Ένα πέναλτι - γκολ του Φαν Ντάικ στις καθυστερήσεις του ματς διέγραψε οριστικά τις  ελπίδες της Εθνικής μας να πάρει την πρόκριση για τα τελικά του Euro2024 διά μέσου του ομίλου των προκριματικών. Η Ολλανδία ήταν καλύτερη και μολονότι η Εθνική μας έδειξε περισσότερο κουράγιο στο δεύτερο ημίχρονο άξιζε την πρόκριση. Ο Γουστάβο Πογιέτ έκανε πολλά σωστά, λίγα που σηκώνουν συζήτηση και αντιμετώπισε τους Ολλανδούς με μια ξεκάθαρη στρατηγική που θα μπορούσε να έχει αποδειχτεί και η καλύτερη δυνατή, αλλά η διαφορά των δυο ομάδων φάνηκε. Γιατί σε τέτοια παιγνίδια που κρίνουν προκρίσεις χρειάζεται τη διαφορά να την κάνουν και οι παίκτες: η Εθνική μας είχε πολλούς μαχητές, αλλά λίγους αληθινά διακριθέντες.  

Απόφαση σε δευτερόλεπτά

Η αρχική ενδεκάδα της Εθνικής μας μαρτυρούσε πως ο Γκουστάβο Πογιέτ είχε στο μυαλό του δουλέψει πολύ το ματς με τους Ολλανδούς, λαμβάνοντας  στα υπόψιν του πρώτα από όλα το πρώτο παιγνίδι, αυτό που η Εθνική μας έχασε με 3-0 στο Αϊντχόβεν πριν ένα μήνα. Ο Πογιέτ άλλαξε πολύ την ομάδα που κέρδισε την Παρασκευή στην Ιρλανδία και δεν τον κατηγορώ για αυτό γιατί τα ματς αυτά ήταν ολότελα διαφορετικά. Η σημαντικότερη αλλαγή ήταν η αλλαγή της διάταξης: ο Πογιέτ πόνταρε σε ένα 5-3-2 που είχαμε καιρό να δούμε – για την ακρίβεια δεν θυμάμαι, αν επί των ημερών του κόουτς η Εθνική μας είχε παίξει ποτέ έτσι. Ο Πογιέτ αποφάσισε να ξεκινήσει με τους Μαυροπάνο, Ρέτσο, Κουλιεράκη ως κεντρικούς αμυντικούς και με τον Τσιμίκα και τον Ρότα στις πλάγιες γραμμές – ήθελε παίκτες πίσω τους, όπως είπε, κι όχι μπροστά τους. Ο Πογιέτ πίστευε πως αν η ομάδα του δεν δεχτεί γκολ, είχε μεγαλύτερες πιθανότητες να κερδίσει και επιστράτευσε τον Κουλιεράκη για να της δώσει ύψος ώστε να μην υπάρχουν τα προβλήματα στα κόρνερ που είχαμε δει στο πρώτο ματς. Αλλαξε όμως και την γραμμή της επίθεσης, δίνοντας θέση βασικού στον φορμαρισμένο και συνηθισμένο στον ΠΑΟ να παίζει μόνος μπροστά (και με πλάτη στην αντίπαλη εστία) Φώτη Ιωαννίδη: ούτε αυτή η έμπνευση ήταν κακή, καθώς ο φορ του Παναθηναϊκού έδωσε την ψυχή του. Θα ήταν τέλειος αν στην καλύτερη του στιγμή στο ματς στο ξεκίνημα του δευτέρου ημίχρονο, όταν άδειασε την μισή άμυνα της Ολλανδίας, προτιμούσε και να πασάρει, αντί να επιχειρήσει να σκοράρει από πλάγια θέση, όμως όταν κάποιος έχει τρέξει τόσο πολύ το μυαλό του δεν είναι πάντα καθαρό – ειδικά όταν πρέπει να αποφασίσει τι θα κάνει σε δευτερόλεπτα.

Ο καταπληκτικός Βλαχοδήμος

Η Ελλάδα υπέφερε για μια ώρα καθώς ήταν δύσκολο να κρατήσει μπάλα, η Ολλανδία έκανε κάποια στιγμής κατοχή μπάλας της τάξης του 60%: οι Πορτογάλοι που έκαναν το ίδιο στην Βοσνία κέρδιζαν με 0-5 στο ημίχρονο! Η Εθνική μας δεν έκανε ένα άψογο αμυντικά ματς: η πίεση που δέχτηκε στην πρώτη ώρα του παιγνιδιού (και εξαιτίας της ικανότητες του Ράιντερς και του Βίφερ να μαζεύουν τις δεύτερες μπάλες) ήταν τεράστια κι αυτή είχε ως αποτέλεσμα οι τρεις στόπερ να κάνουν ο καθένας και τα λάθη του, αλλά η εικόνα δεν είχε σχέση με αυτό που είχαμε δει στο Αϊντχόβεν κυρίως χάρη στην διάταξη. Ο Ντούμφρις δεν είχε τους χώρους που ήθελε για να επιτεθεί με την μπάλα στον Τσιμίκα, ο Βέγκχορστ είχε με τον Μαυροπάνο και τον Κουλιεράκη αντιπάλους στο ύψος του και ο Τσάμπι Σίμονς χάθηκε αυτή την φορά στην πολυκοσμία – οι Ολλανδοί απειλούσαν κυρίως με σουτ από μακριά εκτελώντας με πάσες τα πολλά κόρνερ που η ελληνική άμυνα παραχώρησε. Η έλλειψη του Χαπκο φάνηκε,  όταν όμως ανέβαζαν στροφές η διαφορά επιπέδου χτυπούσε στο ματς: όλα ξεκινούσαν από το ό,τι η άμυνα τους ανέβαινε πολύ και κατά συνέπεια υπήρχαν πάντα χαφ που πατούσαν περιοχή. Χωρίς να είναι καταιγιστική (κι έχοντας και λίγο στο μυαλό της ότι με ισοπαλία περνάει) η Ολλανδία έλεγχε το ματς: η Εθνική μας μέχρι το 60’ έμεινε ζωντανή χάρη στον καταπληκτικό Βλαχοδήμο που έπιασε πέναλτι του Βέγκχορστ στο 26΄ κι έδειξε την κλάση του σε τρεις ακόμα περιπτώσεις.     

