Το «www.insideworldfootball.com» το γνωρίσαμε τον καιρό που ασχολήθηκε με τις διώξεις που είχαμε στο ελληνικό ποδόσφαιρο (Κοριόπολις κτλ) και όσα συνέβαιναν τότε στην ΕΠΟ (παραπομπές παραγόντων για την κάρτα Υγείας, για μίζες που έχουν να κάνουν με τηλεοπτικά δικαιώματα κτλ). Όταν είχε έρθει κάποτε ο μακαρίτης ο Κουτσοκούμνης και ο Ιταλός Πρίμο Καρβαρο για να τοποθετήσουν στην ομοσπονδία διοικούσα επιτροπή, οι δυο τους είχαν εμφανιστεί στο συμβούλιο της ΕΠΟ με μια σειρά από δημοσιεύματα του συγκεκριμένου site και ρωτούσαν τους τότε συμβούλους, αν όλα όσα σε αυτά αναφερόντουσαν ήταν αλήθεια. Χθες, το αγαπημένο site των ανθρώπων της FIFA και της UEFA ασχολήθηκε με τις τελευταίες εξελίξεις στην Ελλάδα, αυτές που σχετίζονται με αποκαλύψεις που έχουν να κάνουν με την φερόμενη ιδιοκτησιακή σύνδεση της Ξάνθης με τον ΠΑΟΚ. Υπάρχει ένα μεγάλο αφιέρωμα στον κ. Ιβάν Σαββίδη– φυσικά δεσπόζει μια ωραία φωτο με το κουμπούρι. Για μια ακόμα φορά οι ξένοι μας παρακολουθούν με το στόμα ανοιχτό, διαβάζοντας για off shore εταιρίες, τριγωνικές σχέσεις και άλλα ωραία, ενώ νόμιζαν ότι τα χουν δει όλα. Το ποδόσφαιρό μας έχει πολλά προβλήματα που συναντάς και στο εξωτερικό: βία, παραγοντισμό, κακές θεσμικές αρχές, σκουριασμένα μυαλά κτλ. Αλλά εδώ μπορεί να συμβούν και πολλά που δεν συμβαίνουν πουθενά αλλού. Όχι γιατί τα επιτρέπει το ποδόσφαιρό μας, αλλά γιατί τα επιτρέπει η χώρα. Κι εμείς οι ίδιοι.

Κρυφτούλι με τη λογική

Η χθεσινή ανακοίνωση της Σούπερ Λίγκας για τα όσα κυκλοφορούν σχετικά με τη σχέση το ΠΑΟΚ με την Ξάνθη είναι στη σωστή κατεύθυνση. Η σιωπή πολλών άλλων όχι. Και δεν μιλάω μόνο για ποδοσφαιροπαράγοντες και Υπουργούς, αλλά γενικότερα. Η ιστορία της αγοράς της VIALAND, της θυγατρικής της ΠΑΕ Ξάνθης που κατέχει σχεδόν το σύνολο των περιουσιακών στοιχείων της, από μια off shore κυπριακή εταιρία, μαρτυρά πολλά περισσότερα. Ο συνεταιρισμός είπε αυτό που έπρεπε να πει, πέρα όμως από την ανακοίνωση υπάρχει και η λογική. Με την οποία λογική γίνεται μια τεράστια προσπάθεια να παίξουμε κρυφτούλι.

