Ολοι κοιτούσαν χθες την Τρίπολη. Η ΑΕΚ που ήθελε να δει αν θα μείνει πρώτη, ο Ολυμπιακός που ήθελε να δει αν θα πλησιάσει τον ΠΑΟ και βέβαια κι ο ΠΑΟΚ που κερδίζοντας τον Λεβαδειακό ήθελε να δει ποιον ανάμεσα στον ΠΑΟ και την ΑΕΚ θα κυνηγήσει για να πάρει το πρωτάθλημα. Τελικά όλοι είδαν αυτό που ήλπιζαν: την ήττα του Παναθηναϊκού. Μεταξύ μας, πώς να γλυτώσει ο ΠΑΟ με τέτοιο μάτι;

Ας πούμε δυο κουβέντες και για τα χθεσινά.

Μοιραίος ο Κουρμπέλης

Ο ΠΑΟ και ο Αστέρας προετοιμάστηκαν για να δώσουν ένα σκληρό ματς στην Τρίπολη. Ο Γιοβάνοβιτς εμπιστεύθηκε την φρεσκάδα τον Βαγιαννίδη και Πούχαρτς, επανάφερε τον Σένκεφελντ  δίπλα στον Σάρλια και έπαιξε 4-3-3 με Κουρμπέλη, Πέρεθ, Τσέριν στη μεσαία γραμμή και τον Μπερνάρ αριστερά μπροστά, κοντά στους Σπόραρ και Παλάσιος. Ο Αστέρας, σωστά στημένος από τον Μάντζιο φρόντιζε βασικά να μην αφήσει χώρους – έμοιαζε η μια ομάδα να φοβάται την άλλη μολονότι ο ΠΑΟ είχε διαρκώς τη μπάλα και ως προς τις προθέσεις ήταν πιο επιθετικός. Οταν ξαφνικά στο 33΄ο Κουρμπέλης αντίκρυσε σωστά μια δεύτερη κίτρινη από τον διαιτητή Τζήλο και το ματς άλλαξε. Τον τελευταίο καιρό μιλάμε συχνά για την αδυναμία διαχείρισης της πίεσης του πρωταθλητισμού από την πλευρά των παικτών του ΠΑΟ: ο Κουρμπέλης είναι χαρακτηριστική περίπτωση. Επρεπε να έχει αποβληθεί στο ματς κυπέλλου του ΠΑΟ με τον ΠΑΟΚ, τον γλύτωσε ένας Φινλανδός διαιτητής που είχε έρθει στην Ελλάδα για να πάρει το μεροκάματο, να φάει ένα καλό ψάρι και να φύγει. Ο Κουρμπέλης συνέχισε στην Τρίπολη από εκεί που σταμάτησε στη Λεωφόρο γιατί είναι στρεσαρισμένος – δεν είναι ο μόνος: πριν μια εβδομάδα αποβλήθηκε και ο Σένκεφελντ. Ο ΠΑΟ πλήρωσε την αποβολή του σκληρά: έπρεπε να επαναλάβει το κατόρθωμα του ΟΦΗ στο πρόσφατο μεταξύ τους ματς, που σκόραρε παίζοντας με παίκτη λιγότερο – δεν ήταν καθόλου απλό.

Ο ΠΑΟ με παίκτη λιγότερο μαζεύτηκε λίγο πιο πίσω, έπαιξε κάτι σαν 4-4-1 με τον Τσέριν δίπλα στον Πέρεθ κι ο Αστέρας ήταν υποχρεωμένος πια να παίξει πιο πολύ: το ματς απλοποιήθηκε. Ο ΠΑΟ ίσως είχε τύχη, αν είχε απεναντί του μια ομάδα πιο light – o Αστέρας του Μάντζιου έπαιξε με τα νεύρα του χωρίς ρίσκο: όλοι κατάλαβαν γρήγορα πως όποιος σακόραρε πρώτος θα κέρδιζε. Βρήκε το γκολ ο Αστέρας στο 81’ με ένα σουτ του Μπερτόλιο σε μια φάση που θα παραμείνει μυστήριο αν η μπάλα πέρασε τη γραμμή στη σέντρα του Σίτο – το μόνο που έχω να πω είναι ότι ο διαιτητής Τζήλος δεν μου φάνηκε ιδιαίτερα φιλικός με τον ΠΑΟ, μπορεί να συμβεί. Ο Παναθηναϊκός είχε μια τίμια αντίδραση κι έχασε δυο ευκαιρίες χάρη στις αλλαγές του Γιοβάνοβιτς – αστόχησαν ο Ιωαννίδης και ο Κλαϊνσχάισλερ. Αλλά δεν είναι πια πρώτος. Και τώρα θα χρειαστεί αρκετή δύναμη για να επιστρέψει.

