Ο Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι ψηφίστηκε καλύτερος ποδοσφαιριστής της χρονιάς και την περασμένη Δευτέρα παρέλαβε το FIFA Word Player, το σχετικό βραβείο δηλαδή: τον βράβευσε το αφεντικό του στην Μπάγερν Μονάχου ο κ. Ολιβερ Καν. Ο «Λέβα» ευχαρίστησε όσους τον ψήφισαν: θυμίζω ότι για το σχετικό βραβείο ψηφίζουν ομοσπονδιακοί προπονητές και οι αρχηγοί των Εθνικών ομάδων. Το αστείο στην ιστορία είναι ότι ένα μήνα πριν ο Λίο Μέσι κέρδισε την Χρυσή Μπάλα, δηλαδή το πιο γνωστό ατομικό βραβείο στον κόσμο που παίρνει ποδοσφαιριστής. Για τη Χρυσή Μπάλα ψηφίζουν οι ανταποκριτές και οι συντάκτες του Φρανς Φούτμπολ, δηλαδή δημοσιογράφοι. Κάποιος θα έλεγε ότι αυτό δικαιολογεί - τρόπο τινά - και τη διαφορά του τελικού αποτελέσματος καθώς συχνά άλλες είναι οι κρίσεις των προπονητών κι άλλες των αθλητικογράφων – όμως σημαντική διαφορά δεν υπήρχε. Ο Μέσι ήταν δεύτερος στην ψηφοφορία της FIFA κι ο Λεβαντόφκσκι δεύτερος στην ψηφοφορία του γαλλικού περιοδικού. Αυτοί οι δυο ψηφίστηκαν ως οι καλύτεροι του καιρού μας. Αλλά είναι; Οσο πιο πολύ το σκέφτεσαι, τόσο γεμίζεις αμφιβολίες.

Σφετεριστές του θρόνου

Στο περσινό Τσάμπιονς λιγκ ο Μέσι δεν έκανε τίποτα και με τη Μπαρτσελόνα στην οποία αγωνιζόταν πριν πάει στην Παρί ένα τίτλο πέρυσι δεν χάρηκε. Αλλά κι ο Πολωνός της Μπάγερν Μονάχου απλά το πρωτάθλημα στην Γερμανία κέρδισε: με την Εθνική του ομάδα στο Euro2020 αποκλείστηκε στην φάση των ομίλων και δεν έχει κερδίσει ακόμα ούτε εισιτήριο για το μουντιάλ του Κατάρ. Θα έχει πλάκα, αλλά είναι πολύ πιθανό, ο κάτοχος του FIFA World Player να μην είναι στο FIFA World Cup!

Ιδιες (και χειρότερες) αμφιβολίες μπορούμε να έχουμε και για όποιον άλλο εμφανιστεί ως διεκδικητής ενός ατομικού βραβείου. Ανάλογες ενστάσεις μπορεί να υπάρχουν και για τον Κριστιάνο Ρονάλντο, τον Σαλάχ, τον Εμ Παπέ, τον κατακτητή του Τσάμπιονς λιγκ Καντέ, τον ακριβοπληρωμένο Χάλαντ: τον καθένα. Γιατί; Γιατί δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή κάποιος που να μπορεί να θεωρηθεί ο καλύτερος στον κόσμου: από την ώρα που ο Μέσι κι ο Κριστιάνο, που μονοπωλούσαν τον σχετικό τίτλο για μια δεκαετία μεγάλωσαν, υπάρχει ένα κενό στο μεγάλο θρόνο. Απλά παρακολουθούμε πολλούς υποψήφιους σφετεριστές του.

