Την τρίτη αγωνιστική των play off ο ΠΑΟΚ βρέθηκε εκτός μάχης πρωταθλήματος. Την τέταρτη ξέμεινε με αυτό που λέμε «μαθηματικές ελπίδες» ο Ολυμπιακός μετά την πρώτη ήττα μετά τον Οκτώβριο και μεγάλωσαν τα όνειρα του ΠΑΟ να γίνει πρωταθλητής, μετά την πρώτη του νίκη σε ντέρμπι επίσης από τον Οκτώβριο. Η ΑΕΚ κέρδισε τον Αρη πιο δύσκολα από όσο προβλεπόταν. Αλλά δεν κατάφερε να μείνει μόνη πρώτη διότι ο Παναθηναϊκός δείχνοντας πόσο σκληρός και ανθεκτικός είναι κέρδισε τον Ολυμπιακό για πρώτη φορά φέτος και τον έστειλε στο -6 από την κορυφή. Το πρωτάθλημα παραμένει μια μάχη για δύο γιατί ο ΠΑΟ πέρασε με άριστα μια δοκιμασία. Γνωρίζοντας πως έχει μπροστά του κι άλλες πολλές.  

Ο ΠΑΟ έχει πίστη και μέθοδο

Υποτίθεται πως έπρεπε να γίνει στη Λεωφόρο ένα από τα πιο ισορροπημένα ματς των τελευταίων ετών. Ο ΠΑΟ για τη μάχη αυτή εμφανίστηκε πανέτοιμος, ο Ολυμπιακός δεν κατέβηκε στο γήπεδο. Η νίκη του Παναθηναϊκού δεν ήταν απλώς δίκαιη, ήταν και εύκολη. Όλα κρίθηκαν στο πρώτο ημίχρονο και μέσα σε επτά λεπτά όταν ο Παναθηναϊκός εκμεταλλεύτηκε δύο δώρα του Ολυμπιακού για να κάνει καλό Πάσχα. Στο 29’ ο Παπασταθόπουλος προσπάθησε να γυρίσει την μπάλα στον Πασχαλάκη, αλλά την έστρωσε(με το εξωτερικό!) στον Σπόραρ που σκόραρε. Λίγο αργότερα ο Ελ Αραμπι άθελά του, μετά από εκτέλεση κόρνερ, έδωσε στον Παναθηναϊκό το προβάδισμα των δύο γκολ. Ο Ολυμπιακός είχε μια μεγάλη ευκαιρία στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου να μειώσει και να επιστρέψει στο ματς, αλλά ο Μπρινιόλι μπλόκαρε την εξ επαφής κεφαλιά του Μασούρα. Στο δεύτερο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός κοντρόλαρε το παιχνίδι χωρίς να επιδιώξει σοβαρά να διευρύνει το σκορ. Ο Ολυμπιακός προσπάθησε να βρει το γκολ που θα του έδινε κάποιες ελπίδες, αλλά ήταν φλύαρος και απείλησε ελάχιστα: μια κεφαλιά του Κώστα Φορτούνη και ένα «σουτ – σπόντα» του Μπιέλ ήταν όλοι κι όλοι οι κίνδυνοι που δημιούργησε. Γιατί υπήρξε αυτή εικόνα; Γιατί ο Παναθηναϊκός κατέθεσε στο γήπεδο τις αρετές του δηλαδή την συγκέντρωση του, την πίστη του στο σκοπό και την μεθοδικότητα του. Ενώ ο Ολυμπιακός μας θύμισε απλά ότι στα μετόπισθεν είναι δεδομένα τα λάθη του, που επαναλαμβάνονται διαρκώς από το περσινό καλοκαίρι χωρίς να προβληματίζουν. Ο ΠΑΟ τρέχει οκτώ παιχνίδια χωρίς να δεχτεί γκολ. Κανείς δεν θα μπορούσε ποτέ να πιστέψει ότι ο Ολυμπιακός θα έκανα κάτι τέτοιο. Ετσι εξηγείται και η διαφορά τους στην βαθμολογία.

Ο ΠΑΟ είχε τρία χαφ (τον Πέρεθ, τον Τσέριν και τον Κουρμπέλη) που κάλυψαν σωστά το γήπεδο κι ο Γιοβάνοβιτς με το τρικ με τον Μπερνάρ να γίνεται τέταρτος μέσος έδωσε στην ομάδα του τη δυνατότητα να παίζει σε όλο το ματς με ένα μέσο παραπάνω. Κατά τα άλλα ο ΠΑΟ απλά έψαχνε τον Σπόραρ (ποντάροντας στο λάθος κάποιου στόπερ του Ολυμπιακού – λάθος που έχει γίνει φέτος σε όλα τα δύσκολα ματς του πρωταθλητή, απλά η είδηση είναι πως χθες το έκανε ο Παπασταθόπουλος), αλλά και τον Παλάσιος που έπαιξε σε όλο το ματς ένας εναντίον ενός με τον ακάλυπτο και μόνο Ρέαπτσουκ. Ο Γιοβάνοβιτς είδε τον Πέρεθ να περνά το πιο ξεκούραστο βράδυ της χρονιάς του αφού στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού δεν υπήρχε ο Μπιέλ κι ο Μπακαμπού για να τον πιέσουν όπως στα προηγούμενα αντίστοιχα ματς, αλλά ο Χάμες που παίζει όσο παίζει μόνο με τη μπάλα στα πόδια.

