Πολλές φορές στο ποδόσφαιρο συνηθίζουμε να μιλάμε για «αυτοκτονίες» - ο όρος είναι κακόηχος και χρησιμοποιείται και κομμάτι καταχρηστικά. Μια ήττα μια ομάδας από μια χειρότερή της δεν είναι πάντα «αυτοκτονία» - μπορεί να είναι μια ήττα συγκυριακή, στο ποδόσφαιρο άλλωστε οι εκπλήξεις επιτρέπονται και δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος. Αυτοκτονία είναι ο αποκλεισμός του ΠΑΟΚ από την Μάλμε. Όχι γιατί ο ΠΑΟΚ ήταν συγκλονιστικά ανώτερος από τους Σουηδούς (δεν ήταν…), ούτε γιατί το γκολ της τελικής ισοφάρισης το δέχτηκε στο 95΄ (κι αυτό είναι κάτι που μπορεί να συμβεί). Αλλά γιατί δεν κατάφερε να κρατήσει μια πρόκριση έχοντας κάνει σωστά όσα είχε σχεδιάσει. Πράγμα που σημαίνει πως το λάθος εντέλει αφορούσε την προσέγγισή του στο ματς: ο ΠΑΟΚ αυτοκτόνησε γιατί μπορούσε να παίξει κομμάτι διαφορετικά και δεν το έκανε. Στο τέλος αυτό συνέβη γιατί δεν άντεξε το βάρος της αποστολής. Λύγισε από το άγχος που συχνά δεν επιτρέπει στο μυαλό να λειτουργήσει όπως πρέπει.

H τελική φάση 

Η μικρή εικόνα του ματς είναι οι μοιραία φάση του 95΄. Ξεκινάνε όλα από ένα μάλλον ανόητο φάουλ που κάνει ο Ντεσπότοφ στον Αλι που μπαίνοντας μόλις στο 87’ αποδείχτηκε ένας από τους καλύτερους παίκτες της Μάλμε, γεγονός που δείχνει και το μέγεθος της κούρασης των παικτών του ΠΑΟΚ – ο Σάστρε πχ από αυτόν υπέφερε. Ο ΠΑΟΚ έχει δεχτεί δυο γκολ από στημένες φάσεις στο πρώτο ματς και ένα στο χθεσινό: ο Νάνασι έχει ανοίξει το σκορ στο 8΄μετά από εκτέλεση πλαγίου άουτ με γέμισμα. Το να παραχωρήσεις στους Σουηδούς αυτού του είδους την τελευταία ευκαιρία ήταν μια κακή ιδέα πόσο μάλλον όταν είχε φανεί πως στα γεμίσματα του τέλους ο ΠΑΟΚ υπέφερε – κυρίως όταν ο πανύψηλος Γιάνσεν βρέθηκε να παριστάνει τον κατά συνθήκη φορ. Στο μυαλό του κόσμου που είδε το ματς έχει καρφωθεί προφανώς το πως τελειώνει η φάση, δηλαδή η τσαπατσούλικη απομάκρυνση του Μαντί Καμαρά από την οποία προκύπτει η καραμπόλα στον Ζετερστορμ και το γκολ της ισοφάρισης. Όμως όλα όσα έχουν συμβεί προηγουμένως μαρτυρούν πανικό. Η άμυνα δεν μπλοκάρει σωστά, ο Κοτάρσκι χρειάζεται να κάνει δυο επεμβάσεις, η μπάλα δεν φεύγει. Κι όταν η μπάλα κολλάει μέσα στην μικρή περιοχή όλα μπορεί να συμβούν. Φυσικά και το χειρότερο.

