Η αποψινή βραδιά έπρεπε να είναι μια γιορτινή βραδιά για την ΑΕΚ: θα έδινε ένα ματς που θα αποτελούσε το πρώτο βήμα για την είσοδό της στους ομίλους του Τσάμπιονς λιγκ, θα είχε ένα αντίπαλο αξιόλογο όπως η Ντινάμο Ζάγκρεπ, θα πρωταγωνιστούσε σε ένα αληθινά μεγάλο ματς. Αν τίποτα δεν γίνει είναι γιατί η ανθρώπινη βλακεία εκτός από αήττητη είναι και τρομακτικά επικίνδυνη. Και η αστυνομία μας επιχειρησιακά προβληματική.

Τι λείπει από την ΕΛΑΣ

Ενας άνθρωπος 29χρονών έχασε τη ζωή του έξω από το γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας και καλά καλά δεν ξέρουμε το πώς. Όχι ότι θα άλλαζε κάτι η άριστη γνώση των λεπτομερειών: αν το επισημαίνω είναι γιατί αυτό το γεγονός δείχνει και το τραγικό της υπόθεσης – το να βρεθούν οι δολοφόνοι του Μιχάλη χωρίς να υπάρχει η καταγραφή της πράξης δεν θα είναι εύκολο. Αν από την άλλη αυτοί βρεθούν, το πράγμα είναι χειρότερο: θα αποτελεί απόδειξη πως η ελληνική αστυνομία δεν είναι ανίκανη, αλλά είναι εντελώς ανοργάνωτη, δηλαδή αδυνατεί να προλάβει το κακό. Θα απάλυνε ο εντοπισμός και η σύλληψη των δραστών τον πόνο των ανθρώπων του Μιχάλη; Μάλλον όχι. Καμία τιμωρία δεν θα έφερνε πίσω το δύστυχο 29χρονο νέο άνθρωπο και το ξέρουμε. Αλλά συλλήψεις και τιμωρίες θα αποδείκνυαν το είδος της ανικανότητας – θα είχαμε την απόδειξη ότι από την ΕΛΑΣ δεν λείπουν τα μέσα, ούτε οι μηχανισμοί, αλλά ο τρόπος. Η επιχειρησιακή αντίληψη. Το οργανωτικό σχέδιο. Το θέλω.    

Δυο Υπουργοί σε σαράντα μέρες

Γιατί εκατό χούλιγκανς έφυγαν από το Ζάγκρεπ, έφτασαν στην Ελλάδα με λεωφορεία και τα έσπασαν όλα ένα βράδυ στην Αθήνα δολοφονώντας ένα νέο άνθρωπο; Όλα αυτά συνέβησαν γιατί πριν την οργάνωση της πολεμικής αυτής επιχείρησης οι δολοφόνοι αυτοί γνώριζαν (και καθώς φαίνεται πολύ καλά…) ότι στην Αθήνα δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα. Γνώριζαν ότι θα μπορούσαν να μπουν στην πόλη χωρίς κανένα πρόβλημα. Πως θα μπορούσαν να φτάσουν στο γήπεδο ανενόχλητοι. Πως στα πέριξ του γηπέδου δεν υπάρχουν κάμερες που θα μπορούσαν να καταγράψουν τι έκαναν. Πως δεν θα υπήρχε αστυνομία ικανή να επέμβει γρήγορα – η ελληνική αστυνομία δεν τους περίμενε καν. Πως γίνεται να τα γνωρίζουν όλα αυτά; Ας είναι καλά οι σχέσεις με αντίστοιχους χούλιγκαν στην Αθήνα! Οι αδερφοποιήσεις επιτρέπουν τα πάντα – βοηθά πλέον και το Ιντερνετ.

Ζούμε εποχές που μια τέτοια επιχείρηση μπορεί να σχεδιαστεί με ακρίβεια: δεν υπάρχει στην πραγματικότητα κανένα ρίσκο – ο επιτιθέμενος γνωρίζει τα πάντα, ενώ η αστυνομία μας δεν γνωρίζει τίποτα διότι ασχολείται ελάχιστα. Αν μάλιστα, όπως ο Γιώργος Κοσμάς δήλωσε, η αστυνομία είχε ειδοποιηθεί και ήταν απούσα, πιθανότατα γιατί θεώρησε υπερβολές τις πληροφορίες της ΑΕΚ ότι μπορεί να υπάρξει κροατική επίθεση, τότε το πράγμα είναι ακόμα χειρότερο. Από την άλλη, όταν στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη έχουν αλλάξει δυο Υπουργοί σαράντα μέρες μετά τις εκλογές τι περιμένεις;  

Με ΜΑΤ και δακρυγόνα

Η Ντινάμο Ζάγκρεπ δεν είναι μια ομάδα που αγωνίζεται στην Ευρώπη μια στο τόσο. Αν μια τέτοια επιχείρηση δεν έχει στηθεί από τους χουλιγκάνους της κάπου αλλού δεν είναι τυχαίο. Αμφιβάλω πολύ αν οι αδίστακτοι αυτοί τύποι θα τολμούσαν κάτι ανάλογο στην Γερμανία, στην Ιταλία, στην Αγγλία, ή στην Πολωνία ή στην Ουγγαρία που είναι και πιο κοντά στο Ζάγκρεπ. Όχι μόνο θα τους περίμεναν και θα τους έσπαζαν στο ξύλο, αλλά θα τους μάζευαν όλους – πρώτα πρώτα κανείς τους δεν θα μπορούσε να φύγει από τη χώρα αν έκανε το λάθος να μπει σε αυτή χωρίς εισιτήρια για το ματς. Εδώ για την ώρα το βέβαιο είναι πως έφτασαν ανενόχλητοι. Κι ας είχε χτυπήσει η UEFA καμπανάκι συναγερμού απαγορεύοντας την παρουσία Κροατών οπαδών στο ματς.

