To πιο εύστοχο σχόλιο για τη νίκη του Ολυμπιακού στο Περιστέρι το άκουσα στο ημίχρονο του ματς της Ευρωλίγκας ανάμεσα στον Ολυμπιακό και την Μπάγερν: ο Ολυμπιακός κέρδιζε τους Γερμανούς κάνοντας περίπατο, αλλά, όπως ειπώθηκε, «τρίποντο είχε βάλει μόνο ο Ελ Αραμπί». Ο Ατρόμητος αποδείχτηκε πολύ χαμηλό εμπόδιο. Δεν είναι η πρώτη φορά φέτος που ο Ολυμπιακός μεταμορφώνεται προς το καλύτερο σε σχέση με το προηγούμενό του ματς. Η διαφορά του εξηγείται από πολλά: η πιο απλή εξήγηση ωστόσο είναι ότι στο Περιστέρι είχε κέφια ο Ελ Αραμπί. Και δεν το λέω γιατί σημείωσε τρία γκολ.

 Ο Ολυμπιακός παίζει καλύτερα εκτός έδρας στο πρωτάθλημα και μπορούμε να το πούμε με βεβαιότητα. Εν πολλοίς αυτό οφείλεται και στα χαρακτηριστικά κάποιων παικτών του. Ο Μπουχαλάκης πχ εκτός έδρας, εκεί που χρειάζεται κάποιος να καλύψει το χώρο που συχνά γεννιούνται οι αντεπιθέσεις των αντιπάλων, είναι εξαιρετικά χρήσιμος – στο Καραϊσκάκη, που τα χαφ πρέπει να πατάνε περιοχή και να απειλούν το να είναι καθοριστικός του είναι πιο δύσκολο. Το ίδιο ισχύει και για τους ακραίους του μπακ: ο Λαλά και ο Ρέαμπτσουκ, εκτός έδρας, πρέπει να δείξουν κυρίως προσοχή και να καταθέσουν μαχητικότητα. Εντός έδρας πρέπει να έχουν μεγάλη συμμετοχή στο επιθετικό παιγνίδι: δεν είναι απλό. Εκτός έδρας, μπορεί να αρκούν μια δυο ενέργειες για να είναι μεγάλη η επιθετική τους προσφορά: χθες ο Λαλά περνά δυο υπέροχες κάθετες πάσες – χάρη στην πρώτη ο Αγκιμπού Καμαρά κερδίζει το πρώτο από τα δυο πέναλτι και χάρη στη δεύτερη ο ίδιος μπορεί να δώσει στον Ελ Αραμπί τη δυνατότητα να φύγει στο χώρο και να κάνει το 0-2. Ο Λαλά πασάρει καλύτερα από όσο σεντράρει.  

Χωρίς ρίσκα αλλά με μυαλό  

Στο Περιστέρι ο Ολυμπιακός ξεκίνησε πολύ προσεχτικά και χωρίς ρίσκα – η εικόνα του στο πρώτο ημίχρονο ήταν σαν συνέχεια του ματς με τον Αρη. Μέχρι να φύγει το πρώτο εικοσάλεπτο δεν είχε τελική προσπάθεια. Οι πρώτες του δυο ήρθαν μετά από ατομικές ενέργειες του κεφάτου, αλλά λίγο φλύαρου Ρόνι Λόπεζ. Αλλά μόλις ο Μαρτίνς άλλαξε τις θέσεις των μεσοκυνηγών του, φέρνοντας τον Μασούρα πίσω από τον Ελ Αραμπί και στέλνοντας τον Αγκιμπού Καμαρά στα δεξιά μεν, πλην όμως κοντά του, ο Ολυμπιακός βρήκε δυο παίκτες που μπορούσαν να «τρέξουν» τα στόπερ του Παράσχου, που είχε επαναφέρει για αυτό το ματς τον έμπειρο Κυριάκο Παπαδόπουλο δίπλα στον Χατζηισαϊα και στον Μαυρομάτη. Ο σκοπός ήταν ο Ολυμπιακός να μην είχε χώρους και δεν είχε, αλλά παίκτες που μπορεί να δώσουν λύσεις με ατομικές ενέργειες έχει. Στο μισάωρο ο Αγκιμπού, προσπέρασε τον Μαυρομάτη σαν σταματημένο μετά την κάθετη του Λαλά και ανάγκασε τον Παπαδόπουλο να τον ανατρέψει. Το πέναλτι το χτύπησε αλά Πανένκα ο Ελ Αραμπί κι ο Ολυμπιακός έδειξε πως αυτή τη φορά δεν θα καρδιοχτυπήσει να περάσει από το Περιστέρι γιατί έφερε το ματς στα μέτρα του βάζοντας στους γηπεδούχους δύσκολα.

