Αν ένας άντρας δείχνει στην παραλία τον πραγματικό του εαυτό, όπως σας εξηγούσα τις προάλλες, μια γυναίκα χρησιμοποιεί την παραλία για να δείξει την υπεροχή της – και δεν υπονοώ κάτι σεξιστικό, μακριά από μένα αυτά ειδικά σε τέτοιες εποχές. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι όλο αυτό που συμβαίνει στις παραλίες είναι δημιούργημα των γυναικών: οι άνδρες, χωρίς να είναι παράταιροι, ζουν πάντα την παραλία με το είδος της αμηχανίας που σου προκαλεί ένας χώρος που θα μπορούσε να είναι κάπως αλλιώς, αλλά που για κάποιους λόγους έγινε έτσι. Η παραλία, εννοώ όλη αυτή η οργανωμένη διαδικασία για να κάνει κάποιος κάτι απλό, δηλαδή ένα μπάνιο, είναι εντελώς γυναικεία εφεύρεση. Πιο πολύ και από τη μαγειρική ή τη μόδα κι ας πιστεύουμε το αντίθετο: η γιναίκα την παραλία την ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα.

Μια γυναικεία ανακάλυψη

Στην ιστορία της ανθρωπότητας υπάρχουν πράγματα που δημιούργησαν οι άντρες και πράγματα που δημιούργησαν οι γυναίκες – πρώτα από όλα κάποιες μεγάλες δράσεις. Το κυνήγι π.χ είναι ανδρική ιστορία και για αυτό όσο μειώνονται οι άντρες μειώνονται και οι κυνηγοί. Το κάπνισμα επίσης είναι αντρική κουταμάρα: οι γυναίκες ακόμα και σήμερα καπνίζουν νευρικά και άκομψα και ίσως για αυτό νοιώθουν και την ανάγκη να ποζάρουν με ένα τσιγάρο στο χέρι – θέλουν να δείξουν ότι μπορούν. Από την άλλη το σπίτι π.χ είναι σίγουρα γυναικεία ανακάλυψη: κανένας άντρας δεν θα σκεφτόταν ποτέ ότι χρειάζεται κάτι τόσο πολύπλοκο για να μείνει – ένα χώρο για να πέσει να κοιμηθεί θα τον έβρισκε. Τα πιο πολλά που έχει ένα σπίτι (κουζίνα, σαλόνι, υπνοδωμάτιο, δυο μπάνια, καθιστικό, δωμάτιο παιδιών κτλ) ένας άντρας δεν θα μπορούσε καν να τα σκεφτεί. Το ίδιο ισχύει και για την παραλία – εννοώ την διαδικασία του «πάμε-κάπου-να-κάνουμε- μπάνιο» κι όχι τους τόπους και τους χώρους. Ο άντρας πιστεύω από αρχαιοτάτων χρόνων, τότε που οι γυναίκες σπανίως έβγαιναν, χρησιμοποιούσε τη θάλασσα αποκλειστικά για να κάνει μπάνιο, δηλαδή για να πλυθεί. Έμπαινε γυμνός, προσπαθούσε να μάθει μπάνιο δηλαδή να μην πνιγεί, έκανε διάφορες φιγούρες όπως το να «ξαπλώνει» στο νερό γιατί αυτό είναι στην παιδική του φύση και όταν έβγαινε έπεφτε σαν νεκρός κάτω από τον ήλιο για να στεγνώσει.

Κάπως έτσι θα συνέβαινε και σήμερα αν οι γυναίκες δεν ανακάλυπταν ότι το μπάνιο μπορεί να γίνει μια διαδικασία πιο δύσκολη από την ορειβασία π.χ – όρεξη να υπάρχει. Δεν ξέρω ποια ήταν η πρώτη γυναίκα που πήγε για μπάνιο, αλλά αντικρίζοντας τη θάλασσα και την τσίτσιδη απλότητα του άντρα της, πρέπει να κατάλαβε ότι βρήκε το βασίλειό της. Όταν μάλιστα η θεία φώτιση (ή μια από τις τόσες καθημερινές παρεμβάσεις του διαβόλου) την οδήγησαν στο να βάλει και μαγιό ο κόσμος όπως τον ξέρουμε άλλαξε. Για πάντα.

Τρόπος ζωής κανονικός

Η γυναίκα στην παραλία δεν κάνει πράγματα που μπορεί να τα περιγράψει κάποιος ως «συμπεριφορά» - πολύ περισσότερο έχει ένα ολόκληρο τρόπο ζωής, προσαρμοσμένο ειδικά για την περίσταση. Πρώτα από όλα η προετοιμασία. Ο άνδρας που σέβεται τον εαυτό του για να ετοιμαστεί να πάει για μπάνιο θέλει μάξιμουμ πέντε λεπτά – μαζί με το κατούρημα που πάντα προηγείται της επιλογής της κατάλληλης παντόφλας. Ο άνδρας παραμένει κατά βάθος ο πρωτόγονος εκείνος άνθρωπος, που θέλει να βουτήξει και να λιαστεί – η κοινωνία τον οδήγησε στο να κάνει κι άλλα. Η γυναίκα όμως το βασίλειο της το έχτισε πετραδάκι πετραδάκι.