Μια λεπτομέρεια 

Υπάρχει μια λεπτομέρεια που σε σχέση με παλιότερους καιρούς παίζει το ρόλο της: λέγεται VAR. H ύπαρξη του VAR δεν επιτρέπει τραβήγματα στην περιοχή και διαβολιές που παλιότερα ονομάζαμε «επαγγελματικά μαρκαρίσματα». Οποιος αμύνεται φοβάται μην χαρίσει ένα πέναλτι και συνήθως χαρίζει φάσεις: στο πρόσφατο Euro είδαμε πολλά γκολ στο φινάλε αγώνων μόνο και μόνο γιατί έλειψαν αμυντικές αντιδράσεις στα όρια του φάουλ, όπως αυτές που βλέπαμε παλιότερα. Αν θες να αφήσεις την μπάλα στον αντίπαλο για να αμυνθείς μαζικά (έστω στα λεπτά των καθυστερήσεων) πρέπει να έχεις ένα τερματοφύλακα που να βγαίνει και δεν πρέπει να παραχωρείς στημένες φάσεις – πράγμα αντικειμενικά δύσκολο. Διαφορετικά μια φάση μπορεί να καταστρέψει ένα ματς που έχεις φέρει στα μέτρα σου: θυμηθείτε πως τελείωσε ο τελικός του Euro με την σωτήρια επέμβαση του Ντάνι Ολμο. Ο ΠΑΟΚ χρειαζόταν στο τέλος μια ανάλογα σωτήρια επέμβαση αλλά αυτό δεν είναι κατά παραγγελία. Η άλλη λύση ήταν να κάνει κάτι διαφορετικό. Για παράδειγμα  να ψάξει περισσότερο το γκολ του 4-2 ή να κρατήσει πιο πολύ την μπάλα στο τέλος. Δεν το έκανε ίσως γιατί έγινε οδηγός του η φράση του Λουτσέσκου ότι στα προκριματικά των ευρωπαϊκών διοργανώσεων μετρά το να πάρεις το αποτέλεσμα και όχι το πως θα το πάρεις. Είχα από χθες επισημάνει ότι ακόμα κι αν αυτό ισχύει αποτελεί μια λάθος προσέγγιση: θύμα της οποίας υπήρξε ο ΠΑΟΚ χθες.

Τρία στα τέσσερα

Αν ξαναδείτε το ματς θα διαπιστώσετε ότι ο ΠΑΟΚ πλήρωσε την επιτυχία της στρατηγικής του κι αυτό είναι παράδοξο αλλά πραγματικό. Ο ΠΑΟΚ, μετά από ένα πρώτο ημίχρονο που κινείται στον αστερισμό της απόλυτης αποτελεσματικότητας (τρία γκολ σε τέσσερις τελικές προσπάθειες), ξεκινά το δεύτερο ημίχρονο με δυο ευκαιρίες (ο Μουργκ έχει την μεγαλύτερη…) και στην συνέχεια αποφασίζει να σβήσει το ματς. Το κάνει σχεδόν υποδειγματικά καλύπτοντας σωστά το μισό γήπεδο, αλλά και ξεχνώντας κάτι: πως η Μάλμε σκοράρει πολύ και διαρκώς και πως αν της αφήσεις την μπάλα ρισκάρεις να σε τιμωρήσει. Μια πρόκριση στα play off του Τσάμπιονς λιγκ πρέπει να ρθει περιορίζοντας το ρίσκο: ο ΠΑΟΚ ποντάροντας στην αμυντική του οργάνωση σχεδόν αποκλειστικά απλά το μεγάλωσε κι ενώ όσα έγιναν στο πρώτο ημίχρονο θα έπρεπε να τον κάνουν να έχει καταλάβει το αντίθετο, πως δηλαδή μπορεί και πρέπει να σκοράρει διευρύνοντας το προβάδισμά του. Αυτή είναι κατά την γνώμη μου η διάσταση της αυτοκτονίας του.

