Βλέποντας το τρομερό παιγνίδι του Μουσταφά Φαλ στο πρώτο δεκάλεπτο του πρώτου τελικού ανάμεσα στον Ολυμπιακό και στον Παναθηναϊκό στο πρωτάθλημα του μπάσκετ, αναρωτιόμουν ποιος ήταν αυτός που στην Ελλάδα αποκάλεσε τους ψηλούς για πρώτη φορά «δεινόσαυρους». Το πότε αυτό συνέβη είναι μάλλον απλό να το βρεις: συνέβη σίγουρα στο ξεκίνημα της δεκαετίας του ’90 και μετά την επιτυχία του σπιλμπερμπικού «Τζουράσικ Παρκ».

Φίλιππας Συρίγος μάλλον

Οι μικροί είναι δύσκολο να το καταλάβουν και οι μεγάλοι δεν το πολυθυμούνται, αλλά όταν η ταινία του Σπίλμπεργκ προβλήθηκε δεν έκανε απλώς επιτυχία, αλλά προκάλεσε ένα μαζικό ενδιαφέρον για τους δεινόσαυρους που ανάλογο δεν είχε ζήσει η ανθρωπότητα. Τα παιδιά αγόραζαν κουκλάκια δεινόσαυρους και μάθαιναν για αυτούς τα πάντα, τα t shirt γέμισαν με δαύτους, οι ειδικές εκθέσεις, με βάση την εικόνα, έγιναν προορισμοί για μαθητικές (και όχι μόνο) εκδρομές, οι αναφορές σε «δεινόσαυρους» ήταν συνεχείς ακόμα και στην πολιτική – στο μπάσκετ δεν θα μπορούσαν να λείπουν. Αν και το «δεινόσαυρος», ως χαρακτηρισμός του ψηλού, ακούγεται πιο πολύ σαν φράση του Βασίλη Σκούντη, μάλλον την πρωτοχρησιμοποίησε ο Φίλιππας Συρίγος. Τείνω στο δεύτερο γιατί ο Συρίγος απλοποιούσε, ενώ ο Βασίλης, αν την χρησιμοποιούσε πρώτοςμ θα είχε προσδιορίσει και το είδος του δεινόσαυρου, καθώς όλοι δεν είναι ίδιοι, όπως δεν είναι ίδιοι και οι ψηλοί.

Ο Φαλ και ο Χασάν Μάρτιν κι ο Ζαν Σαρλ πχ ανήκουν σε τρία εντελώς διαφορετικά είδη. Ο Χασάν Μάρτιν είναι κλασσικός ράπτορας,velociraptor. Δεν είναι ογκώδης, αλλά είναι πολύ γρήγορος και στη μέρα του μπορεί να σε κατασπαράξει. Επίσης δεν καταλαβαίνει τίποτα, μπορεί να τα βάλει με άλλους πιο ογκώδεις και μπορεί να μάχεται διαρκώς – ζει για αυτό. Ο Ζαν Σαρλ αντίθετα είναι Therizinosaurus. Μακρολαίμης και αδύνατος, μυώδης και γρήγορος, αλλά μάλλον χορτοφάγος, δηλαδή άκακος: λέω «μάλλον« γιατί και για τον Therizinosaurus και για τον Λιβιό υπάρχει η ίδια συζήτηση καθώς οι ειδήμονες δεν συμφωνούν αν είναι διακοσμητικός για την περίσταση ή επικίνδυνος για τον αντίπαλο. Το πλέον αξιοπερίεργο όμως είναι ο Φαλ. Που άλλες βραδιές είναι η αυτού εξοχότητα ο σαρκοφάγος Τυρανόσαυρος Rex κι άλλες (ευτυχώς για τον Ολυμπιακό πολύ λίγες φέτος) είναι ο Dreadnoughtus, δηλαδή εκείνο το θεόρατο πλάσμα που σε ψαρώνει όταν το βλέπεις, αλλά τρώει χορταράκια και κάνει γκριμάτσες. Χθες ο Φαλ ήταν Τ- Rex. Και το ματς του Ολυμπιακού με τον ΠΑΟ χάρη σε αυτόν τελείωσε στο πρώτο δεκάλεπτο.