Προβλεπόμενα αλλά όχι εύκολα   

Λίγο νωρίτερα ο ΠΑΟΚ είχε πάρει μια προβλεπόμενη, πλην όμως πιο δύσκολη από το αναμενόμενο νίκη κόντρα στον Λεβαδειακό, τον οποίο κέρδισε με 3-2. Ο ΠΑΟΚ είχε να δεχτεί δυο γκολ από το ματς με την ΑΕΚ στην ΟΠΑΠ Αρίνα τον περασμένο Οκτώβριο ενώ δυο γκολ στην Τούμπα φέτος είχε δεχτεί μόνο από τον Αστέρα Τρίπολης – κατά σύμπτωση μια εβδομάδα πριν ηττηθεί από την ΑΕΚ. Αν αυτό συνέβη χθες δεν είναι γιατί οι κυνηγοί του Γιάσμικο Βέλιτς πετούσαν φλόγες αλλά γιατί έλειπε ο καλύτερος κεντρικός αμυντικός του πρωταθλήματος, δηλαδή ο Ινγκι Ινγκασον.

Στην Ελλάδα έχει δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια μια παράξενη βεβαιότητα ότι υπάρχει κάποιος μαγικός τρόπος οι ομάδες να παίξουν καλή άμυνα χωρίς αμυντικούς που μπορούν να κάνουν την διαφορά. Οποιος αυτά τα πιστεύει ας δει τον χθεσινό ΠΑΟΚ: η διαφορά του από τον ΠΑΟΚ που σε τρία ματς με τον ΠΑΟ δέχτηκε ένα γκολ είναι η απουσία του αμυντικού του ογκόλιθου. Η διαφορά του χθεσινού ΠΑΟΚ με τον ΠΑΟΚ που είδαμε σε τρία ματς με τους Πράσινους είναι η διαφορά του Ινγκασον με τον Κάργα: καλός παίκτης είναι ο Κάργας κι αγαπάει και την ομάδα, αλλά ο ΠΑΟΚ πρέπει να έχει δεχτεί γκολ σε όλα τα ματς που έχει αγωνιστεί βασικός. Δίπλα στον Ινγκασον ο Κουλιεράκης μοιάζει παίκτης έτοιμος για την Εθνική, δίπλα στον Κάργα είναι καλύτερος στην επίθεση από την άμυνα – όχι τυχαία χθες σημείωσε με κοντινή κεφαλιά το γκολ του 3-1 ενώ στην άμυνα κι αυτός ψαχνόταν: ο Λεβαδειακός είχε προϋποθέσεις για να πετύχει κι άλλο γκολ. Ο Λουτσέσκου πήρε το ρίσκο να κρατήσει έξω τον Ινγκανσον για να τον έχει φρέσκο κι ωραίο με τον Ολυμπιακό: ο Ισλανδός είναι πραγματικό βαρόμετρο.   

