Τα τρία ματς του κυπέλλου Ελλάδας θα ήταν ολότελα διαφορετικά και το ξέραμε όλοι. Ωστόσο χρειαζόταν μαγική σφαίρα για να προβλέψει κάποιος ότι ο Ολυμπιακός θα αποκλείσει τον Παναιτωλικό στην παράταση ενώ αν κάποιος έλεγε ότι ο ΠΑΟΚ θα προκριθεί με νίκη ενώ έχανε στο 93΄με 1-0, θα τον έλεγαν τρελό. Το μόνο ματς που εξελίχτηκε όπως σε γενικές γραμμές ήταν λογικό να περιμένει κανείς ήταν αυτό του ΠΑΟ που κέρδισε με 1-0. Αλλά έπαιζε με την Αναγέννηση Καρδίτσας στην οποία στο πρώτο ματς είχε βάλει τέσσερα γκολ σε ένα ημίχρονο.

Αληθινή ένεση ηθικού 

Νίκες σαν αυτή που πέτυχε ο ΠΑΟΚ με την ΑΕΚ (προσοχή μιλάω για τη νίκη κι όχι για την πρόκριση…) είναι σημάδια πως η σεζόν για μια ομάδα μπορεί να είναι ιστορική: δυναμώνουν πραγματικά το ηθικό και δημιουργούν σε μια ομάδα την αίσθηση πως δεν έχει τίποτα να φοβηθεί – ούτε καν τον κακό εαυτό της. Ο ΠΑΟΚ είδε δυο φορές τους διαιτητές να τον γλυτώνουν από γκολ μετά από διαβούλευση με το VAR κι ενώ οι παίκτες της ΑΕΚ πανηγύριζαν: ειδικά στην πρώτη φάση, στο γκολ που ακυρώθηκε για οφσάιντ του Μίτογλου, το μόνο που μοιάζει ακάλυπτο είναι τα κορδόνια του αμυντικού της ΑΕΚ. Παρόλα αυτά η ομάδα του Ρασβάν Λουτσέσκου βρέθηκε τελικά πίσω στο σκορ καθώς δέχτηκε ένα γκολ από τον Σιμόες στο 82΄. Η ΑΕΚ που το βρήκε χωρίς να πιέζει πολύ, αλλά δείχνοντας πρώτα από όλα καθαρό μυαλό στη φάση της άμυνας, το κράτησε για δέκα λεπτά τουλάχιστον χωρίς να κινδυνέψει: άλλωστε το μόνο που είχε αφήσει στον ΠΑΟΚ στα 90 λεπτά ήταν ένα σουτ φάουλ του Κούτριτς που έβγαλε ο Τσιντώτας στο 66΄. Κι όμως στην πίεση που άσκησε στο τέλος ο ΠΑΟΚ, με μπροστάρη τον Μίτριτσα που μπήκε στο γήπεδο για να τρέξει με την μπάλα στα πόδια – να κάνει δηλαδή κάτι που χθες δεν έκανε κανένας παίκτης του ΠΑΟΚ – η ΑΕΚ λύγισε.

Μίτριτσα σούπερ σταρ

Γιατί; Πιθανότατα γιατί έχει βρει εδώ και μερικά χρόνια ένα τρόπο να χάνει τα ματς: κάνει τόσο δώρα η άμυνα της, που ο αντίπαλος δεν έχει παρά να τα περιμένει. Ετσι έγινε και χθες. Ο ΠΑΟΚ που είχε σουτάρει στην εστία του Τσιντώτα μόνο μια φορά βγήκε μπροστά περιμένοντας το λάθος. Στο 95΄στο γύρισμα του Μίτριτσα υπάρχουν τρεις παίκτες της ΑΕΚ που μπορεί να πάρουν τη μπάλα σπίτι τους. Ο ένας παρενοχλεί τον άλλο κι ο Τζαβέλας την στρώνει στον Κούτριτς. Ο χαφ του Λουτσέσκου βρίσκει το σουτ της βραδιάς και στέλνει τον ΠΑΟΚ στον ημιτελικό: ο ΠΑΟΚ αντίθετα από την ΑΕΚ δεν κάνει δώρα. Λίγο αργότερα κι ενώ η ΑΕΚ είναι σοκαρισμένη ο game changer Μίτριτσα βρίσκει και το γκολ της νίκης ανενόχλητος και με σουτ εκτός περιοχής, αφού προηγουμένως κανείς δεν ασχολείται με τον Ακμπομ που έχει τρέξει όλο το γήπεδο. Ωστόσο παρά την φανερά κακή συμπεριφορά της ΑΕΚ, αν το πρώτο γκολ είναι δώρο της άμυνας της Ενωσης, το δεύτερο μαρτυρά όλη την πίστη του ΠΑΟΚ να κάνει φέτος κάτι σπουδαίο. Εδώ που έφτασε, κι έτσι εφτάψυχος όπως έχει αποδειχτεί, γιατί όχι και το νταμπλ.