ΝΒΑ με κενό

Το ενδιαφέρον στην ιστορία είναι ότι αυτή τη χρονιά, και μολονότι ήταν και χρονιά Ολυμπιακών Αγώνων, δεν υπάρχει ούτε κάποιος που να πάρει χωρίς αντιρρήσεις τον άτυπο τίτλο του καλύτερου παίκτη μπάσκετ στον κόσμο, ούτε κάποιος που να θεωρείται υπεράνω αμφιβολίας ο καλύτερος στο βόλεϊ ή στο πόλο πχ: ούτε Εμμάνουελ Εστιάρτε κυκλοφορούν, ούτε Καταγκάλι, Τζόρτζι, ούτε Κίραλι, ούτε καν Νταλχάουζερ. Αν αφήσουμε στην άκρη το πόλο και το βόλεϊ, που δεν έχουν το δικό τους ΝΒΑ, δηλαδή μια λίγκα που αγωνίζονται οι καλύτεροι και εστιάσουμε στο μπάσκετ που τέτοια λίγκα έχει, η απουσία ενός καλύτερου είναι κάτι καινούργιο.

Στο ΝΒΑ τα τελευταία χρόνια η πληθωρική παρουσία και οι τίτλοι του Λεμπρόν Τζέιμς πχ δημιουργούσαν συζητήσεις για το αν ο φόργουορντ (τώρα) των Λέικερς πρέπει να βρίσκεται πολύ ψηλά στις λίστες των καλύτερων στην ιστορία του σπορ. Πριν τον Λεμπρόν όποιος είχε τον τίτλο του ΜVP της χρονιάς (ο αδικοχαμένος Κόμπε Μπράιν πχ) σε οδηγούσε να τον συγκρίνεις με ιερά τέρατα, όπως είναι ο Μάικλ Τζόρνταν ή ο Μάτζικ Τζόνσον. Σήμερα ποιος είναι ο καλύτερος; Ο δικός μας Γιάννης Αντετοκούνμπο; Ισως. Ο αγέραστος Στεφ Κάρεϊ; Μπορεί. Ο Ντόνσιτς που στη μέρα του τρελαίνει συμπαίκτες κι αντιπάλους; Γιατί όχι. Η καλοθομηχανή που λέγεται Κέβιν Ντουράντ; Μπορεί. Στις σχετικές ψηφοφορίες στις ΗΠΑ ψηφίζεται ακόμα ο Λεμπρόν – όπως περίπου στο ποδόσφαιρο ο Μέσι: η δύναμη της δημοφιλίας του είναι η ανάμνηση των κατορθωμάτων του κι όχι τα όσα σήμερα κάνει. Φυσικά για όλους τους διαδόχους του υπάρχουν και ενστάσεις. Από το Γιάννη πχ πολλοί περιμένουν μια επιτυχία με την Εθνική του ομάδα για να τον βάλουν στο βάθρο των αληθινά μοναδικών. Μέχρι τότε απλά τον καμαρώνουν με τους Μπακς. Των οποίων είναι ο καλύτερος. Αλλά του χρόνου θα είναι ο καλύτερος στον κόσμο αν αυτοί δεν κατακτήσουν πάλι τον τίτλο του πρωταθλητή; Ειλικρινά δεν ξέρω.                

Ο πήχης στα ύψη

Εχει στερέψει από αληθινούς σούπερ σταρ των σπορ η εποχή μας; Δεν το πιστεύω. Στο τένις πχ είδαμε τα τελευταία χρόνια πραγματικά τους καλύτερους όλων των εποχών στους άντρες. Αν στα ομαδικά σπορ υπάρχει μια δυσκολία στο να ομονοήσουμε ποιος είναι πραγματικά αυτός ο αδιαφιλονίκητος Number 1 αυτό συμβαίνει γιατί προηγουμένως κάποιοι ανέβασαν τον πήχη σε δυσθεώρητα ύψη. Στο ποδόσφαιρο αυτό το κατάφεραν πέραν πάσης αμφιβολίας ο Μέσι και ο Ρονάλντο. Αν και τρομερά διαφορετικοί (και ως ποδοσφαιριστές και ως άνθρωποι) κατέκτησαν τον πλανήτη του ποδοσφαίρου και καθόρισαν την προηγούμενη δεκαετία τόσο πολύ το γούστο του, ώστε σήμερα είναι δύσκολο κάποιος σήμερα να αντέξει την σύγκριση μαζί τους. Πρώτα πρώτα οι ίδιοι δεν την αντέχουν αυτή τη σύγκριση με τον νεανικό εαυτό τους!

