Διαβάζω διάφορα για την Τούμπα – τα περισσότερα υποκριτικά. Δημοσιογράφοι που έχουν κάνει επάγγελμα να παρακινούν τον κόσμο στη βία, χύνουν τώρα τα δάκρια του κροκοδείλου για όσα έγιναν την  Κυριακή το βράδυ - λες και δεν έχουν ξαναγίνει. Ηρεμία παιδιά: έχουν γίνει τα ίδια και χειρότερα.

Τα δυο επιχειρήματα

Υπάρχουν δυο επιχειρήματα με τα οποία πολλοί προσπαθούν να μειώσουν την όποια σοβαρότητα του περιστατικού. Σύμφωνα με το ένα το αντικείμενο χτύπησε τυχαία τον Οσκαρ Γκαρθία, αφού το πέταξε κάποιος για να δημιουργήσει αυτή την ωραία ατμόσφαιρα για την οποία καμάρωναν κάποιοι στα site: λυπάμαι, αλλά δεν ισχύει κι αρκεί να παρατηρήσει κανείς την σκηνή για να το καταλάβει. Το αντικείμενο πέφτει από τα επίσημα, που βρίσκονται πίσω από τον πάγκο του Ολυμπιακού κι όχι από κάποιο «πέταλο». Ερχεται από τα αριστερά προς τα δεξιά και δεν κατευθύνεται προς το γήπεδο, αλλά προς τον προπονητή του Ολυμπιακού, που πάει να καθίσει στον πάγκο του: τίποτα δεν είναι τυχαίο. Το δεύτερο επιχείρημα είναι ότι το συγκεκριμένο αντικείμενο, ένα ρολό χαρτιού ταμειακής μηχανής, δεν μπορεί να είναι λόγος διακοπής. Εδώ υπάρχει όμως ένα ωραίο προηγούμενο: μια διακοπή σε ένα ματς ΠΑΟΚ – Αρης στο μπάσκετ, όταν ένα ανάλογο αντικείμενο χτύπησε το διαιτητή Αναστόπουλο. Τότε το ματς διακόπηκε. Η αλήθεια είναι ότι ο Αρης έκανε ένσταση και την κέρδισε και το ματς ξανάγινε. Μόνο που στο ποδόσφαιρο κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται: ο κανονισμός είναι απλός. Τραυματισμός παίκτη ή προπονητή σημαίνει διακοπή. Και διακοπή σημαίνει τιμωρία του υπευθύνου για την τάξη και στην ασφάλεια του γηπέδου. Αυτό ίσχυσε πέρυσι, όταν τραυματίστηκε από κουτάκι μπύρας ο Βλάνταν Ιβιτς στη Λεωφόρο: ούτε προειδοποιήσεις υπήρξαν, ούτε χρειάστηκε δεύτερο γεγονός για να διακοπεί το ματς.

Ας κάνουμε υπομονή να δούμε τι θα αποφασίσουν φέτος. Αλλά ας μην είμαστε υποκριτές λέγοντας ότι δεν έγινε τίποτα: έγινε ό,τι πέρυσι στη Λεωφόρο.  Αν κάποιος πέρυσι έλεγε ότι κακώς διακόπηκε το ματς εκείνο, μπορεί να ισχυρίζεται ότι κακώς δεν ξεκίνησε το ματς αυτό, αλλιώς ας σωπάσει. Δεν γίνεται να δηλητηριάζουμε τα πάντα και μετά να αναρωτιόμαστε δημόσια για τις επιπτώσεις του δηλητηρίου. Οσοι απέδωσαν τα αίσχη στον Ολυμπιακό (!) υπήρξαν τουλάχιστον λιγότερο υποκριτές. Παράλογοι μπορεί να είναι, αφού ούτε ρολά  μοίρασε ο Ολυμπιακός, ούτε έδωσε πριμ στους επίσημους του ΠΑΟΚ για να τα πετάξουν στον Γκαρθία, αλλά δεν έχουν βάλει το κεφάλι στην άμμο.   

