Στο πρώτο ντέρμπι των Δικεφάλων, από τα πολλά που λογικά θα δούμε εφέτος, η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ μοιράστηκαν τους βαθμούς και τις εντυπώσεις – τις κακές εντυπώσεις. Οι δυο ομάδες έχουν κάποιες δικαιολογίες για την μέτρια εμφάνισή τους – τα προβλήματα τους είναι ολότελα διαφορετικά. Αλλά γεγονός παραμένει ότι στο πρώτο ντέρμπι της χρονιάς παρουσιάστηκαν κατώτεροι των προσδοκιών. Και ήδη απέχουν από την κορυφή αρκετά, αφού η ΑΕΚ έχει στα τέσσερα ματς που έχει δώσει δυο χωρίς νίκη (και μάλιστα στη σειρά), ενώ ο ΠΑΟΚ δεν έχει κερδίσει τρία από τα πέντε στα οποία αγωνίστηκε από το ξεκίνημα της σεζόν. Μιλάω για το πρωτάθλημα.  

Πρόβλημα πλέον τα ντέρμπι

Μια ισοπαλία σε ένα ντέρμπι είναι ανεκτό αποτέλεσμα, αν δεν έχει γίνει συνήθεια. Και η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ στα ντέρμπι πέρυσι δεν τα πήγαν πολύ καλά κι αυτός ήταν ο βασικός λόγος που δεν διεκδίκησαν τελικά το πρωτάθλημα. Η ΑΕΚ κέρδισε πέρυσι τον ΠΑΟ μετά από δέκα ντέρμπι χωρίς νίκη. Στα play off κέρδισε μια φορά τον ΠΑΟΚ (στην Τούμπα) και μια φορά τον Παναθηναϊκό. Δεν κέρδισε όλη τη σεζόν τον Ολυμπιακό και στο τελευταίο ματς με τον ΠΑΟΚ πέρυσι έχασε μια θέση στα προκριματικά του Τσάμπιονς λιγκ εξαιτίας μιας ισοπαλίας με 0-0, που δεν συζητήθηκε γιατί προέκυψε η απίθανη εκείνη ιστορία με τα δελτία, αλλά που ουσιαστικά ήταν ένα αποτέλεσμα κάκιστο.

Κι ο ΠΑΟΚ όμως δεν τα πήγε πέρυσι πολύ καλύτερα. Στο πρωτάθλημα έκανε μια νίκη – κόντρα στην ΑΕΚ στην Τούμπα. Στα play off απέναντι στον Ολυμπιακό, την ΑΕΚ και τον ΠΑΟ έκανε επίσης μια – κόντρα στον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη: ο απολογισμός είναι κακός. Χθες ξαναφάνηκε το γιατί οι δυο ομάδες είχαν πέρυσι αυτή τη δυσκολία.

