Η γεμάτη ντέρμπι και δύσκολα ματς έκτη αγωνιστική δημιούργησε νέα δεδομένα στην βαθμολογία της Σουπερλίγκ. Ο ΠΑΟΚ έχασε στην Τούμπα από τον Αρη που πλησιάζει την κορυφή και η ΑΕΚ που κέρδισε εύκολα τον ΠΑΟ πέρασε πρώτη ενώ  ο Ολυμπιακός επέστρεψε στις νίκες κόντρα στον Ατρόμητο. Τα σκαμπανεβάσματα όλων είναι τόσα πολλά που κάθε εκτίμηση για την συνέχεια ανατρέπεται από Κυριακή σε Κυριακή.

Δεν τα λες αυτά…

Για τον Ρασβάν Λουτσέσκου η συγκεκριμένη ομάδα του ΠΑΟΚ είναι η καλύτερη που είχε ποτέ στα χέρια του – έτσι είπε ο ίδιος την Παρασκευή. Δεν θα έπρεπε να τα λέει αυτά παραμονή ενός ματς με τον Αρη, που μάλιστα ήθελε να πάρει εκδίκηση για την πίκρα που τον πότισε ο ΠΑΟΚ πέρυσι πανηγυρίζοντας με μια νίκη του ένα πρωτάθλημα στο Βικελίδης. Ο Αρης ήθελε να πάρει μια νίκη που είχε λίγο χαρακτήρα μιας μικρής εκδίκασης και ήξερε πως για να το κάνει έπρεπε να κάνει κάτι ιστορικό: να κρατήσει το μηδέν στην Τούμπα σε τρίτο σερί ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ για πρώτη φορά μετά απο 70 χρόνια. Και τα κατάφερε γιατί σε αυτού του είδους τις υπερβάσεις έχει ειδικότητα. 

Ο Λουτσέσκου έκανε το καθιερωμένο rotation. Ξεκίνησε με μόλις επτά από τους έντεκα που έπαιξαν με την Γαλατά (Κοτάρσκι, Οτο, Μπάμπα, Κεντζιόρα, Ζίφκοβιτς, Τάισον, Κωνσταντέλια). Άλλαξε τον Κόλεϊ με τον Μιχαηλίδη υποχρεωτικά λόγω του τραυματισμού του. Αφησε έξω τους Καμάρα και τον Οζβτόεφ για να ξεκινήσουν οι Μπακαγιόκο και Σβαπ, διότι ο Μαντί στην Πόλη είχε τρέξει για τρία ματς. Τέλος όπως συνηθίζει άλλαξε το φορ του παίζοντας αυτή την φορά με τον Τισουντάλι αντί του Τσάλοφ. Αυτή την τελευταία του συνήθεια πρέπει να την ξαναδεί: αλλάζοντας συνεχώς φορ δύσκολα θα λύσει το πρόβλημα στην θέση – διότι ένα πρόβλημα υπάρχει αναμφίβολα. Δεν γίνεται σε μια ομάδα που σκοράρει τόσο πολύ ο φορ της να μην σκοράρει καθόλου. Ο Ρουμάνος ήθελε να δείξει πως του εμπιστεύεται όλου ακόμα και στα δύσκολα, αλλά ο ΠΑΟΚ δεν έχει προβλήματα χρησιμοποίησης παικτών: έχει όπως σχεδόν όλες οι ομάδες που σκοράρουν πολύ ένα μικρό πρόβλημα νοοτροπίας. Πολλές φορές είναι σαν όλοι να κοιτάζονται στον καθρέφτη και να θέλουν να δουν πόσο ωραίοι είναι – εννοώ ότι το παρακάνουν σε αυτό που στο ποδόσφαιρο ονομάζεται «Τέχνη του περιττού» και δεν παίζουν όσο απλά θα πρεπε αναζητώντας δύσκολες πάσες, καλλιτεχνικά τελειώματα κτλ. Τα ντέρμπι δεν είναι ματς επίδειξης κι ο ΠΑΟΚ που για να πάρει πέρσι το πρωτάθλημα πήρε τέσσερα στην σειρά θα πρεπε να το ξέρει.   

