Σήμερα θα δούμε αν μετά την συμμετοχή του στον ημιτελικό του τουρνουά της Σανγκάης ο Τσιτσιπάς θα ανέβει στο νούμερο 6 της παγκόσμιας κατάταξης. Ο Ζβέρεφ που είναι μπροστά του και πέρυσι στη Σανγκάη τα είχε πάει υπέροχα – είχε δηλαδή φέτος βαθμούς να υπερασπιστεί κι όχι να πάρει κι άλλους. Ο Ελληνας πρωταθλητής αντίθετα, στο Πεκίνο και στην Σανγκάη κέρδισε βαθμούς. Δεν αποκλείεται να ανεβεί κι άλλο, λίγο πριν τη συμμετοχή του στο ΑΤΡ Finals - ένα ακόμα παράσημο στην καριέρα του.  

Ξεκουράστηκε και επέστρεψε

Το τελευταίο τρίμηνο άκουσα πάρα πολλά πράγματα για τον Τσιτσιπά. Υπήρχαν πολλοί που περίμεναν πολλά από αυτόν στα τρία Γκραν Σλαμ που προηγήθηκαν στη σεζόν, διότι στην Αυστραλία, στην αρχή της χρονιάς, τα πήγε σπουδαία φτάνοντας και χάνοντας στον ημιτελικό από τον Ναδάλ. Ο Στέφανος έπαιξε ικανοποιητικά στο Ρολάν Γκαρός, όπου ηττήθηκε στους 16 από τον Βαβρίνκα χάνοντας 8-6 στο πέμπτο σετ, αλλά δεν τα πήγε καλά ούτε στο Γουίμπλεντον, ούτε στο αμερικανικό Οπεν. Αυτές οι δύο αποτυχίες του, όμως, ήταν απολύτως προβλέψιμες και λογικές: ο Τσιτσιπάς πήγε και στα δυο τουρνουά κουρασμένος.

Ο Ελληνας πρωταθλητής αγωνίστηκε πολύ στο πρώτο εξάμηνο της χρονιάς (δηλαδή από τον Ιανουάριο μέχρι τον Ιούνιο) διότι είναι νέος και όταν είσαι νέος νοιώθεις ότι μπορείς να γκαζώνεις διαρκώς. Πλήρωσε στη συνέχεια αυτό το ξόδεμα ενέργεια: δεν υπάρχει σε κανένα σπορ αθλητής που να είναι σε φόρμα δώδεκα μήνες. Όταν ο Τσιτσιπάς περιόρισε λίγο τα ταξίδια του και πέρασε κι ένα μικρό διάστημα στην Ελλάδα (για να αγωνιστεί και στα παιγνίδια του Ντέιβις Καπ) ξεκουράστηκε και επέστρεψε δριμύτερος. Στην Κίνα πριν λίγες μέρες μπορεί να έχασε στον τελικό από τον Τιμ, αλλά έπαιξε σπουδαίο τένις. Και στην Σανγκάη πήγε με φόρα: το παιγνίδι κόντρα στον Τζόκοβιτς προέκυψε την κατάλληλη στιγμή.

Ο θρίαμβος με τον Τζόκοβιτς

Το ματς απέναντι στο Σέρβο ήταν  μια ευκαιρία να δούμε την πρόοδό του Τσιτσιπά: θυμίζω πως μια φορά τον καταπληκτικό Σέρβο τον έχει κερδίσει, στο Τορόντο πέρυσι το καλοκαίρι.  Οταν αυτό είχε συμβεί ήταν ένας σχεδόν άγνωστος πιτσιρίκος – ένα μήνα αργότερα οι δυο τους ξανάπαιξαν στη Μαδρίτη και ο Σέρβος τον κέρδισε στον τελικό με 2-0 γιατί ασχολήθηκε μαζί του. Τώρα ο Τσιτσιπάς τον αντιμετώπισε ως νούμερο 7 του κόσμου. Αιφνιδιάστηκε κομμάτι στην αρχή, καθώς ο Σέρβος πήρε πολλά επιθετικά ρίσκα που αυτός δεν περίμενε, αλλά όταν άρχισε να τον βομβαρδίζει από το βάθος του γηπέδου τον λύγισε: η νίκη του οφείλεται στο καταπληκτικό τένις που παίζει στο φινάλε του δεύτερου σετ στο οποίο ο Τσιτσιπάς κερδίζει με 7-5 κάνοντας μπρέικ στο ενδέκατο γκέιμ. Ο Τζόκοβιτς που στο μυαλό του προετοίμαζε το ται μπρέικ τα έχασε. Κατά συνέπεια του επέτρεψε ένα μπρέικ ακόμα στο ξεκίνημα του κρίσιμου τρίτου σετ: όταν αυτό έγινε ο Τσιτσιπάς έπρεπε απλά να κρατήσει το σπουδαίο σερβίς του. Ο Λέντλ που έκανε το σχόλιο για το ESPN είπε ότι δεν είναι παράξενο το νούμερο 7 του κόσμου να κερδίσει το νούμερο 1. Αυτή η δήλωση του μεγάλου Τσέχου λέει τα πάντα: οφείλουμε να κρίνουμε τον Τσιτσιπά όχι σαν ανερχόμενο πρωταθλητή, αλλά σαν ολοκληρωμένο πλέον παίκτη. Που γνωρίζει τους αντιπάλους του, όπως τον γνωρίζουν κι αυτοί: ο Τιμ και ο Μέντβεντεφ π.χ τον μελέτησαν αρκετά για να τον κερδίσουν.     