Μεγαλώνει παιδιά, λέει κουταμάρες

Ο ΠΑΟΚ ευτύχισε να έχει σε καλή μέρα τον Ντάντας που ο Λουτσέκου μεγαλώνει σωστά – ο Πορτογάλος είναι μόλις 22 χρόνων. Ισως μερικές φορές του δίνει λάθος ματς (ήταν πχ απαραίτητος με τον ΟΦΗ), αλλά το βασικό είναι ότι του δείχνει εμπιστοσύνη και τον ενθαρρύνει. Χθες ο μικρόσωμος Πορτογάλος που παραλίγο να σκοράρει με κεφαλιά (!) στο 3ο λεπτό βρήκε δυο υπέροχα γκολ, το πρώτο ολοκληρώνοντας μια υποδειγματική επίθεση και παίρνοντας την ασίστ από τον Νάρεϊ και το δεύτερο με σουτ από το ύψος της περιοχής στις καθυστερήσεις του πρώτου ημιχρόνου. Ο Λουτσέσκου κάνει καλή δουλειά, αλλά αδικεί απερίγραπτα τον εαυτό του  με όλα όσα λέει. Χθες ξαναθυμήθηκε να επιτεθεί στο Κράτος της Αθήνας (!), είπε ότι είναι αρκετό ότι του χουν κλέψει ένα πρωτάθλημα κι ένα κύπελλο και τα είχε με τον διαιτητή για τη φάση του πέναλτι. Πέραν του ότι είναι υποκριτής (το πρόβλημα του με τις ομάδες της Αθήνας είναι τόσο μεγάλο ώστε ήταν πρόπερσι έτοιμος να υπογράψει στην ΑΕΚ…), είναι και φρικτά υπερβολικός διότι κανείς δεν πειράζει τον ΠΑΟΚ: πέρυσι η ομάδα του έκανε ρεκόρ κερδισμένων πέναλτι – ο ΠΑΟΚ είναι και  πανίσχυρος εκτός αγωνιστικού χώρου, δεν είναι ομαδούλα! Πέρυσι δεν τιμωρήθηκε πχ για τις διακοπές και τα επεισόδια στον τελικό του κυπέλλου Ελλάδος – δεν έχει ξαναγίνει. Χθες ο Λουτσέσκου έχει δίκιο να γκρινιάζει για τη φάση του πέναλτι: ο Λουα Λουα πατάει τον Κοτάρσκι. Αλλά διαιτητής ήταν ο Διαμαντόπουλος που σε όποια άλλη χώρα μετά το περσινό ΑΕΚ – Αρης (2-1) θα χε πάει σπίτι – ο τύπος είναι επικίνδυνα συνεπής, αλλά δεν είναι και πρωταγωνιστής σε καμιά συνομωσία σε βάρος του ΠΑΟΚ: σε τελική ανάλυση αν είναι να κάνει λάθος ένας διαιτητής σε ένα παιγνίδι σου το καλύτερο είναι με το Λεβαδειακό στην Τούμπα.    

Φυσικά όλα αυτά τα λέει γιατί δεν ασχολείται μαζί του κανείς: ούτε ο ΠΑΟΚ, ούτε φυσικά οι αρμόδιες αρχές. Κατά τα άλλα στη Θεσσαλονίκη συνεχίζεται η δίκη των δολοφόνων του Αλκη Καμπανού – για το πώς και το από ποιους τα «παιδιά» φανατίζονται δεν λέμε το παραμικρό…

Γύρισε ο τροχός

Τεράστια και η νίκη του Ιωνικού στη Λαμία. Η αλλαγή προπονητή φαίνεται πως κάτι απέδωσε. Ο Μιχάλης Γρηγορίου έφερε την απαραίτητη ψυχραιμία και έχει το Know how μιας σωτηρίας που πλέον μόνο απίθανη δεν είναι. Από τον Ιωνικό δεν λείπουν οι καλοί παίκτες: χρειαζόταν μάλλον ν αλλάξει λίγο η ψυχολογία τους. Χθες ο Ιωνικός άνοιξε το σκορ στο 18΄ (με αυτογκόλ του Μπεχαράνο) και βρήκε στο 45΄το γκολ του 0-2 με τον Βαλεριάνο κι ενώ η Λαμία έχασε τρία γκολ τουλάχιστον! Αν ο Γρηγορίου έφερε και λίγη τύχη ακόμα καλύτερα.