Ο Ακης Μάντζιος από την άλλη αυτό το γνωρίζει, γνωρίζει δηλαδή πως σε τόσο ειδικά ματς δεν χρειάζονται πειράματα, αλλά οι καλύτεροι. Στην ενδεκάδα του Αρη που αντιμετώπισε τον Ολυμπιακό έκανε μόνο μια αλλαγή: γύρισε ο Μοντόγια αντί του Μάγιο – οι άλλοι δέκα ήταν ίδιοι. Στο τέλος του ημιχρόνου έχασε τον Βέλεθ που πόνεσε κι έβαλε τον Ρόουζ: δεν άλλαξε κάτι. Ο πιο ομοιογενής Αρης ξεκίνησε λίγο καλύτερα κι απείλησε τον Κοτάρσκι με σουτ του Μορόν και του Ντιαντί. Αλλά ο ΠΑΟΚ χάρη στην ποιότητα του Κωνσταντέλια και του Τισουντάλι έχασε πιο μεγάλες ευκαιρίες: ο Ελληνας άσος είχε δυο πλασέ από καλή θέση που έφυγαν άουτ κι ενώ φανερά η άμυνα του Αρη δυσκολευόταν να καταλάβει που κινείται αφού έβγαινε από παντού. Ο Τισουντάλι είχε δοκάρι στο 27΄ κι όλα έδειχναν πως το 0-0 του πρώτου ημιχρόνου δεν θα κρατούσε πολύ. Αλλά δεν ήταν δεδομένο ότι το γκολ της νίκης θα το έβρισκε ο ΠΑΟΚ. Διότι το πρώτο ημίχρονο ήταν ένα παιγνίδι ρυθμού από αυτά που ο ΠΑΟΚ αγαπάει, ωστόσο τα ντέρμπι είναι ματς διαφορετικά. Όταν στην επανάληψη οι φάσεις λιγόστεψαν οι πιθανότητες του Αρη μεγάλωσαν: σε ένα παιγνίδι μετρημένων φάσεων, πιο κλειστό, μπορούσε να βρει αυτός πρώτος την ευκαιρία του και το έδειξε αμέσως καθώς είχε δυο ευκαιρίες στο ξεκίνημα προειδοποιώντας πριν το «μυτάκι» του σούπερ φορμαρισμένου Μανού Γκαρσία τρυπήσει τον Κοτάρσκι στ 63΄. Ο Λουτσέσκου έριξε στο ματς όπως κάνει πάντα τους υπόλοιπους κυνηγούς του και τον Καμαρά. Ο ΠΑΟΚ έσβησε μετά το γκολ του Αρη και ξύπνησε στο τέλος. Αλλά ο Μπάμπα εξ επαφής έστειλε τη μπάλα στο δοκάρι. Ο Μπάμπα δεν πέρασε την καλύτερη εβδομάδα του: μετά το αυτογκόλ στην Πόλη παραλίγο να πετύχει ένα και χθες, ενώ έχασε και τον Μανού Γκαρθία στη φάση του γκολ.  Ο Αρης πανηγύρισε δίκαια μια νίκη από τις δικές του. Ηταν οργανωμένος, ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο, καλά στα μετόπισθεν, ήταν κυνικός όπως στα ντέρμπι επιβάλλεται και είχε πίστη. Κι αν οι τέσσερις διεκδικητές του τίτλου συνεχίσουν να πετάνε βαθμούς κανένα όνειρο δεν απαγορεύεται γιατί η ομάδα του είναι δυνατότερη από πέρυσι και το μόνο που μένει είναι να τεσταριστεί προσεχώς η σταθερότητά της: η ανταγωνιστικότητα της στα ντέρμπι είναι δεδομένη.             

Αρκούσε για την δουλειά ο Πιερό  

Το Σάββατο έγραφα στην εφημερίδα ότι πολλά πριν το ματς του ΠΑΟ με την ΑΕΚ αρχίσει μοιάζουν δεδομένα, καθώς είναι δύσκολο, ακόμα κι αν γίνουν αρκετές αλλαγές στις ενδεκάδες, ν’ αλλάξει η προβλεπόμενη εικόνα του αγώνα: η πρόβλεψη επιβεβαιώθηκε - οι ομάδες μας έδειξαν αυτά που κάνουν, απλά αυτά που κάνει η ΑΕΚ είναι πιο πολλά και κυρίως είναι πράγματα που ξέρει.

