Αντε να σας πω κυριακάτικα και μερικά νέα μου – τι blog θα ήταν αυτό που διαβάζετε αν κάθε τόσο αυτός που το γράφει δεν σας έλεγε και τα προσωπικά του. Από απόψε στις 10 ακριβώς λοιπόν επιστρέφω με μια μεγάλη παρέα φίλων στο βράδυ της τηλεοπτικής Κυριακής – κι όχι απλά στην τηλεόραση. Η τηλεόραση είναι δουλειά – η τηλεόραση το βράδυ της Κυριακής, σε μια εκπομπή που έχει θέμα της βασικά το ελληνικό πρωτάθλημα, είναι κάτι άλλο. Δουλειά πάντως δεν τη λες.  

Να μιλήσουμε για ποδόσφαιρο

Πρώτα από όλα οι δεσμεύσεις και οι υποσχέσεις. Είναι αλήθεια ότι την σχεδιάζουμε κάμποσο καιρό τη νέα Σούπερ Μπάλα. Ηδη από τα τέλη του περασμένου Νοέμβρη όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά όλοι μας είμασταν έτοιμοι να βγούμε στον αέρα. Η εκπομπή δεν έχει μεγάλα μυστικά: θα ασχολείται με το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, κατά βάση, χωρίς να αγνοεί όλη την υπόλοιπη αθλητική κίνηση του Σαββατοκύριακου. Ο σκοπός της εκπομπής είναι να έχει όλα τα στοιχεία της ιστορικής Σουπερ Μπάλας, να είναι ενημερωτική και ψυχαγωγική – ένα μεγάλο post game show της κάθε αγωνιστικής. Με συντελεστές με άποψη, γνώσεις αλλά και με χιούμορ, ικανούς να μιλήσουν για ποδόσφαιρο προσπαθώντας να το κάνουν ενδιαφέρον και χωρίς να δηλητηριάσουν τον κόσμο. Η να τον στείλουν νωρίς και γρήγορα για ύπνο.

Υπάρχει τίποτα πρωτότυπο σε αυτό; Θα λεγα όχι. Αλλά πόσες εκπομπές που είδαμε τα τελευταία χρόνια είχαν αυτά τα χαρακτηριστικά; Οι πιο πολλές έγιναν για να γίνουν –αν και η δική μας είναι έτσι μην την δείτε. Για μένα οι αθλητικές εκπομπές πρέπει να έχουν την αυτοτέλειά τους, δηλαδή να μπορούν να σταθούν ως τηλεοπτικό προϊόν χωρίς απαραίτητα να συνοδεύουν ένα ματς που προηγήθηκε, και να είναι και ψυχαγωγικές, δηλαδή να τις παρακολουθεί ο κόσμος για να διασκεδάσει και να περάσει καλά. Κι όχι για να αλλάξει συκώτι από τα νεύρα του. Πρέπει επίσης να σου δημιουργούν την βεβαιότητα ότι θα μπορούσαν να γίνουν σε κάθε κανάλι – ό,τι στέκονται μόνες τους και δεν είναι πατερίτσες ομάδων. Ποτέ δεν έκανα τέτοιες εκπομπές – δεν θα κάνω και τώρα.