Κουβαλάει μια τσάντα που ποτέ κανείς δεν έμαθε τι έχει μέσα αλλά όλοι περιμένουν πως μέσα από αυτή μπορεί να βγει οτιδήποτε. Εχει τρία αντιηλιακά για κάθε περίσταση. Εχει καπέλα που ταιριάζουν με το ντύσιμο – ακόμα και με τα γυαλιά της. Εχει γυαλιά τεράστια πίσω από τα οποία μπορεί να κρυφτεί για ώρες και να την ψάχνεις. Εχει πετσέτες για όλα τα γούστα: άλλη για το πρόσωπο, άλλη για το σώμα, άλλη για την ξαπλώστρα. Εχει περίεργα και ακατανόητα πράγματα για τον άντρα όπως το «παρεό», που κανείς ποτέ δεν μπόρεσε να περιγράψει και που είναι κάτι σαν μετεξέλιξη της κουρελούς. Εχει evian, που παλιά νόμιζα ότι ήταν κάτι σαν το σπρέι που χρησιμοποιούν οι γιατροί στα γήπεδα σε τραυματισμούς αθλητών και μετά κατάλαβα ότι είναι νεράκι αρωματισμένο – ένα είδος αγιασμού σε συσκευασία φλιτ. Κυρίως όμως η γυναίκα έχει μαγιό. Μπροστά στη χρήση του οποίου τύφλα να χει κάθε ανδρική πανοπλία και κάθε εξάρτηση μάχης.

Διαλέγοντας μαγιό και ζωή

Το πώς διαλέγει μια γυναίκα το μαγιό που θα φορέσει είναι ένα μυστήριο. Πιθανότατα όλες κάνουν μαθήματα κρυφά από μικρές, αλλιώς το είδος της προσοχής δεν εξηγείται. Δεν εξηγείται επίσης πως γίνεται να υπάρχει και ολόσωμο και μπικίνι, δηλαδή δεν εξηγείται ποια ήταν η έμπνευση που οδήγησε ένα σχεδιαστή να φτιάξει και το πρώτο και το δεύτερο. Πάντα πίστευα ότι το ολόσωμο είναι η καλοκαιρινή εξέλιξη του κομπινεζόν, την χρησιμότητα του οποίου επίσης αγνοώ.

Παραδέχομαι ωστόσο ότι μόνο ένα γυναικείο αξεσουάρ θα μπορούσε να είναι και ολόσωμο και την ίδια στιγμή να μην αφήνει τίποτα στη φαντασία: μιλάμε για τέχνη! Το ίδιο συμβαίνει και με το μπικίνι που από μια παλιά έρευνα αγοράς που είχα κάνει κατάλαβα πως όσο πιο μικροσκοπικό είναι τόσο πιο ακριβά πληρώνεται – εννοώ στα καταστήματα κι όχι μόνο στη ζωή. Κάποια μέρα ένας σχεδιαστής θα φτιάξει ένα που το πάνω θα είναι δυο αστεράκια και το κάτω δυο μαύρες λωρίδες, σαν αυτά που παλιά μπαίνανε στις φωτογραφίες του Καζανόβα: όλο το μπικίνι αυτό θα ζυγίσει 32 γραμμάρια κι όποιος το φτιάξει θα γίνει πάμπλουτος αφού μόνο η Φουρέιρα θα αγοράσει 150 χιλιάδες κομμάτια και μετά θα φωτογραφίζεται στο Instragram μόνο ντυμένη καλόγρια. Ομολογώ ότι άργησα να κατάλαβα ότι τα δίχρωμα μαγιό ήταν μόδα: νόμιζα ότι όλες μπερδευόντουσαν επειδή έχουν πολλά και έπαιρναν δυο διαφορετικά κομμάτια, αλλά μετά σκέφτηκα ότι ποτέ μα ποτέ δεν θα έκανε τέτοιο λάθος μια γυναίκα που για να πάει για μπάνιο θα πάρει τρία μαγιό μαζί της για να κάνει τελικά μπάνιο τόπλες.  

Μόνο ένα χυμό

Όμως το τρομερό με την γυναίκα στην παραλία είναι ότι συμπεριφέρεται σαν να είναι δική της. Όταν είναι μάνα διατάζει. Όταν είναι γιαγιά φωνάζει. Όταν είναι μικρή τσιρίζει. Και κυρίως μπορεί να σε τρελάνει με τη μεταβολή της συμπεριφοράς της σε σχέση με αυτό που είναι καθημερινά. Αν δεν διαβάζει, διαβάζει. Αν είναι γλωσσού, σταματάει να μιλάει και παραδίνεται στον ήλιο. Αν δεν μιλάει ποτέ, δεν βάζει γλώσσα μέσα. Αν κανονικά βαριέται να περπατάει στην παραλία σκαρφαλώνει στα βράχια. Αν δεν τρώει, πεινάει. Αν πίνει, θέλει μόνο ένα χυμό. Και το μαγιό της Φουρέιρα…