Δεν είναι ο αποκλεισμός αυτό που πειράζει τον οπαδό του Ολυμπιακού. Η Γουλβς είχε στα υπέρ της το σημαντικό πλεονέκτημα του 1-1 στο ματς του Καραϊσκάκη, ο Ολυμπιακός για να αποκλείσει δεύτερη στη σειρά αγγλική ομάδα έπρεπε να κάνει μια δεύτερη στη σειρά νίκη στο νησί, ενώ στις προηγούμενες δεκαετίες της ιστορίας του δεν είχε καμία. Το πράγμα ήταν δύσκολο, αλλά ο πρωταθλητής πίστευε πως θα είχε δικαίωμα να παίξει τα ρέστα του. Ενοχλεί η αίσθηση ότι αυτό το δικαίωμα του αφαιρέθηκε χειρουργικά.
Που ήταν το VAR στο δεύτερο ημίχρονο;
Στο 28ο λεπτό του αγώνα της Γουλβς με τον Ολυμπιακό ο Μαντί Καμαρά με ένα γκολ από τα δικά του (σουτ από το ύψος της μεγάλης περιοχής, ακολουθώντας τη φάση σαν «δεκάρι») ισοφαρίζει σε 1-1. Ο Ολυμπιακός έχει αρχίσει άσχημα το ματς, αλλά γρήγορα έχει συνέρθει: η ισοφάριση κάνει την υπόθεση πρόκριση πραγματικό θρίλερ αφού πλέον ένα δικό του γκολ αλλάζει ριζικά τα δεδομένα. Οι Πολωνοί διαιτητές του VAR ελέγχουν την φάση και μετά από διαβουλεύσεις τριών λεπτών το γκολ ακυρώνεται, γιατί το χέρι του Ελ Αραμπί στο ξεκίνημα της φάσης ίσως είναι εκατοστά πιο μπροστά – ίσως λέω γιατί το ριπλέι δεν το ξεκαθαρίζει. Η απόφαση πονάει, αλλά τι να κάνεις; Στην εποχή του VAR αυτά συμβαίνουν. Αυτά που είναι δύσκολο να συμβούν είναι όσα ακολουθούν.
Η Γουλβς έκανε tweet στο ημίχρονο θυμίζοντας πόσο της αρέσει το VAR: σε κάνει να υποπτεύεσαι ότι ήξερε τη συνέχεια. Διότι η ανάλυση της φάσης του 28ο και η αυστηρότητα με την οποία το γκολ του Καμαρά κρίθηκε πήγαν περίπατο σε δυο φάσεις στο δεύτερο ημίχρονο! Στο 55ο ο Μπολί σπρώχνει τον Ελ Αραμπί τη στιγμή που αυτός είναι στον αέρα έτοιμος να ισοφαρίσει: είναι πέναλτι και αποβολή. Στο 59ο ο Ντόχερτι απλώνει τα χέρια εντός περιοχής και βρίσκει τον Τσιμίκα, τόσο όσο ο Ελληνας παίκτης να χάσει την ισορροπία του και ενώ η μπάλα είναι διεκδικούμενη. Ο διαιτητής μπορεί να μην είδε το σπρώξιμο του Μπολί (αν και κάτι τέτοιο είναι ανεπίτρεπτο) και μπορεί να μην κατάλαβε τι έγινε στη φάση του Τσιμίκα (που είναι πιο δύσκολη). Αλλά το αληθινό πρόβλημα είναι ότι και στις δυο φάσεις το VAR εξαφανίζεται. Και μαζί του και η αίσθηση δικαιοσύνης. Ο Ολυμπιακός πέφτει θύμα κλοπής.
Μετράνε οι λεπτομέρειες
Η Γουλβς εκμεταλλεύτηκε το λάθος του 28χρονου πρωτάρη Μπόμπι Αλέν και το πέναλτι που κέρδισε από αυτόν ο Ποντένσε στο 6ο λεπτό μπαίνοντας έξυπνα ανάμεσα στη μπάλα και στον τερματοφύλακα: σκόραρε ο Χιμένεθ και οι Αγγλοι έφεραν το ματς στα μέτρα τους. Ο αγχωμένος Αλέν έβαλε το όνομά του δίπλα σε πολλούς τερματοφύλακες του Ολυμπιακού, που μια βραδιά στην Ευρώπη τους έτυχε η στραβή. Εχει συμβεί με τον Ελευθερόπουλο, τον Λεάλι, τον Κωστάντσο, τον Καπίνο, τον Μέγερι – ακόμα και με το Ρομπέρτο για να μείνω στους πρόσφατους και να μη θυμηθώ άλλους παλιότερους. Η θέση του τερματοφύλακα του Ολυμπιακού είναι εξαιρετικά δύσκολη κι ο τραυματισμός του Σα υπήρξε τελικά μοιραία καθοριστικός. Δεν είναι μόνο το διπλό λάθος του Γάλλου στην αρχή αυτό που στοίχισε: ήταν φανερό ότι με τον Αλέν δεν υπήρχε καμία σιγουριά της άμυνας κι αυτό δεν άλλαξε ούτε όταν ο Γάλος στο β ημίχρονο έκανε τρεις σπουδαίες επεμβάσεις. Η ομάδα δεν ξέρει να παίζει μαζί του κι αυτό πληρώθηκε. Αν μάλιστα σκεφτεί κανείς ότι από την άλλη πλευρά ο έμπειρος Λουίς Πατρίτσιο πιστώνεται με δυο μεγάλες επεμβάσεις (στο σουτ του Τσιμίκα στο 19΄και στην κεφαλιά του Χασάν στο 80΄) καταλαβαίνει κανείς πόσο πολύ μετράνε στην Ευρώπη οι λεπτομέρειες.
