Απόψε στη Μαδρίτη αρχίζει η Ευρωλίγκα με το παιγνίδι Ρεάλ Μαδρίτης - Ολυμπιακός. Είναι μια διοργάνωση η εφετινή που μπορεί ν αλλάξει την ιστορία των ευρωπαϊκών διοργανώσεων σε όλα τα σπορ. Πρόκειται για το πρώτο στην ιστορία κανονικό ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στο οποίο παίρνουν μέρος οι καλύτερες και εμπορικότερες ομάδες της Ηπείρου – σε κανένα άλλο σπορ δεν έχει επιχειρηθεί κάτι ανάλογο.

Σποτ δουλεμένα πολύ

Το πόση προσοχή υπάρχει φέτος για την Ευρωλίγκα από τη μεριά των διοργανωτών της το καταλαβαίνεις από τα τηλεοπτικά σποτ που γυρίστηκαν μέχρι τώρα. Το πρώτο που είδαμε

είναι συμβατικό μεν, πλην όμως καλογυρισμένο. Δείχνει κάτι λίγο από μεγάλες πρωτεύουσες (Κωνσταντινούπολη, Μαδρίτη, Βερολίνο κτλ), εστιάζει στα ονόματα των ομάδων που θα πάρουν μέρος στη διοργάνωση, δείχνει παίκτες, καρφώματα και κυρίως γεμάτα γήπεδα και πολύ πολύ κόσμο. Συνοδεία μιας μουσικής απαραίτητης για τελετουργική έναρξη η κάμερα κλείνει στα πρόσωπα προπονητών και αθλητών σε στιγμές έντασης, ενώ μεγάλα σουτ πέφτουν βροχή. Μετά το μήνυμα ότι ξεκινά μια νέα εποχή για το ευρωπαϊκό μπάσκετ βλέπουμε αγκαλιές, δάκρια και απονομές: το σποτ στοχεύει όσους ξέρουν ποια είναι η διοργάνωση, η πρόσφατη ιστορία της και εν τέλει η ομορφιά της.   

Χρειαζόταν αυτό το εισαγωγικό γενικό σποτ για να μην ξεχνάμε ότι έχουμε να κάνουμε με μπάσκετ – διότι τα δυο σποτ που ακολούθησαν και πάνω στα οποία στηρίχτηκε η καμπάνια είναι αληθινές υπερπαραγωγές που δεν έχουν απλά στόχο το μπασκετικό κοινό, αλλά το τηλεοπτικό κοινό ευρύτερα. Ποτέ δεν θυμάμαι να έχει γίνει αυτό το είδος της καμπάνιας για αθλητική διοργάνωση: ωραία σποτ έχουν γίνει πολλά, σποτ σε συνέχειες πρώτη φορά.

Στο πρώτο βίντεο που είδαμε χτίζεται μια ιστορία.  

Το κύπελλο έχει χαθεί, ο Ιτούδης πάει να συναντήσει τους υπόλοιπους προπονητές, ο Ομπράντοβιτς που ξέρει τι έχει συμβεί ζητά να προσλάβουν τους καλύτερους. Οι καλύτεροι είναι μερικοί από τους καλύτερους παίκτες στην Ευρωλίγκα.  

Στο τελικό λεπτό της υπερπαραγωγής το Ocean’s Eleven συναντά τις Eπικίνδυνες Aποστολές: με τη βοήθεια του Μπουρούση ο Σπανούλης, σαν άλλος Τομ Κρουζ,  χορεύοντας τα καταφέρνει να φτάσει στο τρόπαιο.  Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ευρωλίγκα κάνει μια διαφήμισή – υπερπαραγωγή: το έχει κάνει ήδη πέρυσι, όταν η έμπνευση έρχεται όλη από τους «Συνήθεις Υπόπτους»,

το έχει κάνει εξαιρετικά και παλιότερα: νομίζω ότι η μόδα των εξαιρετικών αυτών τηλεοπτικών σποτ ξεκινά το 2013, όταν παίρνουν μέρος στο σποτ οι πιο γνωστοί προπονητές της Ευρώπης  δίνοντας ένα εξαιρετικό τελικό αποτέλεσμα:

Νομίζω ότι σε αυτή την περίπτωση, άνθρωποι όπως ο Μπαρτζώκας ή ο Λάσα, αποδεικνύουν ότι έχουν και μια υποκριτική δυνατότητα που λίγοι φανταζόμαστε: για τον Ομπράντοβιτς, έτσι κι αλλιώς, όλα είναι εύκολα. Όμως η διαφορά ανάμεσα σε αυτά τα σποτ και το εφετινό είναι γιγάντια: φέτος δεν είδαμε απλά παίκτες να σουλατσάρουν και προπονητές να υποδύονται τον εαυτό τους, έστω μέσα σε ένα γραφείο, αλλά παρακολουθούμε τους διασημότερους από δαύτους να εκτελούν ένα πραγματικό σενάριο με προσοχή και επαγγελματισμό που δεν συναντάς συχνά ούτε και σε επαγγελματίες ηθοποιούς, όταν έχουμε να κάνουμε με διαφημίσεις. Είναι φανερό ότι για να βγει αυτό το εξαιρετικό τηλεοπτικό αποτέλεσμα, που εκπλήσσει τον κόσμο με το κιτσάτο φινάλε του, αλλά και το εξαιρετικά γρήγορο μοντάζ του, δούλεψαν όλοι με ενθουσιασμό καταλαβαίνοντας τη μεγάλη ανάγκη του Ζόρντι Μπερτομέου να πείσει τα κανάλια ότι αυτό που τους ετοιμάζει είναι κάτι πραγματικά της προκοπής – τουλάχιστον σε ό,τι έχει να κάνει με το αμπαλάζ. Η επιτυχία της εφετινής διοργάνωσης θα βάλει τις βάσεις για μια πολύ σημαντικότερη, πλουσιότερη και μεγαλύτερη διοργάνωση του χρόνου και πιθανότατα να είναι, σε ό,τι έχει να κάνει με το μπάσκετ, η αρχή του οριστικού τέλους των ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων. Κάτι τόσο φιλόδοξο απαιτεί και την καλύτερη δυνατή διαφήμιση.