Ανεπίτρεπτα μπλακ άουτ

Είναι ασταθής ο Τσιτσιπάς; Όχι, δεν το νομίζω. Εχει όμως να μάθει κάτι σημαντικό: να ελέγχει τα νεύρα του και τους ενθουσιασμούς του, πράγμα που θα του πάρει καιρό. Ο Τσιτσιπάς όταν είναι συγκεντρωμένος στο παιχνίδι του και δεν σπάει ρακέτες από τα νεύρα του παίζει εξαιρετικό τένις, διότι μπορεί να παίζει επιθετικά χωρίς πάντοτε να κατεβαίνει στο φιλέ. Το παιχνίδι του δεν είναι προβλέψιμο και το σερβίς του είναι εξαιρετικό - αρκεί βέβαια να μη βιάζεται και να είναι ψύχραιμος. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι έχει πια βελτιωθεί η ίδια του η αυτοπεποίθηση καθώς έχει κερδίσει τους καλύτερους δηλαδή τον Φέντερερ, τον Ναδάλ και πλέον δύο φορές τον Τζόκοβιτς. Αλλά είναι ακριβώς αυτές οι νίκες που μεγαλώνουν τον εκνευρισμό του, όταν τα πράγματα δεν εξελίσσονται, όπως τα έχει σχεδιάσει στο μυαλό του. Πίσω από τις εκρήξεις και τις υπερβολικές αντιδράσεις του διακρίνω συνήθως ένα παράπονο από τον ίδιο του τον εαυτό: παίζει σαν να ψάχνει απαντήσεις για λάθη που στο μυαλό του δεν επιτρέπονται, κι αυτό το πληρώνει με κάποια μικρά μπλακ άουτ ανεπίτρεπτα για το επίπεδο του. Επίσης σχεδόν πάντα η απόδοσή του εξαρτάται από το πόσο χαίρεται το παιγνίδι. Μου δίνει την εντύπωση πως αν είναι υποχρεωμένος να παίζει στο ρυθμό του άλλου δεν έχει υπομονή. Για αυτό και σπανίως κάνει ανατροπές.  

Ορεξη για τρέξιμο

Το ματς με τον Τιμ στον τελικό του Πεκίνου π.χ ήταν δικό του. Ο Αυστριακός το μόνο που έκανε ήταν να προσπαθεί να μεγαλώσει τα ραλί μένοντας στο βάθος του γηπέδου ποντάροντας στο ότι ο Τσιτσιπάς δεν θα έχει ανάλογη όρεξη για τρέξιμο: η απλούστατη αυτή στρατηγική του έδωσε μια νίκη και ένα τουρνουά. Ο Μέντβεντεφ από την άλλη, στο ματς που τον κέρδισε στη Σανγκάη, έκανε το ίδιο  ποντάροντας επιπλέον στην αδυναμία που δείχνει ο Τσιτσιπάς στην αυτοπειθαρχία. Στο πρώτο σετ του παίρνει τον κρίσιμο πόντο στο τάι μπρέικ γιατί καταλαβαίνει πως μετά από ένα καταπληκτικό σερβίς που είναι έξω για ελάχιστα, ο Τσιτσιπάς θα μείνει σε αυτό και θα το σκέφτεται: το λάθος που πληρώνει ο Στέφανος είναι αδικαιολόγητο για την κλάση του. Ο ψύχραιμος Ρώσσος κερδίζει και το δεύτερο σετ χάρη στην ψυχραιμία του. Όταν ο Τσιτσιπάς του κάνει το μπρέικ στο γκέιμ που αυτός σερβίρει για το ματς, ο Μέντβεντεφ δεν καταρρέει γιατί ξέρει ότι ο Ελληνας άσος πάνω στον ενθουσιασμό του θα φορτσάρτει στο επόμενο γκέιμ κάθε του χτύπημα. Ο Μέντεβεντεφ σπεκουλάρει τρέχοντας πολύ: παίζει σαν φλιπεράκι. Ο Τσιτσιπάς, ενθουσιασμένος για το μπρέικ του, υπερβάλει. Και το πληρώνει.

Οσο πιο πολύ σωπαίνει

Ο Τσιτσιπάς έχει κάνει το δύσκολο – τώρα χρειάζεται να εκμεταλλευτεί το χρόνο που είναι σύμμαχός του. Εχει βελτιώσει όλα του τα χτυπήματα, έχει ένα αποτελεσματικό και πολύ συγκεκριμένο παιγνίδι – πρέπει να βρει χαρακτήρα. Κυρίως πρέπει να καταλάβει ότι ο κάθε αντίπαλός του απαιτεί μια ιδιαίτερη προσοχή: μου μοιάζει να ανήκει, όχι για το στυλ του αλλά για την νοοτροπία του, στην κατηγορία των μεγάλων που έπαιζαν μόνοι τους – τέτοιοι ήταν ο Κόνορς, ο Μπέκερ, ο Τζίμπο Κούριερ, ο Αγκασι, ο βομβαρδιστής Σάμπρας, ο μεγάλος Μάκ Ενροου που πιστεύω πως για αυτό τον υπεραγαπάει. Αλλά όσο κι αν ακούγεται παράξενο το τένις για να κερδίσεις αυτούς που είναι στα κυβικά σου θέλει και υπομονή και σχέδιο και στρατηγική – η ποιότητα σε βοηθά να τα βγάλεις πέρα μόνο με τους καλύτερους ή τους χειρότερους.

Ο Τσιτσιπάς έχει τρομερή ποιότητα, αλλά υστερεί ακόμα σε ωριμότητα. Να ανησυχείτε όταν τον βλέπετε να φωνάζει στα παιγνίδια του. Οσο πιο πολύ σωπαίνει τόσο καλύτερος θα γίνεται.