Σκεφτόμουν ότι δεν πρέπει να υπάρχει άλλη διοργάνωση play off στην Ευρώπη στην οποία οι δυο πρωτοπόροι του πρωταθλήματος να έχουν σε τέσσερα ματς κάνει τόσο λίγους βαθμούς. Ο Ολυμπιακός έχει κάνει 4 κι ο ΠΑΟΚ 6. Ο Ολυμπιακός έχει μια νίκη σε τέσσερα ματς κι ο ΠΑΟΚ δυο. Αλλά έχει και δυο ήττες στη σειρά – δεν μου μοιάζει πολύ ευχαριστημένος.

Εγώ πάντα όταν τα πράγματα σε μια ομάδα δεν πάνε πολύ καλά ή όταν υπάρχει ανάγκη αποτελέσματος κοιτάζω τι κάνουν οι ομάδες του εξωτερικού που έχουν στόχους. Η Τσέλσι πχ. πρόσφατα έχασε με 1-3 από τη Ρεάλ Μαδρίτης στο Στάμφορντ Μπριτζ. Είχε για αυτό δέκα δικαιολογίες: η πρώτη ότι ο ιδιοκτήτης της Ρομάν Αμπράμοβιτς τελεί υπό διωγμό. Ως πρωταθλήτρια Ευρώπης όμως δεν παράτησε το πράγμα. Ο Τούχελ μάντρωσε τους παίκτες σε ξενοδοχείο μετά την ήττα κι έδιωξε τον Λουκάκου. Προφανώς υπήρξε μαστίγιο. Ακολούθησαν τρεις νίκες των μπλε: μια με τη Σάουθαμπτον με 0-6, μια στο Μπερναμπέου με 2-3 που δεν έδωσε πρόκριση αλλά ανέβασε το ηθικό και έφερε πολλά μπράβο και μια με την Κρυσταλ Παλας στον ημιτελικό του Κυπέλλου. Το μαστίγιο κάνει δουλειά. Ο Ολυμπιακός κι ο ΠΑΟΚ αντιθέτως είναι μπουχτισμένοι από το καρότο.

Γκρίνια και παραισθήσεις

Στον Ολυμπιακό έχουν ανάψει οι συζητήσεις για τον προπονητή κτλ κτλ. Ο Πέδρο Μαρτίνς έχει μπει στη «ζώνη του λυκόφωτους της γκρίνιας» εδώ και καιρό: πλέον κάθε φορά που ο Ολυμπιακός δεν κερδίζει ό,τι και να κάνει φταίει. Μέχρι πρότινος έφταιγε και για όλες τις μεταγραφές που δεν έχουν βγει – τελευταία επειδή ο Αγκιμπού Καμαρά είναι χειρότερος από τον Ονιεκούρου πλανάται η υποψία πως μπορεί να μην φταίει για όλα. Έφταιγε βέβαια γιατί δεν έβαζε τον Φορτούνη – αύριο θα φταίει γιατί τον βάζει. Όπως φταίει γιατί βάζει τον Λαλά – περιμένω συντόμως συνθήματα υπέρ της επιστροφής του Ανδρούτσου. Πρόσφατα ανακάλυψα και λάτρεις του Χασάν που ήταν λέει καλύτερος από τον Τικίνιο: άντε με το καλό να ανακαλύψουμε και τη συνεισφορά του Μεριά. Μιλάμε ακούγονται τα πάντα και τα αντίθετά τους. Και όλοι όσοι γκρινιάζουν νομίζουν πως αν φύγει ο Μαρτίνς θα ρθει κάποιος που θα παίρνει 2 εκατ ευρώ το χρόνο και θα περπατάει στο νερό. Ελάχιστοι δηλαδή έχουν καταλάβει πως αν φύγει ο Μαρτίνς θα ρθει ένας άλλος Μαρτίνς που θα χρειαστεί χρόνο προσαρμογής και θα έχει και πίεση αφού η σύγκριση με τον προκάτοχο του θα είναι δύσκολα διαχειρίσημη.  