Να μην σταματήσει ποτέ

Θα έπρεπε να υπάρχει ανάγκη μιας ακόμα κυριακάτικης εκπομπής; Όχι φυσικά. Εχουμε πολλά κανάλια, έχουμε δει πολλές εκπομπές, έχουν δοκιμαστεί ένα σωρό φορμάτ. Δεν έχουμε ένα πρωτάθλημα που μας δίνει πολλά όμορφα, οι πρωταγωνιστές του είναι λίγοι, ο κόσμος που το παρακολουθεί επίσης δεν είναι ένα τεράστιο κοινό: αντίθετα από αυτό που πιστεύουν αυτάρεσκα οι αθλητικογράφοι οι ποδοσφαιρόφιλοι είναι λιγότεροι από τις νοικοκυρές και οι μεγάλες θεαματικότητες των αθλητικών εκπομπών γίνανε: ό,τι και να κάνει κανείς ποτέ δεν θα ξαναγράψει η AGB τα νούμερα που γράψανε κάποτε οι εκπομπές του Euro ή ακόμα και η ίδια η Σούπερ Μπάλα μετά από νίκες και ήττες ελληνικών ομάδων στο Τσάμπιονς λιγκ. Η δική μου απόφαση να επιστρέψω δεν έχει να κάνει με νούμερα και θεαματικότητες – αυτά δεν μου λείπουν κιόλας, αφού είχα την τύχη να είμαι παρών σε εκπομπές που τα έκαναν. Αν αποφάσισα να πω το ναι και να ασχοληθώ, παρόλο που μια φωνή μέσα μου εξακολουθεί να μου λέει «κάτσε σπίτι», αυτό το έκανα για να βοηθήσω τον κόσμο που θα παρακολουθήσει την εκπομπή να ξαναθυμηθεί ότι μπορείς να μιλάς για ποδόσφαιρο χωρίς η στόχευσή σου να είναι πως θα δικαιολογήσεις διαιτητές, πως θα προσβάλεις ανθρώπους, πως θα εξοργίσεις ή θα υπηρετήσεις με όποιο τρόπο τον παραγοντικό μικρόκοσμο, στον οποίο αισθάνεσαι ότι απευθύνεσαι. Και πως ταυτόχρονα θα μπορείς να διηγηθείς με ενδιαφέρον τρόπο τα δεδομένα του πρωταθλήματος, εστιάζοντας κυρίως σε αυτό που είναι το σημαντικότερο, δηλαδή στο παιγνίδι.

Πάντως έχω ειδικότητα στις επιστροφές εκπομπών. Ημουν παρών με τον Αντώνη Πανούτσο και στην επιστροφή της Αθλητικής Κυριακής το 2002. Λίγοι θυμούνται ότι για κανα δυο τρία χρόνια είχε σταματήσει. Από τη στιγμή που την επαναφέραμε δεν σταμάτησε ποτέ. Και το ίδιο ελπίζω και για τη Σουπερ Μπάλα. Να την επαναφέρουμε και να μην σταματήσει ποτέ. Κι αν την κάνουν την επόμενη σεζόν άλλοι δημοσιογράφοι, κανένα πρόβλημα: σημασία έχει εκπομπές να γίνονται και να είναι καλές.

Η καλή παρέα

Θα είναι καλή η δική μας; Το ελπίζω. Νομίζω πάντως ότι και μόνο η εικόνα της εκπομπής, το στούντιο, η πολυκοσμία της, θα είναι μια ευχάριστη έκπληξη. Μπορώ με βεβαιότητα να πω ότι δεν θα μοιάζει με καμία από αυτές που υπάρχουν.  Στο Mega άλλωστε δεν μπορούμε να κάνουμε πειράματα. Το βάρος του ονόματος του καναλιού είναι μεγάλο. Έτσι προτίμησα λύσεις σίγουρες, δηλαδή δοκιμασμένους επαγγελματίες που τους γνωρίζω και με γνωρίζουν: ανθρώπους που ξέρω και εκτιμώ. Ο Κώστας Νικολακόπουλος είναι τριάντα χρόνια ρεπόρτερ. Ο Βαγγέλης Μίχος έχει φίλους παντού. Ο Μένιος Σακελαρόπουλος είναι το Mega και δεν θα μπορούσε να λείπει από την Σούπερ Μπάλα. Ο Κώστας Οικονομίδης εκτός από σπουδαίος ποδοσφαιριστής που έχει κάνει καριέρα και στον Αρη και στον ΠΑΟΚ μιλάει για ποδόσφαιρο και το χαίρεται η καρδιά του. Ο Ηρακλής Τσίκινης ήταν διαιτητής που ποτέ του δεν έχει προκαλέσει: θέλουμε από αυτόν να μας εξηγεί τι αποφάσισε ο διαιτητής κι όχι να δικαιολογεί ή να καταδικάζει διαιτητές. Η Σοφία Αλατζά είναι διαιτητίνα και η ίδια και ήταν και αθλήτρια του βόλεϊ. Με τον Παναγιώτη τον Περπερίδη που είναι αρχισυντάκτης είμασταν στην ΕΡΤ παρέα εικοσιπέντε χρόνια πριν: η πείρα του είναι όση και η δική μου. Στο μυαλό μου όλοι έχουν τους ρόλους τους.