Ο Αλμέιδα προτίμησε τελικά μια ενδεκάδα που έμοιαζε με αυτή που είχε η ΑΕΚ κόντρα στην Καλλιθέα.  Ο Ρότα επανήλθε στο δεξί άκρο της άμυνας και ο Πινέδα βρέθηκε στη θέση του κεντρικού χαφ μπροστά από τους Περέιρα - Σιμάνσκι. Ο Κάλενς έπαιξε όπως και στη Λεωφόρο μετά τον τραυματισμό του Μουκουντί δίπλα στο Βίντα κι ο Πήλιος παρέμεινε στα αριστερά. Ο Μάνταλος ήταν στον πάγκο μαζί με τον Λιούμπισιτς και στην επίθεση ήταν οι Κοϊτά – Πιερό – Ελίασον με τον  Έρικ Λαμέλα (φυσικά και τον Μαρσιάλ) εκτός 20άδας. Ο Ντιέγκο Αλόνσο έκανε περισσότερες αλλαγές από αυτό που όλοι περίμεναν: ξεκίνησε ο Μπάλτοκ, αντί του εκτός αποστολής Βαγιαννίδη, ο Μαξίμοβιτς που στο πρώτο ημίχρονο έπαιξε κάτι σαν «δεκάρι», ο Τζούρισιτς που επιβραβεύτηκε για τα δυο του γκολ με τον Πανσερραϊκό, ενώ ο Ουνάι δεν έπαιξε πίσω από τον Ιωαννίδη αντί του Μπακασέτα αλλά δίπλα στον Αράο. Στην άμυνα με τον Μπάλντοκ έμειναν οι Ινγκασον, Γεντβάι, Μπλαντένοβιτς μπροστά από τον Ντραγκόφσκι και ήταν αυτοί που είχαν τα μεγαλύτερα προβλήματα – βέβαια δεν υπήρξε γραμμή του ΠΑΟ που να μην προβλημάτισε.

Το αποτέλεσμα αυτών των επιλογών ήταν η ΑΕΚ να πιέσει τον ΠΑΟ απο την αρχή παίζοντας πιο δυναμικά στην μεσαία γραμμή και, όπως κάνει πάντα, πολύ στοχευμένα για τον φορ της. Στο 30’ η ΑΕΚ προηγήθηκε με κεφαλιά του Πιέρο τον οποίο σημάδεψε ο Ρότα σε μια φάση που δεν τον ενοχλεί κανείς – και δεν ήταν η πρώτη φορά. Επι της ουσίας το γκολ του σέντερ φορ έκρινε και το ματς. Στα πάνω από 60 λεπτά που είχε στην διάθεση του ο ΠΑΟ έκανε ελάχιστα για να ισοφαρίσει παρά τις αλλαγές του Αλόνσο στο δεύτερο ημίχρονο. Η μετατόπιση του κεφάτου Τετέ πίσω από τον Ιωαννίδη, η είσοδος του Μπακασέτα και του Πελίστρι στο τελευταίο τέταρτο κάπως ζωντάνεψαν τον ΠΑΟ, αλλά η μόνη του σοβαρή ευκαιρία έμεινε μέχρι το τέλος του ματς μια κεφαλιά του Γεντβάι στα τέλη του πρώτου ημιχρόνου. Το ματς έμοιαζε αρκετά με την περσινή νίκη της ΑΕΚ στα play off όταν ο ΠΑΟ είχε άλλο προπονητή κι άλλους παίκτες αλλά το ίδιο πρόβλημα: ήταν δύσκολο για τους μέσους και τους κυνηγούς του να αντέξουν στα μαν του μαν του Αλμέιδα. Η ΑΕΚ είχε λίγες ευκαιρίες στην επανάληψη (με τον Πιέρο και τον Λιούμπισιτς που μπήκε ορεξάτος) και βασίστηκε αρκετά στην άμυνα της που είναι η καλύτερη του πρωταθλήματος αφού έχει δεχτεί μόνο ένα γκολ. Βρήκε το 2-0 με πέναλτι του Αμραμπατ στις καθυστερήσεις και πέρασε πρώτη. Φυσικά και το πέναλτι το κέρδισε ο Πιερό για χέρι του Τσέριν.  

