Ισως είναι μια λανθασμένη εντύπωσή μου, αλλά νομίζω πως αυτό που ζούμε είναι ένα τρομερά παράξενο μεταγραφικό καλοκαίρι – δεν αναφέρομαι στην πολιτική των ελληνικών ομάδων, αλλά σε όσα συμβαίνουν στο εξωτερικό. Βλέπουμε μια γενική εικόνα, ακούμε κάθε μέρα για μεταγραφές και δεν το καταλαβαίνουμε ότι αν κοιτάξει κάποιος κάπως πιο προσεχτικά τι συμβαίνει θα δει φέτος πολλά σχεδόν ανεξήγητα.

To σουπερμάρκετ Τσέλσι

Τον τόνο στο διεθνές μεταγραφικό παζάρι τον δίνουν πάντα οι ομάδες που κάθε χρόνο διεκδικούν το Τσάμπιονς λιγκ: αυτές, για την ώρα, φαίνεται να έχουν φρενάρει. Η Μάντσεστερ Σίτυ πχ. Η μοναδική της προσθήκη είναι ο Ματέο Κόβατσιτς. Για τον Γκβάρντιολ έχω βαρεθεί να διαβάζω πως κλείνει από στιγμή σε στιγμή, αλλά ακόμα ανακοίνωση δεν υπάρχει. Στο μεταξύ ο Γκουαρντιόλα έχασε τον Γκουντογκάν, που πήγε στην Μπαρτσελόνα, και ετοιμάζεται να αποχαιρετήσει τον Μπερνάντο Σίλβα. Προφανώς τα προβλήματα με τους ελέγχους της Πρέμιερ λιγκ έχουν παίξει ρόλο. Αλλά και οι άλλες μεγάλες αγγλικές ομάδες που τέτοια προβλήματα δεν έχουν, δεν βλέπω να κάνουν κάτι το θεαματικό. Η Αρσεναλ, επί της ουσίας, αντικατέστησε τον Γκρόνιτ Τσάκα με τον Ντέκλαν Ράις (που είναι η ακριβότερη μεταγραφή της χρονιάς!) και πρόσθεσε στο ρόστερ της τους Τίμπρερ και Κάιλ Χάβερτς. Δεν έκανε εντυπωσιακά πράγματα, αλλά είναι ενισχυμένη: για λίγες ομάδες του νησιού μπορείς να το πεις. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ απλά άλλαξε τερματοφύλακα (παίρνοντας τον Ονανα από την Ιντερ στη θέση του Ντε Χέα) και πρόσθεσε τον Μάουντ που είναι καλός παίκτης, αλλά δεν ξέρω πως θα χωρέσει. Η Λίβερπουλ έκανε δυο στοχευμένες κινήσεις αποκτώντας δυο μέσους (τον Σζομποσλάι και τον Μάκ Αλιστερ) αλλά κατά άλλα αδειάζει: έφυγαν ήδη ο Φιρμίνο, ο Μέλο, ο Κεϊτά, ο Οξλέιντ Τσάμπερλεϊν και ο Μίλνερ που στα 37 του θα συνεχίσει στην Μπράιτον.

Στην Αγγλία το μεταγραφικό παζάρι το συντηρεί φέτος το σουπερμάρκετ που λέγεται Τσέλσι. Αγοράζει με μέτρο (Νικολά Τζάκσον και ΕνΚουκού δεν έκαναν τον θόρυβο που είχαμε στις περσινές της μεταγραφές, αλλά είναι καλοί παίκτες) όμως το άδειασμα του τεράστιου ρόστερ της έδωσε ευκαιρίες για όλους! Δεν πήραν παίκτες μόνο η Σίτυ, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και η Αρσεναλ, που ανέφερα, αλλά και η Μίλαν (Λόφτους Τσικ και Πούλισιτς), η Λιντς (Αμπαντού), η Ατλέτικο Μαδρίτης (Αθπιλικουέτα), οι Σαουδάραβες (Κουλιμπαλί, Καντέ), ακόμα κι ο ΠΑΟΚ (τον ελεύθερο Ραχμάν Μπάμπα). Κατά τα άλλα η πάμπλουτη Νιουκάσλ πήρε τον Τονάλι και η Τότεναμ προσπαθεί να κρατήσει τον Χάρι Κέιν, έχοντας πάρει τον Πέδρο Πόρο και τον Κουλουσέφσκι. Αλλά όλα αυτά για Αγγλία είναι μάλλον λίγα.