Ο τρόμος στη ρακέτα

Η στατιστική του Φαλ είναι λαμπρή, αλλά δεν παρόλα αυτά δεν αποτυπώνει την συνολική επίδραση του στο ματς. Ο Φαλ έχει πετύχει 12 πόντους (με μεγάλο ποσοστό ευστοχίας) έχει 10 ριμπάουντ, έχει δώσει 2 ασίστ κι έχει μείνει στο παρκέ 23 λεπτά. Αλλά όλα αυτά δεν σημαίνουν σχεδόν τίποτα. Όπως ακριβώς ο T Rex ο Φαλ στο πρώτο δεκάλεπτο σπέρνει τον πανικό απλά γιατί υπάρχει. Ο καλός και φορμαρισμένος Παπαγιάννης για να τον αποφύγει, όταν παίρνει τη μπάλα στη ρακέτα, φεύγει διαρκώς στο πλάι και συνήθως αριστερά, όπου είναι τελείως ακίνδυνος. Οταν κάποια στιγμή στο δεύτερο ημίχρονο θα τον νικήσει με ένα χουκ για πρώτη φορά, νομίζεις ότι θα φωνάξει γκολ και θα τρέξει να αγκαλιάσει τους συμπαίκτες του στον πάγκο. Όταν ο Παπαγιάννης (που είναι φέτος ο σταθερότερος παίκτης του ΠΟΑ και η μεγάλη του ελπίδα να ανακάμψει στο τέλος) δεν μπορεί να τον προβληματίσει, καταλαβαίνει κανείς τι τρόμος διακατέχει τους υπόλοιπους. Ο Φαλ στην άμυνα κάνει τη ρακέτα του Ολυμπιακού απλησίαστη γυρνώντας και κοιτάζοντας ποιόν θα δαγκώσει. Ο Παναθηναϊκός για να αποφύγει το θηρίο που μπορεί να ποδοπατήσει οποιονδήποτε σουτάρει από όπου να ναι και σχεδόν πάντα στη λήξη της επίθεσης. Ο Σπίλμπεργκ, στο πρώτο Τζουράσικ Παρκ, εμφανίζει τον πρώτο δεινόσαυρο σχεδόν με την συμπλήρωση της μισής ώρας και τον επιβλητικό T Rex πολύ πολύ αργότερα: ο Γιώργος Μπαρτζώκας τον δικό του Τυρανόσαυρο τον εμφάνισε αμέσως. Το 21-4 με το οποίο μπαίνει τέλος στο ματς πριν αυτό αρχίσει δεν είναι αποτέλεσμα καταπληκτικών επιθέσεων – ίσα ίσα. Προκύπτει γιατί ο Φαλ τους έχει τρομοκρατήσει όλους και τρομοκρατημένος, δηλαδή χωρίς καθαρό μυαλό, δεν μπορείς να παίξεις μπάσκετ. Ο Παναθηναϊκός εμφανίζεται μόνο όταν αυτός κουράζεται και βγαίνει στο δεύτερο δεκάλεπτο, αλλά είναι τέτοιος ο φόβος που έχει δημιουργήσει που στην επιστροφή του στο παρκέ η άμυνα του ΠΑΟ που επιτρέπει να βάλει δυο καλάθια χωρίς να κάνει απολύτως τίποτα – σαν οι αντίπαλοι να του λένε «τώρα που μας διέλυσες, σε παρακαλούμε να ηρεμήσεις». Το πρώτο του καλάθι στο δεύτερο ημίχρονο είναι ουσιαστικά χωρίς άμυνα, αφού αρκεί μια περιστροφή του για να φύγουν όλοι από το διάβα του και στο δεύτερο ο Οκάρο Γουάιτ για να σώσει μια χαμένη μπάλα του δίνει ασίστ κι αυτός καρφώνει: χωρίς μάλιστα να πει στον Αμερικάνο ένα ευχαριστώ.

Λίγο από όλους

Πέρα από την επιβλητικότητα του Φαλ το ματς είχε λίγα πράγματα. Στον Μπαρτζώκα για να κερδίσει εκτός από την καλή απόδοση του Τ-Rex, έφταναν οι βοήθειες του Παπανικολάου στην άμυνα (εκεί όπου φάνηκε σε ένα ακόμα ντέρμπι η μεγάλη ομοιογένεια του Ολυμπιακού), έφταναν τέσσερα τρίποντα του Σλούκα όλα κατά παραγγελία, έφτανε το καλό αν όχι και εντυπωσιακό επιθετικό παιγνίδι του Βεζένκοφ και η προσήλωση όποιου χρησιμοποιήθηκε πάνω στον Νέντοβιτς – με πρώτο τον Γουόκαπ. Ο ΠΑΟ άφησε όπως αναμενόταν το τρίποντο στον Παπανικολάου, στον ΜακΚίσικ και στον Γουόκαπ αλλά αυτοί δεν εκβίασαν προσπάθειες, ο Μπαρτζώκας από την άλλη ήξερε ότι δεν μπορεί να χάσει από τον Παπαπέτρου και τον Οκάρο Γουάιτ – η προσοχή στην άμυνα ήταν στον Νέντοβιτς, στον Παπαγιάννη και στον Μέικον. Ο κόουτς του Ολυμπιακού θα ανησυχεί (και λογικά) για τον τραυματισμό του ΜακΚίσικ, ο ΠΑΟ πρέπει να ανασυνταχθεί σε χρόνο ρεκόρ και λογικά θα το κάνει: την Τρίτη θα είναι πολύ διαφορετικός. Αυτή τη στιγμή στα ματς των δυο το σερί του Ολυμπιακού είναι στο 5-1 και το γιατί δεν είναι 6-0 οφείλεται σε ένα λάθος δικό του ματς: ο ΠΑΟ ακόμα κι όταν τον κέρδισε απλά τον παρακολουθούσε για 34 λεπτά εξ αποστάσεως. Κάτι θα αλλάξει προσεχώς- θα δούμε τι.       

Στο μεταξύ αν θέλουμε λίγο σασπένς, ας δούμε το Jurassic World – Dominion, που παίζεται στα σινεμά. Xθες είχε Jurassic Φαλ – Dominion. Ως γνωστόν η συνύπαρξη δεινοσαύρων και ανθρώπων είναι δύσκολη για τους ανθρώπους…