Νιάτα και κανονικό ποδόσφαιρο

Στο Καραϊσκάκη όταν ανακοινώθηκε η σύνθεση του Ολυμπιακού στο ματς με τον Ατρόμητο δεν πρέπει να ήταν λίγοι αυτοί που απόρησαν. Ο Μεντιλίμπαρ δείχνοντας όλο το κουράγιο του εμφάνισε ένα Ολυμπιακό εντελώς πειραματικό. Τερματοφύλακας ήταν ο Τζολάκης και στόπερ οι Κάρμο και Ρέτσος κι αυτά ήταν τα μόνα αναμενόμενα. Δεξιά βρέθηκε ο Κοστίνια κι αριστερά ο Αποστολόπουλος. Στην μεσαία γραμμή βρέθηκαν ο Μουζακίτης, ο Ολιβέιρα κι Στάμενιτς, στα άκρα ο Ροντινέι κι ο Βέλντε και στην επίθεση ο Κωστούλας. Δεν ξέρω αν αυτές οι επιλογές έγιναν από τον προπονητή για να κλείσει τα στόματα όσων τον κατηγορούσαν ότι δεν χρησιμοποιεί νέα παιδιά. Για όποιο λόγο κι αν το έκανε ορθώς έπραξε.

Η ενδεκάδα αυτή είχε παίκτες που δεν έχουν αγωνιστεί πολύ κι όλοι τους έτρεξαν και μόχθησαν. Ο Κωστούλας πίεσε τους στόπερ του Ατρόμητου κι αν υπήρξε ένα ψεγάδι ήταν ότι έβγαινε πολύ από την περιοχή με αποτέλεσμα αυτή να είναι άδεια. Ο Μουζακίτης ειδικά μέχρι 70΄ήταν άψογος. Οι Αποστολόπουλος και Κοστίνια μόχθησαν με τους επικίνδυνους Γουάρντα και Μπακού κι ο Ολιβέιρα όσο άντεξε είχε μια κάποια επικινδυνότητα. Ακόμα κι ο μάλλον κατώτερος όλων Βέλντε (που πάλι αντικαταστάθηκε νωρίς από τον Γουίλιαν που δεν σπριντάρει), είχε μια προσφορά: πήρε το πέναλτι από τον Χουτεσιώτη με το οποίο ο Ροντινέι έκανε το 1-0 πριν βγει το ημίχρονο. Το πιο σημαντικό ωστόσο είναι ότι αυτή η πειραματική ενδεκάδα έδωσε στον Μεντιλίμπαρ την δυνατότητα να έχει στον πάγκο κάμποσες λύσεις και να κάνει αλλαγές στο δεύτερο ημίχρονο, όταν πολλοί από όσους ξεκίνησαν, λόγω έλλειψης ρυθμού, κουράστηκαν. Από τον πάγκο ήρθαν ο Εσε, ο Τσικίνιο που έχασε δυο γκολ, ο Ορτέγκα και φυσικά ο ΕλΚαμπί που στο 75΄τελείωσε το ματς σκοράροντας μετά από μια τυχερή αλλά γρήγορη πάσα του Μουζακίτη κι αφού απλά με το σκάσιμο (!) της μπάλας πέρασε δυο παίκτες πριν πλασάρει υπέροχα. Ο Ολυμπιακός δεν έκανε ένα σπουδαίο ματς, αλλά συνέβη κάτι απλό: έτρεξε και πίεσε. Και δεν έκανε 60 σέντρες όπως με τον Παναιτωλικό ούτε γυρνούσε την μπάλα παίζοντας ένα γύρω γύρω όλοι γύρω απο την περιοχή του αντιπάλου όπως με τον Αρη. Επαιξε, λίγο ίσως, αλλά κανονικό ποδόσφαιρο.  

Που είσαι Ράσταβατς

Στα υπόλοιπα είχαμε την μεγάλη νίκη του Παναιτωλικού στο Ηράκλειο με 2-1 και ανατροπή: ο ΟΦΗ δεν στάθηκε δυνατό να κερδίσει τον ίδιο αντίπαλο δυο φορές σε τέσσερις μέρες μολονότι προηγήθηκε. Είχαμε και τις ισοπαλίες με 1-1 στα ματς Βόλος – Καλλιθέα και Αστέρας – Λεβαδειακός. Ο Μακελελέ είπε πως θέλει ο Αστέρας του να παίζει για να βάζει γκολ. Είναι τυχερός που δεν έχασε. Ο Λεβαδειακός έχασε πέναλτι με τον Γιαννιώτα για να κερδίσει…