Εδώ και λίγο καιρό στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, έχει ξεκινήσει η εκδίκαση της υπόθεσης των στημένων αγώνων της περιόδου 2008-2011, που είναι γνωστή και ως Koriopolis. Υπάρχουν συνολικά ογδόντα τέσσερις κατηγορούμενοι, κυρίως πρώην και νυν παράγοντες του ποδοσφαίρου. Παρατηρώ το εξής παράδοξο. Ενώ όταν ξέσπασε η ιστορία είχε γίνει χαμός, τώρα που φτάσαμε στο τέλος της και πρέπει να δούμε ποιοι θα καταδικαστούν και ποιες θα είναι ποινές τους, δεν ασχολείται σχεδόν κανένας! Γιατί; Ο βασικός λόγος είναι ότι μέχρι τώρα δεν υπάρχουν μάρτυρες κατηγορίας, δηλαδή κάποιοι που να εμφανιστούν στο δικαστήριο, να εξηγήσουν πως στήθηκαν τα ματς, ποιοι τα έστησαν και μέσω ποιας διαδικασίας ήταν τελικά βέβαιοι για την έκβασή τους.

Το είδαμε με το Θωμά και το Μάκη

Δεν είναι η πρώτη φορά που αυτό συμβαίνει. Και στην προηγούμενη Δίκη, με κατηγορούμενους το μακαρίτη το Μάκη Ψωμιάδη, τον Θωμά Μητρόπουλο, τον Κώστα Ριαβόγλου και κάποια απαραίτητα μικρά ψάρια είχε γίνει ακριβώς το ίδιο: στο δικαστήριο εμφανίστηκαν μόνο μάρτυρες που έμπλεξαν το εγκώμιο των κατηγορουμένων, που τελικώς καταδικάστηκαν με κάποιες αστείες εξαγοράσιμες ποινές, που βασίστηκαν κυρίως στους φακέλους της Radar. Το δικαστήριο εξάντλησε την αυστηρότητα του γιατί δεν ήθελε η όλη διαδικασία να αποδειχθεί εντελώς φούσκα, αλλά επί της ουσίας δεν υπήρξε καμία σοβαρή τιμωρία. Η πρόβλεψη μου είναι ότι κάτι ανάλογο θα γίνει και τώρα.

Κουκιά σπέρνω…

Στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων γίνεται μια δίκη για στημένα ματς χωρίς να υπάρχουν ούτε κατηγορούμενοι ποδοσφαιριστές, ούτε ποδοσφαιριστές μάρτυρες κατηγορίας. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο στήνονται παιγνίδια από παράγοντες, λες κι αυτοί είναι μαριονετίστες, που κινούν ανθρώπους δεμένους με σχοινάκια. Ακόμα πιο τραγικά είναι όσα δηλώνουν οι μάρτυρες κατηγορίας δημοσιογράφοι. Ο πρώτος που εμφανίστηκε, ο Κυργιάκος Θωμαϊδης, κατάφερε μόνο να κάνει έξαλλο ένα από τους δικαστές της έδρας. Το μέλος του δικαστηρίου, μετά την κατάθεσή του,  απευθύνθηκε στον Θωμαϊδη και του είπε: «Έρχεστε εδώ όλοι οι μάρτυρες και δεν λέτε απολύτως τίποτα. Τότε να μην καλούμε καθόλου μάρτυρες. Πείτε μας αν έχετε κάποιο στοιχείο ή αν γνωρίζετε κάτι για τους κατηγορούμενους. Μου κάνει εντύπωση που σε αυτή την υπόθεση κανείς δεν γνωρίζει τίποτα κι όμως κάνατε εκπομπές, αναδεικνύατε το υλικό της δικογραφίας, μιλούσατε με σιγουριά για ενόχους και ευθύνες»! Η απάντηση ήταν ότι φταίει η ΕΠΟ που δεν έκανε ελέγχους: τι έχεις Γιάννη, κουκιά σπέρνω.

Μείναμε στην αρχή

Τι εμποδίζει ανθρώπους να πάνε να καταθέσουν; Πρώτα από όλα η ίδια τους η άγνοια. Αν κάτι είναι στημένο, το γνωρίζουν αυτοί που εμπλέκονται: οι υπόλοιποι μπορεί να έχουν υποψίες, αλλά όχι βεβαιότητες. Στην ιστορία αυτή, αλλά και σε άλλες αντίστοιχες που προηγήθηκαν ή θα ακολουθήσουν, υπάρχει ένα μόνο δεδομένο: ότι έγινε μια πολύ κακή δουλειά από τις διωκτικές αρχές, που έχουν και την ευθύνη της απόδειξης των κακουργημάτων. Οι φάκελοι της Radar είναι πάντα η αρχή – μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις να λειτουργήσουν και ως αποδεικτικά στοιχεία, όμως πέρα από τεκμηριώσεις σχετικά με το παράλογο των στοιχηματικών αποδόσεων δεν περιέχουν τίποτα απολύτως: ούτε καν τη διαδρομή του χρήματος. Αυτή τη διαδρομή τουλάχιστον, όφειλαν σε κάθε περίπτωση να την ψάξουν οι εισαγγελικές αρχές. Αν το έχουν κάνει, τότε θα υπάρξουν και σοβαρά στοιχεία και σοβαρές καταδίκες. Αν δεν το έχουν κάνει, από τους 84 κατηγορούμενους κάποιοι θα καταδικαστούν για πλημμελήματα, ένα εκ των οποίων είναι ότι έπαιζαν στοίχημα στο διαδύκτιο, πράγμα που τότε τυπικά απαγορευόταν. Αλλά αν έγινε όλη αυτή η φασαρία, για να φτάσουμε να καταδικάσουμε κάποιους για αυτό, κάποιο λάθος έχει γίνει και μάλιστα μεγάλο.