Αν ο Ατρόμητος, συνέχιζε να μένει πίσω, ο Ολυμπιακός θα διαχειριζόταν τη μπάλα χωρίς ρίσκο: βοηθούσε και το ότι η άμυνά του ήταν αλάνθαστη. Αν αποφάσισε να βγει, το ματς θα άλλαζε. Ο Παράσχος στο ημίχρονο προτίμησε το δεύτερο. Κι ο Ελ Αραμπί τελείωσε τα πάντα νωρίς.

Το μυστικό του Ελ Αραμπί

Η παρουσία του Ελ Αραμπί είναι για τον Ολυμπιακό ευλογία – πόσο μάλλον για ένα Ολυμπιακό που δεν είναι καταιγιστικός, όσο ήταν παλιότερα. Όταν ο Ατρόμητος στο ξεκίνημα της επανάληψης, ο Παράσχος πρόσθεσε ένα μεσοεπιθετικό (τον Μουνίθ) και ζήτησε από την ομάδα να ανεβεί λίγο πιο ψηλά, ο Ελ Αραμπί έκανε το 0-2 από μπαλιά του Αγκιμπού σαν σε προπόνηση. Στη συνέχεια, κι αφού προηγουμένως είχε τρελάνει σε δυο φάσεις τον Χατζηισαϊα, με το δεύτερο πέναλτι της βραδιάς (που παραχώρησε παίζοντας με τα χέρια ο στόπερ του Ατρομήτου) έκανε το 0-3 και πριν βγει για να ξεκουραστεί είχε ευκαιρίες και για τέταρτο γκολ: όπως και στην Κρήτη κόντρα στον ΟΦΗ, όπως και με τον Αρη το καλύτερο διάστημα του Ολυμπιακού είναι το ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου – κάποιες εξηγήσεις στα αποδυτήρια προφανώς βοηθάνε. Ο Μαρτίνς μετά το 0-3 άλλαξε τους μεσοεπιθετικούς του δίνοντας χρόνο σε Τικίνιο, Βρουσάι, Ροντρίγκες. Ο Ατρόμητος έχασε στο χαλαρό φινάλε μια – δυο ευκαιρίες. Κι όλοι πιστεύω ξαναθυμήθηκαν πως όσο υπάρχει Ελ Αραμπί το να δίνεις χώρους στον Ολυμπιακό είναι αυτοκτονία.

Το μυστικό της τρομερής επιτυχίας του Ελ Αραμπί στην Ελλάδα είναι ότι φανερά διασκεδάζει στο γήπεδο. Χτυπάει τα πέναλτι με ψυχραιμία, πασάρει σαν «δεκάρι», τελειώνει φάσεις με μοναδική άνεση. Αλλά το μυστικό είναι ότι όλα αυτά γίνονται με χαμόγελο – και μάλιστα από την πρώτη μέρα που ήρθε. Σε αυτό η σύγκριση με τον Τικίνιο π.χ μαρτυρά τη δυσκολία του Βραζιλιάνου. Που είναι καλός σκόρερ κι έμπειρος παίκτης κι έχει ήδη βάλει και σημαντικά γκολ, αλλά παίζει σαν παντού και πάντα να δίνει εξετάσεις. Ισως να ψαρώνει και από την άνεση του Ελ Αραμπί που τα κάνει όλα να φαίνονται απλά. Και ποιος άλλωστε δεν θα ψάρωνε;