Υπερβολικά προβλέψιμα όλα

Οι απουσίες της ΑΕΚ οδήγησαν τον Μάσιμο Καρέρα σε μια διαχείριση του ματς υπερβολικά προβλέψιμη. Ότι θα έπαιζε κι αυτός 3-4-3 το είχα προβλέψει στην εφημερίδα το Σάββατο, άλλωστε τον Ιταλό τον καταλαβαίνω. Το μεγάλο πρόβλημα του Καρέρα είναι και παραμένει η ποιότητα της αμυντικής του γραμμής. Η ΑΕΚ και φέτος έχει δεχτεί γκολ σε όλα τα σοβαρά ματς που έχει δώσει – μόνο με την Σεν Γκάλεν κατάφερε να κρατήσει το μηδέν παίζοντας κάπως ικανοποιητικά, ενώ στο Αγρίνιο για να συμβεί το ίδιο χρειάστηκε ο Τσιντώντας να πιάσει πέναλτι. Στα ματς με Ολυμπιακό, Βόλφσμπουργκ κι Ατρόμητο είχε δεχτεί γκολ στο πρώτο ημίχρονο: χθες το δέχτηκε στο 89΄κι ας μην έκανε σε όλο το ματς τίποτα άλλο από το να αμύνεται. Με δεδομένο ότι θα έλειπε ο Σιμόες, ο Ιταλός προσπάθησε να βρει τη μέγιστη δυνατή κάλυψη στα μετόπισθεν κι αυτό κατά βάση τον απασχόλησε και σε όλη τη διάρκεια του παιγνιδιού. Εβαλε στην ενδεκάδα αμέσως τον Νεντελτσεάρου, έδειξε εμπιστοσύνη για ένα ημίχρονο στον πιτσιρικά Μιτάι (ώστε να μπορέσει να χρησιμοποιήσει στο δεύτερο τον Λόπες), έστειλε στην ομάδα στο γήπεδο με εμφανέστατη αποστολή να περιμένει στα μετόπισθεν κι άφησε τρεις παίκτες μπροστά να ψάχνουν ένα γκολ: Τάνκοβιτς, Λιβάγια και Καρίμ το βρήκαν στη μια και μοναδική συνεργασία τους. Αλλά η ΑΕΚ συνολικά δεν έπαιξε κανονικό ποδόσφαιρο σχεδόν καθόλου! Αρνήθηκε να κυκλοφορήσει τη μπάλα, δεν έβγαλε αντεπιθέσεις, πίεσε ελάχιστα τον ΠΑΟΚ στη μεσαία του γραμμή κι έπαιζε με το χρονόμετρο από το μισάωρο! Τελικά, όχι μόνο δεν κράτησε το 1-0, αλλά στις καθυστερήσεις του ματς θα μπορούσε και να χάσει: μετά την ισοφάριση του Μουργκ στο 89΄ο Σβιντέρσκι χάνει την ευκαιρία του αγώνα για την ανατροπή στο 95΄.

Δεν πρέπει να χαίρεται

Πρέπει να χαίρεται ο ΠΑΟΚ που γλύτωσε την ήττα στο 89΄; Όχι γιατί ήταν καλύτερος από την ΑΕΚ σε όλο το ματς. Η ΑΕΚ προηγήθηκε κόντρα στη ροή του αγώνα γιατί τρεις παίκτες του ΠΑΟΚ δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν σωστά την κάθετη κίνηση του Ανσαριφάρντ: η χειρότερη αντίδραση είναι αυτή του Βαρέλα. Αυτό συμβαίνει μάλιστα ενώ ο ΠΑΟΚ στα πρώτα είκοσι λεπτά κάνει σχεδόν ό,τι θέλει: το πράγμα θυμίζει λίγο τα όσα είδαμε στα ματς με την Κρασνοντάρ. Και ο Φερέιρα δεν εμπιστεύεται πολύ τους αμυντικούς του: η δική μου εντύπωση είναι ότι χρησιμοποιεί τον Μιχαηλίδη για να καλύπτει τον Γιαννούλη και τον Ινγκασον για να καλύπτει τον Βαρέλα! Στο πρώτο ημίχρονο ο ΠΑΟΚ παίζει πιο πολύ αλλά παίζει μονότονα, δηλαδή μόνο με τον Ζόφκοβιτς ενώ στ’ αριστερά ο Γιαννούλης στις ελάχιστες περιπτώσεις που παίρνει τη μπάλα κάνει τον Παουλίνιο ό,τι θέλει. Στο δεύτερο ημίχρονο ο ΠΑΟΚ κρατά ακόμα πιο πολύ τη μπάλα (αφού η ΑΕΚ ταμπουρώνεται περισσότερο…), αλλά στο μεταξύ σταματά να δημιουργεί ευκαιρίες αφού δεν μοιάζει να έχει παίκτες για να το κάνει. Ο Τσόλακ χάνεται, ο Τζόλης που έχει ξεκινήσει με όρεξη δεν παίρνει πια τη μπάλα, ο Ζίφκοβιτς δεν έχει χώρους και οι μέσοι δεν βοηθάνε: ο Εσίτι δεν μπορεί να παίξει με τη μπάλα και ο Ζβαπ κάπου κουράζεται.   

