Μετά την δεύτερη αγωνιστική του Τσάμπιονς λιγκ είναι δύσκολο να πεις ποιες ομάδες έχουν αποκτήσει σοβαρό προβάδισμα εισόδου στους 24, πόσο μάλλον στους 8 πρώτους. Πιθανότατα τα μόνιμα φαβορί της διοργάνωσης θα τα καταφέρουν να τερματίσουν ψηλά, πλην όμως σήμερα δυο νίκες στα δυο πρώτα ματς δεν έχουν ούτε η Μάντσεστερ Σίτυ, ούτε η Ιντερ, ούτε η Παρί, ούτε η Αρσεναλ ενώ ομάδες που στους παλιούς ομίλους δεν έχαναν ποτέ (όπως η Μπάγερν Μονάχου και η Ρεάλ Μαδρίτης) χθες έχασαν. Είναι μάλλον πιο εύκολο, μετά από δυο πρώτες αγωνιστικές να διακρίνεις ποιες ομάδες θα φύγουν γρήγορα. Τον τίτλο της μεγαλύτερης απογοήτευσης διεκδικούν για την ώρα πολλοί. Πρώτα απ’ όλα η Γιουνγκ Μπόις: οι Ελβετοί, μετά τα τρία γκολ που δέχτηκαν στην πρεμιέρα τους από την Αστον Βίλα, δέχτηκαν πέντε από την Μπαρτσελόνα η οποία είχε μάλιστα και πάρα πολλές απουσίες. Απογοητευτική και η δεύτερη εμφάνιση της Σάλτσμπουργκ και αυτό είναι πραγματικά αξιοσημείωτο: αυτή τη φορά τους Αυστριακούς, διέλυσε και μάλιστα στην έδρα τους, η Μπρεστ (0-4) που είναι από τις ευχάριστες εκπλήξεις έχοντας ξεκινήσει με δύο νίκες στα δύο πρώτα ματς – κάτι που λίγοι μπορούσαν να φανταστούν. Κάτω του μετρίου και η Σλόβαν Μπρατισλάβας και όχι γιατί δέχτηκε τέσσερα γκολ από την Μάντσεστερ Σίτι στην έδρα της: αυτό μπορεί να συμβεί στον καθένα, αλλά οι Σλοβάκοι είναι εντελώς άχρωμοι. Μέτριος, αν όχι και απογοητευτικός και ο Ερυθρός Αστέρας. Στο Μιλάνο από την Ίντερ, σε μια βραδιά μάλιστα που ο Σιμόνε Ιντζάκι έκανε μεγάλο rotation, ο πρωταθλητής Σερβίας έχασε με κάτω τα χέρια κάνοντας μία εμφάνιση χειρότερη από αυτή που είδαμε στην πρεμιέρα απέναντι στην Μπενφικα. Τουλάχιστον αντέδρασαν η Μπριζ, που κέρδισε την Γκράτς με 1-0 (με σκόρερ και MVP τον Χρήστο Τζόλη) και η Ντινάμο Ζάγκρεπ, που ενώ στην πρεμιέρα είχε δεχτεί 9 γκολ από την Μπάγερν, χθες έφτασε ένα λεπτό κι ένα (σε βάρος της πέναλτι μακριά) από το να κερδίσει την Μονακό που σώθηκε στο φινάλε φεύγοντας με μια ισοπαλία (2-2) που δεν άξιζε.   