Ο Ολυμπιακός παρουσιάστηκε αγνώριστος σε σχέση με το ματς με τον ΠΑΟΚ διότι δεν είχε ούτε καν την ίδια ενδεκάδα. Ο Ανιγκό κατηγορείται γιατί είχε την έμπνευση να αρχίσει το ματς με τους επιθετικούς που τελείωσε το παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ γιατί δηλαδή προτίμησε τον Ελ Αραμπί αντί του Μπακαμπού πού την Τετάρτη είχε κάνει το καλύτερο το παιχνίδι στην Ελλάδα, τον Μασούρα αντί του Μπιέλ και φυσικά τον Χάμες αντί του Βαλμπουενά. Ο ίδιος είπε ότι ο Μπακαμπού επικαλέστηκε ενοχλήσεις και για αυτό δεν ξεκίνησε – όπως και να έχει προέκυψε μία ομάδα που περπατούσε, με ακραίους κυνηγούς (;) που δεν γυρνούσαν ποτέ, με μεσοκυνηγούς που έψαχναν την προσωπική ενέργεια και δεν συνεργάστηκαν πάρα ελάχιστα και δυο μέσους (τον Χουάνκ και τον Εμβιλά) που έπρεπε να καλύπτουν τους πλάγιους μπακ, να γεμίζουν το χώρο μπροστά στα στόπερ και να μοιράζουν και τη μπάλα! Όταν ο Ολυμπιακός δεν έχει καν μια επίθεση, που να μοιάζει έστω επικίνδυνη δεν έχει τύχη. Η άμυνά του θα κάνει πάντα τα δώρα που οι αντίπαλοι περιμένουν – θα γράψω αναλυτικά για αυτό κι ας μην το καταλαβαίνει κανείς.  

Η ΑΕΚ δύσκολα

Στη σκιά των όσων κωμικών έγιναν το πρωί της Κυριακής με την αιφνίδια αντικατάσταση του Πολωνού διαιτητή Πάβελ Ρατσκόβσκι από τον Αριστοτέλη Διαμαντόπουλο και τους συνεργάτες του, η ΑΕΚ και ο Άρης έπαιξαν ένα ωραίο παιχνίδι στην ΟPAP Aρένα, το οποίο κέρδισε η πρωτοπόρος πιο δύσκολα από όσο δείχνει το τελικό 3-1 που διαμορφώθηκε στις καθυστερήσεις. Η ΑΕΚ ξεκίνησε ορμητικά, έκανε κατοχή της μπάλας και πρέσαρε, αλλά και ο Άρης ήταν μετά από καιρό προετοιμασμένος να σπάει τις παγίδες και κυρίως επιθετικά οργανωμένος με τον Πάλμα και τον Ιτούρμπε να κάνουν σπουδαία δουλειά. Μέτρησε πιθανότατα και ότι οι κυνηγοί του Άρη είχαν απέναντι τους την περσινή άμυνα της ΑΕΚ καθώς αγωνίστηκαν μαζί ο Ρότα, ο Χατζησαφί κι ο Τζαβέλλας.

Η ΑΕΚ άνοιξε το σκορ με ένα πέναλτι γκολ του Λιβάι Γκαρσία, όμως ο Άρης κάθε φορά που πλησίαζε την περιοχή της ΑΕΚ δημιουργούσε ευκαιρίες κι αυτό διατηρήθηκε και μετά την ισοφάριση του Ιτούρμπε στο 45’. Στο ξεκίνημα μάλιστα του δευτέρου ημιχρόνου ο Άρης πέτυχε γκολ που σωστά δε μέτρησε για οφσάιντ του Καμάτσο, αλλά είχε και δυο μεγάλες ευκαιρίες με τον Νταμπό, τη στιγμή που ένας από τους καλύτερους παίκτες του ήταν ο Κουέστα που είχε σταματήσει την ΑΕΚ με προσωπικές επεμβάσεις τουλάχιστον τρεις φορές. Όλα κύλησαν σε ένα τεντωμένο σκοινί, αλλά ο Αλμέιδα όπως συχνά έχει συμβεί φέτος, πήρε ένα ρίσκο παραπάνω που αυτή τη φορά του βγήκε. Ο Πινέδα αρχικά κι ο Φερνάντες κι ο Μάνταλος στη συνέχεια έδωσαν στο τελευταίο τέταρτο πνοή στη μεσαία γραμμή της Ενωσης, αλλά ήταν μια άλλη αλλαγή του, ο Τζούμπερ που με δύο προσωπικά γκολ έδωσε τους τρεις βαθμούς της νίκης: είναι η τέταρτη φορά που συμβαίνει φέτος. Επιτρέποντας μεταξύ άλλων και στο διαιτητή Διαμαντόπουλο να αναστενάξει από ανακούφιση στο φινάλε. Ο Άρης τον είδε να του κόβει δυο τουλάχιστον επικίνδυνες αντιθέσεις, αλλά όλη η ανεπάρκεια (;) του Διαμαντόπουλου φάνηκε στη φάση του 67΄ που έδωσε ένα πέναλτι (που δεν υπήρχε) για χέρι του Πίρσμαν και το πήρε πίσω διαπιστώνοντας στο VAR ότι στο ξεκίνημα της φάσης έχει γίνει και φάουλ στον Πάλμα! Όλα αυτά σε ένα ματς που μετά τα όσα έγιναν πριν αρχίσει (αντικατάστασης διαιτητών κτλ) έπρεπε να είναι άριστος.