Θα ήθελα να μην χρειαστεί να έχουμε ποτέ καλεσμένους δικηγόρους, αθλητικούς δικαστές, Υπουργούς και Υφυπουργούς κτλ. Θα ήθελα να μην χρειαστεί να βγάλουμε στον αέρα ανθρώπους για να κάνουν παράπονα. Θα ήθελα να έχουμε μεγάλα ματς γιατί αυτά δίνουν τη δυνατότητα για ωραίες συζητήσεις. Θα ήθελα να περάσουμε ωραία πρώτα εμείς. Οι καλές αθλητικές εκπομπές είναι παρεϊστηκες. Αν ο τηλεθεατής καταλάβει ότι η παρέα που βλέπει περνά ωραία, θέλει να είναι μέρος της. Δεν υπάρχει σενάριο: κέφι χρειάζεται. Πίσω από την εκπομπή υπάρχει μια μεγάλη δημοσιογραφική ομάδα που θα χρησιμοποιηθεί αναλόγως. Η δουλειά είναι ομαδική – όπως στις καλές ομάδες. Μα το Mega είναι του Μαρινάκη θα πει κάποιος και το καταλαβαίνω. Αλλά και η Nova όταν πρωτοδούλεψα στην τηλεόραση ήταν της Netmed που είχε τότε την ΑΕΚ, και στο Mega κάποτε πριν υπογράψω είδα τον Γιάννη Βαρδινογιάννη με τον οποίο είμασταν τότε στα δικαστήρια, κι ο Sport Fm είναι του Γιάννη Αλαφούζου. Τα μέσα σε κάποιους ανήκουν: οι άνθρωποι κάνουν τη δουλειά τους και για αυτή κρίνονται.

Μόνο από σας η κριτική

Λίγες ώρες πριν βγούμε στον αέρα μπορώ να σας πω ότι οι εκπομπές διαμορφώνονται από μόνες τους μερικές φορές: ό,τι και να σχεδιάσεις ό,τι και να κάνεις η σκηνοθεσία της μοίρας είναι πάντα καλύτερη από τη δική σου. Η Σούπερ Μπάλα έχει ιστορία και κύρος – μπορούσες να δεις σε αυτή τον Πρωθυπουργό της χώρας π.χ καλεσμένο. Αν την κάνουμε τηλεοπτική συνήθεια θα χουμε κάνει μια καλή δουλειά. Εχουμε μπροστά μας 13-14 εκπομπές, όλες κι όλες για να τα καταφέρουμε.

Δεν είχα και κανένα σκοπό να επιστρέψω στα κυριακάτικα βράδια. Πέρασα πολλά και διάφορα τα τελευταία χρόνια, δεν ήθελα άλλες εντάσεις στις μέρες μου που τις θεωρώ μετρημένες, είχα αποφασίσει πως το κεφάλαιο τηλεόραση έκλεισε, είχα αρνηθεί και κανα δυο προτάσεις και καλές μάλιστα. Αλλά όταν σε καλεί το Mega σηκώνεσαι από τον πάγκο γιατί δεν μπορείς να πεις όχι. Μπαίνεις, παίζεις και κρίνεσαι. Σκληρά. Και από το αποτέλεσμα. Κι από όλους εσάς εδώ. Γιατί εσείς είσαστε φίλοι μου και μαζί έχουμε μια σχέση ειλικρίνειας οπότε θα σας ακούσω και θα λάβω σοβαρά κάθε παράπονο. Οι άλλοι ας πουν ό,τι θέλουν. Σ όποιον αρέσουμε…