Θα μοιραστούν πιο πολλά

Πρόσφατα έγινε γνωστό ότι στις 16 ομάδες της διοργάνωσης θα μοιραστεί συνολικά ένα ποσό που θα αγγίζει τα 30.000.000 ευρώ. Κάθε νίκη στην κανονική περίοδο θα τους επιτρέπει να βάλουν στα ταμεία τους 40.000 ευρώ. Κάθε νίκη στα play offs θα αποφέρει 70.000 ευρώ. Ο Πρωταθλητής Ευρώπης θα πάρει ένα μπόνους της τάξης του 1.000.000 ευρώ. Ο ηττημένος του τελικού του Final 4 θα πάρει 500.000 ευρώ, o τρίτος του Final 4 θα πάρει 300.000 ευρώ και ο τέταρτος 200.000 ευρώ. Η λογική λέει ότι για να μπεις στα play off χρειάζεσαι τουλάχιστον 17 νίκες σε 30 ματς ενώ τρεις νίκες χρειάζεσαι για να φτάσεις εκεί. Αυτό σημαίνει ότι όποιος φτάσει στην Κωνσταντινούπολη θα έχει βάλει στο ταμείο του, στη χειρότερη περίπτωση, 1.200. 000 ευρώ και στην καλύτερη σχεδόν τα διπλά. Τα χρήματα είναι περισσότερα από πέρυσι, αλλά παραμένουν λίγα: για να αυξηθούν πρέπει η Ευρωλίγκα να μπει σε περισσότερα ευρωπαϊκά τηλεοπτικά κανάλια. Ας μην πληρώνουν αυτά πολλά: αν υπάρχει προβολή της διοργάνωσης ο Μπερτομέου μπορεί να βρει χορηγούς να συμπαρασταθούν στην Turkish Airlines. Είναι ενδιαφέρον ότι το εγχείρημα παρακολουθούν και όσοι μπάσκετ σπανίως βλέπουν: οι μεγάλες ποδοσφαιρικές ομάδες της Ευρώπης πχ. Αν ο Μπερτομέου δημιουργήσει ένα νέο τηλεοπτικό προϊόν για τα συνδρομητικά κανάλια, σε δυο χρόνια, όταν ο Κάλε Ρουμενίγκε και οι υπόλοιποι ξαναεπισκεφτούν το Θόδωρο Θεοδωρίδη για να μιλήσουν για το Τσάμπιονς λιγκ μπορεί να του φέρουν ως παράδειγμα προς μίμηση αυτό το κλειστό πρωτάθλημα του Μπερτομέου, στο οποίο παίζουν μόνο οι καλύτεροι. Λέγεται δε ότι για αυτό το λόγο ο δικός μας Πατρίκ Κομνηνός πήγε από την UEFA στη FIBA: εστάλη με αποστολή να δημιουργήσει μια διοργάνωση ανταγωνιστική στην Ευρωλίγκα ώστε να οδηγήσει το εγχείρημα του Μπερτομέου στα βράχια και το πρώτο πραγματικό ευρωπαϊκό πρωτάθλημα συλλόγων να πεθάνει πριν γεννηθεί. Δεν το ξέρω, δεν αποκλείω τίποτα: αυτό που ξέρω είναι ότι εμείς που αγαπάμε το ευρωπαϊκό μπάσκετ φέτος θα το καταευχαριστηθούμε και ότι κατά πάσα πιθανότητα του χρόνου η Ευρωλίγκα θα ετοιμάσει διαφημιστικά σποτ ακόμα πιο εντυπωσιακά.   

Πολύ μπροστά γενικά

Μια και είπαμε πολλά για σποτ ας θυμηθούμε κι αυτό του Τσάμπιονς λιγκ που δεν πιστεύω ότι κανείς έχει προσέξει.

Δε λέω ότι είναι άσχημο, αλλά δεν είναι και τίποτα που σου μένει: σε τελική ανάλυση τέτοια έφτιαχναν οι άνθρωποι της Ευρωλίγκα πριν έξι χρόνια! Δείτε ένα, του 2010, για να καταλάβετε πόσο μπροστά είναι το μπάσκετ: το σποτ της Ευρωλίγκας του 2010 έχει την αισθητική του σποτ του Τσάμπιονς λιγκ του 2016.

Θα μου πεις τι να το κάνει το Τσάμπιονς λιγκ το promotion; Τα λεφτά που παίρνει η UEFA για ένα χρόνο δεν θα τα δει ο Μπερτομέου σε επτά ζωές. Σωστό κι αυτό. Αλλά ο Μπερτομέου δεν κοιτάζει ανησυχητικά το Τσάμπιονς λιγκ, ενώ η UEFA με την πιθανή επιτυχία μιας δικής του διοργάνωσης πρέπει ν ανησυχεί. Και πολύ, λέω εγώ.