Με τον ίδιο τρόπο                

Απολύτως όμοιο με το πέρασμα του Ολυμπιακού από το Περιστέρι και το πέρασμα του ΠΑΟΚ από τα Γιάννινα. Όποιοι βιάστηκα να γράψουν επικήδειους για τον εφετινό ΠΑΟΚ θα πρέπει βλέποντας το ματς που έκανε με τον ΠΑΣ να αναθεωρήσουν. Μπορεί το τελικό 0-4 να είναι κομμάτι υπερβολικό για τα δεδομένα του αγώνα ωστόσο η νίκη του ΠΑΟΚ υπήρξε διαδικαστική και κυρίως αποτέλεσμα μιας απόλυτης υπεροχής από τη στιγμή που ο Κούρτιτς άνοιξε το σκορ με πέναλτι στο 31’. Κι εδώ οι εξηγήσεις της μεταμόρφωσης προς το καλύτερο δεν λείπουν: ο Ράσβαν Λουτσέσκου ξαναβρήκε δυο παίκτες που του έλειπαν. Ο πρώτος είναι ο Ινγκασον, που δεν είναι απλά ο καλύτερος κεντρικός αμυντικός του ΠΑΟΚ, αλλά και ένας από τους καλύτερους στόπερ που αγωνίζονται στην Ελλάδα. Κι ο δεύτερος ο Ντούγκλας Αουγκούστο που έπιασε στα Γιάννινα επίπεδα απόδοσης που είχαμε να δούμε από το ματς του ΠΑΟΚ με την ΑΕΚ. Αυτοί οι δυο είναι ποιοτικές προσθήκες, όχι απλά επιστροφές.

Ο Λουτσέσκου έχει τον μέσο που σκοράρει περισσότερο στον φετινό πρωτάθλημα: ο Κούρτιτς δεν συγχωρεί. Αν προσθέσεις ότι χθες για μία ακόμα φορά ο Ζίφκοβιτς ήταν ορεξάτος καταλαβαίνεις γιατί ο ΠΑΣ έχει δεινοπαθήσει. Η πολύ καλή ομάδα του Μεταξά έπαθε από τον ΠΑΟΚ αυτό που ίδια είχε κάνει στον Άρη στο Βικελίδης πριν μερικές αγωνιστικές: μετά το 0-1 αναγκάστηκε να βγει πολύ μπροστά και ο ΠΑΟΚ, που γλύτωσε την ισοφάριση στο 44΄ όταν ο  Σνάιντερ αστόχησε μόνος από τη μικρή περιοχή, στο δεύτερο ημίχρονο στις αντεπιθέσεις τελείωσε το ματς εύκολα και σε πέντε λεπτά: ο Κούρτις έκανε το 0-2 στο 63’ και ο Αουγκούστο το 0-3 στο 68΄. Αξιοσημείωτο το ότι ο ΠΑΟΚ έψαχνε το γκολ μέχρι το τέλος: ο Ακπομ σημείωσε το τελικό 0-4 στο 88’.  

Ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ έβγαλαν ένα βαρύ και δύσκολο πρόγραμμα. Τα χθεσινά ματς λένε ωστόσο κάτι απλό: ότι οι ομάδες που έχουν συνηθίσει να δίνουν παιγνίδια Κυριακή – Τετάρτη – Κυριακή μαθαίνουν και να διαχειρίζονται τη δυσκολία τους. Αυτό είναι ένα σημαντικό αβαντάζ απέναντι σε ομάδες που τη δυσκολία αυτή δεν την ξέρουν. Κατά πως φάνηκε η γνώση αυτής της δυσκολίας αρκεί. Όχι για να κερδίσεις, αλλά για να κάνεις περίπατο…