Η ΑΕΚ είχε άγχος σχεδόν όπως και στο Βόλο. Την Τετάρτη στο κύπελλο με τον Ολυμπιακό δεν θα έχει και λογικά θα είναι καλύτερη. Και μετά θα ξαναπάει στο Καραϊσκάκη να κάνει αποτέλεσμα και να κεφαλαιοποιήσει ένα αβαντάζ που υπάρχει χωρίς να φαίνεται ακόμα στη βαθμολογία. Λογικά είναι θέμα χρόνου να φανεί. Μολονότι ο ΠΑΟ δεν πρόκειται να τα παρατήσει ποτέ, όπως έχει δείξει όχι χθες, αλλά μήνες τώρα.    

Δεν υπήρξε ματς

Ο ΠΑΟΚ από τη μεριά του έκανε ένα ευχάριστο περίπατο απέναντι στον εμφανώς κουρασμένο Βόλο. Ο Ρασβάν Λουτσέκου έκανε ροτέισον κι άφησε εκτός ενδεκάδας μετά από καιρό τους Κουλιεράκη και Κωνσταντέλια χρησιμοποιώντας αυτή τη φορά ως βασικούς τους Ολιβέρα, Ελ Καντουρί, Ντάντας, Κάργα – ο Βόλος δεν έχει δυνατότητα για τέτοιες πολυτέλειες. Ο ΠΑΟΚ θυμωμένος από τις ήττες με την ΑΕΚ και τον Ολυμπιακό αποφάσισε να πιάσει τον αντίπαλό του από το λαιμό και να μην τον αφήσει να αναπνεύσει και το έκανε με τον πλέον θεματικό τρόπο καθαρίζοντας το ματς γρήγορα. Ο Ινγκασον και ο Νάρεϊ έκαναν το 2-0 με δυο γκολ στα πρώτα δεκαπέντε λεπτά , ο Νάρεϊ έκανε το 3-0 από γύρισμα του Τάισον στο 27΄κι ο Ντάντας πριν βγει το ημίχρονο εκτόξευσε το σκορ στο 4-0. Το ματς δεν αντέχει σε κριτική: όταν ο ΠΑΟΚ κατέβασε ταχύτητα ο Βόλος μείωσε με τον Τσοκάνη και τον Οζέγκοβιτς κι όλοι έφυγαν από το γήπεδο αγκαλιασμένοι.   

Τα συναρπαστικά play out

Στο μεταξύ συνεχίστηκαν και τα play out. Μετά τα αποτελέσματα του Σαββάτου γίνεται στην ουρά της βαθμολογίας ένας κακός χαμός καθώς τέσσερις ομάδες είναι επί της ουσίας μαζί! Ο Ιωνικός κέρδισε τον Παναιτωλικό στο Αγρίνιο με ένα γκολ-πέναλτι του Σεμπά κι ο Λεβαδειακός τον Αστέρα στην Τρίπολη με σκόρερ τον Γιαννιώτα. Όλα αυτά ενώ ο ΟΦΗ διέλυσε τη Λαμία (4-1) κάνοντας το καλύτερο παιγνίδι του φέτος εντός έδρας  και ο Ατρόμητος ήρθε ισόπαλος (1-1) με τον ΠΑΣ, παρόλο που τον σφυροκόπησε στο τέλος του ματς. Στη βαθμολογία ο ΠΑΣ και Ιωνικός έχουν 24 βαθμούς, η Λαμία έχει 23 και ο Λεβαδειακός 22. Νομίζω πως αυτά που βλέπουμε είναι τα πιο συναρπαστικά play out όλων των εποχών. Αλλά αλήθεια γιατί άραγε δεν το λέει κανείς; Τι είναι αυτό που μας δυσκολεύει να επισημάνουμε την συναρπαστικότητα;