Φινάλε με μεγάλο πάθος

Το μεγάλο πρόβλημα της Εθνικής ήταν από την αρχή μέχρι το τέλος του ματς η επίθεση παρά την γενναιόψυχη εμφάνιση του Ιωαννίδη. Ο φορ του ΠΑΟ δεν είχε παρτενέρ αφού κι ο Μασούρας που θεωρητικά ήταν ο δεύτερος κυνηγός κυνηγούσε μπακ των Ολλανδών. Το πιο μεγάλο πρόβλημα ωστόσο ήταν η έλλειψη κάποιου box to box χαφ ικανού να τρέξει το γήπεδο με την μπάλα ώστε να δώσει υπόσταση στις αντεπιθέσεις: ο Μάνταλος ήταν καλύτερος από τον Μπακασέτα, τον οποίο οι χαφ του Κούμαν δεν έχασαν στιγμή, αλλά κι αυτός για να γίνει απειλητικός πρέπει η ομάδα στην οποία αγωνίζεται να ανεβεί όλη μαζί. Η συμπίεση της Εθνικής ήταν μάλλον αναμενόμενη – το πρόβλημα ήταν ότι δεν υπήρχαν αντεπιθέσεις γιατί κι ο Τσιμίκας με τον Ρότα έμειναν πολύ πίσω.

Η εξέλιξη του ματς έδειξε πως ο Πογιέτ ήταν προετοιμασμένος και για αυτό το ενδεχόμενο: ήθελε (για να μην πω προσευχόταν…) απλά να κρατήσει η ομάδα του το μηδέν για να παίξει τα ρέστα του την τελευταία μισή ώρα και αυτό συνέβη. Ο κόουτς άλλαξε πολύ την ομάδα στο τέλος: τελείωσε με μια ενδεκάδα με τρία φορ (τον Παυλίδη, τον Ιωαννίδη και τον Γιακουμάκη), έκανε την μεσαία γραμμή της ομάδας επιθετικότερη με τα τρεξίματα του Σιώπη και του Φούντα, έβαλε τον Μπουχαλάκη για περάσει πάσες και το ματς μετά το 75΄ κομμάτι άλλαξε – σε σημείο που ο Κούμαν που είχε κι αυτός άφησει κατά μέρος το 3-4-3 για ένα επιθετικότερο σχήμα, χρειάστηκε να επιστρατεύσεις ένα τρίτο κεντρικό αμυντικό, τον Μίκι βαν ντε Βεν. Αλλά οι μεγάλες ευκαιρίες έλειψαν από την Εθνική μας, παρόλο που η μαχητικότητα ήταν υψηλού επιπέδου και η πίστη μεγάλη. Οι Ολλανδοί παρόλο που επιτέθηκαν στο τέλος λιγότερο, κέρδισαν το δεύτερο πέναλτι της βραδιάς στο 89΄όταν τον Ντούμφρις βρέθηκε στην περιοχή και τον μάρκαρε ο Παυλίδης: ο Φαν Ντάικ ευστόχησε κι έβγαλε τη γλώσσα του στον κόσμο. Και η Εθνική μας, που θα μπορούσε να έχει δεχτεί κι άλλο πέναλτι στις καθυστερήσεις όταν ο Ρέτσος έπαιξε στο όριο, θα ψάξει τώρα την πρόκριση στα μπαράζ. Με πιθανό πρώτο αντίπαλο το Καζακστάν, που στον όμιλο που βρίσκεται ή κερδίζει ή χάνει.

Η δυσκολία έφερε πρόοδο

Στη διαδικασία των προκριματικών υπήρξε τριβή της ομάδας. Η δυσκολία φέρνει πρόοδο. Χθες έκανε ένα μάλλον παθητικό ματς, με στρατηγική βέβαια, αλλά η στρατηγική δεν αρκεί: χρειάζεται σε τέτοια ματς και παραπάνω προσωπικότητα. Προσωπικότητα θα χρειαστεί η Εθνική μας και στα μπαράζ: κι αυτά θα είναι ματς παικτών που θα χρειαστεί να βγουν μπροστά. Φυσικά η ομάδα χρειάζεται και μεγαλύτερη υποστήριξη. Δεν κατάλαβα για ποιο λόγο το πέταλο στο γήπεδο ήταν κλειστό, όταν ειδικά σε εντός έδρας παιγνίδι ο κόσμος χρειάζεται σε αυτό πρώτα από όλα. Ας δώσουν τζάμπα εισιτήρια, αλλά ας φροντίσουν τον Μάρτιο το γήπεδο να είναι γεμάτο.