Ποια άραγε άλλη προειδοποίηση ήταν απαραίτητη στην ελληνική αστυνομία για να πάρει μέτρα; Γιατί δεν τα πήρε; Γιατί κρίνοντας από όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα, νόμιζε πως αυτό αρκεί για να μην συμβεί το παραμικρό. Διότι η γνώση της για τον ευρωπαϊκό χουλιγκανισμό είναι ανύπαρκτη. Διότι πολύ φοβάμαι πως και τον ελληνικό χουλιγκανισμό τον αντιμετωπίζει με όρους της δεκαετίας του ’80 – με κάποια ντου σε συνδέσμους πριν τα ντέρμπι, και με ΜΑΤ και δακρυγόνα όπου η ανοχή για να μην θυμώσουν τα παιδιά δεν έχει αποτέλεσμα. Και πάντα με κινήσεις που γίνονται εκ των υστέρων.  

Η προειδοποίηση υπήρχε

Η απόφαση της UEFA να μην πάρουν εισιτήρια οι οπαδοί της Ντινάμο Ζάγκρεπ (όπως και οι οπαδοί της Μαρσέιγ για το αυριανό ματς της γαλλικής ομάδα με τον Παναθηναϊκό) ήταν η καλύτερη προειδοποίηση που θα μπορούσε να υπάρχει. Μια αστυνομία που κινείται επιχειρησιακά απλά με βάση τη λογική, θα έπρεπε να ζητήσει γρήγορα να μάθει τα γιατί αυτής της απόφασης. Θα έπρεπε γρήγορα να ερευνήσει αν υπάρχουν στην Αθήνα κλαμπ οργανωμένων που έχουν σχέση με Κροάτες. Θα έπρεπε να επικοινωνήσει με τις αρχές του Ζάγκρεπ για να μάθει τι ακριβώς οι τύποι σχεδιάζουν: στο Ζάγκρεπ σίγουρα κάποιος κάτι θα είχε ακούσει. Και τέλος θα έπρεπε να έχουν ενημερωθεί οι σεναριοφύλακες: οδικώς θα έφταναν όλοι αυτοί στην Αθήνα – ούτε τσάρτερ κλείνουν, ούτε κάνουν κρουαζιέρες. Μια χώρα που χρησιμοποιεί το λιμενικό και την FRONTEX για να σταματήσει μεταναστευτικές ροές δεν μπορώ να πιστέψω πως δεν μπορεί να σταματήσει δυο πούλμαν με χουλιγκάνους στα βόρεια σύνορά της. Τι διάβολο; Περνάνε όλοι αυτοί χωρίς να δείχνουν διαβατήρια;  Αν μάλιστα είναι αλήθεια πως οι τύποι, αφού μπήκαν στην Ελλάδα, έκαναν και επεισόδια στην διαδρομή μεταξύ Αθήνας και Θεσσαλονίκης, το να μην τους περιμένει η ελληνική αστυνομία στην πρωτεύουσα είναι ασυγχώρητο. Αλλά δυστυχώς εξηγήσιμο. Από όποια μεριά και να το δεις είναι το αποτέλεσμα της ελληνικής πρακτικής στην αντιμετώπιση του χουλιγκανισμού: η ελληνική αστυνομία το μόνο που θέλει είναι να μην πηγαίνουν στα γήπεδα οπαδοί και των δύο ομάδων – αν δεν πηγαίνουν καθόλου οπαδοί ακόμα καλύτερα! Πριν δυο χρόνια ο τότε Υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Θεοδωρικάκος είχε πετύχει να μην εμφανιστούν στη Θεσσαλονίκη οπαδοί της Μαρσέιγ στην ρεβάνς του ματς της γαλλικής ομάδας με τον ΠΑΟΚ. Το είχε καταφέρει και το γεγονός είχε προκαλέσει κυβερνητικά πανηγύρια. Ενώ ήταν ένα ακόμα ημίμετρο.

Ένα νέο δεδομένο

Τα τραγικά γεγονότα στη Νέα Φιλαδέλφεια δημιουργούν ένα νέο δεδομένο: οι αδερφοποιήσεις των Ελλήνων χουλιγκάνων με αντίστοιχους από χώρες του εξωτερικού επιτρέπουν στους Ελληνες να πηγαίνουν στα ευρωπαϊκά ματς σε γήπεδα που στο πρωτάθλημα δεν πλησιάζουν. Η μόδα αυτή έχει ξεκινήσει πριν μερικά χρόνια, σταμάτησε στην περίοδο της πανδημίας γιατί τα γήπεδα ήταν άδεια και τα ταξίδια ελάχιστα και τώρα επιστρέφει. Με δεδομένη την οργάνωση του εγχώριου και του διεθνούς χουλιγκαναριού και την επιχειρησιακή αμηχανία της ελληνικής αστυνομίας είναι εύκολο να καταλάβει κανείς πως μας περιμένουν χειρότερα…