Όταν ήμουν μικρός σε κάποια γενέθλια μου θυμάμαι ότι ανακάλυψα τι ζώδιο ήμουν, δηλαδή μου το είπαν, δηλαδή θυμάμαι ότι το συζητούσαν. Στις 22 Αυγούστου λήγει ο Λέοντας και αρχίζει ο Παρθένος. Οι αρμόδιοι, δηλαδή κάτι φίλες της οικογένειας, με τοποθέτησαν στον Λέοντα, πράγμα που προφανώς πολύ μου άρεσε διότι ακουγόταν επιβλητικό. Αλλά οι ερωτήσεις με τρόμαζαν. Κι αν δεν ήταν έτσι; Αν μου το είπαν για να το πιστέψω και να χαρώ όπως μου είχαν πει και για τον Αγιο Βασίλη και για την νεράιδα που θα μου έφερνε δώρα όταν έβγαζα τα δόντια μου; Πως διάβολο να πιστέψεις τους μεγάλους – και μάλιστα καλοκαιριάτικα.

Ωραίος τρόπος

Μεγαλώνοντας αποφάσισα να λύσω το μυστήριο. Όχι δεν έψαξα ώρα γέννησης που μου ζητούσαν οι γνωρίζοντες τα αστρολογικά και ισχυρίζονται πως όλα μετράνε, αλλά προσπάθησα να δω ποια είναι τα χαρακτηριστικά του ζωδίου μπας και τα έχω κι εγώ και εκ του αποτελέσματος σταματήσει η όποια ενδοσκοπική ανασφάλεια. Όλα έγιναν χειρότερα.

Το μυστικό στην περίπτωση των ζωδίων είναι ότι οι άνθρωποι, όταν φτάσει μια στιγμή στη ζωή τους που ασχοληθούν με αυτά στο ελάχιστο, διαβάζουν τα χαρακτηριστικά του ζωδίου τους και πείθουν τον εαυτό τους ότι έχουν όλα τα καλά του – ενίοτε και τα κακά του, όταν είναι βολικά, δηλαδή όταν τους επιτρέπουν να δικαιολογούν στον εαυτό τους τις κουταμάρες τους. Όλα αυτά προϋποθέτουν πως οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τον εαυτό τους καλόβουλα, ότι θέλουν τα καλύτερα: δεν συμβαίνει με εμένα. Εγώ ήμουν επικριτικός και σκληρός με τον εαυτό μου από τότε που με θυμάμαι και με κριτική αντιμετώπισα και το θέμα του ζωδίου μου.

Τίποτα από όλα

Ο Λέοντας έχει μία λαμπερή και άκρως δυναμική προσωπικότητα: δεν ήμουν ποτέ λαμπερός και ο δυναμισμός μου περιορίζεται στο να τσακώνομαι που και που με κάποιον που υπερβαίνει τα όρια μια συμβατικής κουταμάρας. Ο Λέοντας είναι γεννημένος ηγέτης: εγώ ηγέτης δεν ήμουν ούτε κι όταν πιτσιρικάς έπαιζα με στρατιωτάκια. Ο Λέοντας χωρίς να προσπαθήσει και πολύ, καταφέρνει να στρέφει όλα τα βλέμματα πάνω του, κερδίζοντας πάντα είτε μεγάλες συμπάθειες , είτε και μεγάλες αντιπάθειες: στο ζήτημα των αντιπαθειών τα καταφέρνω, τα περί βλεμμάτων είναι στην περίπτωσή μου υπερβολές. Ο κυβερνήτης πλανήτης του Λέοντα, ο Ήλιος, κάνει όποιον ανήκει σε αυτό το ζώδιο να είναι αισιόδοξος, φωτεινός, δημιουργικός, γεμάτος δίψα για ζωή και γενναιοδωρία προς όλους. Αισιόδοξος δεν υπήρξα ποτέ και για τίποτα – θεωρώ μάλιστα την αισιοδοξία κατάρα. Γενναιοδωρία επίσης δεν με χαρακτηρίζει εκτός αν έτσι περιγράφονται διάφορες δουλειές που έκανα χωρίς να πληρωθώ. Φωτεινότητα έχει η Ζέτα Μακριπούλια που είναι λιονταράκι, όχι εγώ. Διαβάζω επίσης ότι η εξωτερική εμφάνιση ενός Λέοντα είναι πάντα εντυπωσιακή, ενώ τα έντονα χαρακτηριστικά του του δίνουν ένα ιδιαίτερο στυλ: πεθαίνω στα γέλια! Οι Λέοντες χαρακτηρίζονται επίσης από έντονο πείσμα αλλά και ο εγωισμό: μπράβο τους αλλά εγώ παρατάω εύκολα τα πάντα μπροστά στην δεύτερη δυσκολία! Η δραματικότητα και η υπερβολή είναι και αυτή με τη σειρά τους κάποια από τα στοιχεία του χαρακτηρισμού ενός Λέοντα, που τον κάνουν να έχει μία χειμαρρώδη προσωπικότητα: υιοθετώ την υπερβολή, αλλά αυτή χαρακτηρίζει χιλιάδες ανθρώπους, μακάρι να την είχαν μόνο οι Λέοντες! Είχα νωρίς ανακαλύψει ότι κατά τις ζωδιακές γραφές «η διασκέδαση, η πολυτέλεια, η τέχνη, η δημιουργία αλλά και ο έρωτας είναι οι βασικοί παράγοντες στη ζωή ενός Λέοντα, και του δίνουν χαρά: ομολογώ ότι πολύ χάρηκα με αυτά, αλλά σε ποιον δεν δίνουν; Τέλος κεντρικό λέει χαρακτηριστικό του Λιονταριού είναι ότι έχει υψηλούς στόχους και μεγάλο όραμα για τη ζωή του, φροντίζει όμως πάντα και για την χαρά των ανθρώπων που έχει δίπλα του. Οραμα δεν είχα ποτέ για τίποτα, στόχους έχω πάντα μικρούς ώστε να χαίρομαι αν τυχόν τους πιάσω ποτέ και η χαρά που δίνω περιορίζεται στο να λέω καμιά ιστορία στους φίλους μου και να γελάνε. Δεν νομίζω πως αυτά έχουν να κάνουν με τους Λέοντες.