Ο Λουτσέσκου τρωγόταν με τα ρούχα του: γύρω στο 85΄ζητά από την εξέδρα να εμψυχώσει την ομάδα γιατί βλέπει ότι οι Σουηδοί μπορεί να γίνουν επικίνδυνοι χωρίς καν να κερδίσουν πολλά μέτρα. Ο .. βγάζει τον σκόρερ δυο γκολ Νάνασι (δεν ξέρω πολλούς που θα το τολμούσαν) για να βάλει τον Κρίστιανσεν που είναι καλός με την μπάλα, στέλνει στο γήπεδο αργά τον Αλί (MVP της παράτασης) αλλάζει το σχήμα σε 4-3-3 – αλλά το βασικό είναι πως και στα δυο ματς έχει παρουσιάσει μια ομάδα με μεγάλη πίστη στο ότι θα σκοράρει. Στην παράταση φαίνεται και η διαφορά ετοιμότητας: απέναντι σε ένα σοκαρισμένο ΠΑΟΚ οι Σουηδοί φτάνουν γρήγορα με τον Κρίστιασεν στο 3-4 (σε μια φάση που ξεκινά με ένα φάουλ στον Σβαπ) κι έχουν πολλές ευκαιρίες για να πετύχουν κι άλλα γκολ, ενώ ο ΠΑΟΚ δεν μπορεί να αντιδράσει. Ο Λουτσέσκου έχει χάσει τον Τάισον από ένα τραυματισμό νωρίς, έχει χρησιμοποιήσει τους ανέτοιμους Τσάλοφ και Τουσουντάλι, έχει θυσιάσει τον Κωνσταντέλια για να κρατήσει ο ΠΑΟΚ το 3-2 διότι βλέπει πως αυτή είναι η βασική επιλογή των παικτών του: ωστόσο θα ήταν μάλλον καλύτερα να βάλει τον Μιχαηλίδη αντί για τον Βιερίνια. Αν δεν το έκανε είναι γιατί φοβήθηκε μήπως η ομάδα του κλειστή περισσότερο – το καταλαβαίνω αλλά δεν ξέρω τι ακριβώς περίμενε από τον Βιερίνια.

Κρίμα τα υπέροχα γκολ

Στο τέλος πάνε στράφι τα καταπληκτικά γκολ του Τάισον (εκτελεί από το πλάι με το δεξί δίνοντας στην μπάλα τροχιά τηλεκατευθυνόμενη), του Ζίφκοβιτς (το 14^ο γκολ του στην Ευρώπη είναι απόδειξη της τέχνης του) και κυρίως αυτό το αριστούργημα του Κουλιεράκη που για να δώσει το προβάδισμα στον ΠΑΟΚ στο 41΄γίνεται Ρομπέρτο Κάρλος και σκοράρει με μια οβίδα από 35 μέτρα πετυχαίνοντας ένα γκολ μεταγραφής. Όταν έχεις τρία τέτοια γκολ στο πρώτο ημίχρονο δεν πρέπει να παίξεις με την φωτιά τραβώντας χειρόφρενο στο δεύτερο ημίχρονο – αλλά ας μην λέμε τα ίδια.

Ο ΠΑΟΚ έχει εξασφαλίσει το Conference League και μπορεί να βρεθεί στο Europa League αφού ο νικητής του ματς Τσέλιν – Ρόβερς μάλλον δεν θα του δημιουργήσει προβλήματα. Αλλά έχασε την ευκαιρία πρώτον να πάρει τα 7 περίπου εκατομμύρια ευρώ που φέρνει η είσοδος στα play off του Τσάμπιονς λιγκ και δεύτερον να διεκδικήσει από την Σπάρτακ Πράγας την είσοδό του στην τελική φάση της μεγάλης διοργάνωσης. Θέλησε να πάρει αυτές τις προκρίσεις με όπλο την ομοιογένεια του, αλλά σε σχέση με πέρυσι δεν είχε τον Μεϊτέ κι αυτό φάνηκε. Ο αποκλεισμός φωνάζει πως στα χαφ και στην άμυνα χρειάζεται κάποιες προσθήκες. Θα τις χρειαζόταν ακόμα κι αν είχε προκριθεί: δυστυχώς φάνηκε πως χωρίς αυτές αυτό ήταν πιο δύσκολο από όσο φανταζόμασταν.