Βροχή από πέτρες

Πάμε παρακάτω. Αν ο ΠΑΟΚ τιμωρηθεί μπορεί να χάσει το πρωτάθλημα κι αυτό πονάει. Ο Γκαρθία και ο Ολυμπιακός μπορούσαν πιθανότατα να μείνουν στο γήπεδο και να υποστούν χειρότερα – δεν θα ήταν η πρώτη φορά. Αλλά γιατί άραγε να το κάνουν; Μήπως ο ΠΑΟΚ θα το εκτιμούσε; Δεν θέλω να ανατρέξω στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου και να θυμηθώ ιστορίες καφρίλας για τις οποίες ο ΠΑΟΚ δεν τιμωρήθηκε με την συναίνεση του Ολυμπιακού: όλα έχουν γίνει και μπορεί κάποιος να τα επικαλείται κατά το δοκούν. Θα μείνω απλά στα πεπραγμένα του ΠΑΟΚ του Ιβάν Σαββίδη και θα θυμίσω το αξέχαστο εκείνο ματς στο κύπελλο, που έγινε με φωτοβολίδες να πέφτουν και ψαροκασέλες να βρίσκονται στον πάγκο του Ολυμπιακού και που τελείωσε με εισβολή οπαδών που πανηγύρισαν κυνηγώντας τους παίκτες του αντιπάλου. Ο Ολυμπιακός τότε συναίνεσε στη διεξαγωγή του ματς και είναι ωραίο να θυμηθούμε την συνέχεια. Μια χρονιά μετά μια σιδερόβεργα έπεσε στον Τσόρι, όταν πήγε να χτυπήσει ένα κόρνερ. Στο μεθεπόμενο ματς ποτήρια έπεσαν στον πάγκο: ένα χτύπησε τον Μάρκο Σίλβα και ο διαιτητής Παππάς δεν διέκοψε το παιγνίδι, με αποτέλεσμα μετά να ζητάει και κάτι πέναλτι ο ΠΑΟΚ και να βρεθεί και παραπονούμενος. Πέρυσι, κι ενώ λίγες μέρες πριν ο Σαββίδης και ο Βαγγέλης Μαρινάκης είχαν συναντηθεί, το πούλμαν του Ολυμπιακού δέχτηκε βροχή από πέτρες μερικές από τις οποίες άνοιξαν τρύπες και χτύπησαν και παίκτες: πάλι ο Ολυμπιακός δεν είπε τίποτα. Και μετά ο ΠΑΟΚ τον έτρεχε στα δικαστήρια για να του πάρει το πρωτάθλημα στα χαρτιά, όπως στα χαρτιά είχε διαλύσει και τον Παναθηναϊκό. Κανείς δεν έχει ξεχάσει βέβαια και το περσινό σόου του Βλάνταν Ιβιτς στο Καραϊσκάκη που ήθελε να πάρει την ομάδα και να φύγει, γιατί δέχτηκε ένα γκολ – το κανε, με τον Γκάρι Ροντρίγκεζ να τον παρακαλάει να σταματήσει.         

Τι έλεγε τότε ο καλός Ιβάν

Εχω ακόμα κρατήσει τις περίφημες δηλώσεις του Σαββίδη μετά από εκείνο το ματς του αίσχους το 2014 – ένα παιγνίδι που, μάρτυρας ο Σοφοκλής Πιλάβιος, γινόταν μάθημα στους παρατηρητές της UEFA ως «παιγνίδι που δεν έπρεπε να αρχίσει ποτέ». Όταν μιλάμε για εταιρείες, ηγεσίες, προέδρους κτλ πρέπει να μπορούμε να διακρίνουμε δυο πράγματα. Το πρώτο είναι εύκολο: είναι το τι κάνουν. Το δεύτερο λίγο πιο δύσκολο: είναι το τι θα ήθελαν να κάνουν αν μπορούσαν. Υπάρχουν οι πράξεις και υπάρχουν και οι προθέσεις. Το μεγαλύτερο πρόβλημα στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν είναι οι πράξεις: αυτές κρίνονται και επικρίνονται. Το αληθινό πρόβλημα είναι οι προθέσεις. Αυτές είναι που μαρτυρούν το αδιέξοδο. Το 2014 ο Σαββίδης θα μπορούσε να δείξει τις καλές του προθέσεις, καταδικάζοντας έστω εκείνες τις ακρότητες.  Ξαναδιαβάστε τι είχε πει: είναι ενδεικτικό του τι ακολούθησε. «Νοιώσαμε ευτυχισμένοι γιατί προκριθήκαμε, ευτυχισμένοι με την έννοια ότι σήμερα αισθάνθηκα ότι ήμασταν μια ομάδα. Παλέψαμε για την αξιοπρέπεια και την τιμή του ΠΑΟΚ. (…). Θέλω να ευχαριστήσω ειλικρινά τους οπαδούς του ΠΑΟΚ (…). Οι παίκτες έπαιξαν για την αξιοπρέπεια του ΠΑΟΚ και ο Θεός δε μας γύρισε την πλάτη. Ο "Δικέφαλος" έπρεπε να "τιμωρήσει" τον Ολυμπιακό γιατί όλοι βλέπετε τις απαράδεκτες συμπεριφορές. (…). Δεν ήταν ωραία πράγματα που έριξαν ψάρια. Μπορεί και ο Ολυμπιακός να τα έριξε. Όταν κατέβηκα και είδα τον πάγκο ήταν καθαρός, αλλά η αλήθεια είναι ότι μύριζε λίγο. Είναι ποδοσφαιριστές και ήρθαν να παίξουν ποδόσφαιρο και όχι μπαλέτο». Αυτά είπε.