Το αγγλικό 4Χ4

Πάμε τώρα στα ευχάριστα. Οι Αγγλοι έγιναν οι πρώτοι που είδαν όλους τους εκπροσώπους τους να κερδίζουν, απόδειξη ότι οι αγγλικές ομάδες μοιάζουν κομμάτι σοβαρότερες από πέρσι. Η Σίτυ κέρδισε στην Μπρατισλάβα περπατώντας και την επίδειξη δύναμης αυτή ο Πεπ Γκουαρντιόλα την είχε ανάγκη διότι η ομάδα του από τότε που ξεκίνησε στην Αγγλία το πειθαρχικό δικαστήριο για τις παραβάσεις του Financial Fair Play δεν είχε νίκη ούτε στην Premier League ούτε στην Ευρώπη - μπορεί βέβαια αυτό να είναι τυχαίο. Η πρώτη ευρωπαΐκή παρουσία της Σίτυ χωρίς τον αναντικατάστατο κατά δήλωσή του προπονητή της Ρόντρι ήταν εξαιρετική, αλλά το εμπόδιο ήταν πολύ χαμηλό. Η Αρσεναλ και η Αστον Βίλα ήταν οι αγγλικές ομάδες με τους  δυσκολότερους αντιπάλους  και τα κατάφεραν και οι δυο. Η Αρσεναλ είχε απέναντί της την Παρί Σεν Ζερμέν που δεν κρύβει τις φιλοδοξίες της παρά την φυγή του ΕμΠαπέ: την κέρδισε όσο εύκολα δείχνει το τελικό 2-0 κάνοντας πρώτα από όλα εξαιρετική δουλειά στην άμυνα. Ο κόουτς Λουίς Ενρίκε θύμωσε πάρα πολύ με την εμφάνιση των παικτών της Παρί και τσακώθηκε με τους Γάλλους δημοσιογράφους μετά τη λήξη του αγώνα. Όχι τυχαία. Από όλους τους προπονητές των μεγάλων ομάδων αυτός είναι ο πιο στρεσαρισμένος και το γιατί είναι εύκολο να το καταλάβει κανείς: μετά την θριαμβευτική χρόνια του με την Μπαρτσελόνα το 2015 ο Eνρίκε έχει ανάγκη να κάνει μία διεθνή επιτυχία διότι θυμίσω ότι έχει αποτύχει και στον πάγκο της Εθνικής Ισπανίας. Την συνηθισμένη ευρωπαΐκή της αξιοπιστία έδειξε και η Λίβερπουλ κερδίζοντας την πρωτάρα Μπολόνια στο Ανφιλντ: προηγήθηκε γρήγορα με τον Μακ Αλιστερ, η ομάδα του Ιταλιάνο το πάλεψε, αλλά ένα φανταστικό γκολ του Σάλαχ στην επανάληψη έβαλε τέλος στα όνειρα των φιλοξενούμενων να κάνουν αποτέλεσμα. Όμως η αγγλική ομάδα που έκανε την πιο σπουδαία και σημαντική νίκη ήταν η Αστον Βίλα που κέρδισε την Μπάγερν Μονάχου με 1-0 χάρη σε ένα γκολ του Κολομβιανού Ντουράν που μπαίνει αλλαγή και σκοράρει πάντα! Το παιχνίδι που στους παλιότερους ξύπνησε μνήμες αφού ήταν τελικός του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1983 - μάλιστα τότε η Βίλα είχε κερδίσει το κύπελλο έχοντας απολύσει τον προπονητή της Ντον Σάντερς τρεις μήνα πριν την διεξαγωγή του εξαιτίας ενός καβγά με τον παρεμβατικό τότε ιδιοκτήτη της ομάδας. Οι παίκτες της Βίλα αυτά αποκλείεται να τα ξέρουν, αλλά δεν έχει σημασία: σημασία έχει ότι έπαιξαν άμυνα με την ψυχή τους, «χτύπησαν» τον Οπαμαεκάνο, είδαν τον Ντουράν να εκμεταλλεύεται το βίτσιο του Νόιερ να παίζει μακριά από την περιοχή και κέρδισαν και γιατί ο τερματοφύλακας Μαρτίνεθ είναι ένας πρωταθλητής κόσμου. Και γιατί ο Εμερι ξέρει τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.

Γερμανία – Ιταλία 1-1

Το πρόγραμμα είχε δυο ιταλογερμανικές μάχες. Οι Γερμανοί κέρδισαν την πρώτη την Τρίτη όταν η Μπάγερ Λεβερκούζεν λύγισε την Μίλαν κερδίζοντας με 1-0 κι αποδεικνύοντας ότι μπορεί να κερδίσει παιχνίδια απλά γιατί δεν θα δεχτεί γκολ. Ο υπό συζήτηση στο Μιλάνο κόουτς Φονσέκα ισχυρίζεται ότι υπήρχε ένα πέναλτι που δεν δόθηκε στην Μίλαν και ότι η ομάδα του έκανε την καλύτερη εμφάνιση επί των ημερών του, αλλά με δύο ήττες στα πρώτα δύο ματς οι Ροσονέρι έχουν μπροστά τους ένα Γολγοθά. Οι Ιταλοί απάντησαν την Τετάρτη με την εντυπωσιακή νίκη της Γιουβέντους στη Λειψία. Η Κυρία έμεινε με δέκα χάνοντας το τερματοφύλακά της Γκρεγκόριο, βρέθηκε δυο φορές πίσω στο σκορ, αλλά με μπροστάρη τον Βλάχοβιτς και με τις αλλαγές του Μότα πήρε μια νίκη που σίγουρα στην Ιταλία πανηγυρίστηκε πολύ αφού είναι το είδος της νίκης που οι Ιταλοί θέλουν να βλέπουν από τις ομάδες τους κόντρα σε Γερμανούς. Μιλώντας για Γερμανούς είναι εντυπωσιακό  το ξεκίνημα της περσινής φιναλίστ Μπορούσια Ντόρντμουντ που μετά την Μπριζ διέλυσε και την Σέλτικ με το επιβλητικό 7-1 και είναι μόνη πρώτη. Κοντά στη νίκη έφτασε και Στουτγάρδη: το τελικό 1-1 με την Σπάρτα Πράγας την αδικεί, αν και οι Τσέχοι είναι σκληρά καρύδια και το δείχνουν.

