Μέσα στη φασαρία που ξέσπασε μετά την δολοφονική επίθεση στον δήμαρχο Θεσσαλονίκης κ. Γιάννη Μπουτάρη, πέρασε στα ψιλά μια δήλωση του Γενικού Γραμματέα Αθλητισμού κ. Ιούλιου Συναδινού. Τι είπε ο Συναδινός; Χωρίς να πει ονόματα, (μη θυμώσει και κανένας…), υποστήριξε ότι αυτοί που χτύπησαν τον Μπουτάρη ανήκουν σε συνδέσμους οπαδών ποδοσφαιρικής ομάδας της Θεσσαλονίκης και παρακολουθούν και μαθήματα πολεμικών τεχνών σε συγκεκριμένες σχολές – το δεύτερο είναι απλό να το καταλάβει κάποιος παρακολουθώντας το βίντεο. Δεν είναι η πρώτη φορά που λέγεται ότι υπάρχουν συνδέσεις ανάμεσα σε οπαδούς των ομάδων και νεολαιίστικες πολιτικές οργανώσεις – δεν θα μπορούσε να συμβαίνει και διαφορετικά. αφού ποδοσφαιρικοί σύνδεσμοι και οργανώσεις  αλιεύουν στελέχη από το ίδιο περίπου κοινό. Οι δε ιδιότητες μπορεί να είναι μια χαρά συμβατές: το να υποστηρίζεις μια ποδοσφαιρική ομάδα, δεν σε αποκλείει από το να είσαι πολιτικά ενταγμένος κάπου. Με βάση την παρατήρηση του ΓΓΑ λέω ότι δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η επίθεση στο Μπουτάρη, αλλά και η επιδρομή του Ρουβίκωνα  στο Συμβούλιο της Επικρατείας και οι απειλές στον Κυριάκο Μητσοτάκη, ακολουθούν χρονικά το μεγάλο χουλιγκάνικο πανηγύρι που ονομάστηκε τελικός του κυπέλλου Ελλάδος.

Ο φόβος του Κράτους

Είναι παραλογισμός να πιστεύεις πως μπορεί ξαφνικά να έχεις μια κοινωνία χωρίς βία, όταν έχει προηγηθεί μια ολόκληρη δεκαετία που η βία προβλήθηκε ως τρόπος πολιτικής παρέμβασης, ενδεδειγμένος και αποτελεσματικός. Τα κρούσματα βίας πληθαίνουν σε δύο περιπτώσεις. Είναι νομίζω φανερό ότι πληθαίνουν όταν υπάρχουν οργανωμένες δράσεις κοινωνικής και πολιτικής αντίδρασης – πορείες, συλλαλητήρια κτλ. Και είναι λιγότερο φανερό ότι πληθαίνουν όταν, όποιος έχει όρεξη για μπάχαλο, καταλαβαίνει ότι μπορεί να κάνει ό,τι θέλει ατιμώρητος – νομίζω ότι αυτό τον καιρό συμβαίνει το δεύτερο. Ο τελικός του κυπέλλου ήταν η απόδειξη του φόβου του Κράτους να επιβάλει την τάξη, είτε προληπτικά, είτε τιμωρώντας. Η επικοινωνιακή δύναμη του ποδοσφαίρου παραμένει τεράστια. Τα παιδιά πήραν το μήνυμα.

Τώρα που πέρασαν οι μέρες μπορεί κανείς να δει πιο ψύχραιμα τις μικρές λεπτομέρειες του τελικού του ΟΑΚΑ και να καταλάβει το μήνυμα που αυτός έστειλε. Δυο μέρες διάφορες διμοιρίες κάφρων παίζανε ξύλο στην Αθήνα μεταξύ τους ή με την αστυνομία. Την Παρασκευή, πριν τον τελικό, είχαμε τρεις φορές επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας: δεν υπήρξε ούτε μια σύλληψη. Το Σάββατο τη μέρα του τελικού, πέντε χιλιάδες αστυνομικοί κινητοποιήθηκαν, όχι για να επιβάλουν την τάξη, αλλά για να λειτουργήσουν πιο πολύ ως μπαμπούλας: όλο το σχέδιο ήταν απλά να φαίνεται ότι αστυνομία υπάρχει. Οι χούλιγκαν των δυο ομάδων, μολονότι  μάλιστα είχαν και ονομαστικά εισιτήρια, έκαναν ζημιές στο ΟΑΚΑ, έκαψαν αυτοκίνητα, συγκρούστηκαν με την αστυνομία, πέταξαν φωτοβολίδες στον αγωνιστικό χώρο κι έφυγαν σαν κύριοι.  Οι διευθυντές της αστυνομίας στις εκθέσεις τους δεν έγραψαν απολύτως τίποτα παρά μόνο γενικότητες – από τους παρατηρητές της ΕΠΟ δεν περίμενα το παραμικρό: ήταν τρία ανθρωπάκια που στη σκέψη ότι μπορεί να δυσαρεστήσουν τον Μελισσανίδη ή τον Σαββίδη λιποθυμούν. Το πλέον αστείο της υπόθεσης είναι οι περίφημες συλλήψεις που ανακοινώθηκε ότι έγιναν.