Ο Φερέιρα αργεί χαρακτηριστικά ν αλλάξει κάτι μολονότι η ΑΕΚ με τον Ολιβέιρα αντί του Καρίμ και τον Βασιλαντωνόπουλο αντί του Παουλίνιο έχει γίνει πιο αργή και κλείνεται ακόμα πιο πολύ. Ο Πορτογάλος κάνει μια πρώτη αλλαγή που δεν δίνει στην ομάδα κανένα πλεονέκτημα (ο Νινούα είναι πιο δημιουργικός από τον Εσίτι, αλλά άπειρος εντελώς), και κάνει δυο αλλαγές μόλις στο τελευταίο δεκάλεπτο: ο Μπίσεσβαρ και ο Μουργκ (και η αλλαγή του συστήματος σε 4-4-2 με τον Σβιντέρσκι δίπλα στον Τσόλακ) βοηθούν τον ΠΑΟΚ να πιέσει ορθολογικά – κάτι που στο πιο μεγάλο κομμάτι του αγώνα δεν κάνει. Η απλή αυτή πίεση φέρνει την ισοφάριση με τον Μουργκ, πλην όμως δημιουργεί την απορία για το πώς θα άντεχε η ΑΕΚ αν ο Φερέιρα είχε κάνει μια σοβαρή παρέμβαση στο ματς νωρίτερα.

Που ήταν ο Λιβάγια κι ο Ολιβέιρα;

Ο Φερέιρα μαδάει μαργαρίτες στον πάγκο σχεδόν σε κάθε ματς, ο Καρέρα φοβάται την άμυνά του. Έχουν ωστόσο κάποια ελαφρυντικά. Ο Καρέρα δεν έχει τον Μάνταλο και τον Σιμόες κι αυτό του στοιχίζει: αν βρει μια άκρη με την άμυνα (δεν θα είναι απλό…) μπορεί να παρουσιάσει μελλοντικά κάτι πιο ορθολογικό. Ο Φερέιρα από την άλλη πρέπει να αποφασίσει με ποιους θα πάει και ποιος θα αφήσει: μου δίνει την αίσθηση ότι είναι σαν ακόμα να δοκιμάζει παίκτες, να κάνει προετοιμασία κτλ. Εμφανώς ωστόσο αδικεί τον Σβιντέρσκι: δεν είναι ο καλύτερος παίκτης του πρωταθλήματος, αλλά είναι πιο έτοιμος από τον Τσόλακ.

Ηταν ένα ντέρμπι προπονητών ωστόσο αυτοί που με προβλημάτισαν πιο πολύ είναι κάποιοι παίκτες. Ο Λιβάγια και ο Ολιβέιρα π.χ ζητάνε τα χρήματα του Ελ Αραμπί, αλλά χθες δεν είδα κανένα από τους δυο. Ο Ανσαριφάρντ έβαλε πάλι ένα γκολ (στη μία και μοναδική του προσπάθεια) κι ο Τάνκοβιτς είχε δυο τρεις ενέργειες, που δείχνουν ότι μπορεί να βοηθήσει. Αλλά οι άλλοι δυο έκαναν λίγα – πολύ λίγα. Ειδικά ο Λιβάγια που υποτίθεται πως ασφυκτιά όταν αγωνίζεται στα αριστερά χθες είχε μια ευκαιρία να δείξει πόσο χρήσιμος είναι σε ένα ρόλο περισσότερο ελεύθερο: δεν το έδειξε. Σε ένα πρωτάθλημα που ο Μπρούνο Γκάμα κρατά τον Αρη πρώτο κι ο Ελ Αραμπί κάνει τη διαφορά για τον Ολυμπιακό αυτοί οι δυο είναι για την ώρα οι μεγάλοι απόντες.