Γίνεται σχεδόν απίθανο

Κάποιοι που στην πρεμιέρα δεν είχαν κάνει τα ματς που ήθελαν την δεύτερη αγωνιστική τα κατάφεραν καλύτερα. Η κάτοχος του Europa League Αταλάντα συνέτριψε την Σαχτάρ με 0-3. Με δεδομένο ότι και η Ντιναμο Κιέβου έχασε με ένα αντίστοιχο σκορ από τη Λάτσιο στο Europa League γίνεται κατανοητό ότι η υποχρεωτική εξορία των Ουκρανών από τη χώρα τους αρχίζει να κάνει πολύ δύσκολη την προσπάθειά τους όχι να διακριθούν, αλλά να σταθούν αξιοπρεπώς σε τόσο δύσκολες διοργανώσεις. Κατάφερε και κέρδισε και η Φέγενορντ και μάλιστα εκτός έδρας την Τζιρόνα. Δεν έχει πια τον προπονητή της, γιατί ο Σλοτ δουλεύει στην Λίβερπουλ, δεν έχει τον κανονιέρη της γιατί ο σπουδαίος Χιμένεθ είναι τραυματίας, αλλά τουλάχιστον αντέδρασε κερδίζοντας με το ολλανδικό 2-3, πράγμα που δεν κατάφερε η PSV. Φαινόταν ότι μπορεί να λυγίσει την φορμαρισμένη Σπόρτινγκ Λισαβόνας, αλλά τελείωσε το ματς υποφέροντας: το τελικό 1-1 δεν είναι άδικο – οι Πορτογάλοι θα μπορούσαν και να κερδίσουν.

Το κραχ της Μαδρίτης

Τα μάτια πολλών ήταν στις δύο ομάδες της Μαδρίτης που αναμένεται να είναι και φέτος πρωταγωνίστριες. Είχαν δύσκολους για τα δεδομένα της εποχής αντιπάλους. Η πρωταθλήτρια Ρεάλ Μαδρίτης έπαιξε με την Λιλ, ενώ η Ατλέτικο ταξίδεψε στη Λισαβόνα για να αγωνιστεί με την Μπενφίκα: οι δύο γνωρίζονται πολύ καλά. Εχασαν και οι δυο κι αυτό δεν ξέρω αν έχει ξανασυμβεί ποτέ το ίδιο βράδυ στο Τσάμπιονς λιγκ. Ο Αντσελότι κράτησε αρχικά στον πάγκο τους ΕμΠαπέ και Ροντρίγκο και ξεκίνησε τον πιτσιρικά Εντρικ που ήταν πολύ νευρικός ενώ δεν είχε τον Κουρτουά που τον έσωσε στο ματς με την Στουτγάρδη. Όταν είδε τους γηπεδούχους να προηγούνται με 1-0 (με πέναλτι του Νταβίντ στη λήξη του ημιχρόνου) ο Ιταλός έριξε στο ματς τους ΕμΠαπέ και Μόντριτς: ο Κροάτης βοήθησε πιο πολύ από τον Γάλλο αλλά από την Ρεάλ λείπει πολύ ο Κρός και δεν υπάρχει ο περσινός Μπέλιγχαμ – η ήττα της ήρθε σχετικά εύκολα.  Η Ατλέτικο από την άλλη γνώρισε ένα διασυρμό. Βρέθηκε πίσω στο σκορ στο 13΄από γκολ του Ακτούρκογλου, έχασε κάθε ελπίδα όταν στο 50΄με πέναλτι ο Ντι Μαρία έκανε το 2-0 και ο Μπα και ο Κόλκτσου την έκαναν να υποφέρει ανεβάζοντας το δείκτη του σκορ στο 4-0 σε ένα ματς που ο Παυλίδης θα μπορούσε να κάνει χατ τρικ!.

Οι μεγάλες βραδιές

Δεν είχαμε μεγάλες εμφανίσεις αστεριών: οι νίκες των περισσότερων ομάδων ήρθαν μέσα από ομαδική δουλειά. Ο Χάλαντ σκόραρε σε ένα τελειωμένο ματς. Ο ΕμΠαπέ μπήκε στο 60΄αλλά δεν φάνηκε. Η γνώριμη στον ίδιο ατμόσφαιρα του Βίλα Παρκ Κέιν δεν έκανε καλό στον Χάρι Κέιν. Ηταν αναμφίβολα η βραδιά του Βλάχοβιτς, που φέτος δικαιολογεί τα περσινά καλά λόγια, η βραδιά του αγέραστου Ντι Μαρία, η βραδιά του δωδέκατου παίκτη Ντουράν, η βραδιά του Χρήστου Τζόλη. Αυτή που δεν θα ξεχάσει ποτέ στην ζωή του.