Αν το πάρει το πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός (αν και όποτε…) θα σας γράψω γιατί το πήρε. Για την ώρα περιορίζομαι να επισημάνω το μεγαλύτερο λάθος του Μαρτίνς: το δέσιμό του με το γκρουπ των παλιών ποδοσφαιριστών και την απόλυτη προσαρμογή του σε αυτό που λέμε ελληνική πραγματικότητα – τα χω γράψει και τα δυο παλιότερα. Τίποτα από αυτά δεν είναι παράξενο: όταν ένας ξένος προπονητής μένει πολύ σε μια ελληνική ομάδα αυτά συμβαίνουν. Αλλά έχουν κόστος.

Κάλυψη και προσαρμογή  

Το κάνω απλό και δεν το θεωρητικοποιώ. Ο Μαρτίνς καιρό τώρα δεν κάνει άλλο από το να αναλαμβάνει ευθύνες μετά από κάθε ματς που ο Ολυμπιακός δεν κερδίζει - ευθύνες, που αμφιβάλω αν του αναλογούν. Η πρόθεσή του είναι σταθερά η κάλυψη των παικτών του: μοιάζει να προσπαθεί να τα έχει με όλους καλά (ειδικά με τους παλιούς…) δημιουργώντας άθελά του δυσαρέσκειες. Την περασμένη εβδομάδα τους έδωσε τρεις μέρες ρεπό. Στο φιλικό ματς με την Σαχτάρ μοίρασε το χρόνο για να μην κουραστούν τα παιδιά. Τα παιδιά ποστάρουν φώτο από μπουζούκια, πάνε τριήμερα στην Πόλη, συμπεριφέρονται σαν να έχει λήξει το πρωτάθλημα – πράγμα για το οποίο τους έχει πείσει ένας περίγυρος καταστροφικός. Και κάνουν φανερά ό,τι γουστάρουν: η περίπτωση του Μαντί Καμαρά που πήγε στη θεωρία καθυστερημένος είναι ενδεικτική –  θα γράψω για αυτόν κάποια στιγμή αναλυτικά. Αλλά ποιος του έδωσε το δικαίωμα να πιστεύει ότι οι κανόνες για αυτόν δεν ισχύουν;

Προσοχή

Το ακόμα χειρότερο για τον κόουτς είναι η προσοχή που δείχνει πλέον σε ό,τι ακούγεται και γράφεται, ενώ για όσα δεν γράφονται κάνει πως δεν τα καταλαβαίνει. Ο Ολυμπιακός δεν παίζει 3-4-3 (ενώ με τις αδυναμίες που έχει η άμυνα του θα πρεπε), ο Αγκιμπού δεν βγαίνει από την ενδεκάδα (γιατί είναι project), o Σισέ παντρεύεται εξ αποστάσεως για να περάσει την ώρα του κι ο Φορτούνης θυμώνει που δεν τον αφήνουν να χτυπάει τα φάουλ. Κι ο κόουτς απλά θέλει τα παιδιά να τελειώνουν γρήγορα με το πρωτάθλημα και κοιτάζει τη βαθμολογία. Το +11 είναι η άμυνα του κόουτς κι ας έχει χάσει ο Ολυμπιακός 10 βαθμούς στα πέντε τελευταία ματς, ενώ ετοιμάζεται για ένα ημιτελικό στην Τούμπα που μοιάζει κομβικός για το μέλλον του. Το ότι το ματς της χρονιάς είναι αυτό με τον ΠΑΣ για το πρωτάθλημα δεν το χει καταλάβει κανείς. Ο κίνδυνος να το καταλάβουν όλοι αν ο Ολυμπιακός δεν το κερδίσει είναι κάτι παραπάνω από υπαρκτός.

Φταίει για αυτές τις απώλειες ο Μαρτίνς; Φυσικά και έχει ευθύνη. Όμως το λάθος του δεν είναι ο Κανέ ή ο Ροντρίγκες ή γιατί έκανε τρις αλλαγές ή γιατί δεν έκανε: το πρόβλημα του είναι ότι νομίζει πως μετράνε μόνο οι βαθμοί και τίποτα άλλο.  Φυσικά όλα για αυτούς γίνονται, αλλά οι βαθμοί δεν φέρνουν πάντα ευτυχία: 11 παραπάνω έχει από τον ΠΑΟΚ και δεν μπορεί να βρει ησυχία. Ελπίζω για το καλό του να μην διαβάζει τι του γράφουν: γιατι θα κάνει ακόμα χειρότερα… 

