Η συζήτηση για το ποιος θα κερδίσει το πρωτάθλημα φούντωσε μετά την λευκή ισοπαλία στο Παναθηναϊκός - ΑΕΚ της περασμένης Κυριακής. Κυκλοφορεί ως άποψη ότι ο ΠΑΟ έχασε την ευκαιρία να «τελειώσει» το πρωτάθλημα, αφού είχε απλά την υποχρέωση να κερδίσει στην έδρα του και δεν εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία: δεν είναι λίγοι αυτοί που λένε ότι αυτό το χαμένο «ματς μπολ» μπορεί να του στοιχίσει – μεταξύ αυτών υπάρχουν και πολλοί οπαδοί της ομάδας που περίμεναν μια εμφάνιση καλύτερη. Εγώ πάλι συνιστώ ψυχραιμία. Δυο μέρες μετά το ματς, κι όσο σβήνει όλο και περισσότερο η εικόνα της εμφάνισης, τόσο πιο πολύ φαίνεται πως ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς ίσως είχε δίκιο για την επιλογή του τρόπου αγωνιστικής συμπεριφοράς του ΠΑΟ. Ας δούμε μερικά δεδομένα.
Επραξε αναλόγως
Ακούω ότι ο Γιοβάνοβιτς δεν ρίσκαρε. Η αλήθεια είναι ότι το έκανε, αλλά με τον τρόπο του. Στο ξεκίνημα του δεύτερου ημιχρόνου ο Γιοβάνοβιτς έβγαλε τον Τσέριν που πονούσε για να βάλει τον Μαντσίνι και να παίξει με «δεκάρι» τον Μπερνάρ. Όταν είδε ότι η ΑΕΚ κρατούσε την μπάλα ευκολότερα και από το πρώτο ημίχρονο (όταν και ήταν πιο επικίνδυνη) ο Γιοβάνοβιτς απέσυρε σε δέκα λεπτά τον Μπερνάρ και τον Παλάσιος για να βάλει τον Τσόκαι και τον Κλαϊνχαϊσλερ. Με αυτό τον τρόπο ελαχιστοποίησε τις πιθανότητες να δει τον Παναθηναϊκό να σκοράρει. Αλλά κράτησε και το 0-0, πράγμα που ήταν εξ αρχής ο στόχος του.
Είναι λογικός αυτός ο στόχος; Εξαρτάται πως το βλέπει κανείς. Η ισοπαλία λέει ότι ο Παναθηναϊκός έχει προβάδισμα τίτλου. Η εικόνα του Παναθηναϊκού στο ματς ωστόσο δεν επιτρέπει βεβαιότητες. Για να πάρει το πρωτάθλημα πρέπει να κερδίσει ΠΑΟΚ, Ολυμπιακό και Άρη και για να το κάνει αυτό πρέπει να σκοράρει. Στο γκολ δείχνει να έχει πρόβλημα και στη Λεωφόρο. Αλλά πρέπει να κοιτάς και τους αντιπάλους. Ο Γιοβάνοβιτς βλέπει ότι ο ΠΑΟΚ κι ο Ολυμπιακός έχουν τεράστια αμυντικά προβλήματα. Και ξέρει ότι τελευταία αγωνιστική από τον Αρη δεν χάνει το πρωτάθλημα στη Λεωφόρο: αυτό απλά δεν γίνεται. Νομίζω πάνω σε αυτό – κι όχι απλά πάνω στις ανάγκες του ματς με την ΑΕΚ – ο κόουτς του Παναθηναϊκού στήριξε την τακτική του. Την Κυριακή ο ΠΑΟ έπαιξε για να μην χάσει από την ΑΕΚ, αλλά κυρίως για να μεγαλώσει τις πιθανότητές του να κερδίσει το πρωτάθλημα. Κυνικά και με καλύτερο τον τερματοφύλακα του τα κατάφερε και τα δυο. Δεν τελείωσε το πρωτάθλημα βέβαια και μπορεί αυτό να το πληρώσει. Αλλά ο προπονητής του έκρινε πως είναι πιο δύσκολο να κερδίσει ο ΠΑΟ τα ματς με τον ΠΑΟΚ και τον Ολυμπιακό, παρά την ΑΕΚ. Κι έπραξε αναλόγως.
