Η Μάντσεστερ Σίτυ τον καιρό του Πεπ έχει αποκλείσει όποια γερμανική ομάδα έχει βρει στο δρόμο της εκτός από την Μπάγερν με την οποία έχει αγωνιστεί μόνο σε φάσεις ομίλων: θα είναι η πρώτη φορά που οι δυο θα «σκοτωθούν» σε νοκ άουτ ματς. Μάλιστα, αν δεν κάνω λάθος, η τελευταία νίκη της Μπάγερν κόντρα στην Σίτυ ήταν με προπονητή τον Γκουαρντιόλα! Εχει σαφώς κι αυτό την πλάκα του.

Εναντίον όλων  

Η Ρεάλ Μαδρίτης έχει μπροστά της ένα ντέρμπι με την Μπαρτσελόνα: αν δεν το κερδίσει αποχαιρετά τις ελάχιστες ελπίδες της να διεκδικήσει το ισπανικό πρωτάθλημα. θα αφοσιωθεί στο Τσάμπιονς λιγκ. Οπου είναι όπως πάντα μόνη εναντίον όλων – το λέω διότι όλοι αυτή βλέπουν ως φαβορί. Αν φτάσει στον τελικό αποκλείοντας για δεύτερη σερί χρονιά την Τσέλσι και την Σίτυ, ενώ ήδη έχει αποκλείσει την Λίβερπουλ, που πέρυσι κέρδισε στον τελικό, καλύτερα να μαζέψουν υπογραφές και να ζητήσουν να μην ξαναπαίξει στο Τσάμπιονς λιγκ. Θα χει κάνει κάτι που απλά δεν γίνεται…