Βασίλισσα χωρίς φορ

Τουλάχιστον αυτά έχουν λογική, γιατί αλλού γίνονται πιο παράξενα. Στην Ισπανία πχ. Η Ρεάλ Μαδρίτης λέει ότι ολοκλήρωσε τις μεταγραφές, ενώ έχασε τον Μπενζεμά, δεν έχει κανονικό φορ στο ρόστερ της και κάνει συλλογή από νεαρούς μέσους: αν δεν υπάρχει συμφωνία με τον ΕμΜπαπέ (που ο Αντσελότι θα κληθεί να μετατρέψει σε φορ) δεν υπάρχει λογική. Κατά τα άλλα ο Μπέλινγχαμ χρυσοπληρώθηκε για να αφήσει την Ντόρτμουντ, ο Γκιουλέρ λένε πως είναι ο Μόντριτς του μέλλοντος, αλλά η μόνη αληθινά καλή είδηση για τη Βασίλισσα τις τελευταίες μέρες είναι ότι γλύτωσε το συμβόλαιο του Αζάρ. Αλλά και η Μπάρτσα κάνει λίγα. Πέρυσι που ήταν στο όριο της οικονομικής καταστροφής έκανε μια χαρά μεταγραφές – φέτος έχοντας κερδίσει το πρωτάθλημα πάτησε φρένο. Κι ας έχει χάσει δυο «σημαίες» δηλαδή τον Μπουσκέτς, τον Ζόρντι Αλμπα. Βέβαια συνολικά στην Ισπανία δεν γίνεται σχεδόν τίποτα. Η Ατλέτικο Μαδρίτης πχ απλά κράτησε τον Γκριεζμάν. Και είδε τον Ζοάο Φέλιξ να επιστρέφει από την Τσέλσι μέχρι να φύγει οριστικά. Ισως φταίνε οι εκλογές, που μόλις τελείωσαν. Στην προεκλογική περίοδο οι ισπανικές τράπεζες κλείνουν την κάνουλα των χρημάτων που συντηρεί το ποδόσφαιρο.

Κυρία με υποχρεώσεις

Στην Ιταλία οι τιμωρίες της Γιουβέντους την έχουν υποχρεώσει σε πολλές αλλαγές στο ρόστερ της: αυτό κινεί το παζάρι. Από την Κυρία έφυγαν ήδη οι Κουλουσέφσκι, Ντι Μαρία, Παρέδες, Κουαδράδο, Ρανόκια και έχει φτιάξει βαλίτσες ο Βλάχοβιτς, ενώ αναμένεται να φύγει κι ο Ραμπιό. Ηρθαν στις θέσεις τους ο Μόιζε Κίν, ο Μίλικ, ο Τίμοθι Γουεά κι ο Λοκατέλι, που είναι φθηνότεροι από όσους έφυγαν. Η Ιντερ και η Μίλαν, πιο πολύ από μεταγραφές κάνουν κόλπα. Η Ιντερ ονειρεύεται να πουλήσει τον Μπαρέλα στην Λίβερπουλ. Για την ώρα, εκτός από τον Ονάνα, χρήματα έφερε στο ταμείο της η πώληση του Μπρόζοβιτς στους Σαουδάραβες, ενώ αναζητούνται παίκτες για τις θέσεις του Σκρίνιακ, του Τζέκο και του Λουκάκου που έφυγαν ως ελεύθεροι. Η Μίλαν με τα χρήματα του Τονόλι πήρε τους δυο της Τσέλσι που θα την βοηθήσουν και τους Οκαφόρ (Σάλτσμπουργκ) και Ράιντερς (Αλκμααρ). Εχει «τρύπες», αλλά κάτι κάνει. Αλλες ομάδες δεν κάνουν τίποτα. Η Λάτσιο, που θα παίξει και Τσάμπιονς λιγκ, πήρε 40 εκατ ευρώ από την Αλ Χιλάλ για τον Μιλίκοβιτς Σάβιτς και 5 από την Ιντερ για την ολοκλήρωση της πώλησης του Ατσέρμπι και τα καμαρώνει. Και η Ρόμα κράτησε τον Μουρίνιο, αλλά όλη κι όλη η ενίσχυσή της είναι δυο δανεικοί (!) από την Λίντς, ο Κρίστενσεν και ο Γιορέντε – ο δεύτερος ήταν εκεί, απλά ο δανεισμός ανανεώθηκε. Στη δε πρωταθλήτρια Νάπολι ο πρόεδρος Ντε Λαουρέντις μαδάει τη μαργαρίτα για το αν πρέπει να δεχτεί τα χρήματα της Νιουκασλ για τον Κβαρατσκέλια, ενώ πούλησε ήδη τον Κιμ (και για 50 εκατ ευρώ παρακαλώ) στην Μπάγερν Μονάχου. Αλλά προσθήκες δεν υπάρχουν ακόμα.