Πανικόβλητες άμυνες
Θα δούμε σύντομα αν έχει δίκιο ή άδικο, πλην όμως η επιλογή δεν είναι εκτός λογικής. Ο ΠΑΟ στα ματς στη Λεωφόρο που ήταν υποχρεωμένος να παίξει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας δεν έσκισε φέτος. Η νίκη με τον Ολυμπιακό στα play off ήταν η εξαίρεση στον κανόνα. Δεν κέρδισε τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ στην κανονική περίοδο, δεν κέρδισε τον ΠΑΟΚ στο κύπελλο, και στα ματς του πρωταθλήματος με την ΑΕΚ, τον ΠΑΟΚ, τον Ολυμπιακό σκόραρε μόνο με πέναλτι, ενώ ακόμα και τον Αρη τον κέρδισε με γκολ του Σπόραρ στις καθυστερήσεις. Αλλά προσοχή: αυτά συνέβησαν μήνες πριν. Σήμερα για να κερδίσει μια ομάδα τον ΠΑΟΚ και τον Ολυμπιακό πρέπει απλά να μην δεχτεί γκολ: αυτό φαίνεται να πιστεύει ο Ιβάν. Κι ο Παναθηναϊκός γκολ δεν δέχεται, επομένως μπορεί να ελπίζει βάσιμα.
Κάνει λάθος; Ενδεχομένως η άποψη μπορεί να είναι κυνική, πλην όμως δεν είναι λανθασμένη. Τα προβλήματα του Ολυμπιακού στην άμυνα είναι γνωστά από πέρσι. Το γεγονός ότι δεν δέχτηκε γκολ από το Βόλο την Κυριακή δε σημαίνει τίποτα - άλλωστε το ματς τελείωσε 5-0. Ο Ολυμπιακός στα ματς των play off κράτησε το μηδέν μόνο με τον Βόλο δυο φορές κι αυτό μολονότι έχει αλλάξει την άμυνα του τέσσερις φορές μέχρι τώρα! Ο Γιοβάνοβιτς φαίνεται να πιστεύει πως ακόμα κι αν η ομάδα του κάνει στο άδειο Καραϊσκάκη μια εμφάνιση σαν αυτή που έκανε με την ΑΕΚ αυτή τη φορά ένα γκολ θα το βρει, κι αυτό θα της αρκεί.
Αλλά μέχρι αυτό το παιχνίδι έχουμε μέρες: για τον ΠΑΟ, που ψάχνει τρεις νίκες να βγει πρωταθλητής προέχει ο ΠΑΟΚ. Και σ’ αυτή την περίπτωση τα νέα είναι καλά. Απόντος του Ινγκασον άμυνα του ΠΑΟΚ μοιάζει ανύπαρκτη. Στο παιχνίδι με τον Άρη, που ΠΑΟΚ κέρδισε 3-2, ο Κουλιεράκης έκανε ένα κανένα πέναλτι στο Γκαρσία που κακώς δε δόθηκε, γλίστρησε στη φάση που Καμάρα έκανε το 0-1 για τον Άρη και χωρίς τον Ισλανδό έμοιαζε από την αρχή πανικόβλητος. O Κεντζιόρα, που έπαιξε δίπλα του, ήταν τόσο άχρωμος που την παρουσία του δεν την θυμάται κανείς. Ο ΠΑΟΚ έχει δεχτεί στα play off γκολ σε όλα τα ματς που έχει δώσει. Επομένως ο Γιοβάνοβιτς λογικά μπορεί να ελπίζει ότι ο Παναθηναϊκός θα βρει γκολ κόντρα στην ομάδα του Λουτσέσκου, μολονότι θα παίξει χωρίς τον Κουρμπέλη: οι απώλειες του ΠΑΟΚ θα είναι μεγαλύτερες. Φυσικά ο Γιοβάνοβιτς γνωρίζει πως ο ΠΑΟΚ σκοράρει εύκολα, πως θα κυνηγήσει το αποτέλεσμα γιατί θέλει την τρίτη θέση, αλλά και να βρει στον τελικό του κυπέλλου την ΑΕΚ πρωταθλήτρια, χαρούμενη και ευτυχισμένη κι όχι διψασμένη για ένα κύπελλο, όπως ήταν πέρυσι ο ΠΑΟ. Αλλά όπως και να έχει το πράγμα, αν η άμυνα του Παναθηναϊκού αντέξει, η ομάδα του μπορεί να κερδίσει. Θα λεγα μάλιστα πως ίσως την δεδομένη στιγμή αυτός να είναι και ο μόνος τρόπος.