Ο Ρονάλντο έσπασε μέσα στο 2021 ρεκόρ που κρατούσαν στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο χρόνια, αλλά πώς να τον ψηφίσει κανείς ως καλύτερο της χρονιάς όταν είναι λιγότερο αποτελεσματικός, λιγότερο εκρηκτικός, λιγότερο θεαματικός σε σχέση με όσο ήταν δυο χρόνια πριν; Το ίδιο – κι ακόμα πιο πολύ - ισχύει και για τον Μέσι. Μέσα στο 2021 κατέκτησε ένα τρόπαιο με την Εθνική του ομάδα που τόσο του έλειπε: η Αργεντινή του κέρδισε τον περασμένο Ιούλιο το Κόπα Αμέρικα. Αλλά κι αυτή του η επιτυχία, χωρίς τα δεκάδες γκολ με την Μπαρτσελόνα και χωρίς τα μεγάλα του ματς σε ημιτελικούς και τελικούς στο Τσάμπιονς λιγκ, μοιάζει μικρή. Θα ήταν σπουδαία για οποιοδήποτε άλλο: όχι για τον Μέσι.

Είδαμε σημεία και τέρατα

Ολοι οι τωρινοί σταρ του καιρού μας έχουν μια ατυχία: συγκρίνονται με ιερά τέρατα που είδαμε πρόσφατα. Τις τελευταίες δεκαετίες είδαμε απίστευτους παίκτες – μεγάλους τεχνίτες, αλλά κυρίως σπουδαίους αθλητές. Σκεφτόμουν ότι την δεκαετία του Μέσι και του Ρονάλντο θα ήταν αδύνατο, αν συνυπήρχαν μαζί τους, να κερδίσουν τη Χρυσή Μπάλα (ή το βραβείο της FIFA) πάρα πολλοί από αυτούς που έχουν κερδίσει με τα χειροκροτήματα της οικουμένης. Δύσκολα θα βλέπαμε με τη Χρυσή Μπάλα στα χέρια του Σεφτσένκο, του Στόιτσκοφ, του Καναβάρο κτλ. Ο Μέσι κι ο Ρονάλντο δεν κέρδιζαν βραβεία και ψηφοφορίες, γιατί κατακτούσαν ένα τουρνουά Εθνικών ομάδων, όπως το Euro ή το μουντιάλ, αλλά για όσα έκαναν κάθε εβδομάδα! Μας έδειχναν την διαφορά τους από όλους τους υπόλοιπους διαρκώς και σε κάθε ευκαιρία. Για χρόνια.

Όταν ο Μέσι κέρδισε τη Χρυσή Μπάλα δυσφόρησα θεωρώντας ότι αδικήθηκε ο Λεβαντόφκσι. Τώρα που ο Πολωνός πήρε το FIFA Word πάλι γέμισα απορίες: όσο αγωνίζονται (ακόμα…) ο Μέσι κι ο Ρονάλντο οι καλύτεροι στο μυαλό των περισσότερων θα είναι αυτοί – έστω  για όσα μας έχουν δείξει τα προηγούμενα χρόνια. Θα μου πεις δεν κέρδισαν το Παγκόσμιο κύπελλο. Σωστά. Αλλά κι ο Γκέτσε, ο Κλόζε, ο Τότι, ο Γκριεζμάν που το κέρδισαν, θα μπορούσαν ποτέ να θεωρηθούν καλύτεροί τους; Με ποιο κριτήριο διάβολε;     

 Νέα Σαββατοκύριακο (Ιανουάριος 2022)