Μέρες καυγάδων

Η Μπάγερν και η Παρί είναι δυο ομάδες στην υπόλοιπη Ευρώπη που ζουν ένα περιπετειώδης καλοκαίρι. Η μόνιμη πρωταθλήτρια Γερμανίας εκτός από τον Κιμ πήρε και τους Λάιμερ και Ράφα Γκερέιρο ελεύθερους και προσπαθεί δυο μήνες τώρα να αποκτήσει τον Χάρι Κέιν προσφέροντας 100 εκατ με την αίρεση ότι θα βρει χρήματα από την πώληση του Μανέ. Σίγουρα περιμένει μια σοβαρή προσφορά και για κάποιο από τα στόπερ της, αλλά ο Ουπαμεκανο έκανε κακό φινάλε σεζόν και η Παρί που τον φλέρταρε έκανε πίσω. Η Παρί ζει μέρες καυγάδων με τον ΕμΜπαπέ - έγραψα αναλυτικά. Αν τον πουλήσει, επειδή απελευθερώθηκε και από τα συμβόλαια του Μέσι και του Ράμος περιμένω να κάνει ένα θεαματικό ντεμαράζ. Για την ώρα απλά κόσμος πάει κι έρχεται. Κι υπάρχει κι ένας νέος προπονητής, ο Λουίς Ενρίκε. Που αμφιβάλω αν τον ακούει κανείς…          

Πάρα πολλοί ελεύθεροι

Είναι ένα παράξενο καλοκαίρι στο οποίο φαίνεται ότι τους όρους τους βάζει όποιος αγοράζει κι όχι όποιος πουλάει. Από την άλλη όποιοι ανάγκες έχουν, για την ώρα τραγουδάνε το «μαργαρίτες να μαδάω». Ακόμα και την χρονιά μετά την πανδημία, όταν οι ευρωπαϊκές ομάδες είχαν καταγράψει ζημιές εκατομμυρίων, το μεταγραφικό παζάρι ήταν θεαματικότερο. Τι συμβαίνει φέτος; Δύσκολο να το πεις. Δεν υπάρχει κάποιο κοινό πρόβλημα – η λιτότητα που διακρίνεται ισχύει κατά περίσταση και εξηγείται διαφορετικά από ομάδα σε ομάδα. Σίγουρα ένας λόγος είναι η εμφάνιση των Σαουδαράβων: πολλοί, πριν κινηθούν, θέλουν να δουν τι μπορεί να τους πουλήσουν. Ολοι μοιάζουν να κρατούν μια στάση αναμονής: ίσως έχουμε θεαματικές εξελίξεις τον Αυγουστο. Εντυπωσιακό είναι και το πόσοι και ποιοι παίκτες είναι ελεύθεροι ακόμα. Ο Μουσα Ντεμπελέ, ο Ντε Χέα, ο Αντάμα Τραορέ, ο τίμιος Καμάντα, ο Ελιονούσι δεν νομίζω πως περίμεναν να είναι χωρίς ομάδα στο τέλος Ιουλίου, ενώ άλλοι, που τη χρονιά που τελείωσε ταλαιπωρήθηκαν, αναζητούν κάποιο να τους δείξει εμπιστοσύνη: ο Λούκας Μόουρα, ο Γέρι Μινά, ο ΕνΖονζί, ο Αλέξι Σάντσες είναι δύσκολα, αλλά όχι χαμένα στοιχήματα. Αλλά σε ένα καλοκαίρι που όλοι μοιάζουν επιφυλακτικοί, ποιος να βάλει τέτοια;