Είναι δύσκολο να πει κάποιος σήμερα μπράβο στον Γιοβάνοβιτς γιατί έπαιξε με την ΑΕΚ αποκλειστικά για την ισοπαλία: αν ο ΠΑΟ χάσει το πρωτάθλημα αυτή η επιλογή του θα τον στείλει πιθανότατα στο ειδώλιο του δικαστηρίου της μουρμούρας. Πλην όμως είναι εύκολο να πει κανείς ότι αν ο ΠΑΟ κρατήσει το μηδέν στα παιχνίδια με τον ΠΑΟΚ και τον Ολυμπιακό, όπως έκανε με την ΑΕΚ, μπορεί να τα κερδίσει και τα δυο διότι οι άμυνες και των δύο για διαφορετικούς λόγους αυτή τη στιγμή μοιάζουν εντελώς αναξιόπιστες. Οπότε εν τέλει, τόσο λάθος το ότι ο Γιοβάνοβιτς έπαιξε για την ισοπαλία δεν το λες. Ολο αυτό φυσικά βασίζεται και πάνω στην υπόθεση ότι η ΑΕΚ με τον Ολυμπιακό, τον Αρη και τον Βόλο θα κάνει τρεις νίκες, πράγμα πιθανό. Αν δεν τις κάνει θα έχει χάσει το πρωτάθλημα μόνη της: μου φαίνεται δύσκολο. Για αυτό η συζήτηση για το τι μέλει γενέσθαι αφορά τον ΠΑΟ κυρίως. Η ΑΕΚ την δική της μεγάλη ευκαιρία την έχασε την Κυριακή, παρά το καλό της ματς. Αλλα στραβοπατήματα δεν προβλέπονται.
Κάτι για την διαιτησία
Θέλω να πω και κάτι για την διαιτησία γιατί ακούω πολλά. Ο ΠΑΟ έχει δίκιο που φωνάζει κυρίως για τις κάρτες που δεν βγήκαν στον Μουκουντί. Από τα πολλά που έχουν ακουστεί για την διαιτησία φέτος, η ανοχή στο σκληρό παιγνίδι είναι το μεγαλύτερο αμάρτημα των διαιτητών που διεύθυναν τα ντέρμπι – κυρίως γιατί το κριτήριο που εφαρμόστηκε ήταν διαφορετικό. Στο Ολυμπιακός – ΑΕΚ ο Σιμάνσκι δεν αποβλήθηκε για το φάουλ στον Βαλμπουενά, ενώ στο ΠΑΟΚ – ΑΕΚ ο Κάργας αποβλήθηκε για το ίδιο ακριβώς φάουλ στον Γιόνσον. Στην Ελλάδα πιστεύουμε πως ένα πέναλτι που δίνεται ελαφρά τη καρδία ή ένα γκολ που μετρά ενώ δεν θα έπρεπε, μπορούν να κρίνουν ένα αποτέλεσμα: στην πραγματικότητα αυτό μπορεί και να μην συμβεί – αν μια καλή ομάδα έχει χρόνο και σοβαρό επιθετικό παιγνίδι, ένα γκολ μπορεί να το βρει και να μην της στοιχίσει η όποια αδικία. Μια αποβολή όμως μεταβάλει την συνθήκη διεξαγωγής του ματς: μια ομάδα που παίζει με παίκτη λιγότερο δεν μπορεί εξίσου εύκολα να πρεσάρει ψηλά πχ και είναι πάντα υποχρεωμένη να αφήσει τη μπάλα στον αντίπαλο περισσότερο. Η ΑΕΚ το γνωρίζει και για αυτό κι αυτή χθες φώναζε ζητώντας αποβολή του Μπερνάρ, όταν αυτός με το χέρι χτύπησε στο κεφάλι τον Ρότα. Μόνο που το χτύπημα του Μπερνάρ (για το οποίο δεν δόθηκε ούτε φάουλ!) μοιάζει μάλλον τυχαίο, ενώ οι φάσεις του Μουκουντί πχ απαιτούν απλή εφαρμογή του κανονισμού. Κι αυτή δεν την είδαμε. Και είναι σαφώς στα υπέρ του ΠΑΟ ότι αντέδρασε ψύχραιμα. Αυτή η ψυχραιμία θα του χρειαστεί πολύ και στα τρία τελευταία ματς της χρονιάς του.