Οσο το σκέφτομαι οι δυο αναμετρήσεις με τη Γουλβς μάλλον αποτελούν για τον Ολυμπιακό ένα είδος επιτομής της ευρωπαϊκής ατυχίας του. Το πρώτο ματς αποφασίστηκε να γίνει χωρίς θεατές μια μέρα πριν την διεξαγωγή του κι ενώ είχαν πωληθεί τα εισιτήρια: είναι αμφίβολο αν η Γουλβς θα άντεχε στο καυτό Καραϊσκάκη. Στο πρώτο ματς ο Ολυμπιακός έμεινε με δέκα παίκτες στο μισάωρο μετά από μια τραβηγμένη αποβολή του Σεμέδο, που του έλειψε και χθες πολύ. Η Γουλβς στο Καραϊσκάκη ισοφαρίζει χάρη σε μια καραμπόλα αυτογκόλ. Η ρεβάνς δεν έγινε μια εβδομάδα αργότερα, όταν η Γουλβς είχε στο μυαλό της την πιθανότητα να βγει στο Τσάμπιονς λιγκ μέσω του αγγλικού πρωταθλήματος, αλλά πέντε μήνες αργότερα, όταν η Γουλβς δεν είχε άλλο στόχο. Ο Ολυμπιακός έχασε τον Σα όχι από μυϊκό τραυματισμό, αλλά γιατί έκανε μια επέμβαση στην προπόνηση και είχε τον Ομάρ βασικό για πρώτη φορά μετά από καιρό: του πήρε λίγο για να βρει ρυθμό. Αγωνίστηκε επίσης τραυματίας ο Μπα που δεν έκανε τρεις μέρες προπόνηση: συνέβησαν πολλά για να τα αντέξει σε αυτό το επίπεδο. Αλλά παρόλα αυτά ο Ολυμπιακός έκανε μια αξιοπρεπέστατη εμφάνιση. Κι αποχαιρέτησε τη διοργάνωση με την πίκρα μιας ομάδας που δεν την άφησαν να διεκδικήσει μέχρι τέλους μια πρόκριση στην οποία πίστεψε.
Πολλά σχήματα, μεγάλη προσπάθεια
Το ματς χάρη στο γρήγορο γκολ άνοιξε και οι δυο ομάδες είχαν ευκαιρίες. Ο Μαρτίνς που παράταξε ένα Ολυμπιακό με 4-3-3 για να βοηθά ο Καμαρά τον Ομάρ ανασταλτικά, πήρε μεγάλα ρίσκα στο δεύτερο ημίχρονο αρχικά με τον Φορτούνη και τον Ρατζέλοβιτς και στη συνέχεια με τον Χασάν που μπήκε στη θέση του Καμαρά γιατί ο κόουτς ήθελε ο Ολυμπιακός να παίξει 4-4-2 στο τέλος και ο Βαλμπουενά τα πήγαινε καλά ως αριστερός εξτρέμ. Ο κόουτς έχει πια τεράστια εμπιστοσύνη στους παίκτες του και μπορεί να ζητά από αυτούς πολλά που δεν έχουμε συνηθίσει: ο Φορτούνης π.χ χθες παίζοντας αρκετά πίσω από το χώρο που συνηθίζει, στο τελευταίο μισάωρο ανάγκασε τον Νούνο Εσπίριτο Σάντο να γεμίσει το γήπεδο μέσους για να τον περιορίσουν. Και η Γουλβς είχε βέβαια ευκαιρίες, (με τον Μπολί, τον Ποντένσε, τον Ζότα κτλ), γιατί είναι ομάδα που ξέρει να παίζει στις αντεπιθέσεις και για αυτό πίεσε πολύ στην αρχή: δεν έδειξε όμως αμυντική σταθερότητα, δεν έκανε την καλύτερη δυνατή κατοχή μπάλας και σώθηκε από τον τερματοφύλακα της. Αλλά όλα αυτά είναι ποδόσφαιρο. Το ότι μια παρέα Πολωνών διαιτητών στέρησε από τον Ολυμπιακό το δικαίωμα να διεκδικήσει μια πρόκριση, δεν είναι ποδόσφαιρο. Είναι ντροπή.
Κι επειδή δεν μου αρέσουν μόνο οι διαπιστώσεις κι έχω μια ιδέα γιατί αυτά συνέβησαν, θα τα πούμε αύριο…