Δεν τον κατηγορώ, απλά επισημαίνω τη στάση. Στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν υπήρξε ιστορικά κανένας απολύτως παράγοντας, από το πιο μικρό μέχρι τον μεγαλύτερο, που όταν μιλάει για ποδόσφαιρο να μην ταυτίζει το καλό του ποδοσφαίρου με το καλό της ομάδας του. Ολες οι μεγάλες μας ομάδες έχουν κάνει τα πάντα – και ουδείς αναμάρτητος. Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί, υπάρχουν αυτοί που μπορούν να κάνουν αθλιότητες και αυτοί που περιμένουν την ευκαιρία. Το καλό και το κακό, το ηθικό και το ανήθικο, υπάρχει μόνο στο κεφάλι των οπαδών. Όσο πιο οπαδίστικες γίνονται οι διοικήσεις, τόσο χειρότερα θα γίνονται όλα. Το 2014 είχαμε δει το ποδόσφαιρο που οραματίζεται ο Ιβάν Σαββίδης και οι άνθρωποί του, αυτοί που τότε αηδίαζαν δια μέσου ανακοινώσεων με τον Ολυμπιακό, το σύστημά του κτλ. Μόνο που όλα έχουν ένα κόστος. Όταν ευλογείς κάθε αθλιότητα, η αθλιότητα θα συνεχίζεται. Και θα υπάρχει πάντα κάποιος που θεωρεί χαριτωμένο να πετάξει κάτι στον Γκαρθία. «Για να τιμωρήσει τον Ολυμπιακό», που έλεγε κι ο καλός Ιβάν.

Πολλές παγκόσμιες πρωτοτυπίες

Ο Λουτσέσκου είπε ότι στον Ολυμπιακό φοβήθηκαν γιατί είναι δειλοί: εγώ λέω ότι απλά σταμάτησαν να είναι μαζοχιστές. Θα τιμωρηθεί ο ΠΑΟΚ; Αυτό που ξέρω είναι ότι θα πρόκειται για παγκόσμια πρωτοτυπία να τιμωρηθεί ο Ολυμπιακός γιατί κάποιος χτύπησε τον προπονητή του. Αλλά μην το αποκλείεται κιόλας διότι παγκόσμιες πρωτοτυπίες αυτά τα δυο χρόνια έχουμε δει πολλές. Είδαμε ένα πρωτάθλημα να μην ξεκινάει, λόγω φόβου για βία στα γήπεδα το κατακαλόκαιρο. Είδαμε ένα τελικό Κυπέλλου να μην γίνεται μέχρι να μπουν από τους Υφυπουργούς οι κατάλληλοι διαιτητές. Είδαμε την αστυνομία των Ιωαννίνων να ξεχνά μια έκθεση για επεισόδια και να μην καταγράφει τις καταστροφές στο γήπεδο. Είδαμε την αστυνομία στο Καραϊσκάκη να επιτίθεται στους ανθρώπους του πάγκου του Ολυμπιακού. Είδαμε τον Κύζα να υποβιβάζεται στη Β΄ Εθνική παραμένοντας διεθνής διαιτητής – μόνος του έφυγε. Είδαμε πρωθυπουργούς να φωτογραφίζονται με τη φανέλα του ΠΑΟΚ. Είδαμε τον Σαββίδη να δηλώνει ότι στην ΕΠΟ θα βάλει ένα δικό του, δηλαδή τον Γραμμένο. Είδαμε ένα τελικό κυπέλλου με μαχαιροβγάλτες. Είδαμε να τοποθετούνται στην ΕΠΟ επιτηρητές με βασικό προσόν ότι μιλάνε ρωσικά. Είδαμε ένα Υφυπουργό να λέει «σταματάνε οι μετακινήσεις για να μην τιμωρηθεί καμιά ομάδα». Είδαμε συνεδριάσεις της ΕΠΟ στο Μακεδονία Παλλάς. Είδαμε τον Θωμά να κόβει πίτες αγκαλιά με την εξυγίανση. Είδαμε και θα δούμε και άλλα πολλά: για αυτό δεν αποκλείω ακόμα και τιμωρία του Ολυμπιακού.

Ποδόσφαιρο βέβαια δεν έχουμε δει αυτά τα δυο χρόνια. Αλλά ποιος νοιάζεται…