Λαμπάδα στο Λουτσέσκου

Η τύχη του Μαρτίνς είναι για την ώρα ο ΠΑΟΚ, που μοιάζει να έχει πάρει την κάτω βόλτα: αν δεν είχε βρει από το πουθενά ένα γκολ κόντρα στον ΠΑΣ στο 93΄θα έδινε μάχη με τον Αρη για τη δεύτερη θέση. Αν στον Ολυμπιακό ταΐζουν τους παίκτες με καροτάκι βρίσκοντας δικαιολογίες για όλα εδώ και μήνες (κριτική έπρεπε να γίνεται όταν ο Ολυμπιακός κέρδιζε τον Ιωνικό, τη Λαμία, τον Παναιτωλικό και το Βόλο με την ψυχή στο στόμα Καραϊσκάκη, τώρα δεν έχει νόημα…) στον ΠΑΟΚ το καρότο έχει γίνει κάτι σαν υποχρεωτικό γεύμα για όλους. Πρώτα από όλα για τον Λουτσέσκου στον οποίο κανείς δεν τολμά να πει το παραμικρό ενώ ο άνθρωπος χαρίζει στον Ολυμπιακό ένα πρωτάθλημα.

Εγω τον Λουτσέσκου τον εκτιμώ ως προπονητή από τα χρόνια της Ξάνθης, αλλά αυτά που κάνει φέτος είναι συχνά ακατανόητα. Να αλλάξεις 8 παίκτες πριν το ματς με την Λαμία ή τον ΠΑΣ το καταλαβαίνω: να το κάνεις σε ντέρμπι είναι τρέλα κανονική.

Ο Λουτσέσκου έκανε rotation μετά το ματς με τη Μαρσέιγ αφήνοντας εκτός τρεις από τους νεότερους της ομάδας (τον Λύρατζη, τον Τσιγγάρα και τον Αουγκόστο) αλλά και τον Ινγκασον που μέχρι τον Νοέμβριο δεν έπαιζε. Το έκανε ενώ η ομάδα του είχε παίξει ένα ματς στις δέκα τελευταίες μέρες, ενώ το ματς με τον Ολυμπιακό είναι Πέμπτη κι ενώ μετά το ματς κυπέλλου υπάρχει διακοπή λόγω Πάσχα. Είπε μάλιστα ότι ο Αρης κέρδισε γιατί είχε επτά μέρες να προετοιμάσει το ματς ενώ ο ΠΑΟΚ είχε παίξει ένα ματς τις τελευταίες δέκα μέρες!  

Αυτός είναι πρωταθλητισμός

Το καταπληκτικό είναι ότι δεν μιλάει κανένας. Ο ΠΑΟΚ, αν απλά είχε κάνει τέσσερις βαθμούς με τον ΠΑΟ (που είχε κερδίσει δυο φορές στο πρωτάθλημα) και με τον Αρη (που πέρυσι στα play off κέρδισε δυο φορές) θα ήταν τώρα στο -7 από τον Ολυμπιακό και θα είχε δώσει τρια ματς εκτός έδρας: με ΠΑΟ, ΑΕΚ και Αρη. Ισως δεν κέρδιζε το πρωτάθλημα, αλλά θα το διεκδικούσε ως το τέλος, πράγμα που οφείλει να κάνει κάθε ομάδα που δηλώνει πως κάνει πρωταθλητισμό. Αυτό σημαίνει πρωταθλητισμός: διεκδικώ όσο έχω ελπίδες. Αν δεν τον κάνεις, δεν τον μαθαίνεις και δεν θα τον κάνεις ποτέ.

Αν ο Λουτσέσκου πέταξε στα σκουπίδια το ντέρμπι με τον Αρη για να πάρει σκορ πρόκρισης στο ματς κυπέλλου με τον Ολυμπιακό την Πέμπτη τα θερμά μου συγχαρητήρια: παγκοσμίως για πρώτη φορά μια ομάδα έχει παραιτηθεί από την διεκδίκηση του πρωταθλήματος για τη διεκδίκηση του κυπέλλου. Που αν το πάρει θα το γεμίσουν καρότο και θα περάσουν υπέροχα…