Ποιοι ιδιοκτήτες;

Δεν θα έπρεπε οι ιδιοκτήτες των ομάδων να συνεδριάσουν για να συζητήσουν τι πρέπει να γίνει στη συνέχεια; Νομίζω το ζήτησε ο Αλέξης Κούγιας, αλλά οι πιο πολλοί  σφύριζαν κλέφτικα. Κάποιοι λίγοι φοβούνται μήπως προσεχώς έχουμε καινούργιες αποκαλύψεις για τις ομάδες τους: από ό,τι καταλαβαίνω οι δημοσιογραφικές έρευνες δεν σταματούν. Κάποιοι άλλοι ενδεχομένως να ντρέπονται να εμφανιστούν παριστάνοντας για μια ακόμα φορά ότι είναι ιδιοκτήτες ομάδων, ενώ δεν είναι. Σίγουρα κάποιοι ζηλεύουν τον Πανόπουλο, όταν διαβάζουν ότι για το σαλέ και το προπονητικό κέντρο της Ξάνθης πήρε 10 εκατομμύρια ευρώ. Μάλλον καταριούνται την ώρα και τη στιγμή που δεν είχαν την τύχη του: κι αυτοί θα πουλούσαν ό,τι έχουν (γραφεία, προπονητικά κέντρα, ακαδημίες κτλ) και για λιγότερα και μαζί με αυτά με κάτι παραπάνω και παιγνίδια και υπηρεσίες. Κι αυτό νομίζω είναι το απολύτως λυπηρό σε αυτή την ιστορία.

 Που θα είχε γίνει αυτό;

Εγώ δεν υιοθετώ και δεν απορρίπτω καμία από όλες αυτές τις αποκαλύψεις. Σε αυτές τις ιστορίες έχω μάθει να περιμένω τη δικαιοσύνη. Πιστεύω ότι υπάρχουν και νομοί και τιμωρίες (παρόλο που η ΕΠΟ αφαίρεσε τις διατάξεις για την πολυϊδιοκτησία από τον πειθαρχικό της κώδικα αυγουστιάτικα). Πιστεύω ότι υπάρχουν και τίμιοι δικαστές και τίμια μέλη της Επιτροπής Επαγγελματικού Αθλητισμού, που είναι η πρώτη που θα αναλάβει να ρίξει φως στην υπόθεση. Το πιθανότερο είναι ότι θα ασχοληθούν και εισαγγελείς. Χωρίς ωστόσο να υιοθετώ ή να απορρίπτω αναρωτιέμαι κάτι πάρα πολύ απλό: θα μπορούσε ποτέ στη Γερμανία, στην Αγγλία, στη Γαλλία, στην Ιταλία, στην Ισπανία κτλ να υπάρχει μία τέτοια ιστορία; Υπήρχε ποτέ πιθανότητα στις ποδοσφαιρικές  χώρες να ξυπνούσαν ένα ωραίο πρωί και να ακούγανε όλοι ότι μία απίθανη εταιρεία από την Κύπρο, δημιουργημένη από ένα Ρώσσο που ήταν και στο ΔΣ μιας ΠΑΕ, αγόρασε με δέκα εκατομμύρια ευρώ τη θυγατρική μιας άλλης ΠΑΕ και κράτησε στο συμβούλιο της τους ανθρώπους που διοικούν την ΠΑΕ; Εγώ αφήνω στην άκρη το ποιοι μπορεί να είναι οι ιδιοκτήτες της συγκεκριμένης εταιρείας. Απλά αναρωτιέμαι αν σε αυτές τις χώρες θα υπήρχε ποτέ πιθανότητα να πραγματοποιηθεί μία τέτοια αγορά, που σχετίζεται μάλιστα με τον κόσμο του ποδοσφαίρου, πού είναι στην πρώτη γραμμή της δημοσιότητας. Η ερώτηση φυσικά είναι ρητορική: καμία ανάλογη εταιρεία δεν θα το τολμούσε, όχι μόνο γιατί εκεί λειτουργούν οι μηχανισμοί ελέγχου, αλλά γιατί οι άνθρωποι της θα γνώριζαν ότι καμία τέτοια μεταβίβαση δεν θα μπορούσε ποτέ να ολοκληρωθεί. Η ίδια η πρόταση θα προκαλούσε γέλια και μόνο.