Συλλήψεις για σάντουιτς

Ισως το ακούσατε κι εσείς ότι κατά την διάρκεια του τελικού του κυπέλλου Ελλάδος έγιναν 14 συλλήψεις – ο αριθμός δεν είναι μεγάλος, σε σχέση με ό,τι έγινε, αλλά δεν είναι και μικρός αν σκεφτείς ότι μιλάμε για αγώνα ποδοσφαίρου και όχι για διαδήλωση των καιρό του αντιμνημονιακού αγώνα. Είναι προτιμότερο να σταθείς στο νούμερο και να νομίζεις ότι κάτι έγινε, παρά να διαβάσεις τις εκθέσεις και να ανακαλύψεις τι γράφουν. Αν κάνεις το λάθος να διαβάσεις τους λόγους των συλλήψεων, δεν μπορεί παρά ν αρχίσεις να γελάς. Μπορεί και από τα νεύρα σου.

Ενας από τους δεκατέσσερις συλληφθέντες κατηγορείται για κατοχή κροτίδας, (στρακαστρούκας δηλαδή…) ενώ στο γήπεδο μπήκαν φωτοβολίδες, που μπορούσαν να κάψουν άνθρωπο και τουλάχιστον τρεις έπεσαν και στον αγωνιστικό χώρο.  Δυο συλληφθέντες κατηγορούνται για κλοπές σάντουιτς και αναψυκτικών από το κυλικείο του σταδίου! Πέντε για κατοχή μικροποσοτήτων ναρκωτικών, που βρέθηκαν στους ελέγχους που έγιναν από αστυνομικούς – πρέπει να ήταν οι μόνοι, που την πάτησαν δεδομένο ότι υπάρχει ένα πλήθος από καταγγελίες ποδοσφαιρόφιλων, που πήγαν στο γήπεδο και ορκίζονται ότι δεν τους έψαξε κανείς! Οι συλληφθέντες για επεισόδια ήταν τελικά όλοι κι όλοι έξι! Πρόκειται για άτομα που συνελήφθησαν στο τέλος του αγώνα, όταν οπαδοί της ΑΕΚ βγήκαν από τις θύρες 3 και 7 του ΟΑΚΑ και επιτέθηκαν στις αστυνομικές δυνάμεις, με φωτοβολίδες, σπασμένες καρέκλες και ό,τι άλλο βρήκαν. Οι αστυνομικοί απάντησαν με χρήση χημικών, τους διέλυσαν και στην συνέχεια τους καταδίωξαν. Κατά την διάρκεια αυτής της καταδίωξης συνέλαβαν κι αυτούς τους έξι. Για όλα όσα έγιναν πριν την έναρξη του ματς δεν υπήρχε ούτε μια σύλληψη από τον φόβο μην θυμώσουν τα παιδιά! Μετά το ματς όλοι έφυγαν από το γήπεδο συνοδεία αστυνομικών. Και γύρισαν στους κολλητούς τους και τους είπαν ότι άνετα και όποτε γουστάρουν μπορεί να δείρουν το δήμαρχο Θεσσαλονίκης ή να κάψουν την Αθήνα.

Δεν βρέθηκε ούτε ένας

Το ξαναλέω: δεν μπορεί να μην υπάρχει βία. Θα περάσουν χρόνια για να ηρεμίσει η χώρα, αν ηρεμίσει ποτέ. Δυστυχώς υπάρχει ένας κόσμος που τη βία την απολαμβάνει: δείτε αυτούς που χτυπάνε τον Μπουτάρη, παρακολουθείστε όσους δεν κάνουν τίποτα για να τους σταματήσουν, ακούστε όλους όσους την επόμενη αρνούνται να καταδικάσουν το περιστατικό ή χαίρονται και γιατί αυτό έχει συμβεί. Είναι επίσης δεδομένο ότι αρκετοί καμαρώνουν με τους Ρουβίκωνες και τον ακτιβισμό τους, όπως χαίρονται κι όταν ακούν ιστορίες με συνδεσμίτες που έκαψαν αντιπάλους, πλακώθηκαν με την αστυνομία, κατέστρεψαν συνδέσμους αντιπάλων κτλ. Όλα αυτά θα υπάρχουν για καιρό ακόμα. Όμως το αληθινά ανυπόφορο είναι να κάνεις ό,τι κάνεις και να μην πληρώνεις το λογαριασμό.  Στο ΟΑΚΑ π.χ ούτε κάμερες λειτούργησαν, ούτε ταυτοποίηση έγινε μετά το τέλος του ματς, ούτε καν τιμωρήθηκαν οι ομάδες που προμήθευσαν εισιτήρια σε όλους αυτούς που τα κάνανε λίμπα. Και δεν βρέθηκε και ούτε ένας βουλευτής της αντιπολίτευσης να ρωτήσει τον Κοντονή, τον Βασιλειάδη, τον Τόσκα πως όλα αυτά τα επέτρεψαν – συμπεριλαμβανομένων και των εκθέσεων της αστυνομίας και των γελοίων παρατηρητών.

Σήμερα απορούν για το θράσος όσων χτύπησαν τον Μπουτάρη – τους καταγγέλλουν κιόλας. Αφού, οι υποκριτές, τους όπλισαν τα χέρια…