Βόμβες που δεν σκάσανε

Δεν χρειάζεται να κάνει κανείς μια τρομερή έρευνα για να διαπιστώσει πόσες μπαρούφες έχουν γραφτεί για αυτή την ιστορία: με την ελάχιστη βοήθεια του Google μπορεί να βρεις δημοσιογραφικές αποκαλύψεις για καταθέσεις μαρτύρων που αλλάζουν τα δεδομένα, για «βόμβες που σκάνε», για μάρτυρες κατηγορίας που κάνουν αποκαλύψεις κτλ. Σήμερα όμως υπάρχουν μόνο διάφοροι που σφυρίζουν κλέφτικα. Κανείς δεν αναδεικνύει τι διάβολο λέγεται σε αυτή την κατά τα άλλα πολύκροτη δίκη γιατί τίποτα δεν λέγεται σε αυτή τη δίκη: το μόνο βέβαιο είναι ότι καμία δημοσιογραφική έρευνα δεν υπήρξε ποτέ, διότι αν κάτι είχε ερευνηθεί, όποιος το ερεύνησε θα μπορούσε να καταθέσει στοιχεία. Το χειρότερο είναι να αποδειχτεί κακή και η έρευνα των εισαγγελικών αρχών – πράγμα που πολύ φοβάμαι. Όταν ήρθαν οι φάκελοι έπρεπε να παρακολουθούνται πρώτα από όλα τηλέφωνα ποδοσφαιριστών, προπονητών, διαιτητών – αυτοί βρίσκονται στο γήπεδο. Τι έγινε; Στοχοποιήθηκαν κάποιοι παράγοντες με σκοπό να συζητάει ο κόσμος για τα κατορθώματα τους, σχηματίστηκε μια δικογραφία στημένη πάνω σε συνομιλίες που από μόνες τους δεν σημαίνουν τίποτα για κανένα δικαστήριο και η δικογραφία αυτή έγινε σαν το φέι βολάν που μοιράστηκε παντού. Εγιναν τηλεοπτικές εκπομπές, γέμισαν τα site και οι εφημερίδες διαλόγους, κάποιοι έχτισαν και καριέρες ως δημόσιοι κατήγοροι και σήμερα που φτάσαμε στο δια ταύτα όλοι σχεδόν χαθήκανε. «Δεν γνωρίζω», «δεν υιοθετώ», «ξέρω πως ίσως στήνονται παιγνίδια, αλλά δεν ξέρω αν τα στήνουν οι κατηγορούμενοι» κτλ κτλ. Η δίκη είναι σαν να μην γίνεται: δεν την καλύπτουμε, δεν προβάλουμε καταθέσεις και μαρτυρίες, δεν αναδεικνύουμε απολύτως τίποτα που να έχει να κάνει με το περιεχόμενό της γιατί δεν πιστεύαμε ποτέ ότι θα φτάσει σε ένα τελικό αποτέλεσμα που θα αποδίδει δικαιοσύνη, ούτε πιστεύουμε σήμερα πως κατά τη διάρκειά της ια λάμψει η αλήθεια. Αφού φτιάξαμε τέρατα, φοβόμαστε τώρα μην τα δούμε να γίνονται και ήρωες. Τίποτα δεν αποκλείεται.

Η αρχή της κάθαρσης

Η όλη ιστορία είναι διδακτική, όχι για το τι θα συμβεί, αλλά για το τι έχει προηγηθεί. Καμία από τις έρευνες των εισαγγελέων δεν είχε ποτέ σκοπό να βρει ενόχους ή να βοηθήσει το ποδόσφαιρο να καθαρίσει. Ολες έγιναν για ένα λόγο: για να υπάρξει ένα υλικό βασισμένο σε συνομιλίες και αστείες κατηγορίες, που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε τηλεοπτικές εκπομπές ή να αξιοποιηθεί από διάφορους πρόθυμους να γράψουν λίβελους και αναθέματα με στόχο συγκεκριμένους παράγοντες στοχοποιημένους από κάμποσους εχθρούς τους. Στήθηκε ένα τηλεοπτικό και δημοσιογραφικό σόου με στόχο, όχι την αλήθεια, αλλά την εντύπωση. Δεν υπήρξε καμία σπουδή για να βρεθούν αποδείξεις, αλλά πολλοί δούλεψαν απλά για να δώσουν επιχειρήματα σε οπαδούς και χουλιγκάνους. Η κακή δουλειά στην ιστορία του Κοriopolis πολύ φοβάμαι πως θα το μετατρέψει στην απόλυτη φάρσα. Θα μείνουν μόνο ένα σωρό γελοιότητες που ακούγονται σε τηλεφωνικές συνομιλίες, που ούτε καν λαμβάνονται υπόψην στα δικαστήρια. Η φασαρία έγινε για τη φασαρία: αν δεν έχουν βρει και χρήματα το περίφημο Koriopolis, θα είναι όντως η αρχή της κάθαρσης στο ελληνικό ποδόσφαιρο όπως έγραφαν τότε διάφοροι που τώρα δηλώνουν ότι δεν γνωρίζουν. Θα αποδειχτεί το μεγαλύτερο πλυντήριο όλων των εποχών…