Εγώ και η Αντζελα Δημητρίου  

Βλέποντας ότι το πράγμα δεν λειτουργεί έψαξα το δεύτερο δρόμο για την επιβεβαίωση: να βρω δηλαδή τι κοινό έχω με διάφορους γνωστούς Λέοντες. Εδώ η απογοήτευση υπήρξε πλήρης. Δεν τραγουδάω όπως η Σωτηρία Μπέλου. Δεν έχω την ερμηνευτική ικανότητα ούτε του Ντε Νίρο ούτε του Ιβ Μοντάν. Δεν είμαι ακτιβιστής όπως ο Σον Πεν, ούτε καλός στρατηγός όπως ο Ναπολέοντας. Το μόνο κοινό που έχω με τον Μπάρακ Ομπάμα είναι ότι μας αρέσει το μπάσκετ. Δεν γράφω όπως ο Αλέξανδρος Δουμάς και δεν θα έκανα ποτέ την ζωή του Μίκη Θεοδωράκη: δεν θα άντεχα τόσο κυνηγητό. Με τον Ρεχάγκελ συμφωνώ μόνο  για το ότι το Euro είναι δυσκολότερο από το μουντιαλ, με τον Τερί Ανρί δεν νομίζω ότι έχω τίποτα κοινό, σίγουρα δεν θυμάμαι να εκτίμησα ποτέ μου τις ιστορίες με τα θαύματα του γέροντα Παϊσιου. Αν υπάρχουν λέοντες και δεν είναι μια εφεύρεση των αστρολόγων τέτοιοι ήταν ο Χίτσκοκ, ο Ρέντφορντ, ο Τζον Φόρντ, ο Τζέιμς Κάμερον και φυσικά ο Νίκος Γκάλης. Δεν γίνεται να είμαστε στο ίδιο ζώδιο εγώ και ο Στέιθαμ, εγώ και ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ, εγώ και ο Μπεν Αφλεκ, εγώ κι ο Μαρκουλάκης έστω. Και χρόνια τώρα αναζητώ τι κοινό έχω με την Αντζελα Δημητρίου και ποια θυσία, ποια θυσία έχει κάνει αυτή για μένα.

Αναζητώντας τι λένε οι Αφροδίτες

«Είσαι λιοντάρι, αλλά είναι λογικό να έχεις πολύ από Παρθένο. Αλλά σε επηρεάζει πολύ και ο Σκορπιός που είναι ο ωροσκόπος σου και το πρόβλημα είναι ότι αυτά δεν είναι συμβατά» μου είπε κάτι χρόνια πριν στα γενέθλια μου μια φίλη μου που την τέχνη την κατέχει. Πρόσθεσε ότι πρέπει να δει και τις Αφροδίτες μου. Δεν ξέρω ποια ήταν τελικά η διάγνωση: με τις Αφροδίτες δεν παίζεις. Αναμένοντας τα νεότερα ευχαριστώ για τις ευχές όσους με θυμηθήκατε. Τα λιονταράκια, ακόμα και τα προβληματικά που κατά βάθος είναι γατάκια όπως εγώ, είναι ευγενικά παιδιά. Μπελάς είμαι αλλά να με χαίρεστε. Καλά να είμαστε να γελάμε με όλα κι όλους…