Σιωπή και φόβος

Το ξέρω ότι είναι δύσκολο να συζητήσεις ψύχραιμα για αυτή την ιστορία διότι εμπλέκονται ποδόσφαιροπαράγοντες οι οποίοι κουβαλούν συμπάθειες και αντιπάθειες. Αλλά εγώ θα καλούσα τον αναγνώστη να αφήσει το πράγμα στην άκρη και να σκεφτεί ότι δεν έχουμε να κάνουμε με την Ξάνθη και τον ΠΑΟΚ: να δει τη μεγάλη εικόνα. Υπάρχει ποτέ περίπτωση το σαλέ, τα γραφεία και κάτι άλλες εγκαταστάσεις της Ξάνθης, να κοστίζουν 10 εκατομμύρια; Πως γίνεται; Τι έχουν; Χρυσό ή πετρέλαιο;  Αν ωστόσο αυτή η αγοραπωλησία έγινε (αν λέω…) η ίδια η αγοραπωλησία δείχνει και το πώς αντιμετωπίζεται από συγκεκριμένους ανθρώπους, όχι το ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά η ίδια η χώρα. Βρισκόμαστε μπροστά σε διάφορους που πιστεύουν πως μπορεί να κάνουν οτιδήποτε, χωρίς να χρειαστεί να δώσουν λογαριασμό σε κανέναν. Δεν αγοράζουν ομάδες: αγοράζουν σιωπή και φόβο.

Η ιστορία γίνεται ακατανόητη  

Η ιστορία αυτή είναι απολύτως ακατανόητη, αν δεν υπάρχει καμία εμπλοκή του Ομίλου Σαββίδη. Σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να πιστέψουμε ότι από το πουθενά εμφανίστηκε μία κυπριακή εταιρεία στην Ξάνθη και έδωσε δέκα εκατομμύρια για να αγοράσει το τίποτα! Με 10 εκατομμύρια, αν μια κυπριακή εταιρία που ασχολείται με τσιγάρα, παραγωγές του Open και παίρνει δανεικά από μια άλλη, (όπως καταγγέλλεται), ήθελε να φτιάξει ξενοδοχείο και προπονητικό κέντρο σαν αυτό που έχει η Ξάνθη, θα τα έφτιαχνε και θα της περίσσευαν και χρήματα – αλλά τι να το κάνει; Κι αφού έγινε η αγορά (που από ότι βλέπω δεν αμφισβητείται) γιατί δεν έγινε γνωστή; Για να μην ματιάσουμε όσους την έκαναν;

Το μυστικό αυτής της ιστορίας βρίσκεται στο πώς είναι δυνατόν οι τύποι αυτοί να πίστευαν ότι μπορεί να γίνει μία τέτοια αγορά χωρίς αυτό να γίνει γνωστό και χωρίς να προκαλέσει κάποιου είδους ερευνητική περιέργεια. Τι πιστεύουν άραγε; Πως είμαστε εντελώς ηλίθιοι; Η ότι μπροστά σε ένα τσουβάλι λεφτά θα πέσουμε στα γόνατα και θα φωνάζουμε αλληλούια;  

Η απάντηση νομίζω είναι πολύ απλή: αυτό ακριβώς πιστεύουν!  Όσοι έτσι κινούνται πιστεύουν ότι βρίσκονται σε μία χώρα που δεν λειτουργεί τίποτα – και ίσως να έχουν και δίκιο! Στην προκειμένη περίπτωση γίνεται ντόρος γιατί έχουμε να κάνουμε με ποδόσφαιρο. Ποιος ξέρει, όμως τι ανάλογα τερατουργήματα έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια γενικότερα στο χώρο της ελληνικής επιχειρηματικότητας, τι συμφωνίες γίνανε, τι κόλπα στήθηκαν και πόσες συνειδήσεις εξαγοράστηκαν. To insideworldfootball απορεί με το ελληνικό ποδόσφαιρο. Που να ξέρε τη χώρα και τους ανθρώπους της…