Ο Αργύρης Γιαννίκης έμεινε σαν κεραυνοβολημένος στο τέλος. Κάθισε στον πάγκο και παρακολουθούσε τα πανηγύρια των αντιπάλων άναυδος. Θα του χρεωθεί κι αυτή η ήττα αλλά είναι η λιγότερο δική του. Φυσικά μπορεί κανείς να συζητήσει για πράγματα που έκανε ή που δεν έκανε (στο τέλος πχ η ομάδα του χρειαζόταν νωρίτερα τον Λε Ταλέκ, ενώ δεν κατάλαβα και την αλλαγή του Ρότα με το Μισελέν) αλλά η ευθύνη του είναι μικρή. Όταν μια ομάδα έχει μια πρόκριση στα χέρια της στο 94΄αυτό που χρειάζεται είναι απλά οι παίκτες της να δείξουν λίγη προσωπικότητα. Στο τέλος τους «σκότωσε» το άγχος. Το ματς ήταν σαν μια περίληψη των προηγούμενων ηττών της ΑΕΚ. Εχασε με το γνωστό 1-2, έχασε ενώ προηγήθηκε στο ΟΑΚΑ, δέχτηκε γκολ στο τέλος όπως στο Βικελίδης, δέχτηκε γκολ σχεδόν χωρίς πίεση. Είναι σαν η Ενωση να έχει βρει ένα τρόπο για να χάνει: δεν θυμάμαι ποτέ κάτι τέτοιο.  

Φάτινγκα και άλλα πολλά

Εφτάψυχος αποδείχτηκε χθες κι ο Ολυμπιακός. Πιο πολύ από την πρόκρισή του ενδιαφέρον υπήρχε πριν το ματς για την απόδοση των πολλών αναπληρωματικών που ο Μαρτίνς χρησιμοποίησε στην αρχική ενδεκάδα. Ο Φατινγκά συστήθηκε με ένα δοκάρι στο 3΄κι ένα γκολ στο 5΄μετά μάλιστα από ένα κλέψιμο που έκανε ο ίδιος. Ο Καρβάλιο έδειξε ότι ξέρει μπάλα – για πρώτη ίσως φορά φέτος ο Ολυμπιακός έπαιζε με «δεκάρι» κανονικό κι αυτό έκανε την ανάπτυξή του πιο όμορφη. Ο Κανέ δεν είναι κακός παίκτης: έχει στοιχεία κόφτη που από τον Ολυμπιακό λείπουν – σκληράδα πχ.

Ακόμα πιο καλοί ήταν οι μικροί. Ο Τζολάκης έκανε ένα σπουδαίο παιγνίδι: το μοναδικό του λάθος στο ματς ήταν μια κακή έξοδος στο τελευταίο λεπτό της παράτασης. Ο Σουρλής, όσο άντεξε, έδωσε και κέρδισε μάχες καταθέτοντας ενέργεια. Ο Κίτσος ήταν ο καλύτερος όλων. Η κόκκινη κάρτα που κέρδισε απο τον Φρεντ στο 87΄κι ενώ ο Καρέλης είχε δώσει στον Παναιτωλικό ένα γκολ ισοφάρισης που ο Παναιτωλικός άξιζε, αφού έπαιξε ωραία μπάλα, υπήρξε καθοριστική στο ματς.

Ο Παναιτωλικό μένοντας με δέκα έκανε κάτι που δεν είχε κάνει μετά το δέκατο λεπτό του ματς: οπισθοχώρησε. Κι ο Μασούρας όταν βρίσκει κλειστές άμυνες φέρνει από το σπίτι αντικλείδια. Πρώτα έκανε το 2-1 στο 94΄και μετά βρήκε το γκολ πρόκρισης πέντε λεπτά πριν το τέλος. Αλλά στο παιγνίδι είδαμε και πολλές κακές συνήθειες. Ο Ολυμπιακός σε ένα ακόμα ματς οπισθοχωρεί, όχι γιατί η πίεση του αντιπάλου είναι τρομερή, αλλά γιατί παίζει «ποδόσφαιρο Φερνάντο Σάντος»: αφήνει την μπάλα στον αντίπαλο για να τον χτυπήσει στις αντεπιθέσεις, αλλά αυτή η κουτοπονηριά αποδίδει ελάχιστα. Στο δεύτερο ημίχρονο επίσης άφησε πολύ εκτεθειμένο τον Βρουσάι που έπαιζε δεξί μπακ: ο Λόπεζ δεν γυρνούσε ποτέ. Και η εικόνα του δεν βελτιώθηκε όταν μπήκαν τρεις βασικοί (ο Τικίνιο, ο Καμαρά κι ο Μασούρας). Απλά ο Μασούρας πήρε το πράγμα προσωπικά κάποια στιγμή στο τέλος.      

Η πρόκριση του Ολυμπιακού σε συνδυασμό με την πρόκριση του ΠΑΟΚ δημιουργούν στο φινάλε της σεζόν ένα σκηνικό δικαιοσύνης. Οι δυο ομάδες αγωνίζονται στην Ευρώπη, θα διεκδικήσουν το πρωτάθλημα μέχρι τέλους και θα αναμετρηθούν και στον ημιτελικό του κυπέλλου. Κι όποιος αντέξει.

Κουρμπέλης και νίκη

Μόνο ματς χωρίς συγκινήσεις ήταν αυτό του ΠΑΟ που έκανε μια επαγγελματική νίκη στην Καρδίτσα. Ο ΠΑΟ έβαλε ένα φρένο στο κακό του σερί και το ό,τι αυτή τη φορά σκόραρε αυτός στο τέλος (με τον φορμαρισμένο Παλάσιος στο 81΄) είναι καλό σημάδι. Εδώ η μόνο συγκίνηση αφορούσε την επιστροφή του Δημήτρη Κουρμπέλη μετά από 425 μέρες. Ο,τι συνδυάστηκε με νίκη είναι κάτι ωραίο. Ο αρχηγός του ΠΑΟ πανηγύρισε στο γήπεδο ένα γκολ με την επιστροφή του: η εικόνα αυτή είναι ο ωραιότερος τρόπος για να πιστέψει πρώτα ο ίδιος πως ο εφιάλτης τελείωσε…